Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Αναφέρονται τα λεγόμενα του Ιησού στα ευαγγέλια, συμπεριλαμβανόμενων και των «σκληρών» κομματιών, σε μας;

Πολλοί ίσως θεωρήσουν αυτή την ερώτηση καινή περιεχομένου και θα πουν ότι φυσικά και τα λεγόμενα στα ευαγγέλια μας αφορούν, κατά κόρον. Υπάρχουν όμως και μερικοί που εμφανώς ή αφανώς πιστεύουν ότι τα ευαγγέλια δεν έχουν δα και τόση σημασία γιατί, κατά την γνώμη τους, δεν αναφέρονται σε μας αλλά σε Ιουδαίους που ζουν υπό τον νόμο. Βάση αυτής της άποψης είναι η θεωρία των «οικονομιών» (dispensationalism στα Αγγλικά) η οποία σε μερικές εφαρμογές της καταλήγει ότι σχετικές για τον πιστό του σήμερα είναι μόνο οι επιστολές (και σε ορισμένες ακραίες μορφές αυτής της θεωρίας, μόνο μέρη από αυτές!), ενώ ο υπόλοιπος λόγος του Θεού είναι εκεί βασικά μόνο για την πληροφόρηση μας. Όντως η Βίβλος περιέχει μέρη που δεν έχουν άμεση εφαρμογή για τους Χριστιανούς. Για παράδειγμα ο νόμος με τα διατάγματα του καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των βιβλίων της Εξόδου, του Λευιτικού, του Δευτερονομίου και των Αριθμών. Καθώς η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι πλέον σε ισχύ (προς Εβραίους 8:13 και προς Κολοσσαείς 2:13-14 ) θα είχαμε δίκιο να πούμε ότι αυτά τα μέρη δεν είναι εκεί προς άμεση εφαρμογή από εμάς αλλά μάλλον προς όφελος και πληροφόρηση. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει για όλα όσα περιλαμβάνονται στο μέρος εκείνο της Βίβλου που φέρει τον τίτλο «Παλαιά Διαθήκη». Οι Ψαλμοί και οι Παροιμίες για παράδειγμα είναι βιβλία με αιώνιες αλήθειες και σοφία που δεν έχουν σχέση με κάποια συγκεκριμένη εποχή. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά από τα λεγόμενα των προφητών. Αυτό λοιπόν που εγώ θα πρότεινα είναι αντί να βάζουμε την ταμπέλα «Παλαιά Διαθήκη» στο μέρος πριν τα ευαγγέλια (όσοι πιστεύουν ότι τα ευαγγέλια δεν αναφέρονται σε μας βάζουν αυτή την ταμπέλα στις Πράξεις), να διαβάζουμε τα γραφόμενα και να ρωτούμε τον εαυτό μας αν υπάρχει πραγματικά κάποιος λόγος το απόσπασμα που διαβάσαμε να μην αναφέρεται σε μας. Για να το πούμε αλλιώς, αντί να σπάζουμε τον λόγο του Θεού σε μέρη όπως Παλαιά και Νέα Διαθήκη (που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι παρά ανθρώπινες διαιρέσεις), εγώ θα έλεγα να θεωρήσουμε τον Λόγο του Θεού σαν ένα πράγμα εκτιμώντας κατά την διάρκεια του διαβάσματος κατά πόσο κάτι μπορεί να μην έχει εφαρμογή σε μας. Έτσι, πολλά από τους Αριθμούς, το Δευτερονόμιο κτλ. δεν αναφέρονται σε μας αλλά σε όσους ζούσαν υπό τον Μωσαϊκό νόμο. Έχουμε λόγους λοιπόν να μην κάνουμε θυσίες ζώων σήμερα, καθώς αυτές έχουν καταργηθεί: ο Ιησούς Χριστός έδωσε την ζωή Του μια για πάντα και καμιά περαιτέρω θυσία δεν είναι πλέον αναγκαία. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον νόμο του Σαββάτου, τον νόμο της δεκάτης κτλ. Μπορούμε να μάθουμε από αυτούς αλλά δεν είναι πλέον νόμοι που απαιτούν την εφαρμογή τους από εμάς.

Περνώντας τώρα στον Ιησού και τις διδασκαλίες Του, πολλοί έχουν πάρει το γεγονός ότι όταν μιλούσε ο Ιησούς ο νόμος ήταν ακόμα σε ισχύ και σε φάση εκπλήρωσης από Αυτόν (εκπληρώθηκε πλήρως με την σταύρωση Του), και βασισμένοι σε αυτό υποστηρίζουν ότι τα λεγόμενα του Ιησού δεν αναφέρονται κατά κόρο και σε εμάς αλλά μόνο στους Ιουδαίους εκείνης της εποχής που ζούσαν υπό τον νόμο. Έτσι μέρη των επιστολών εξυψώνονται και τα ευαγγέλια υποβιβάζονται, ως όχι και τόσο σχετικά προς εμάς, δημιουργώντας επίσης μια τεχνητή αντίθεση ανάμεσα στον Ιησού και στα γραφόμενα των ίδιων Του των αποστόλων. Πιστεύω ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος, γιατί αν και ο Ιησούς έζησε σε εποχή που ο νόμος ήταν ακόμα σε ισχύ και εκπληρώνονταν από Αυτόν, Αυτός δεν ήρθε να διδάξει για τον Μωσαϊκό νόμο! Ποιο ήταν το μήνυμα Του λοιπόν; Γιατί αυτός στάλθηκε; Ας αφήσουμε τον Ίδιο να απαντήσει. Το κάνει στο κατά Λουκά 4:43 όπου και διαβάσουμε:

«Εκείνος, όμως, τους είπε ότι: Πρέπει και σε άλλες πόλεις να εξαγγείλω τα χαρμόσυνα νέα της βασιλείας του Θεού^. επειδή, γι' αυτό είμαι αποσταλμένος»

Ο λόγος, ο σκοπός, για τον οποίον στάλθηκε ο Ιησούς, η αποστολή της ζωής Του ήταν να κηρύξει τα χαρμόσυνα νέα της Βασιλείας του Θεού. Δεν ήρθε για να κηρύξει κάποια, οποιαδήποτε καλά νέα, αλλά κάτι πολύ συγκεκριμένο: τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, ότι η Βασιλεία του Θεού έρχεται. Το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού ήταν - όπως ο Ίδιος είπε – ο ίδιος ο σκοπός για τον οποίο Αυτός στάλθηκε.

Το κατά Ματθαίο 4:17 επιβεβαιώνει πολύ καθαρά ότι η Βασιλεία του Θεού (ή «Βασιλεία των ουρανών» όπως αποκαλείτε στο κατά Ματθαίο) ήταν η αρχή της διδασκαλίας του Ιησού και όπως θα δούμε παρέμεινε το κύριο θέμα της σε όλη την διάρκεια της ζωής Του:

Κατά Ματθαίο 4:17
«Από τότε ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει και να λέει: Μετανοείτε^. επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών.»

Και πάλι μετά από λίγο στίχους:

Κατά Ματθαίο 4:23
«Και ο Ιησούς περιερχόταν ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους, και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε ασθένεια ανάμεσα στον λαό.»

Έπειτα στην πρώτη καταγεγραμμένη διδασκαλία Του στο κατά Ματθαίο, στην επί του όρους ομιλία, τον βλέπουμε να την ανοίγει ως εξής:

Κατά Ματθαίο 5:2-3
«και ανοίγοντας το στόμα του, τους δίδασκε, λέγοντας: Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα^. επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών.»

Επίσης στο κατά Λουκά 8:1
«ΚΑΙ ύστερα απ' αυτά, αυτός περνούσε μέσα από κάθε πόλη και κωμόπολη, κηρύττοντας και φέρνοντας το χαρμόσυνο άγγελμα για τη βασιλεία του Θεού^.»

Και κατά Λουκά 9:59-60
«Και σε έναν άλλον είπε: Ακολούθα με. Και εκείνος είπε: Κύριε, επίτρεψέ μου να πάω πρώτα να θάψω τον πατέρα μου. Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς^. εσύ, όμως, αφού αναχωρήσεις, κήρυττε τη βασιλεία του Θεού.»

Οι φράσεις «βασιλεία του Θεού» και η συνώνυμη της «βασιλεία των ουρανών» απαντώνται 84 φορές στα ευαγγέλια! Η Βασιλεία του Θεού ήταν το κύριο θέμα της διδασκαλίας του Κυρίου. Το κύριο λοιπόν μήνυμα που έχουμε στα ευαγγέλια είναι σχετικά με την Βασιλεία του Θεού – τον σκοπό της αποστολής του Ιησού – και όχι με τον νόμο, αν και φυσικά καθώς ο νόμος δεν είχε πλήρως εκπληρωθεί αλλά βρίσκονταν σε φάση εκπλήρωσης, μπορούμε σποραδικά να δούμε αναφορές και στον νόμο. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο την ταξινόμηση του μηνύματος του Ιησού σαν κάτι που αναφέρεται σχεδόν αποκλειστικά σε Ιουδαίους που ζουν υπό τον νόμο. Εν αντιθέσει το μήνυμα του Ιησού ήταν σχετικά με την Βασιλεία του Θεού αναφέροντας επίσης και στο πως μπαίνει κανείς σ’ αυτή. Δεν είναι άραγε η είσοδος μας στην Βασιλεία του Θεού ο κύριος σκοπός για όλους εμάς; Αν είναι, τότε ας προσέξουμε πολύ καλά αυτά που ο πλέον Ειδικός επί του θέματος, ο Βασιλιάς ο ίδιος, λέει περί αυτής, αντί να κάνουμε το μοιραίο λάθος να τον βάζουμε στην άκρη σαν ουσιαστικά μη σχετικό με μας.

Προχωρώντας, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι ο Ιησούς έλεγε με τους μαθητές Του μετά την ανάσταση Του και μέχρι την ανάληψη. Στις Πράξεις 1:3 βρίσκουμε μια περίληψη:

«Σ' αυτούς παρουσιάστηκε ζωντανός μετά το θάνατό του, με πολλές αναμφισβήτητες αποδείξεις, εμφανιζόμενος σ' αυτούς για σαράντα μέρες και μιλώντας τους για τη βασιλεία του Θεού.»

Η Βασιλεία του Θεού δεν ήταν κάτι που ο Ιησούς δίδασκε μόνο πριν την σταύρωση Του ή ένα θέμα ανάμεσα σε πολλά άλλα. Ήταν εν αντιθέσει κύριο θέμα, το κύριο θέμα θα έλεγα, της διακονίας Του. Μιλούσε γι’ αυτό πριν την σταύρωση και συνέχισε να μιλάει γι’ αυτό και μετά την ανάσταση Του και μέχρι την ανάληψη. Τι άραγε να έκαναν όμως οι απόστολοι έπειτα; Να υπήρξε άραγε κάποια αλλαγή πορείας; Οι Πράξεις μας δίνουν και πάλι την απάντηση:

Ο Φίλιππος κήρυττε την Βασιλεία του Θεού (Πράξεις 8:12): «Όταν όμως πίστεψαν στο Φίλιππο, που τους κήρυττε τα καλά νέα για τη βασιλεία του Θεού και για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, βαφτίζονταν άντρες και γυναίκες.»

Λίγο πιο κάτω βρίσκουμε τον Παύλο και τον Βαρνάβα να κηρύττουν για την βασιλεία του Θεού και πως μπαίνει κανείς σε αυτή, το οποίο από τα λεγόμενα τους είναι κάτι που περνά μέσα από θλίψεις.

Πράξεις 14:21-22
«Και αφού κήρυξαν το ευαγγέλιο στην πόλη εκείνη και έκαναν αρκετούς μαθητές, επέστρεψαν στη Λύστρα και στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια, επιστηρίζοντας τις ψυχές των μαθητών, προτρέποντας να μένουν με σταθερότητα στην πίστη, και διδάσκοντας ότι διαμέσου πολλών θλίψεων πρέπει να μπούμε μέσα στη βασιλεία του Θεού.»

Ο Παύλος και πάλι, αυτή την φορά στην Έφεσο:

Πράξεις 19:8
«Και μπαίνοντας μέσα στη συναγωγή μιλούσε με παρρησία, συζητώντας τρεις μήνες, και πείθοντας για τα ζητήματα της βασιλείας του Θεού.»

Ο Παύλος τώρα στην Ρώμη και υπό κράτηση:

Πράξεις 28:23
«Και αφού του διόρισαν μία ημέρα, ήρθαν σ' αυτόν στο κατάλυμα πολλοί^. στους οποίους εξέθεσε με μαρτυρίες τη βασιλεία του Θεού, και τους έπειθε στα σχετιζόμενα με τον Ιησού, και από τον νόμο του Μωυσή και από τους προφήτες»

Και οι Πράξεις κλείνουν ως εξής αναφερόμενες στον μεγάλο αυτό απόστολο:

Πράξεις 28:30-31
«Και ο Παύλος έμεινε δύο ολόκληρα χρόνια σε ένα ιδιαίτερο μισθωμένο σπίτι^. και δεχόταν όλους εκείνους που έρχονταν σ' αυτόν, κηρύττοντας τη βασιλεία του Θεού, και διδάσκοντας με κάθε παρρησία, χωρίς εμπόδιο, αυτά που σχετίζονταν με τον Κύριο Ιησού Χριστό.»

Για να συνοψίσουμε λοιπόν: η βασιλεία του Θεού ήταν ο λόγος για τον οποίον ο Ιησούς στάλθηκε. Κήρυττε γι’ αυτή ανελλιπώς μέχρι και την ανάληψη Του. Αυτό συνέχισαν και οι απόστολοι. Ο Παύλος κήρυττε για την βασιλεία του Θεού μέχρι και το τέλος της ζωής του. Αυτό έκανε και ο Φίλλιπος και είμαι σίγουρος και όλοι οι άλλοι. Βλέπουμε λοιπόν ότι το μήνυμα του Ιησού και το μήνυμα των αποστόλων δεν διαφέρει: τόσο ο Ιησούς όσο και οι απόστολοι κήρυτταν για την βασιλεία του Θεού. Αυτό ήταν το κύριο αντικείμενο τους. Είναι σοβαρότατο λάθος, μοιραίο θα έλεγα, να υποβαθμίζει κανείς τα ευαγγέλια σαν υποθετικά μέρος του νόμου, επειδή αν και ο νόμος βρίσκονταν σε φάση εκπλήρωσης, αυτό που τα ευαγγέλια περιγράφουν, αυτό που είναι το κύριο θέμα τους δεν είναι ο νόμος αλλά η Βασιλεία του Θεού.

Τα ευαγγέλια λοιπόν έχουν ΠΟΛΥ περισσότερο να κάνουν με την νέα εποχή στην οποία ζούμε παρά με την παλαιά εποχή του νόμου. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τα όσα διαβάσαμε στο τρίτο κεφάλαιο αυτής της μελέτης, και τα οποία ο Κύριος απεύθυνε στους μαθητές Του και δοθήκαν στην συντριπτική πλειοψηφία τους ώρες πριν την σύλληψη και σταύρωση Του. Στην ερώτηση λοιπόν: είναι αυτά τα αποσπάσματα για μας, η απάντηση είναι σύντομη και απλή: ναι, απολύτως. Αν είμαστε μαθητές του Χριστού, άνθρωποι που θέλουν να εισέρθουν στην βασιλεία του Θεού, τότε αυτά που τόσο ο Κύριος όσο και οι απόστολοι Του είπαν μας αφορούν απολύτως και δεν αντικρούονται μεταξύ τους. Άλλωστε πως θα ήταν δυνατόν να αντικρούονται μεταξύ τους; Να ποια εντολή έδωσε ο Κύριος στους μαθητές του λίγο πριν την ανάληψη Του.

Κατά Ματθαίο 28:18-20
«Τότε πλησίασε ο Ιησούς και τους μίλησε, λέγοντας: «Μου δόθηκε κάθε εξουσία στον ουρανό και πάνω στη γη. Πορευτείτε, λοιπόν, και μαθητέψτε όλα τα έθνη, βαφτίζοντας αυτούς στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντας αυτούς να τηρούν όλα όσα σας έδωσα εντολή. Και ιδού, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες ως τη συντέλεια του αιώνα».

Ο Κύριος διάταξε τους αποστόλους να κάνουν μαθητές και να τους διδάξουν να τηρούν όλα όσα Αυτός ήδη τους είχε δώσει σαν εντολή. Δεν μιλάει για καινούργια αποκάλυψη εδώ αλλά για εντολές που τους έδωσε, τις ήξεραν, ήταν κάτι που τους είχε ήδη πει και το μέρος που αυτές του οι ήδη ειπωμένες πριν την ανάληψη διδασκαλίες και εντολές μπορούν να βρεθούν δεν είναι παρά ένα: τα ευαγγέλια.

Είναι λοιπόν τα ευαγγέλια, τα λεγόμενα του Χριστού, και ειδικά τα λεγόμενα Του που απευθύνονται στους μαθητές Του, σχετικά για τον σημερινό Χριστιανό, για τον σημερινό μαθητή του Χριστού; Φυσικά και είναι! Ας μην κάνουμε κανένα λάθος ως προς αυτό.

Επόμενο τμήμα: Αποκάλυψη 2, 3: Είναι οι επιστολές του Ιησού προς στις 7 εκκλησίες κάτι σχετικό για μας;