کلام خدا
برای دریافت رایگان مقالات جدید در این مجله عضو شوید

روح القدس قبل و بعد از پنطیکاست (PDF) نسخه پی-دی-اف این مقاله

روح القدس قبل و بعد از پنطیکاست



در مقاله "جسم، جان، روح" دیدیم که آدم در اصل با جسم و جان و روح آفریده شد و بعد با خوردن میوه درخت شناخت نیک و بد، روحش را از دست داد. بنابراین، دیگر نتوانست با خدا ارتباط داشته باشد. زیرا روح که مرتبط با خدا بود را از دست داده بود. در این مقاله وجود روح القدس در قبل و بعد از پنطیکاست را تحت بررسی قرار می دهیم.

روح القدس قبل از پنطیکاست

از آنجایی که پس از سقوط آدم دیگر روحی وجود نداشت، چه اتفاقی در آن زمان می افتاد که خدا روحش را بر کسانی که می خواست با آنها ارتباط داشته باشد قرار می داد؟ البته این به معنای در دسترس بودن روح القدس نیست. از کتاب پیدایش تا اعمال رسولان هیچ جایی دستورالعملی برای دریاف روح داده نشده است. و دلیلش هم ساده است، روح در آن زمان وجود نداشت . یوحنا 7: 37-39 به وضوح به ما می گوید:

یوحنا 7: 37-39
" در روز آخر که روز بزرگ عيد بود، عيسي ايستاد و به بانگ بلند ندا در‌‌داد: هر‌که تشنه است، نزد من آيد و بنوشد. هر‌که به من ايمان آوَرَد، همان‌‌گونه که کتاب مي‌گويد، از بطن او نهرهاي آب زنده روان خواهد شد. اين سخن را درباره روح گفت، که آنان که به او ايمان بياورند، آن را خواهند يافت؛ زيرا روح هنوز عطا نشده بود، از آن‌‌رو که عيسي هنوز جلال نيافته بود. "

طبق این آیات، روح القدس در زمانی که عیسی این سخنان را می گفته هنوز در دسترس نبوده است. واضح است که قبل از آن زمان هم روح مهیا نبوده است. در روز پنطیکاست بود که روح در دسترس همه قرار گرفت. اگر خدا در کل بازه زمانی از سقوط آدم تا روز پنطیکاست می خواست با کسی ارتباط برقرار کند روحش را بر کسی قرار می داد. بیایید نمونه هایی از عهد عتیق را بررسی کنیم. با اعداد 11: 16-17 شروع می کنیم. طبق متن آیات، موسی دستیارانی برای رهبری قوم اسرائیل می خواسته و خدا دعایش را در آیات 16-17 پاسخ می دهد:

اعداد 11: 16-17
" پس خداوند موسي را خطاب كرده، گفت: «هفتاد نفر از مشايخ بني اسرائيل كه ايشان را مي داني كه مشايخ قوم و سروران آنها مي باشند نزد من جمع كن، و ايشان را به خيمه اجتماع بياور تا در آنجا با تو بايستند. و من نازل شده، در آنجا با تو سخن خواهم گفت، و از روحي كه بر توست گرفته، بر ايشان خواهم نهاد تا با تو متحمل بار اين قوم باشند و تو به تنهايي متحمل آن نباشي. "

همانطور که از متن پیداست، موسی روح را داشت اما روح بر او بود. در اینجا دو نکته قابل ذکر است: نکته اول اینکه روح در موسی نبود بلکه بر او بود. نکته دوم هم اینست که موسی روح را بر خود داشت اما نه به این دلیل که او تصمیم به داشتنش گرفته بود. حتی اگر تصمیم به داشتن روح هم می گرفت، هیچ تضمینی وجود نداشت که آنرا دریافت خواهد کرد. به همان دلیل ساده که روح در دسترس نبود. در حقیقت این خدا بود که تصمیم گرفت تا روح را بر موسی قرار دهد و نه برعکس. این موضوع برای آن هفتاد مرد هم صادق است. روح خدا بر آنها قرار گرفت. نه بخاطر تصمیم خودشان بلکه خدا خواست تا روح را بر آنها قرار دهد تا بتواند با آنها ارتباط داشته باشد. اینجا آیات دیگری از عهد عتیق در رابطه با قرار گرفتن روح خدا بر افراد را می بینیم:

داوران 3: 9-10
" و چون بني اسرائيل نزد خداوند فرياد كردند، خداوند براي بني اسرائيل نجات دهنده اي يعني عُتْنَئيل بن قناز برادر كوچك كاليب را برپا داشت،‌ و او ايشان را نجات داد. و روح خداوند بر او نازل شد‌ پس اسرائيل را داوري كرد،‌ و براي جنگ بيرون رفت ... "

آیا عُتْنَئيل پیش از این روح را داشت؟ خیر. خدا برای اینکه او داور اسرائیل بود و باید با خدا در رابطه می بود، روح را بر او قرار داد. بیایید نمونه دیگری را ببینیم:

داوران 6: 33-34
" آنگاه جميع اهل مديان و عماليق و بني مشرق با هم جمع شدند و عبور كرده، در وادي يزرعيل اردو زدند. و روح خداوند جِدْعُون را ملبس ساخت. پس كَرِنّا را نواخت [ تا مردم اسرائیل را برای جنگ گرد آورد. ] و اهل ابيعضزَر در عقب وي جمع شدند. "

آیا جدعون روح را از قبل داشت؟ خیر. آیا جدعون روح را دریافت کرد و یا خدا روح را بر او قرار داد؟ اگر بخواهیم چیزی را دریافت کنیم، آنچیز باید در دسترس باشد. اما روح خدا پس از سقوط آدم دیگر در دسترس و مهیا نبود. پس این خدا بود که جدعون را انتخاب کرد و روحش را بر او قرار داد تا داور بنی اسرائیل باشد و خدا با او ارتباط برقرار کند. نمونه های مشابه بسیاری در عهد عتیق وجود دارد. همچنین در داستان شائول، اولین پادشاه قوم اسرائیل می بینیم که وقتی او از دستور خدا سرپیچی کرد، روح خدا که بر او بود از او جدا شد. ( اول سموئیل 15: 26 و 16:14 را ملاحظه کنید). توضیح: آدم و حوا در اصل جسم و جان و روح بودند. اما در روزی که از میوه آن درخت خوردند، روحشان را از دست دادند. مرگ به معنای از دست دادن حیات است و به همین خاطر همنطور که خدا گفته بود آنها روحاً مردند و مرگ جسمانی هم به تدریج به سراغشان آمد. از آن زمان به بعد روح در دسترس نبود. از طرف دیگر، برای اینکه خدا با مردم ارتباط بر قرار کند می بایست که آنها روح داشته باشند. به همین منظور خدا در این دوره زمانی روحش را بر افراد خاصی قرار داد. مثلاً تمام پیامبر ها روح خدا را بر خود داشتند. خدا روحش را به آنها داد تا مکاشفات را از آن طریق به آنها بدهد. بنابراین در دوران قبل از پنطیکاست سه نکته باید مورد توجه قرار گیرد:

1. روح القدس در دسترس نبود.

2. خدا روحش را بر افرادی که می خواست با آنها ارتباط برقرار کند قرار می داد.

3. آنها می توانستند روح را از دست بدهند. و این یعنی آنها روح را تحت شروطی داشتند.

پس از پنطیکاست: روح القدس دوباره در دسترس است

حال که شرایط را در قبل از پنطیکاست بررسی کردیم، نوبت به بررسی دوران پس از آن می رسد.

تولدی از آسمان

برای شروع بیایید به انجیل برویم و چند چیز را که عیسی در آنجا گفته ببینیم. همینطور که این شرح وقایع ارزشمند را می خوانیم، باید این نکته را مد نظر داشته باشیم که (همانطور که قبلاً در یوحنا 7: 37-39 دیده ایم) در زمان زندگی عیسی مسیح بر زمین، روح القدس هنوز در دسترس نبود. پس هر چیزی که درباره روح در اناجیل می بینیم از نبوتی است به زمانی که روح در دسترس قرار می گیرد. با در نظر داشتن این موضوع، بیایید نگاهی به یوحنا 3: 1-6 بیندازیم:

یوحنا 3: 1-6
" مردي بود از فَريسيان، نيقوديموس نام، از بزرگان يهود. او شبي نزد عيسي آمد و به وي گفت: استاد! مي‌دانيم تو معلّمي هستي که از سوي خدا آمده است، زيرا هيچ‌کس نمي‌تواند آياتي را که تو به انجام مي‌رساني، به عمل آورد، مگر آنکه خدا با او باشد. عيسي در پاسخ گفت: آمين، آمين، به تو مي‌گويم، تا کسي از نو زاده نشود، نمي‌تواند پادشاهي خدا را ببيند. نيقوديموس به او گفت: کسي که سالخورده است، چگونه مي‌تواند زاده شود؟ آيا مي‌تواند ديگر‌بار به رحم مادرش بازگردد و به دنيا آيد؟ عيسي جواب داد: آمين، آمين، به تو مي‌گويم تا کسي از آب و روح زاده نشود، [ در متن یونانی عبارت زاده شدن از آسمان آمده است. ] نمي‌تواند به پادشاهي خدا راه يابد. آنچه از بشرِ خاکي زاده شود، بشري است؛ امّا آنچه از روح زاده شود، روحاني است. "

طبق گفته های عیسی مسیح، هیچ انسانی بدون اینکه از نو متولد شود و یا به عبارتی از آسمان متولد شود، نمی تواند به ملکوت خدا راه یابد. این آیه برای خانمه دادن به بسیاری از بحث ها و حدس ها در رابطه با چگونگی ورود به ملکوت خدا کافی است. پاسخ ساده است: ما باید از آسمان زاده شویم. حال این "تولد تازه" و یا "زاده شدن" از آسمان به چه معناست؟ تنها تولدی که برای ما شناخته شده است، همان تولد طبیعی مان است. اما عیسی مسیح درباره نوعی دیگر از تولد سخن می گوید و این تولد را پیش نیاز "دیدن ملکوت خدا" می نامد. ممکن است برای ما سوال پیش بیاید که: "این تولد چطور اتفاق می افتد؟"، "والدین این تولد چه کسانی هستند؟"، "از این تولد چه به ما می رسد؟". چطور به این سوال ها پاسخ دهیم؟ با رجوع به کتاب مقدس و اجازه دادن به کتاب تا خودش خود را تفسیر کند. پس بیایید ببینیم کتاب چه می گوید:

یوحنا 3: 4-5
" نيقوديموس به او گفت: کسي که سالخورده است، چگونه مي‌تواند زاده شود؟ آيا مي‌تواند ديگر‌بار به رحم مادرش بازگردد و به دنيا آيد؟ عيسي جواب داد: آمين، آمين، به تو مي‌گويم تا کسي از آب و روح زاده نشود، نمي‌تواند به پادشاهي خدا راه يابد. "

عیسی مسیح در این آیات توضیح می دهد که لازمه ورود به ملکوت خدا، تعمید از آب و روح است. تولد از آب اشاره به همان تولد طبیعی ما دارد. بدون تولد و به دنیا آمدن چطور ممکن خواهد بود که دوباره متولد شویم؟ اما همچنین گفته می شود که شخص باید از روح متولد شود. واژه "روح" در کتاب مقدس معانی گوناگونی دارد. اما در اکثر موارد منظور از این واژه در کلام خدا به خود خدا که روح است بر میگردد ( یوحنا 4: 24 "خدا روح است" ) و یا منظور روحی است که خدا می دهد. تولد از روح در آیات بالا یعنی متولد شدن از خدا که روح است. در تولد اول شما "از آب " متولد شدید. در تولد دوباره از روح متولد می شوید. یعنی از همان خدا که روح است. اینکه تولد دوم، تولد از خداست در آیه 6 هم به وضوح مشخص است. در این آیه چیزی که از تولد دوباره دریافت می کنیم را نیز توضیح داده است:

یوحنا 3: 6
" آنچه از جسم مولود شد، جسم است و آنچه از روح مولود گشت روح است. "

دوباره هر دو نوع تولد را در یک جمله می بینیم اما اینبار مقصود مقایسه آنها و نشان دادن این است که این دو نوع تولد کاملاً متفاوتند. در تولد اول چیزهایی را دریافت می کنید که والدینتان دارند. یعنی همان جسم و جون. به همین طور چون تولد دوم از خداست، چیزی را دریافت می کنید که از خداست ؛ یعنی روح.

 کلام خدا به همینطور درباره چگونگی وقوع تولد دوم به وضوح سخن می گوید. در اول یوحنا 5: 1 می خوانیم:

اول یوحنا 5: 1
هر‌که ايمان دارد عيسي همان مسيح است، از خدا زاده شده است؛ "

در این آیه به ما گفته می شود که لازمه متولد شدن از خدا ایمان قلبی به عیسی مسیح یعنی همان مسیح موعود و نجات دهنده است. یک دقیقه به این موضوع فکر کنید. اگر از خدا متولد شوید، چه خواهید بود؟ فرزند خدا. پسر و یا دختر خدا!! این دقیقاً همان چیزی است که غلاطیان می گوید:

غلاطیان 3: 26
" زيرا در مسيحْ عيسي، شما همه به‌‌واسطه ايمان، پسران خداييد. "

لازمه اینکه فرزند کسی باشید تولد از اوست و آیاتی که در بالا داده شد ادعا می کنند که زمانی که کسی به عیسی مسیح ایمان می آورد از خدا زاده می شود. آیا قلباً عیسی را به عنوان مسیح موعود و پسر خدا که روز سوم از مردگان برخاست قبول دارید؟ اگر پاسختان مثبت است، خدا پدر شماست. آیا کسی قدرتمند تر از خدا وجود دارد؟ البته نه. چه چیز برای او غیر ممکن است؟ هیچ چیز. بسیاری از مردم بخاطر سنت و مذهب فکر می کنند که خدا شخصیتی دست نیافتنی است. کسی است که بسیار دور است و فقط با انجام برخی اعمال مذهبی و تکراری کمی به آنها نزدیکتر می شود. اگر شما هم اینگونه فکر می کنید، باید طرز فکرتان را با چیزی که کلام خدا می گوید عوض کنید. کلام خدا می گوید که شما: فرزد خدایید. بیایید این موضوع را کمی بیشتر بست دهیم. اشعیا 49: 15 می گوید:

" آيا زن بچه شيرخواره خود را فراموش كرده بر پسر رحم خويش ترحّم ننمايد؟ "

اگر اینطور نیست، پس این همه بچه بی سرپرست در خیابان ها و مؤسسات بهزیستی از کجا آمده اند؟ به همین خاطر خدا می گوید:

اشعیا 49: 15
" اينان فراموش مي كنند "

اما آیه در همینجا پایان نمی یابد:

اشعیا 49: 15
" امّا من تو را فراموش نخواهم نمود. "

بسیاری از والدین فرزندانشان را فراموش می کنند و یا رفتار خوبی با آنها ندارند. اما خدا هیچگاه شما را فراموش نخواهد کرد. می دانید چرا؟ چون شما فرزند خدایید و او شما را دوست دارد. در همین رابطه عبرانیان 13: 5 می گوید:

" زندگي شما بري از پولدوستي باشد و به آنچه داريد قناعت کنيد، زيرا خدا فرموده است: "تو را هرگز وا‌‌نخواهم گذاشت، و هرگز فراموش نخواهم کرد." پس با اطمينان مي‌گوييم: "خداوند ياور من است، پس نخواهم ترسيد. انسان به من چه تواند کرد؟ "

که اینها را گفته است؟ اینها نه گفته من بلکه گفته خود خداست. او وعده می دهد که هیچوقت ترکتان نخواهد کرد و از طرف او انکار نمی شوید. دوستانتان ممکن است ترکتان کنند. دولت ممکن است رهایتان کند و رئیستان ممکن است اخراجتان کند. اما خدا همواره با شماست. زیرا شما فرزند هستید.اگر احساس می کنید که همه شما را فراموش کرده اند و در حق شما غفلت کرده اند بخاطر این است که بر چیزهای غلط چشم دوخته اید. بر خدا که پدر شماست دل ببندید. رابطه پدر فرزندی خود را با او تقویت کنید تا ببینید زندگی تان چطور نورانی خواهد شد. آنوقت است که با اطمینان می گویید: "خداوند ياور من است، پس نخواهم ترسيد. انسان به من چه تواند کرد؟"

بنابراین اینطور جمع بندی می کنیم که اگر شخصی بخواهد وارد ملکوت خدا شود، باید ابتدا از آسمان زاده شود ("تولد از روح" یا "تولد دوباره" یا "زاده شدن از خدا"). این تولدی تازه است. و برای شریک بودن در این تولد تازه به ایمان، یعنی ایمان حقیقی احتیاج دارید. ایمان حقیقی به عیسی به عنوان مسیح موعود و پسر خدا که از مرگ قیام فرمود.

در پنطیکاست چه رخ داد؟

همانطور که در مقاله "جسم،جان و روح" دیدیم، آدم پس از اینکه گناه کرد روحش را از دست داد. پس از آن هم دیگر روح در دسترس نبود. ای این حال عیسی مسیح در یوحنا 3: 6 نبوت کرد و به نیقودیموس گفت که شخص باید دوباره دارای روح شود. زمان در دسترس قرار گرفتن دوباره روح روز پنطیکاست در 2000 سال پیش بود. پس بیایید ببینیم در آن روز چه اتفاقی افتاد:

اعمال 2: 1-4
" چون روز پِنتيکاست فرا‌‌رسيد، همه يکدل در يک جا جمع بودند که ناگاه صدايي همچون صداي وزش تندبادي از آسمان آمد و خانه‌اي را که در آن نشسته بودند، به‌‌تمامي پر کرد. آنگاه، زبانه‌هايي ديدند همچون زبانه‌هاي آتش که تقسيم شد و بر هر يک از ايشان قرار گرفت. سپس همه از روح‌القدس پُر گشتند و آن‌‌گونه که روح بديشان قدرت تکلّم مي‌بخشيد، به زبانهاي ديگر سخن‌گفتن آغاز کردند. "

در آیات بالا اولین تجربه ریخته شدن روح القدس در روز پنطیکاست ذکر شده است. از آن روز به بعد روح دوباره در دسترس گرفت و هرکس که به زبان اقرار کند که عیسی خداوند است و در دل ایمان بیاورد که خدا روز سوم او را از مرگ برخیزاند ( رومیان 10: 9-10) روح را دریافت می کند و آنرا به 9 طریق همانطور که در اول قرنتیان 12: 7-10 آمده ظاهر می سازد. یکی از این راه ها تکلم به زبان هاست و این همان روشی است که در آیات بالا استفاده شده است.

پس از پنطیکاست: روح در شماست و شما معبد خدایید

قبلاً دیدیم که قبل از پنطیکاست مردم روح خدا را بر خود داشتند. روح در آنها نبود. این وضعیت هم در پنطیکاست بطور آشکاری تغییر کرد. از آن روز به بعد اگر کسی با تمام دل به عیسی مسیح ایمان بیاورد نه تنها روح القدس را دریافت می کند بلکه این روح در درون او قرار می گیرد. در اول قرنتیان 6: 19 می خوانیم:

اول قرنتیان 6: 19
" آيا نمي‌دانيد که بدن شما معبد روح‌القدس است که در شماست و آن را از خدا يافته‌ايد... ؟ "

وقتی به عیسی مسیح ایمان می آورید و روح را دریافت می کنید، روح القدس در کجا ساکن می شود؟ در درون شما. روح بر شما نیست بلکه درون شماست. در اول قرنتیان 3: 16 می خوانیم:

" آيا تشخيص نمي‌دهيد که معبد خداييد و روح خدا در شما ساکن است؟ "

دوباره خواندیم که روح خدا در کجا ساکن است؟ در شما. آیات همچنین به ما می گویند که "شما معبد خدایید". پس معبد خدا آن کلیسا در کنار خیابان نیست بلکه شمایید.می دانید چرا؟ چون روح خدا در شما ساکن است. پس تفاوت بزرگی هست بین داشتن روح بر خود ( قبل از پنطیکاست) و داشتن روح در خود (پس از پنطیکاست). آن مردم کمی که قبل از پنطیکاست روح خدا را بر خود داشتند، معبد خدا نبودند چون روح خدا را در خود نداشتند. به همین خاطر بود که معبد سلیمان بنا شد و سکونتگاه موقتی خدا گردید. اما امروزه دیگر احتیاجی به معابد ساخت دست انسان نیست. چرا که خدا امروزه در ساختمان ها ساکن نمی شود بلکه در انسانهایی که به پسر او عیسی مسیح ایمان دارند.

جمع بندی

پس از سقوط آدم تا روز پنطیکاست، روح القدس در دسترس نبود. تا روز پنطیکاست اتفاقی که می افتاد این بود که وقتی خدا می خواست با کسی ارتباط برقرار کند، روحش را بر آن شخص قرار می داد. اما این وضعیت در روز پنطیکاست و بخاطر دستاورد های عیسی مسیح به کلی عوض شد. از آن روز به بعد روح القدس دوباره به عنوان هدیه در دسترس قرار گرفت تا هرکس که از روی راستی ایمان بیاورد که عیسی، همان مسیح موعود است و پسر خداست که روز سوم از مردگان برخاست، بتواند روح القدس را دریافت کند. به علاوه دریافت روح القدس هرکس واقعاً ایمان بیاورد فرزند خدا می شود. یعنی دوباره متولد می شود ویا از آسمان زاده می شود. در نتیجه خدا می تواند دوباره با ما در ارتباط باشد و ما با او. روح القدس هم در ما ساکن می شود و مانند عهد عتیق بر ما قرار نمی گیرد. آنوقت ما به واقع همانطوریم که پولس در اول قرنتیان 3: 16 می گوید: "معبد خداییم" زیرا "روح خدا در ما ساکن است"

Anastasios Kioulachoglou

فارسی: Daniel Shahri