روش حوا یا راه عیسی؟
اخیراً کتاب پیدایش 3: 6 را مطالعه می کردم که در آن حوا جستجو می کند و در نهایت از درخت شناخت نیک و بد می خورد. چیزی در اینجا توجه مرا جلب کرد:
پیدایش 3: 6
" و چون زن ديد كه آن درخت براى خوراک نيكوست و بنظر خوشنما و درختى دلپذير دانش افزا، پس از ميوه‌اش گرفته، بخورد و به شوهر خود نيز داد و او خورد."
این آیه اول یوحنا باب 2 را بخاطر می آورد که در آیات 15-16 آن می خوانیم:
اول یوحنا 2: 15-16
" دنيا را و آنچه در دنياست دوست مداريد زيرا اگر كسي دنيا را دوست دارد، محبّت پدر در وي نيست. زيرا كه آنچه در دنياست، از شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگاني از پدر نيست بلكه از جهان است."
"شهوت جسم" ........... "زن دید که آن درخت برای خوراک نیکوست"
"خواهش چشم" .......... "بنظر خوشنما"
"غرور زندگانی" ........ "درختی دلپذیر دانش افزا"
شهوت جسم، خواهش چشم، غرور زندگانی ..... نیکو برای جسم، خوشنما، دانش افزا ... اینها چیزهایی است که اولین انسان ها گول خوردند و دنبالشان رفتند. ما دقیقاً همین کار را نباید بکنیم. همانطور که غلاطیان 6: 7-8 می گوید:
غلاطیان 6: 7-8
" خود را فريب مدهيد، خدا را استهزاء نمي توان كرد. زيرا كه آنچه آدمي بكارد، همان را درو خواهد كرد. زيرا هر كه براي جسم خود كارد، از جسم فساد را درو كند و هر كه براي روح كارد از روح حيات جاوداني خواهد درويد."
این رساله به "کلیسا های غلاطیه" نوشته شده بود (غلاطیان 1: 2). به مسیحیان گفته می شود که "خود را فریب ندهند". بله، مسیحیان می توانند فریب داده شوند! همانطور که آیات هشدار می دهند، اگر ما مسیحیان برای جسم بکاریم، فساد را درو خواهیم کرد! همان شیطانی که حوا را فریب داد، امروز هم کار می کند و همان هدف فریب دادن ما را دنبال می کند. دوم قرنتیان 11: 3 می گوید:
دوم قرنتیان 11: 3
" ليكن مي ترسم كه چنانكه مار به مكر خود حوّا را فريفت، همچنين خاطر شما هم از سادگي اي كه در مسيح است، فاسد گردد."
"همانطور که مار به مکر خود حوا را فریفت ...". شیطان در تلاش است تا همان کاری را که با حوا کرد، با ما نیز بکند. حوا پیروی احساساتش را کرد. او دید، فکر کرد، او چیزی را که از خدا شنیده بود کنار گذاشت و سپس عمل کرد. امروز ما چه می کنیم؟ به دنبال چیزی می رویم که بنظر خوشنماست و یا احساس خوبی به ما می دهد؟ آیا پیرو کار های مردم دنیا هستیم؟ دنبال چیزی می رویم که طبق معیار های دنیوی است؟ و یا در پی حکمتی می رویم که از خداست، از بالا می آید و از دید دنیوی احمقانه است؟ در اول قرنتیان 3: 18-20 می خوانیم:
اول قرنتیان 3: 18-20
" زنهار كسي خود را فريب ندهد! اگر كسي از شما خود را در اين جهان حكيم پندارد، جاهل بشود تا حكيم گردد. زيرا حكمت اين جهان نزد خدا جهالت است، چنانكه مكتوب است: حكما را به مكر خودشان گرفتار مي سازد. و ايضاَ: خداوند افكار حكما را مي داند كه باطل است."
تنها یک حکمت صحیح وجود دارد: حکمتی که از سوی خدا می آید. حوا کلام خدا را می دانست اما تحت تأثیر قدرت چیزی که دید و تفکر کرد قرار گرفت. ما نباید حوا را الگو قرار دهیم. باید کسی را الگو قرار دهیم که هزاران سال پس از حوا آمد و توسط همان دشمن وسوسه شد. عیسی مسیح، الگوی ماست و همانطور که عبرانیان 4: 15 درباره او می گوید، او "آزموده شده در هر چيز به مثال ما بدون گناه." این الگویی است که باید پیروی کنیم.
فیلیپیان 2: 5-11
" پس همين فكر در شما باشد كه در مسيح عيسي نيز بود كه چون در صورت خدا بود، با خدا برابر بودن را غنيمت نشمرد، ليكن خود را خالي كرده، صورت غلام را پذيرفت و در شباهت مردمان شد؛ و چون در شكل انسان يافت شد، خويشتن را فروتن ساخت و تا به موت بلكه تا به موت صليب مطيع گرديد. از اين جهت خدا نيز او را بغايت سرافراز نمود و نامي را كه فوق از جميع نامها است، بدو بخشيد. تا به نام عيسي هر زانويي از آنچه در آسمان و بر زمين و زير زمين است خم شود، و هر زباني اقرار كند كه عيسي مسيح، خداوند است براي تمجيد خداي پدر."
فارسی: Daniel Shahri