"Ama yüceliğinden soyunarak kul özünü aldı ve insan benzeyişinde doğdu." (Filipililer 2:7)
Markos 15:29-31 bölümünde İsa hakkında şu sözleri okuruz:
Markos 15:29-31
"Oradan geçenler başlarını sallayıp İsa'ya sövüyor, «Hani sen tapınağı yıkıp üç günde yeniden kuracaktın? Çarmıhtan in de kurtar kendini!» diyorlardı. Aynı şekilde başkâhinler ve din bilginleri de O'nunla alay ederek aralarında, «Başkalarını kurtardı,
kendini kurtaramıyor" diye konuşuyorlardı."
Gerçekten de birçok kişiyi kurtarmış olan bu adamın şimdi çarmıhta kendisini düşünmemesi bu insanlar ne kadar da garipti. Kendilerine hizmet eden bu adamların gözünde, kendisini hiçe sayan birini görmek onlar için oldukça tuhaftı. On iki birlik meleğe (1 birlik = 6826 insan) sahip olabilirdi, ama kendisini inkar etti ve ölüme boyun eğdi, çarmıhta bile sahip olduğu düşünce bizde olsun diye bizi çağırmayı ihmal etmedi:
Filipililer 2:5-8
"Mesih İsa'da olan düşünce sizde de olsun. Mesih, Tanrı özüne sahip olduğu halde, Tanrı'ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı. Ama yüceliğinden soyunarak kul özünü aldı ve insan benzeyişinde doğdu. İnsan biçimine bürünmüş olarak ölüme, çarmıh üzerinde ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı."
Luka 9:23-24
"Sonra herkese şunları söyledi: «Ardımdan gelmek isteyen, kendini inkâr etsin, her gün çarmıhını yüklenip beni izlesin. Canını kurtarmak isteyen onu yitirecek; canını benim uğruma yitiren ise onu kurtaracaktır."
İsa Mesih kendini inkar etti. O yaşamını yitirdi, ama bu sonsuza kadar sürmeyecekti. Üç gün üç gece sonra, Tanrı onu ölümden diriltti. Filipililerin anlattığı gibi:
Filipililer 2:9-11
"Bunun için de Tanrı O'nu pek çok yükseltti ve O'na her adın üstünde olan adı bağışladı. Öyle ki, İsa'nın adı anıldığında göktekiler, yerdekiler ve yer altındakilerin hepsi diz çöksün ve her dil, Baba Tanrı'nın yüceltilmesi için İsa Mesih'in Rab olduğunu açıkça söylesin."
İsa Mesih'in gösterdiği yol dar bir yoldur (Matta 7:14). O yol yaşamaya devam edenlerin değil, onu yitirenlerin üzerinde yürüdüğü bir yoldur. Fakat o aynı zamanda diriliş yoludur. O yol eski yaratılışın, benliğin çarmıha gerilmesi olabilir, beraberinde acıyı getirebilir ama çarmıha gerilmeyi daima diriliş izler. Çarmıh olmasaydı dirilişte olmazdı, bu yüzden çarmıha gerilmenin getirdiği acıdan kaçınmak istemeyiz. Eski yaratılışın yüreklerimizde yaşamasını istemeyiz, bizler yeni yaratılışı, ölümden dirilen Mesih'i isteriz. O bizim diri örneğimizdir ve izlememiz gereken kişidir:
İbraniler 12:1-2
"İşte bizi çevreleyen bu denli büyük bir tanıklar kalabalığı olduğuna göre, biz de her yükü ve bizi kolayca kuşatan günahı üzerimizden sıyırıp atarak önümüze konan yarışı sabırla koşalım."