Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Τι θα πρέπει να κάνουμε; Ας υπηρετήσουμε τον Κύριο!

Κλείνοντας αυτό το βιβλίο, η ερώτηση ίσως είναι: και τώρα τι να κάνουμε; Πιστεύω ότι το πρώτο που θα πρέπει να κάνει κανείς είναι να πάρει την Καινή Διαθήκη του και να αρχίσει μια ανάγνωση των ευαγγελίων και έπειτα των επιστολών και της Αποκάλυψης χωρίς παρωπίδες και ερμηνείες μέσα από οικία και αγαπημένα δόγματα, εξετάζοντας για τον εαυτό του αυτά τα οποία είδαμε σε αυτή την μελέτη. Όπως οι πιστοί της Βέροιας έλεγχαν από τις Γραφές αυτά τα οποία τους έλεγε ο Παύλος, έτσι θα πρέπει να κάνει και ο αναγνώστης αναφορικά με τα όσα είδε εδώ.

Επιπρόσθετα θα ήθελα να παρουσιάσω σαν συμπέρασμα το εξής: Κύριος σημαίνει Αφεντικό, Αρχηγός, Κεφαλή, Εκείνος που είναι μπροστά και δίνει τις εντολές. Εμείς από την άλλη κάνοντας τον Χριστό Κύριο μας είμαστε εξ ορισμού υπηρέτες Του, δούλοι Του για να χρησιμοποιήσουμε την λέξη που πολύ συχνά χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη. Και ο δούλος αν μην τι άλλο είναι αποκλειστικά συγκεντρωμένος στο θέλημα του Κυρίου Του. Όπως η προς Ρωμαίους 6:20-23 μας λέει:

Προς Ρωμαίους 6:20-23
«Επειδή, όταν υπήρχατε δούλοι της αμαρτίας, ήσασταν ελεύθεροι από τη δικαιοσύνη. Ποιον καρπό είχατε, λοιπόν, τότε από εκείνα τα έργα, για τα οποία τώρα ντρέπεστε; Επειδή, το τέλος εκείνων είναι θάνατος. Αλλά, τώρα, καθώς ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, και γίνατε δούλοι στον Θεό, έχετε τον καρπό σας σε αγιασμό^. το δε τέλος αιώνια ζωή. Επειδή, ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος^. το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.»

Πριν να πιστέψουμε ήμασταν δούλοι της αμαρτίας. Όταν όμως πιστέψαμε ελευθερωθήκαμε και γίναμε δούλοι του Θεού. Αυτό δεν είναι κάτι που αναφέρεται σε κάποιους ξεχωριστούς που έχουν δώσει κάποια ειδική υπόσχεση στον Κύριο, αλλά σε όλους όσους έχουν κάνει τον Ιησού Κύριο τους. Γιατί κάνοντας τον Κύριο τους έχουν κάνει και τον εαυτό τους υπηρέτη αυτού του Κυρίου. Και εδώ είναι τι ο Κύριος είπε για εκείνους που τον υπηρετούν, τηρώντας τις εντολές και τον Λόγο Του:

Κατά Ιωάννη 12:26
«Αν κάποιος εμένα υπηρετεί, εμένα ας ακολουθεί^. και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο δικός μου υπηρέτης^. και αν κάποιος υπηρετεί εμένα, θα τον τιμήσει ο Πατέρας.»

Κατά Ιωάννη 14:21
«Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει^. και εκείνος που με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου^. και εγώ θα τον αγαπήσω, και σ' αυτόν θα φανερώσω τον εαυτό μου.»

Κατά Ιωάννη 14:23
«Ο Ιησούς αποκρίθηκε και του είπε: Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ' αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ' αυτόν.»

Μιλώντας για εκείνον που τον υπηρετεί και κρατεί αυτά που Αυτός, ο Κύριος, λέει (δηλαδή τον Λόγο Του, τις εντολές Του, αυτά όπου ο Κύριος διατάζει), ο Ιησούς είπε ότι: «ο Πατέρας θα τον αγαπήσει», «ο Πατέρας θα τον τιμήσει», «εγώ θα τον αγαπήσω, και σ' αυτόν θα φανερώσω τον εαυτό μου». Η φράση «κοινωνία με τον Θεό» έχει καταντήσει κλισέ, φράση που χρησιμοποιείται από πολλούς, της οποίας όμως η σημασία αφήνεται τις περισσότερες φορές ομιχλώδη. Αυτά όμως που διαβάσαμε κάθε άλλο από ομιχλώδη είναι. Η Χριστιανική ζωή είναι όντως κοινωνία με τον Θεό και κοινωνία με τον Θεό είναι να έχεις τον Πατέρα και τον Υιό να κατοικούν μέσα σου. Κοινωνία με τον Θεό είναι να έχεις τον Υιό να σου φανερώνει τον Εαυτό Του. Αυτό δεν είναι κάτι αφηρημένο και θεωρητικό αλλά κάτι το οποίο όντως θα συμβεί. Σε ποιους όμως; Σε εκείνους που υπηρετούν τον Θεό και κάνουν τον Λόγο και το θέλημα Του. Αν κάποιον δεν τον ενδιαφέρει δα και τόσο αυτό το θέλημα αλλά θεωρεί τον εαυτό του «πιστό» που όμως μπορεί, κάτω υποθετικά από την δικαιολογία της χάρης, να ζει σαν δούλος της αμαρτίας τότε δεν πρόκειται να υπάρχει τέτοια κοινωνία. Ο Κύριος είναι πολύ καθαρός: εκείνοι που τον αγαπούν είναι εκείνοι που κρατούν τις εντολές και τον Λόγο Του. Εκείνοι που δεν το κάνουν αυτό δεν τον αγαπούν και σαν επακόλουθο δεν θα φανερωθεί σε αυτούς.

Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Να αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε τον Ιησού, χωρίς όρους, όποιο και αν είναι το κόστος, ζώντας τις ζωές μας όχι πλέον σαν δούλοι της αμαρτίας αλλά σαν δούλοι Θεού.

Τώρα για να αποφύγουμε παρανοήσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να τρέχουμε σαν κοτόπουλα που τα έκοψαν το κεφάλι, κάνοντας ότι μας έρθει στο μυαλό σαν τάχα θέλημα Θεού. Αυτό που μάλλον σημαίνει είναι να διαβάζουμε τον Λόγο Του για να βρούμε το θέλημα Του και ταυτόχρονα να είμαστε σε συγχρονισμό με τον Κύριο μας για περαιτέρω εντολές και οδηγίες. Τέτοιες εντολές και οδηγίες, αν έρχονται πραγματικά από τον Κύριο δεν πρόκειται ποτέ να παραβιάσουν τον γραπτό Λόγο του Θεού αλλά θα μας δώσουν κατεύθυνση και σοφία σχετικά με συγκεκριμένα πράγματα που ο Θεός μας θέλει να κάνουμε και τα οποία δεν περιγράφονται με λεπτομέρειες στην Βίβλο.

Δείτε για παράδειγμα την οδηγία που δόθηκε στον Παύλο να πάει και να κηρύξει στην Μακεδονία (Πράξεις 16:9). Αυτός και η ομάδα του εκζητούσαν τον Θεό σχετικά με το που έπρεπε να πάνε να κηρύξουν και ο Κύριος τους έδωσε την εντολή Του μέσα από το άγιο πνεύμα. Έπειτα αυτοί, σαν υπηρέτες, έκαναν αυτό που ο Κύριος τους του είπε. Είναι δουλειά του Κυρίου να οδηγεί τους υπηρέτες Του και δουλειά των υπηρετών να είναι συγχρονισμένοι με τον Κύριο έτσι ώστε όταν Αυτός καλέσει να αντιδράσουν αμέσως κάνοντας το θέλημα Του.

Γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού όπως αυτό είναι γραμμένο στην Βίβλο; Είμαστε συγχρονισμένοι με το Κύριο για να λάβουμε επιπρόσθετες οδηγίες; Έχουμε πάρει την απόφαση να τον ακολουθήσουμε χωρίς όρους, έως τέλους, οποιοδήποτε και αν είναι το κόστος; Αν όχι, είναι ίσως τώρα ώρα να το κάνουμε.

Επόμενο τμήμα: Αναφέρονται τα λεγόμενα του Ιησού στα ευαγγέλια, συμπεριλαμβανόμενων και των «σκληρών» κομματιών, σε μας;