Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Προς Τιμόθεο 2:11-13: “αν τον αρνούμαστε και εκείνος θα μας αρνηθεί”

Το επόμενο απόσπασμα που θα ήθελα να δούμε είναι στην προς Τιμόθεο Β 2:11-13. Εκεί διαβάζουμε:

Προς Τιμόθεο Β 2:11-13
«Πιστός είναι ο λόγος^. επειδή, αν πεθάναμε μαζί του, θα ζήσουμε και μαζί του^. αν υπομένουμε, θα βασιλεύσουμε και μαζί του^. αν τον αρνούμαστε, κι εκείνος θα μας αρνηθεί^. αν απιστούμε, εκείνος μένει πιστός^. να αρνηθεί τον εαυτό του δεν μπορεί.»

Ποιος «αν τον αρνούμαστε θα μας αρνηθεί»; Η απάντηση είναι ο Χριστός. Αυτός είναι Εκείνος που πέθανε και θα βασιλέψει και πάλι. Μπορεί λοιπόν κάποιος να αρνηθεί τον Χριστό; Αν δεν υπήρχε τέτοια πιθανότητα τότε δεν θα υπήρχε και λόγος ο Παύλος να το αναφέρει. Ναι λοιπόν αυτό είναι δυνατό. Δεν θα πρέπει κανείς να το κάνει αλλά πλανημένος μπορεί να το κάνει. Τι θα συμβεί τότε; Το απόσπασμα δεν αφήνει περιθώρια για υποθέσεις: «αν τον αρνούμαστε, κι εκείνος θα μας αρνηθεί».

Μερικοί αποφεύγοντας αυτό το απόσπασμα πηγαίνουν στον στίχο 33 και λένε: «δες όμως τον στίχο 33: «αν απιστούμε, εκείνος μένει πιστός^. να αρνηθεί τον εαυτό του δεν μπορεί». Ακολούθως προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον στίχο για να υποστηρίξουν ότι αν τον αρνούμαστε δεν είναι δα και κάτι τόσο σοβαρό αφού Αυτός είναι πιστός ακόμα και όταν εμείς απιστούμε και άρα – καταλήγουν – δεν θα μας αρνηθεί. Μια τέτοια όμως ερμηνεία του αποσπάσματος είναι προφανώς λανθασμένη αφού μόλις ένα στίχο πιο πριν το διαβάσαμε καθαρά : αν τον αρνούμαστε θα μας αρνηθεί. Αυτό που ο στίχος 33 μας λέει είναι ότι Αυτός είναι πάντα πιστός, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι μας δέχεται όταν εμείς τον αρνούμαστε, αφού ένα στίχο πιο μπροστά ο Παύλος ξεκαθάρισε αυτό το θέμα. Είναι αυτή μια αντίθεση ανάμεσα σε μας, αν απιστούμε και σε Εκείνον που είναι πάντα πιστός. Ο Κύριος μένει πάντα πιστός. Εμείς μπορεί και να απιστήσουμε, αλλά Αυτός ποτέ!

Επόμενο τμήμα: Ιακώβου 5:19-20: «ο αποπλανημένος αδελφός»