Πίστη που σώζει

Στο κατά Ματθαίον 25, 2 ημέρες πριν από τη σταύρωσή Του, ο Κύριος έδωσε στους μαθητές Του μερικές από τις τελευταίες Του οδηγίες. Αυτές περιείχαν προειδοποιήσεις να μένουν αγρυπνούν και να μην κοιμούνται όπως οι 5 μωρές παρθένες (Ματθαίος 25:1-12), καθώς και να μην θάβουν αυτά που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός, όπως έκανε ο άπιστος δούλος (Ματθαίος 25:14-30). Όπως ξεκαθάρισε, ούτε οι μωρές παρθένες ούτε ο άπιστος δούλος θα εισέρχονταν στη βασιλεία του Θεού. Μετά από αυτές τις παραβολές ο Κύριος συνέχισε, εξηγώντας πώς θα κάνει την κρίση στο τέλος. Ας διαβάσουμε προσεκτικά τι είπε:

Ματθαίος 25:31-46
«Και όταν έρθει ο Υιός τού ανθρώπου μέσα στη δόξα του, και όλοι οι άγιοι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθήσει επάνω στον θρόνο τής δόξας του. Και μπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη- και θα τους χωρίσει από αναμεταξύ τους, όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και τα μεν πρόβατα θα τα στήσει από τα δεξιά του, ενώ τα ερίφια από τα αριστερά. Τότε, ο βασιλιάς θα πει σ' αυτούς που θα είναι από τα δεξιά του: Ελάτε, οι ευλογημένοι τού Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που είναι ετοιμασμένη σε σας από τη δημιουργία τού κόσμου- επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω- δίψασα και μου δώσατε να πιω- ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε- γυμνός ήμουν, και με ντύσατε- ασθένησα, και με επισκεφθήκατε- σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα. Τότε, οι δίκαιοι θα του απαντήσουν, λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, και σε θρέψαμε- Ή, να διψάς, και σου δώσαμε να πιεις- Και πότε σε είδαμε ξένον, και σε φιλοξενήσαμε, Ή, γυμνόν, και σε ντύσαμε- Και πότε σε είδαμε ασθενή ή σε φυλακή, και ήρθαμε σε σένα- Και απαντώντας ο βασιλιάς, θα τους πει: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα. Τότε, θα πει και σ' εκείνους που θα είναι από τα αριστερά: Πηγαίνετε από μένα, οι καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του. Επειδή, πείνασα, και δεν μου δώσατε να φάω- δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω- ξένος ήμουν, και δεν με φιλοξενήσατε- γυμνός, και δεν με ντύσατε- ασθενής και σε φυλακή, και δεν με επισκεφθήκατε. Τότε, θα του απαντήσουν κι αυτοί, λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή σε φυλακή, και δεν σε υπηρετήσαμε- Τότε, θα τους απαντήσει, λέγοντας: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον δεν το κάνατε αυτό σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους, δεν το κάνατε ούτε σε μένα. Και θα αποχωρήσουν, αυτοί μεν σε αιώνια κόλαση- ενώ οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή».

Πολλοί δυστυχώς επιλέγουν να αγνοήσουν αυτό το χωρίο καθώς και πολλά άλλα παρόμοια. Πιστεύουν κατά κάποιο τρόπο ότι ό,τι κι αν κάνουν, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία, νομίζουν, είναι ότι «πιστεύουν». Γι' αυτούς το να «έχεις πίστη» και να ζεις την πίστη είναι δύο διαφορετικά πράγματα και το ένα μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Όπως λέει και ο Ιάκωβος:

Ιάκωβος 2:14-17
«Ποιο το όφελος, αδελφοί μου, αν κάποιος λέει ότι έχει πίστη, και δεν έχει έργα- Μήπως η πίστη μπορεί να τον σώσει, Και αν ένας αδελφός ή αδελφή είναι γυμνοί, και στερούνται την καθημερινή τροφή, και κάποιος από σας πει σ' αυτούς: Πηγαίνετε με ειρήνη, είθε να θερμαίνεστε και να χορταίνετε, και δεν τους δώσετε τα αναγκαία τού σώματος, ποιο το όφελος; Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή. »

Και ο Ιωάννης στην πρώτη επιστολή του μας λέει:

Ιωάννου Α 3:16-18
«Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας- κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών. Και αν κάποιος έχει την υλική ευχέρεια του βίου τού κόσμου και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη, κλείσει όμως τα σπλάχνα του απέναντί του, πώς η αγάπη τού Θεού μπορεί να μένει μέσα του, Παιδάκια μου, μη αγαπάμε με λόγια ούτε με τη γλώσσα, αλλά με έργα και αλήθεια. »

Ο Ιωάννης κάνει μια αντίθεση μεταξύ της αγάπης στα λόγια και της αληθινής αγάπης στην πράξη. Η αγάπη που σταματά μόνο στα λόγια, χωρίς να φτάνει στις πράξεις -αν και θα μπορούσε- δεν είναι αληθινή αγάπη. Την ίδια αντίθεση κάνει και ο Ιάκωβος χρησιμοποιώντας το ίδιο παράδειγμα: η πίστη που μένει μόνο στα λόγια και αρνείται να προχωρήσει σε πράξεις δεν είναι ζωντανή πίστη. Είναι νεκρή πίστη.

Επιστρέφοντας στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο Κύριος δεν φαίνεται να ρωτάει τους ανθρώπους αν είχαν διαβάσει τη Βίβλο τους ή αν τα είχαν όλα σωστά δογματικά. Αντ' αυτού, πήγε κατευθείαν στην πρακτική πλευρά και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονταν στους άλλους. Και το πήρε προσωπικά: αν τάιζαν τους φτωχούς αδελφούς, το έκαναν και σ' Αυτόν. Αν επισκέπτονταν τους αρρώστους ή τους φυλακισμένους, ήταν μια επίσκεψη που Εκείνος λογάριαζε σαν να γινόταν σ' Αυτόν. Και όσοι δεν νοιάζονταν να κάνουν τέτοια πράγματα, δεν νοιάζονταν γι' Αυτόν! Εμείς νοιαζόμαστε γι' Αυτόν; Αν νοιαζόμαστε γι' Αυτόν, τότε θα νοιαζόμαστε για τους αδελφούς Του που βρίσκονται σε κίνδυνο, θα ταΐζουμε τους πεινασμένους ανάμεσά τους, θα ντύνουμε τους γυμνούς και θα βοηθάμε με όποιον τρόπο μπορούμε (και όσο πιο κρυφά μπορούμε - Ματθαίος 6:3).

Δεν πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε ότι είναι εντάξει να έχουμε πίστη αλλά να μην τη ζούμε. Ή ότι είναι ΟΚ να αποκαλούμε τον Ιησού Κύριο, να Τον θεωρούμε δογματικά ως τέτοιο, αλλά στην πραγματικότητα να μην Τον κάνουμε Κύριο της ζωής μας. Όπως ξεκαθάρισε ο ίδιος:

Ματθαίος 7:21-23
«Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε- αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο ονομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα- Και, τότε, θα ομολογήσω σ' αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα- φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία. »

Τον αποκαλούσαν «Κύριο»! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έκαναν και θαύματα στο όνομά Του και προφήτευαν στο όνομά Του! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έκαναν το θέλημα του Πατέρα. Παρά τα θαύματά τους και τις προφητείες τους, όλα στο όνομα του Κυρίου, παρά το ότι Τον αποκαλούσαν «Κύριε, Κύριε», ο Κύριος είπε ότι δεν έκαναν το θέλημα του Θεού. Την τελευταία ημέρα δεν θα άκουγαν ένα καλωσόρισμα από τον Κύριο, αλλά αντίθετα: « Ποτέ δεν σας γνώρισα- φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία». Επομένως, το να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι Κύριος και να τον αποκαλούμε ως τέτοιο, πρέπει να συνοδεύεται και από το να κάνουμε το θέλημα του Πατέρα. Και ποιο είναι αυτό το θέλημα; Είναι τόσο ξεκάθαρα και πολύ απλά πράγματα όπως: να πορευόμαστε με αγάπη, να βοηθάμε τους αδελφούς μας στις ανάγκες τους και να μην κλείνουμε την καρδιά μας από αυτούς. Όπως είπε και ο Ιάκωβος:

Ιάκωβος 1:27
«Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο».

Το να ζούμε την πίστη μας δεν είναι κάτι περίπλοκο. Είναι τόσο απλό όσο το να βοηθάμε τους φτωχούς στα βάσανά τους και να διατηρούμε τον εαυτό μας αμόλυντο από τον κόσμο. Όπως λέει και ο Παύλος:

Γαλάτας 6:7-10
«Μη πλανιέστε- ο Θεός δεν εμπαίζεται- επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει- για τον λόγο ότι, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά- αλλά, εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή. Και ας μη αποκάμνουμε πράττοντας το καλό- επειδή, αν δεν αποκάμνουμε, θα θερίσουμε στον πρέποντα καιρό. Επομένως, λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό, ας εργαζόμαστε το καλό σε όλους, μάλιστα δε στους οικείους τής πίστης».

Και Ρωμαίους 8:12-13
«Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα. Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε».

Αν ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα θα πεθάνουμε, ανεξάρτητα από το πόσο συχνά αποκαλούμε τον Ιησού «Κύριε, Κύριε». Το να ζούμε εγωιστικά, να αρνούμαστε να κάνουμε το θέλημα του Πατέρα, να κλείνουμε τις καρδιές μας απέναντι στους αναξιοπαθούντες αδελφούς δεν είναι σημάδια ζωντανής πίστης και θα μας κρατήσουν -αν δεν υπάρχει μετάνοια- μακριά από τη Βασιλεία του Θεού και την αιώνια ζωή.

Ας ανανεωθούμε λοιπόν, βάζοντας βαθιά στην καρδιά μας τα πολύτιμα λόγια του Κυρίου μας και ας ζήσουμε την πίστη μας στην πράξη και στην αλήθεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πέσουμε. Θα πέφτουμε και ίσως συχνά!!! Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα, αρκεί να σηκωθούμε και να συνεχίσουμε. Αυτό που είναι πραγματικά πρόβλημα είναι να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κοιμόμαστε σαν τις 5 μωρές παρθένες ή τον άπιστο δούλο και ότι αυτό είναι μια χαρά. Να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ζούμε εγωιστικά, χωρίς να κάνουμε το θέλημα του Θεού -με τις όποιες αποτυχίες μας- και θα βρούμε την πόρτα της Βασιλείας του Θεού ανοιχτή. Ο Κύριος δεν άφησε ποτέ χώρο για τέτοιες ψευδαισθήσεις και ούτε εμείς πρέπει να έχουμε τέτοιες ψευδαισθήσεις.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε το θέλημά Του μέρα με τη μέρα. Αν πέσουμε, ας σηκωθούμε και ας συνεχίσουμε. Αν αμαρτάνουμε, ας μετανοήσουμε. Όπως μας είπε ο Παύλος:

«Και ας μη αποκάμνουμε πράττοντας το καλό- επειδή, αν δεν αποκάμνουμε, θα θερίσουμε στον πρέποντα καιρό. Επομένως, λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό, ας εργαζόμαστε το καλό σε όλους, μάλιστα δε στους οικείους τής πίστης».

Αναστάσιος Κιουλάχογλου