"Μην κρίνεις για να μην κριθείς"

Μια από τις πλέον συχνές αλλά κάπως θεωρούμενες ως «αθώες» αμαρτίες είναι το να κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. «Ο τάδε άνθρωπος είναι έτσι», θα ακούσουμε ή οι ίδιοι έχουμε πει ή σκεφτεί και ακολουθεί συνήθως μια λίστα με τις αδυναμίες του αντίστοιχου προσώπου. Δεν έχει σημασία αν η λίστα είναι μικρή η μεγάλη, σωστή ή λάθος. Το να κρίνουμε εμείς τον άλλον, και αυτό είναι που έχει σημασία, είναι πάντα λάθος. Όπως μας λέει ο Κύριος μας:

Κατά Ματθαίο 7:1-2
«Mη κρίνετε για να μη κριθείτε· επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας.»

Και στο κατά Λουκά 6:37
«Και μη κρίνετε, και δεν θα κριθείτε• και μη καταδικάζετε, και δεν θα καταδικαστείτε• συγχωρείτε, και θα συγχωρηθείτε.»

Ας δώσουμε στα λόγια του Κυρίου μας την προσοχή που τους αρμόζει. Τα λόγια Του δεν είναι απλά μια εντολή! Δεν λέει απλά «μην κρίνεις». Λέει «μην κρίνεις, για να μην κριθείς». Επομένως αγαπητέ μου αδερφέ, αν δεν κρίνουμε τους άλλους ΔΕΝ θα κριθούμε και εμείς από Αυτόν! Και με όποιο μέτρο μετρούμε εμείς τους άλλους, το ίδιο μέτρο θα χρησιμοποιήσει και ο ίδιος για να μετρήσει εμάς! Αυστηρά κρίνουμε τους άλλους; Επίσης αυστηρά θα κρινει και Αυτός εμάς! Παραβλέπουμε τα σφάλματα των άλλων; Θα παραβλέψει και Εκείνος τα δικά μας! Για μια ακόμα φορά, βλέπουμε ότι εμείς αποφασίζουμε με την δική μας συμπεριφορά τι θα γίνει με μας τους ίδιους. Όπως λέει ο Κύριος στην προσευχή που μας έδωσε: «και συγχώρεσε σε μας τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε σ' αυτούς που αμαρτάνουν σε μας» (κατά Ματθαίο 6: 12). Συγχωρείς αυτούς που αμαρτάνουν σε σένα; Θα συγχωρέσει και σένα ο Κύριος τις δικες σου αμαρτίες. Δεν συγχωρείς τους άλλους; Δεν θα συγχωρεθείς ούτε εσύ. Το είπε ο Ίδιος καθαρα: "Αν, όμως, εσείς δεν συγχωρείτε, ούτε ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, θα συγχωρήσει τα αμαρτήματά σας" (Κατά Μάρκο 11: 26). Και πίσω στο μη κρίνεις για να μην κριθείς: βλέπουμε ότι υπάρχει ένα “πάσο”, ας το πούμε έτσι, και το δίνεις εσύ ο ίδιος στον ευατό σου, όταν δεν κρίνεις τους άλλους. Τότε, εγγυημένα, βάση των αψεύστων λόγων του Κυρίου μας, και Αυτός δεν θα κρίνει τα δικά σου και θα περάσεις με το «πάσο» αυτό, εύκολα από το βήμα της κρίσης του Χριστού, μπροστά στο οποίο όλοι μας θα σταθούμε για να αποδώσουμε λόγο:

Προς Ρωμαίους 14:10-12
«Εσύ, όμως, γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Ή, κι εσύ, γιατί εξουθενώνεις τον αδελφό σου; Επειδή, όλοι εμείς θα παρασταθούμε στο βήμα τού Χριστού. Καθότι, είναι γραμμένο: «Ζω εγώ» λέει ο Κύριος «ότι σε μένα θα κάμψει κάθε γόνατο, και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό». Άρα, λοιπόν, κάθε ένας από μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του στον Θεό.»

Προς Εβραίους 9:27
«Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση.»

Και προς Κορινθίους Β 5:10
«Επειδή, πρέπει όλοι να εμφανιστούμε μπροστά στο βήμα τού Χριστού, ώστε κάθε ένας να ανταμειφθεί σύμφωνα με εκείνα που έπραξε διαμέσου τού σώματος, είτε αγαθό είτε κακό.»

Όχι μερικοί, αλλά ΟΛΟΙ μας θα σταθούμε μπροστά στο βήμα της κρίσης του Χριστού για να δώσουμε λόγο. Θα σταθούμε μπροστά στον αδέκαστο κριτή ο οποίος χωρίς προσωποληψίες θα κρίνει τα πεπραγμένα μας. Όσοι νομίζουν ότι δεν θα συμβεί αυτό, πλανούνται αγνοώντας και διαστρέφωντας τις γραφές. «Όλοι θα εμφανιστούμε» λέει ο Παύλος και βάζει και τον εαυτό του μέσα. Και η αλήθεια είναι ότι εμείς οι ίδιοι θα κρίνουμε τους εαυτούς μας, ανάλογα με το πως φερθήκαμε στους συνανθρώπους μας. Βαριά και αυστηρή η κρίση σε εκείνον που βαριά και αυστηρά έκρινε τους άλλους. Καμία κρίση σε εκείνον που φύλαξε το στόμα του και την καρδιά του, ακολουθωντας τα λόγια του Κυρίου και μην κρινωντας τον συνάνθρωπο του. Τι είδους κρίση θα θέλαμε λοιπόν να τύχουμε; Αυστηρή κρίση ή αντ' αυτού την παράβλεψη των σίγουρα πολλών λαθών μας; Νομίζω σίγουρα το δεύτερο, την παράβλεψη. Αυτό θα γίνει, αρκεί να κάνουμε και εμείς το ίδιο τώρα στους άλλους, αφήνοντας την κρίση σε Αυτόν στον οποίον και ανήκει!

Τάσος Κιουλάχογλου