محبت: تحقق شریعت
عیسی در انجیل یوحنا 13: 34 محبت کردن به یکدیگر را به عنوان حکمی تازه توصیف می کند. شاید این موضوع تعجب برخی را برانگیزد که چرا عیسی محبت را چنین توصیف می کند. آیا به این خاطر بود که این حکم برای اولین بار داده می شد؟ البته که چنین نیست. زیرا کتاب لاویان که هزاران سال پیش نوشته شده بود نیز چنین حکمی را در بر داشت. در واقع در لاویان 19: 18 می خوانیم:
لاویان 19: 18
" همسايه خود را مثل خويشتن محبت نما."
اگر فقط به واژه ها توجه کنیم، حکمی که عیسی داد حکم جدیدی نیست. پس چرا این حکم را حکمی نو خواند؟ دلیلش این است که اگرچه محبت حکم شریعت بود، اما تا آن زمان نگهداشتن آن ممکن نبود. در واقع محبت ثمره طبیعت نو (غلاطیان 5: 22) است. یعنی همان طبیعتی که ما با تولد تازه دریافت می کنیم که در کتاب مقدس همچنین "انسانیت تازه" (افسسیان 4: 24) یا "روح" (غلاطیان 5: 5-25) خوانده می شود. محبت کردن به طبیعت تازه احتیاج دارد و تا آن روز این طبیعت نو در دسترس نبود. از اینرو اگرچه مردم دستور داشتند که یکدیگر را محبت کنند، اما در واقع از انجام آن ناتوان بودند. اما از روز پنطیکاست به بعد، مردم آزادانه می توانند با اقرار زبانی به اینکه عیسی مسیح خداوند است و ایمان قلبی به اینکه خدا او را از مردگان برخیزاند، طبیعت تازه را دریافت کنند تا بتوانند محبت کنند. به همین خاطر است که عیسی محبت کردن به یکدیگر را حکمی تازه نامید. تازگی این حکم برای این نبود که اولین بار بود که صادر می شد بلکه به این خاطر بود که به زودی (از روز پنطیکاست) امکان این برقرار می شد که این حکم از طریق طبیعت تازه نگه داشته شود.
در حقیقت حکم محبت کردن به یکدیگر در شریعت تنها حکمی نبود که به دلیل نداشتن طبیعت نو غیرقابل انجام بود. رومیان 8: 3 عدم انجام تمامی شریعت را "به سبب جسم ضعیف [طبیعت کهنه]" توصیف می کند. مشکل شریعت بد بودن آن نبود. برعکس، رومیان 7: 12 می گوید که شریعت "مقدس و عادل و نیکو" است. اما غیر ممکن بود که بتوان آن را نگاه داشت و دلیلش هم این بود که "طبیعت تازه" در دسترس نبود. همانطور که رومیان 7: 14 می گوید: "شریعت روحانی است" اما انجام دهندگان شریعت "جسمانی و زیر گناه" بودند. از این رو مردم نمی توانستند شریعت را نگاه دارند. اما از روزی که طبیعت تازه مهیا شد، کسانی که این طبیعت تازه را دارند می توانند محبت کنند و با محبت کردن بطور خودکار شریعت را به انجام می رسانند. حقیقتاً رومیان 13: 8-10 می گوید:
رومیان 13: 8-10
" مديون احدي به چيزي مشويد جز به محبّت نمودن با يكديگر، زيرا كسي كه ديگري را محبّت نمايد شريعت را به جا آورده باشد. زيرا كه زنا مكن، قتل مكن، دزدي مكن، شهادت دروغ مده، طمع مورز و هر حكم ديگر كه هست، همه شامل است در اين كلام كه همسايه خود را چون خود محبت نما. محبّت به همسايه خود بدي نمي كند پس محبّت تكميل شريعت است."
همچنین غلاطیان 5: 13-14
" زيرا كه شما اي برادران به آزادي خوانده شده ايد؛ امّا زنهار آزادي خود را فرصت جسم مگردانيد، بلكه به محبّت، يكديگر را خدمت كنيد. زيرا كه تمامي شريعت در يك كلمه كامل مي شود يعني در اينكه همسايه خود را چون خويشتن محبّت نما."
عیسی مسیح با قربانی خود به عصر شریعت پایان داد و درعین حال عصر جدیدی را آغاز نمود که همان عصر فیض است. اما بسیاری از گفته های شریعت در این عصر حاضر نیز معتبر می باشد. برای مثال، احکام، دزدی نکن، زنا نکن، قتل نکن و یا دروغ نگو در عصر فیض نیز جز احکام هستند 1. حال بر طبق آیات بالا، برای انجام هریک از احکام شریعت (که ممکن است جزء احکام عصر ما نیز باشد) چیزی جز محبت کردن لازم نیست. همانطور که آیات می گوید: محبّت تكميل شريعت است و تمامي شريعت در يك كلمه كامل مي شود يعني در اينكه همسايه خود را چون خويشتن محبّت نما. نباید ذهن خود را بر فهرستی از بکن و نکن ها متمرکز کنیم، مثلاً "نباید دزدی کنم، نباید قتل کنم، نباید زنا کنم، نباید دروغ بگویم و غیره ..." بلکه در عوض محبت می کنیم و هیچ یک از این اتفاقات نخواهند افتاد. زیرا اگر محبت کنیم، نه دروغ می گوییم، نه دزدی می کنیم، نه قتل می کنیم و غیره و غیره. ما به افعال منفی اشاره نمی کنیم (نباید فلان چیز را انجام دهم) بلکه محبت می کنیم و چیزهای منفی دیگر مسئله ساز نخواهند بود. همانطور که غلاطیان 5: 16 می گوید: " امّا مي گويم به روح [طبیعت تازه] رفتار كنيد، پس [در نتیجه] شهوات جسم [طبیعت کهنه] را بجا نخواهيد آورد." وقتی با محبت رفتار کنید، به روح یا طبیعت تازه رفتار می کنید و نتیجه این می شود که شهوات طبیعت کهنه یعنی دزدی، قتل، زنا و یا هرچیز دیگر که محصول این طبیعت کهنه باشد را انجام نخواهید داد.
بنابراین نتیجه این می شود که: محبت به راستی تحقق شریعت است: زيرا كه تمامي شريعت در يك كلمه كامل مي شود يعني در اينكه همسايه خود را چون خويشتن محبّت نما (غلاطیان 5: 14). همچنین محبت حقیقتاً "حکمی تازه" است (یوحنا 13: 34). زیرا محبت ثمره طبیعت تازه است(غلاطیان 5: 22) و زمانی محبت بروز می کند که افرادی که این طبیعت تازه را دارند بر اساس آن رفتار کنند.
فارسی: Daniel Shahri
پانویس ها
1. برای نمونه غلاطیان 5: 19-23، کولسیان 3: 5-14 و افسسیان 4: 17-32 را مشاهده کنید