Βιβλικές Αλήθειες

Κατεβάστε αυτή την μελέτη σαν PDF και τυπώστε την ή διαβάστε την στον υπολογιστή σας ή και στο ebook reader / smartphone σας (PDF) Αυτό το βιβλίο σε PDF

Η παραβολή των ταλάντων



Η παραβολή των 10 παρθένων ακολουθείτε αμέσως από μια ακόμα παραβολή με το ίδιο αντικείμενο: ότι δηλαδή θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, υπηρετώντας τον Κύριο. Το αντικείμενο είναι τόσο σημαντικής σημασίας, που ολόκληρο το κεφάλαιο 25 είναι αφιερωμένο σε αυτό. Η δεύτερη παραβολή σε αυτό το κεφάλαιο και η τρίτη στην σειρά είναι η παραβολή των ταλάντων. Ας την διαβάσουμε ξεκινώντας από το κλείσιμο της παραβολής των δέκα παρθένων.

Κατά Ματθαίο 25:13-15
«Αγρυπνείτε, λοιπόν, επειδή δεν ξέρετε την ημέρα ούτε την ώρα, κατά την οποία έρχεται ο Υιός του ανθρώπου. Επειδή, θάρθει σαν ένας άνθρωπος ο οποίος, προκειμένου να αποδημήσει, κάλεσε τους δούλους του, και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. και σε έναν μεν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δε δύο, και σε άλλον ένα. σε κάθε έναν σύμφωνα με τη δική του ικανότητα. κι αμέσως αποδήμησε.»

Η λέξη «επειδή» που έχω σημειώσει με έντονα γράμματα, και που αρχίζει την παραβολή των ταλάντων, συνδέει καθαρά την παραβολή αυτή με την παραβολή των δέκα παρθένων και ειδικά με το συμπέρασμα αυτής, ότι δηλαδή θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, γιατί δεν γνωρίζουμε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα του ερχομού του Κυρίου. Έπειτα ο Κύριος προχώρα λέγοντας μας ότι διαφορετικά τάλαντα δόθηκαν σε διαφορετικούς υπηρέτες και το κριτήριο ήταν η ικανότητα τους. Αυτό που μπορούμε να πούμε από αυτό είναι ότι ΟΛΟΙ οι υπηρέτες του Κυρίου, όλοι εκείνοι που τον έχουν κάνει Κύριο, έχουν λάβει δώρα από Αυτόν, τάλαντα για να τα χρησιμοποιήσουν για τους σκοπούς Του. Είναι δικά Του τάλαντα και τα έχει δώσει για τους σκοπούς Του. Επίσης μπορούμε να δούμε ότι δεν έλαβαν όλοι τα ίδια τάλαντα. Ένας έλαβε πέντε, άλλος δυο και άλλος ένα τάλαντο. Το πόσο έλαβε ο καθένας είχε να κάνει, σύμφωνα με το απόσπασμα, με την ικανότητα του να αυξήσει αυτό το οποίο έλαβε. Ας δούμε τώρα τι έκαναν οι υπηρέτες με αυτό το οποίο έλαβαν:

Κατά Ματθαίο 25:16-18
«Εκείνος δε που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε, και δουλεύοντας μ' αυτά, έκανε άλλα πέντε τάλαντα. Το ίδιο και εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε κι αυτός άλλα δύο. Εκείνος δε που πήρε το ένα, πήγε και έσκαψε στη γη, και έκρυψε το ασήμι του κυρίου του. »

Ο πρώτος και ο δεύτερος υπηρέτης έκαναν αυτό που αναμένονταν από αυτούς: πήγαν και αύξησαν αυτό που τους δόθηκε, κάνοντας το μάλιστα διπλό. Αλλά ο τρίτος υπηρέτης πήγε και έκρυψε αυτό που του δόθηκε. Ας προσέξουμε εδώ ότι ούτε το δαπάνησε, ούτε το έχασε. Απλά δεν έκανε τίποτα με αυτό. Ήταν με άλλα λόγια άκαρπος για τον Κύριο Του. Ας δούμε τώρα την αντίδραση του Κυρίου:

Κατά Ματθαίο 25:19-30
«και μετά από πολύ καιρό έρχεται ο κύριος εκείνων των δούλων, και κάνει λογαριασμό μαζί τους. Και όταν ήρθε αυτός που πήρε τα πέντε τάλαντα, παρουσίασε άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: Κύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες. δες, με βάση αυτά κέρδισα άλλα πέντε τάλαντα. Και ο κύριός του είπε σ' αυτόν: Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ. στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω. μπες μέσα στη χαρά του κυρίου σου. Και καθώς ήρθε κοντά και εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα, είπε: Κύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες. δες, με βάση αυτά κέρδισα άλλα δύο τάλαντα. Και ο κύριός του είπε σ' αυτόν: Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ. στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω. μπες μέσα στη χαρά του κυρίου σου. Και καθώς ήρθε κοντά και εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, είπε: Κύριε, σε γνώρισα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος, θερίζοντας όπου δεν έσπειρες, και μαζεύοντας απ' όπου δεν διασκόρπισες. και επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου μέσα στη γη. δες, έχεις το δικό σου. Και ο κύριός του, απαντώντας, είπε σ' αυτόν: Πονηρέ δούλε και οκνηρέ, ήξερες ότι θερίζω όπου δεν έσπειρα, και μαζεύω απ' όπου δεν διασκόρπισα. έπρεπε, λοιπόν, να βάλεις το ασήμι μου στους τραπεζίτες. και όταν ερχόμουν εγώ, θα έπαιρνα το δικό μου μαζί με τόκο. Πάρτε, λοιπόν, απ' αυτόν το τάλαντο, και δώστε το σ' αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Επειδή, σε όποιον έχει, θα δοθεί, και θα του περισσεύσει. και απ' αυτόν που δεν έχει, και εκείνο που έχει, θα αφαιρεθεί απ' αυτόν. Και τον αχρείο δούλο ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι. εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.»

Ο πρώτος και ο δεύτερος υπηρέτης έλαβαν την αμοιβή τους για τον πολλαπλασιασμό των όσων ο Κύριος τους έδωσε. Αλλά ο τρίτος; Ο Κύριος τον αποκαλεί «αχρείο», δηλαδή άχρηστο. Δεν έκανε ούτε κακό αλλά ούτε έκανε και κανένα καλό. Ήταν εντελώς άχρηστος για τον Κύριο Του. Ποιο ήταν το τέλους αυτού του άκαρπου υπηρέτη; Ο τελευταίος στίχος της παραβολής μας λέει:

“Και τον αχρείο δούλο ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι. εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.”

Παρακολουθούσα πριν καιρό ένα παιδικό πρόγραμμα που είχε σαν θέμα του αυτήν ακριβώς την παραβολή. Μόλις το φιλμ έφτασε στον τελευταίο υπηρέτη και στο τέλος που αυτός είχε, οι δημιουργοί του φιλμ άλλαξαν αυτά που μόλις διαβάσαμε και παρουσίασαν του δυο άλλους υπηρέτες να δίνουν από τα δικά τους τάλαντα στον τελευταίο υπηρέτη έτσι ώστε όλοι στο τέλος ήταν χαρούμενοι. Είναι εμφανές ότι μερικοί αισθάνονται άβολα με κάποια από αυτά που ο Κύριος είπε. Έτσι τα αλλάζουνε. Ας μην τους ακολουθήσουμε. Εν αντιθέσει, ας βάλουμε αυτά τα αποσπάσματα στην καρδιά μας και ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της εγρήγορσης που αυτά μας προσφέρουν.

Το να κάνουμε - με τα όποια λάθη και αδυναμίες μας - το θέλημα του Θεού, φέρνοντας καρπό για τον Κύριο, δεν είναι κάτι προαιρετικό, κάτι που ένας Χριστιανός θα ήταν ωραίο να το κάνει, αλλά αν δεν το κάνει δεν χάθηκε δα και ο κόσμος: μπορεί ίσως να χάσει κάποιες αμοιβές αλλά θα είναι στην βασιλεία του Θεού, λόγω της αρχικής του ομολογίας πίστης. Δεν είναι αλήθεια έτσι. Αντ’ αυτού το να επιδιώκουμε, με τις οποίες αδυναμίες μας, να κάνουμε το θέλημα του Θεού, αντί μόνο να είμαστε ακροατές του Λόγου είναι αυτό που ο Λόγος του Θεού μας ζητεί να κάνουμε. Όπως ο Ιάκωβος μας λέει:

Ιακώβου 1:22-25
«Γίνεστε δε εκτελεστές του λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας. Επειδή, αν κάποιος είναι ακροατής του λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη. επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, κι αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο της ελευθερίας, και επιμείνει [σ' αυτόν], αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.»

Και όπως ο Κύριος καθαρά είπε στο κατά Ματθαίο 7:21-27:
«Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε. αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο όνομα σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα; Και, τότε, θα ομολογήσω σ' αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα. φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία. Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα. και κατέβηκε η βροχή, και ήρθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι εκείνο, και δεν έπεσε. επειδή, ήταν θεμελιωμένο επάνω στην πέτρα. Και καθένας που ακούει τα λόγια μου αυτά, και δεν τα πράττει, θα εξομοιωθεί με έναν άφρονα άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην άμμο. και κατέβηκε η βροχή, και ήρθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι εκείνο, και έπεσε. και η πτώση του ήταν μεγάλη.»

«Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε. αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς.» Θα μπορούσε άραγε να γίνει καθαρότερο; Επαναλαμβάνω αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε αλάνθαστοι, ούτε σημαίνει ότι περπατούμε καθόλα τέλεια. Αυτό που σημαίνει όμως είναι ότι τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα της πίστης, βλέποντας προς τον Κύριο τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας (προς Εβραίους 12:1-2). Σημαίνει ότι είμαστε σε κίνηση, προσπαθώντας με τα όποια λάθη και αδυναμίες μας, αλλά με την δύναμη του Χριστού που είναι πιο μεγάλη απ’ όλες, να κάνουμε πράξη το θέλημα του Θεού, φέρνοντας έτσι, καθώς προχωρούμε ενωμένοι μ’ Αυτόν, τον επιθυμητό καρπό. Γι’ άλλους αυτό μπορεί να είναι πέντε τάλαντα και γι’ άλλους δυο. Ο Κύριος δεν κατακρίνει αυτόν που έφερε πέντε τάλαντα γιατί δεν έφερε δέκα. Αντίθετα τον συγχαίρει. Έφερε καρπό για τον Κύριο του, ανάλογα με αυτά που του δόθηκαν. Αυτόν που κατακρίνει όμως είναι εκείνον που αδιαφόρησε και που έμεινε άκαρπος. Που αντί να δουλέψει τον Κύριο Του δούλεψε άλλους κύριους (πάντα δουλεύουμε κάποιον κύριο). Αυτή του η συμπεριφορά είχε καθαρά συνέπειες και μάλιστα σοβαρότατες: “Και τον αχρείο δούλο ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι. εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.”

Επόμενο τμήμα: “Επειδή, πείνασα, και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω…”