Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Προς Φιλιππησίους 2:12-16: «με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε την σωτηρία σας»

Το επόμενο απόσπασμα το οποίο θα κοιτάξουμε είναι στην προς Φιλιππησίους 2:12-16. Εκεί διαβάζουμε:

Προς Φιλιππησίους 2:12-16
«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία^. επειδή, ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία του. Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις^. για να γίνεστε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού, χωρίς ψεγάδι, μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη^. ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο, κρατώντας τον λόγο της ζωής, για καύχημά μου στην ημέρα του Χριστού, ότι δεν έτρεξα μάταια ούτε μάταια κοπίασα.»

Το να «κατεργαζόμαστε την σωτηρία μας» σημαίνει να κάνουμε την πίστη μας πράξη, ενέργεια. Είναι αυτό τώρα κάτι επιλεκτικό, κάτι όχι και τόσο σοβαρό, κάτι με άλλα λόγια που άμα θέλουμε μπορούμε και να αγνοήσουμε; Η απάντηση είναι στην φράση «μετά φόβου και τρόμου», που δείχνει την σοβαρότητα του θέματος. Αυτή η φράση σημαίνει ότι θα πρέπει να πάρουμε την πρακτική εφαρμογή της πίστης μας ΠΟΛΥ σοβαρά. Τόσο σοβαρά σε σημείου φόβου και τρόμου! Για να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις του Πέτρου από το προηγούμενο απόσπασμα θα πρέπει να «καταβάλουμε κάθε προσπάθεια».

Επιπλέον, ο Παύλος παραινεί τους Φιλιππησίους να κρατούν τον λόγο της ζωής. Εάν το έκαναν αυτό τότε την ημέρα του Χριστού θα το είχε καύχημα ότι δεν κόπιασε ούτε έτρεξε μάταια. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι υπήρχε και περίπτωση να μην τον κρατήσουν τον Λόγο (αν δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχε και λόγος για την παραίνεση) και σ’ αυτή την περίπτωση ο κόπος του Παύλου θα ήταν μάταιος, χωρίς δηλαδή αποτέλεσμα. Γιατί όμως; Αν αυτοί οι άνθρωποι έμπαιναν αυτόματα στην Βασιλεία του Θεού, επειδή κάποια στιγμή πίστεψαν ασχέτως αν έπειτα μένανε στον Λόγο ή φεύγανε από αυτόν τότε δεν θα ήταν ο κόπος του Παύλου μάταιος. Έτσι δεν είναι; Κάποιοι μπήκαν, μέσα από τον κόπο του, στην βασιλεία του Θεού και αυτό μόνο μάταιο δεν είναι. Προσωπικά, η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να βρω και που θα ματαίωνε τον κόπο του Παύλου είναι ότι αν αυτοί δεν κρατούσαν τον Λόγο, δεν έμεναν στην άμπελο, τον Χριστό, τότε δεν θα έμπαιναν στην Βασιλεία του Θεού. Και τότε ναι ο κόπος του Παύλου θα ήταν μάταιος, σαν να μην είχε γίνει ποτέ.

Επόμενο τμήμα: Προς Τιμόθεο Α 6:10-16: η αγάπη του χρήματος