شدرک، میشک و عبدنغو (دانیال 3: 16-18)
در کتاب دانیال نبی در مورد سه مرد به نام های شدرک، میشک و عبدنغو می خوانیم. این مردان، به همراه خود دانیال مقام هایی را در استان بابل بر عهده داشتند (دانیال 2: 49). آنها یهودیان خداشناسی بودند که خدا به آنها "معرفت و ادراک در هرگونه علم و حکمت" داده بود (دانیال 1: 17)، و آنها را برای این پست ها و مقام ها تعیین کرده بود. آنها مطمئناً بخاطر جایگاه شان از بسیاری از چیزهایی لذت می بردند که نه تنها یهودیان بلکه بیشتر شهروندان بابلی هم از آنها بهره مند نبودند. اما یک روز همه چیز تغییر کرد. پادشاه بابل، نبکدنصر مجسمه ای از طلا ساخت و از همه خواست تا آنرا ستایش کنند. همه مردم سرزمین نبکدنصر باید این تمثال را پرستش می کردند و در صورت نافرمانی از این امر، در کوره آتش افکنده می شدند. از این رو، شدرک و میشک و عبدنغو با یک چالش روبرو شدند: آیا آنها بخاطر دفاع از جان، نعمات، خانواده و مقام هایشان از فرمان پادشاه اطاعت کردند و بعد احتمالاً از خدا "عذرخواهی" کردند و یا از کلام خدا پیروی کردند و به هیچ وجه در برابر این بت زانو نزدند؟ دانیال 3: 8-12 نشان می دهد که آنها گزینه دوم را انتخاب کردند. بخاطر همین نافرمانی آنها را نزد پادشاه آوردند و پادشاه با اینکه بسیار از دستشان خشمگین بود، اما تصمیم گرفت که یک فرصت دیگر به آنها بدهد. پادشاه به آنها گفت:
دانیال 3: 15
" اما اگر سجده ننماييد، در همان ساعت در ميان تون آتش ملتهب انداخته خواهيد شد و كدام خدايي است كه شما را از دست من رهايي دهد؟"
سپس، شدرک، میشک و عبدنغو پاسخ دادند:
دانیال 3: 16-18
" شَدْرَك و ميشك و عَبِدْنَغو در جواب پادشاه گفتند: اي نَبوْكَدْ نَصَّرَ! درباره اين امر ما را باكي نيست كه تو را جواب دهيم. اگر چنين است، خداي ما كه او را مي پرستيم قادراست كه ما را از تون آتش ملتهب برهاند و او ما را از دست تو اي پادشاه خواهد رهانيد. و اگر نه، اي پادشاه تو را معلوم باد كه خدايان تو را عبادت نخواهيم كرد و تمثال طلا را كه نصب نموده اي سجده نخواهيم نمود."
شدرک، میشک و عبدنغو بر تصمیم خود استوار بودند که به هیچ وجه این بت را پرستش نخواهند کرد. آنها گرچه می دانستند که خدا می تواند نجاتشان دهد، اما اینکه خدا نجاتشان دهد را مد نظر قرار ندادند. آنها خدا را بی قید و شرط اطاعت کردند و حتی اگر وی آنها را نجات نمی داد، باز بت پادشاه را پرستش نمی کردند ("اي پادشاه تو را معلوم باد كه خدايان تو را عبادت نخواهيم كرد و تمثال طلا را كه نصب نموده اي سجده نخواهيم نمود"). همانطور که در دانیال 3: 28 آمده است:
دانیال 3: 28
" ... [آنها] بدنهاي خود را تسليم نمودند تا خداي ديگري سواي خداي خويش را عبادت و سجده ننمايند،"
این پاسخ ایشان پادشاه را خشمگین تر و کوره آتش را داغ تر نمود. شدرک و میشک و عبدنغو فوراً به آن کوره افکنده شدند. اما ناگاه اتفاقی غیرقابل پیش بینی سبب حیرت پادشاه و مشاورانش شد: آنها بجای اینکه آناً بسوزند و خاکستر شوند، در آن کوره قدم می زدند و تنها هم نبودند. شخصی که "شبیه پسر خدا" (دانیال 3: 25) بود نیز همراه آنها در آتش قدم می زد! پادشاه فوراً دستور داد که آنها را بیرون بیاورند. سخن پادشاه در آیات 28-30 آمده است:
دانیال 3: 28-30
" آنگاه نَبوْكَدْ نَصَّر متكلم شده، گفت: « متبارك باد خداي شَدْرَك و ميشك و عَبِدْنَغو كه فرشته خود را فرستاد و بندگان خويش را بر او توّكل داشتند و به فرمان پادشاه مخالفت ورزيدند و بدنهاي خود را تسليم نمودند تا خداي ديگري سواي خداي خويش را عبادت و سجده ننمايند، رهايي داده است. بنابراين فرماني از من صادر شد كه هر قوم و امّت و زبان كه حرف ناشايسته اي به ضدّ خداي شَدْرَك و ميشك و عَبِدْنَغو بگويند، پاره پاره شوند و خانه هاي ايشان به مزبله مبدّل گردد، زيرا خدايي ديگر نيست كه بدين منوال رهايي تواند داد.» آنگاه پادشاه (منصب) شَدْرَك و ميشك و عَبِدْنَغو را در ولايت بابل برتري داد."
گاهی تمرکز ما در چنین آیات بر برکات و نجات خداست. و درست است، باید به آنها توجه شود. اما چیزی که می خواهم به آن هم در این مقاله اشاره کنم اطاعت این سه مرد است. بخصوص که اطاعتشان بی قید و شرط بود. به راستی که این افراد خدا را فقط در صورت نجاتشان پیروی نمی کنند بلکه اگر نجاتی هم در کار نبود آنها باز مطیع می بودند. اگر این موضوع را به خودمان بست دهیم، ما نیز باید خدا را بی قید و شرط پیروی کنیم، زیرا تصمیم گرفته ایم که خود را تماماً به وی بسپاریم. سپردگی بی قید و شرط منبع اطاعت ما از خداست. البته خدا قادر به نجات است، اما اطاعت ما از وی نباید بر پایه این نجات و یا شرایط دیگر باشد، بلکه باید بدون هیچ شرطی مطیع خدا باشیم.
فارسی: Daniel Shahri