در چه رقابتی شرکت دارید؟
کلام خدا در رساله به عبرانیان درباره مسابقه ای صحبت می کند که ما مسیحیان باید در آن شرکت کنیم:
عبرانیان 12: 1-2
"با استقامت در مسابقه‌اي که براي ما مقرر شده است، بدويم. و چشمان خود را بر قهرمان و مظهر کامل ايمان يعني عيسي بدوزيم که به‌‌خاطر آن خوشي که پيش‌‌رو داشت، صليب را تحمل کرد و ننگ آن را ناچيز شمرد و اکنون بر جانب راست تخت خدا نشسته است."
مسابقه ای که باید در آن شرکت کنیم، مسابقه ایست که باید با صبر و نگاه به عیسی انجام دهیم. تمرکز و نقطه پایان این مسابقه خداوند عیسی مسیح است. مسابقه یاد شده یک مسابقه مسیحی است. برداشت دیگری که می توانیم از این سخن پولس داشته باشیم این است که همه ما که خود را مسیحی می خوانیم در این مسابقه شرکت داریم. در غیر اینصورت به چه دلیل نیاز بود که تشویق شوید که "با استقامت در مسابقه ... بدویم"؟
سوال من امروز برای من و شما این است که ما در چه مسابقه ای شرکت می کنیم؟ آیا اصلاً مسابقه دیگری وجود دارد؟
مسابقه غلط
من این عبارت را در کتاب مسیحی که اکنون مشغول خواندن آن هستم، پیدا کردم. نام کتاب "انسان در آینه" است. مسابقه ای دیگر به نام مسابقه دنیا در اطراف ما در جریان است. هدف نهایی در این مسابقه عیسی مسیح نیست. مسابقه جهان مسابقه ای نیست که با تمرکز بر او انجام شود. بلکه این مسابقه، مسابقه ای با چندین "هدف" بی اهمیت و سطحی است. چنین مسابقه ای بر سر موفقیت های مالی، شغلی، خودشکوفایی، مادیات بیشتر، خانه های بهتر و بزرگتر، درآمد بهتر و قدرت و نفوذ بیشتر است. چنین مسابقه ای بر سر "زندگی پایدار، خوب و زیباست". این مسابقه همانی است که میلیاردها نفر هر روزه مشغول به آن هستند. مردمی که مراکز خرید را پر می کنند، خانه ها را پر از اموال و چیزهای غیر ضروری می کنند. مردم با شرکت در چنین مسابقه ای در قرض فرو می روند تا رویای "زندگی پایدار، خوب و زیبا" را تحقق بخشند. زندگی مملو از فراوانی و "آرامش شخصی (فرد محور)". در پایان این مسابقه هم پوچی، از دست رفتن تمایل و اضطراب وجود دارد. خرید به واژه ای آشنا برای مسیحیان تبدیل شده است. ما به خرید می رویم و در اکثر موارد هم اجناس غیر ضروری را مد نظر قرار می دهیم اما در اصل به دنبال آن شادی هستیم که در خود عمل خرید وجود دارد.
بنابراین دو نوع مسابقه وجود دارد. اولین آن مسابقه مسیحی است. مسابقه ایمانی که در آن با نگاه به عیسی می دوند. این مسابقه، مسابقه زندگی در اطاعت کلام خداست. این مسابقه بر ضد مسابقه ماده گرایی، مصرفگرایی و دنیاگرایی و است و یا به عبارتی مسابقه این دنیاست. موضوع این است که با وجود اینکه ما مسیحیان باید این موضوعات را بهتر بدانیم اما در بسیاری از موارد خود ما طعمه مسابقه دنیاگرایی، ماده گرایی و مصرف گرایی می شود. می بینید که امروزه دنیاگرایی یا همان مذهب بی خدای انسان گرایی در اکثریت به سر می برد و ارزشهای ما را تبدیل به بی ارزشی کرده است. بسیاری از ما هم به این مذهب و یا آیین روی آورده ایم. تلویزیون ها، اینترنت، اخبار و همکارانتان همه و همه فریاد می کنند و پیغام مصرف گرایی و دنیاگرایی را پخش می کنند. بسیاری از ما مسیحیان هم آنها را باور می کنیم! به همین خاطر هم این موضوع سبب تباهی پیغام انجیل و کم شدن ارزش مسیحی بودن شده است. دیگر خدا کتاب مقدس صحبت نمی کند بلکه این خدایی است که ما به آن اعتقاد داریم. خدایی که ما به آن ایمان و اعتقاد داریم پدربزرگی متشخص است که هدایایی زیاد از حد به ما می دهد. ما بجای ایمان به خدایی قدوس به خدایی بخشنده و مهربان ایمان داریم. از این رو خدا به کسی تبدیل می شود که ما نه تنها از او انتظار برآورده کردن نیازهایمان را داریم (که انتظار درستی هم هست) بلکه انتظار داریم که به ما در ادامه شرکت در مسابقه ای غلط کمک نماید. ما هم خدا و هم دنیا را با هم می خواهیم. چنین چیزی محال است. همانطور که یعقوب می گوید:
یعقوب 4:4
" اي زانيات، آيا نمي دانيد كه دوستيِ دنيا، دشمني خداست؟ پس هر كه مي خواهد دوست دنيا باشد، دشمن خدا گردد."
محال ممکن است که شما در یک زمان در دو مسابقه بدوید. به همینطور غیر ممکن است که دو ارباب را خدمت کنید. نمی شود که بخواهید هم زمان بر دو اسب سوار شوید. شما باید یکی را انتخاب کنید. در قدم اول در این کار هم باید صبفهمید در چه مسابقه ای شرکت دارید. بله درست است که هر یکشنبه به کلیسا می رویم. اما این به تنهایی چیزی را نشان نمی دهد. بسیاری از ما در خیل جمعیت به کلیسا می رویم اما بعدازظهر روز دوشنبه موعظه ای که روز قبل شنیدیم را به کلی فراموش می کنیم. به نظر من بهترین میزان برای تشخیص مسابقه ای که در آن می دویم، چیزی است که قلب ما و یا بهتر بگویم روح خدا در قلب ما می گوید. آیا احساس مملو بودن از قدرت و روح خدا می کنید و یا حس خالی و سردرگم بودن می کنید؟ نزدیک شدن به خدا حیات می آورد و نزدیک شدن به دنیا سبب مرگ است. خدایی که به آن ایمان دارید چیست؟ آیا خدای شما خدایی متشخص است که همیشه شما را لبریز از برکات و هدایا می کند؟ اگر خدا با معیار های شما همخوانی نداشته، اگر دعایی پاسخ داده نشده و یا اگر خواسته ای برآورده نشده باشد چه می کنید؟ آیا بدهکار هستید و در پی ارباب مصرف گرایی، ماده گرایی و دنیاگرایی هستید؟ اگر بهای مسیحی بودن بهایی سنگین تر از این شود چه خواهید کرد؟ اگر مجبور شوید در جامعه و محل کارتان بر ایمان خود بایستید چه؟
خدا تنها منبع حیات است. عیسی گفت که آنها که در پی جان خود هستند آن را از دست خواهند داد و آنهایی که جانشان را برهانند، آن را خواهند یافت. بسیاری از ما سعی در حفظ جان خود داریم. برای بسیاری جان مهمترین چیز است. بسیاری از ما سعی می کنیم تا در مراکز خرید، اشیاء و ثروت اندوزی خود را ارضا نماییم. راه مسیح اما این است که شما حیات خود را برای خدا از دست بدهید، خود را به خدا تقدیم نمایید، به عیسی بنگرید و پس از آن است که شما عیسی یعنی همان حیات را خواهید یافت. خداوند در ارمیا گفت که مردمش او را که خود منبع آب حیات است رها کرده اند و چاه هایی درست کرده اند که برداشت آن از آنها غیر ممکن است (ارمیا 2: 13). خدا تنها سرچشمه آب حیات است. او تنها کسی است که آرامش و حیات از اوست. مایانی که حتی برای یکبار به او نزدیک بوده ایم این موضوع را به خوبی می دانیم. اگر خدا در دور دست ها به نظر می رسد، آیا به این خاطر نیست که ما در مسابقه و جهتی اشتباه در حال دویدن هستیم؟ آیا به این خاطر نیست که ما انجیلی غلط را ارائه می کنیم؟ صد البته که اینطور است. هرچه بیشتر در مسابقه غلط بدویم از خدا هم دورتر خواهیم شد.اما راه بازگشتی هم وجود دارد. همانطور که یکی از انبیا گفت: " راههاي خود را تجسّس و تفحّص بنماييم و بسوي خداوند بازگشت كنيم." (مراثی ارمیا 3: 40). بیایید مانند پسر گمشده به خود آییم و به خانه پدر برگردیم. در مثال برزگر سه تا از چهار گروه نام برده شده نشانگر مسیحیان هستند و فقط یکی از آنها است که در مسیر درست حرکت می کند. دوتای دیگر مسیر درستی ندارند. در گروه دوم این مثال از کسانی سخن به میان است که تنها در مواقع راحتی مسیحی هستند و قیمت کمی برای ایمان خود می پردازند. اینگونه افراد وقتی باید بهای سنگینی برای ایمان پرداخت شود و وقتی که جفا برای انجیل افزایش می یابد، سقوط می کنند. آنها در مسابقه تأیید توسط دنیا شرکت دارند. گروه دیگر کسانی هستند که ایمانشان توسط ثروت و نگرانی های این دنیا از میان می رود. این ها افرادی هستند که می گویند ما "خیلی مشغول" هستیم. آنها در تلاش پولدار شدن و زندگی شاد و زیبا از لحاظ معیارهای دنیوی هستند. هدفشان که همان ثروت و زندگی راحت است رویایشان را به قدری تار می کند که در نهایت ثمری به بار نمی آورند. اینان "مسیحیان" دنیوی هستند که در مسابقه این دنیا می دوند. هیچ یک از این دو گروه ثمر به بار نمی آورند. تنها یک گروه است که ثمر آورده و در مسابقه ایمان می دود. این موضوع را در رسالات پولس هم می بینیم. فردی دیماس نام که پولس چندین بار در نامه هایش به او اشاره کرده است در نهایت او را ترک کرد و پیروی دنیا را نمود (دوم تیموتائوس 4: 10). دیماس همچنان مشغول مسابقه بود اما از نوع غلط آن. او همچنان می دوید اما بجای دویدن در مسابقه مسیح در مسابقه دنیا مشغول بود. شما مشغول کدام مسابقه هستید؟ میلیون ها نفر از ما در مسیر غلط می دویم. میلیون ها نفر از ما باید توبه و بازگشت نمایند. زمان آن رسیده که میلیون ها نفر از ما دیگر پوچی درونی را تحمل نکنیم و روی خود را به سوی سرچشمه تمامی حیات و حقیقت یعنی خدایی برگردانیم. خدایی که در کلام خود خدا، کتاب مقدس مکشوف شده است. بسیاری از ما به سمت پیغام های ماده گرایی، مصرف گرایی و دنیا گرایی کشیده شده ایم و برای یک زندگی "زیبا، پربرکت و بی مشکل" تلاش می کنیم. بسیاری از ما به خدایی ایمان آورده ایم که خدای کتاب مقدسی نیست. بلکه پدربزرگی مهربان است که کارش دادن برکت است. اگر خدا به خواسته ی بسیار مهم و شخصی ما پاسخ ندهد، دیگر او را پیروی نمی کنیم. وقتی عیسی مسیح جان داد تنها دارایی اش لباسی بود که سربازان پاره نموده و بین خود تقسیم کردند. امروزه بسیاری از ما برای چندین تن مال داریم و برای حمل آنها به کامیون احتیاج است. شما به کدام پیغام ایمان دارید؟ پیغام عیسی مسیح و یا پیغام ماده گرایی، دنیاگرایی و مصرف گرایی؟
مراثی ارمیا 3: 40
" راههاي خود را تجسّس و تفحّص بنماييم و بسوي خداوند بازگشت كنيم."
عبرانیان 12: 2
" با صبر در آن ميدان كه پيش روي ما مقرّر شده است بدويم، و به سوي پيشوا و كامل كننده ايمان يعني عيسي نگران باشيم كه بجهت آن خوشي كه پيش او موضوع بود، بي حرمتي را ناچيز شمرده، متحمل صليب گرديد و به دست راست تخت خدا نشسته است."
فارسی: Daniel Shahri