Βιβλικές Αλήθειες

Επιθυμίες, πειρασμός και αμαρτία (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Επιθυμίες, πειρασμός και αμαρτία



Όπως ο τίτλος δείχνει, αυτό το τεύχος αναφέρεται στον πειρασμό και πως αυτός, εφόσον πετύχει τον σκοπό του, μπορεί να επηρεάσει την σχέση μας με τον Θεό. Δεν θα καλύψουμε τα πάντα σχετικά με τον πειρασμό, καθώς αυτό θα απαιτούσε περισσότερα του ενός τεύχη. Αντ’ αυτού θα επικεντρωθούμε στο γνωστό απόσπασμα της Ιακώβου 1:14-15, πιστοποιώντας αυτά που λέγονται εκεί με τέσσερα παραδείγματα από τον Λόγο.

1. Ο πειράζων

Καθώς μιλάμε για πειρασμό, θα ήταν καλό να εισαγάγουμε πρώτα εκείνον ο οποίος κύρια εμπλέκεται σ’ αυτόν, και που γι’ αυτόν τον λόγο αποκαλείται και "πειράζων". Έτσι πηγαίνοντας στο κατά Ματθαίο 4:3 διαβάζουμε:

Κατά Ματθαίο 4:3
"Και καθώς ήρθε σ’ αυτόν [τον Ιησού] ο ΠΕΙΡΑΖΩΝ, είπε: Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν ψωμιά αυτές οι πέτρες"

Αυτό που καταγράφεται εδώ, ανήκει στους πειρασμούς που ο Ιησούς υπέφερε στην έρημο. Εκείνος που τον πείραζε, ήταν ο διάβολος, ο οποίος και γι’ αυτόν τον λόγο ονομάζεται "πειράζων". Ο ίδιος τίτλος χρησιμοποιείται ξανά γι αυτόν στην προς Θεσσαλονικείς Α 3:5. Εκεί λέει:

Προς Θεσσαλονικείς Α 3:5
"μη υποφέροντας πλέον, έστειλα για να μάθω την πίστη σας, μήπως ΣΑΣ ΠΕΙΡΑΞΕ Ο ΠΕΙΡΑΖΩΝ, και ο κόπος μας αποβεί εις μάτην"

Η δουλειά "του πειράζοντας" είναι να πειράζει, να δοκιμάζει, με σκοπό την πτώση του δοκιμαζόμενου. Όπως λοιπόν είναι προφανές από τα παραπάνω αποσπάσματα, αυτός που κάνει αυτή την δουλειά είναι ο διάβολος.

2. Ιακώβου 1:14-15

Έχοντας δει ποιος είναι ο "πειράζων", ας προχωρήσουμε τώρα στο κεντρικό απόσπασμα του άρθρου μας, δηλαδή στην Ιακώβου 1:14-15. Εκεί διαβάζουμε:

Ιακώβου 1:14-15
"Πειράζεται, όμως κάθε ένας από τις επιθυμίες του παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία. και η αμαρτία, αφού εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο."

Σχετικά με την λέξη "επιθυμία", αυτή χρησιμοποιείται 38 φορές στην Καινή Διαθήκη, 35 από τις οποίες με την έννοια των επιθυμιών της σάρκας, του παλιού ανθρώπου, και επομένως με την έννοια επιθυμιών που είναι αντίθετες στον Θεό και το θέλημα Του. Το ότι οι επιθυμίες του παλιού ανθρώπου, της σάρκας, δεν είναι καθόλου αρεστές στον Θεό, είναι εμφανές από την προς Ρωμαίους 8:5-8 όπου και διαβάζουμε:

Προς Ρωμαίους 8:5-8
"Επειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με την σάρκα [παλιά φύση], φρονούν τα της σάρκας. ενώ εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το πνεύμα [νέα φύση] τα του πνεύματος. Για τον λόγο ότι το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος. ενώ το φρόνημα του πνεύματος, ζωή και ειρήνη. Επειδή το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό. για τον λόγο ότι στον νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται αλλ’ ούτε μπορεί. Όσοι, όμως, είναι της σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό."

Μέσα στο φρόνημα της σάρκας, της παλιάς φύσης, είναι φυσικά και οι επιθυμίες της. Ακριβώς σ’ αυτές τις επιθυμίες αναφέρεται και η Ιακώβου 1:14-15. Δεν αναφέρεται σε "επιθυμίες" του νέου ανθρώπου, αφού τέτοιες "επιθυμίες" είναι πολύ ευχάριστες στον Θεό και δεν μπορούν να οδηγήσουν σε πειρασμό.

Έχοντας ξεκαθαρίσει τι νοείται ως "επιθυμία" στο παραπάνω απόσπασμα, θα πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν αυτό λέει ότι "πειράζεται καθένας από τις επιθυμίες του παρασυρόμενος, και δελεαζόμενος", δεν εννοεί ότι ο πειρασμός γεννιέται μόνο όταν υπάρχουν επιθυμίες της παλιάς φύσης, ούτε επίσης εννοεί ότι είναι απαραίτητο κάθε φορά που πειράζεται κάποιος να παρασυρθεί και να αμαρτήσει. Το ότι μια τέτοια θεώρηση του παραπάνω αποσπάσματος δεν είναι ακριβής, φαίνεται από το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός "ΠΕΙΡΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΟΛΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑ" (προς Εβραίους 4:15). Παρασύρθηκε μήπως ο Χριστός από επιθυμίες και γι’ αυτό πειράχτηκε; Μα αν παρασύρονταν θα αμάρτανε. Αυτός όμως ούτε παρασύρθηκε, ούτε αμάρτησε, παρ’ ότι πειράστηκε ΣΕ ΟΛΑ. Αυτό λοιπόν που η Ιακώβου 1:14-15 μας λέει δεν είναι τόσο το πως γεννιέται ο πειρασμός, αλλά το πως αυτός επιτυγχάνει τον σκοπό του. Ο πειρασμός είναι πάντα (εμφανώς ή αφανώς) δουλειά του πειράζοντος, του διαβόλου, και θα πετύχει τον σκοπό του (αμαρτία), αν εμείς παρασυρθούμε και δελεαστούμε από τις επιθυμίες του παλιού ανθρώπου ώστε να τις ακολουθήσουμε και να αμαρτήσουμε.

Προφανώς μια καλύτερη κατανόηση των παραπάνω μπορεί να επιτευχθεί με μερικά παραδείγματα από την Βίβλο. Παρακάτω λοιπόν εξετάζουμε τέσσερα τέτοια παραδείγματα, ξεκινώντας από την προς Τιμόθεο Α 6:9.

2.1 Προς Τιμόθεο Α 6:9

Εκεί διαβάζουμε:

Προς Τιμόθεο Α 6:9
"Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. την οποία μερικοί, καθώς τη ορέχτηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες."

Είδαμε ότι ο πειρασμός επιτυγχάνει τον σκοπό του (αμαρτία) όταν κάποιος παρασύρεται και δελεάζεται από τις επιθυμίες της παλιάς φύσης. Όπως είναι προφανές, μια τέτοια επιθυμία είναι επίσης και η επιθυμία πλουτισμού, η οποία, σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα, οδηγεί σε πειρασμό, σε άλλες βλαβερές επιθυμίες, και τελικά σε όλεθρο. Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι το να θέλει κανείς να γίνει υλικά πλούσιος ΔΕΝ είναι θέλημα του Θεού, αλλά θέλημα της ΣΑΡΚΑΣ1.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν μας θέλει να μαζέψουμε θησαυρούς. Αντίθετα, μας θέλει, αλλά όχι θησαυρούς επί της γης αλλά θησαυρούς στον ουρανό. Όπως ο Ιησούς Χριστός είπε:

Κατά Ματθαίο 6:19-21, 24
"ΜΗ θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τους αφανίζει, και όπου οι κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν. αλλά, θησαυρίζεται στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τους αφανίζουν, και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν. ΕΠΕΙΔΗ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΑΣ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ......Κανένας δεν μπορεί να δουλεύει δυο κύριους. Επειδή ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλο θα αγαπήσει. ή στον ένα θα προσκολληθεί, και τον άλλο θα καταφρονήσει. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΜΜΩΝΑ. [Αραμαϊκή λέξη που σημαίνει πλούτη]"

Είναι αδύνατο να υπηρετεί κανείς και τον Θεό και τα πλούτη. Είτε θα επιλέξει τα πλούτη, το χρήμα, στην οποία περίπτωση ίσως να αναρωτιέται μετά από λίγο καιρό, τι έγινε ο Λόγος που κάποτε ηχούσε γλυκά στην καρδιά του (κατά Ματθαίο 13:22), ή θα επιλέξει να υπηρετήσει τον Θεό, στην οποία περίπτωση θα έχει τις ανάγκες του καλυμμένες με αφθονία (Προς Φιλιππησίους 4:19, Κατά Ματθαίο 6:25-34) και έναν αιώνιο θησαυρό να περιμένει γι’ αυτόν στον ουρανό.

2.2 Η Εύα και το φίδι

Ένα άλλο παράδειγμα όπου βλέπουμε τον διάβολο να εργάζεται δελεασμό και εξαπάτηση προκειμένου να εξωθήσει εκείνον τον οποίον πειράζει σε πράξεις που αντίκεινται στο θέλημα του Θεού, είναι στην Γένεση 3. Στην Γένεση 2, ο Θεός είχε πει στον άνθρωπο ότι "από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελευθέρα, από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ’ αυτό. επειδή την ίδια μέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε" (Γένεση 2:16-17). Επομένως, ο Αδάμ και η Εύα γνώριζαν ότι δεν ήταν θέλημα του Θεού να φάνε απ’ αυτό το δέντρο. Όμως η Γένεση 3:1-5 μας λέει:

Γένεση 3:1-5
"Το φίδι, μάλιστα ήταν το φρονιμότερο από όλα τα ζώα του αγρού, που έκανε ο Κύριος ο Θεός. και το φίδι είπε στην γυναίκα: Στ’ αλήθεια, είπε ο Θεός: Να μη φάτε από κάθε δέντρο του παράδεισου; Και η γυναίκα είπε προς το φίδι: από τον καρπό των δέντρων του παράδεισου μπορούμε να φάμε. από τον καρπό, όμως του δέντρου που είναι στην μέση του παράδεισου, ο Θεός είπε: Να μη φάτε απ’ αυτόν, μήτε να τον αγγίξετε, για να μην πεθάνετε." Και το φίδι είπε στη γυναίκα: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε, αλλ’ ο Θεός ξέρει ότι την ίδια μέρα που θα φάτε απ’ αυτόν τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και θα είστε ως θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό."

Ο πειρασμός είναι πάντα δουλειά του διαβόλου, "του πειράζοντας", που εδώ τον βλέπουμε να δουλεύει το επάγγελμα του πολύ καλά. Έτσι, πρώτα θέτει, με μια ερώτηση, υπό αμφισβήτηση ότι ο Θεός είχε πει. Έπειτα βλέποντας την αντίδραση της γυναίκας, προχωράει σε πλήρη διάσταση με τον Λόγο του Θεού, υποσχόμενος σ’ αυτήν ότι αν τρώγανε θα γίνονταν σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό. Όμως όπως είναι προφανές την εξαπατούσε. Πράγματι η προς Κορίνθιους Β 11:3 μας λέει:

Προς Κορίνθιους Β 11:3
"το φίδι με την πανουργία του ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ την Εύα"

και προς Τιμόθεο Α 2:14
"η γυναίκα, αφού ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΚΕ διέπραξε παράβαση"

Συγκρίνοντας τους πειρασμούς του Κύριου Ιησού Χριστού που καταγράφονται στο κατά Ματθαίο 4:1-11 με τον πειρασμό της Εύας εδώ, μπούμε να δούμε ότι και στις δυο περιπτώσεις ο διάβολος πρώτα προσπάθησε να τους απατήσει. Πραγματικά όταν για παράδειγμα υποσχέθηκε στον Ιησού ότι "όλα αυτά [τα βασίλεια του κόσμου και την δόξα τους (Κατά Ματθαίο 4:8)] θα σου τα δώσω, αν πέφτοντας με προσκυνήσεις" (κατά Ματθαίο 4:9) προφανώς προσπαθούσε να τον εξαπατήσει2, δελεάζοντας τον. Εντούτοις ΑΠΕΤΥΧΕ οικτρά. Όπως το κατά Ματθαίο 4:10 μας λέει σχετικά μ’ αυτόν τον πειρασμό:

Κατά Ματθαίο 4:10
"Τότε ο Ιησούς του λέει: Πήγαινε, σατανά. Επειδή ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ: "Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα αυτόν θα λατρεύσεις."

Ο Ιησούς ΔΕΝ εξαπατήθηκε. Αν είχε εξαπατηθεί, ώστε να πάει κόντρα στο θέλημα του Θεού, (στο "γραμμένο" του παραπάνω αποσπάσματος) θα είχε αμαρτήσει. Όμως όπως ο Λόγος λέει: "πειράστηκε σε όλα, κατά την δική μας ομοιότητα, ΧΩΡΙΣ αμαρτία" (προς Εβραίους 4:15). Ο Ιησούς λοιπόν δεν εξαπατήθηκε αλλά ΕΠΕΜΕΙΝΕ στον Λόγο του Θεού. Σαν αποτέλεσμα ο διάβολος, αφού είδε ότι δεν τα καταφέρνει, τον άφησε (κατά Ματθαίο 4:11). Από την άλλη πλευρά, η Εύα δελεαζόμενη εξαπατήθηκε, ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΕ τον Λόγο του Θεού, και....:

Γένεση 3:6
"ΕΙΔΕ ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή, και ότι ήταν ΑΡΕΣΤΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, και το δέντρο ήταν ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ στο να δίνει γνώση. και αφού πήρε από τον καρπό του έφαγε. και έδωσε και στον άνδρα της μαζί της, κι αυτός έφαγε."

Η γυναίκα, παρακινούμενη από τον διάβολο, καταφρόνησε τον Λόγο του Θεού και παρασυρόμενη ακολούθησε τις αισθήσεις3 της. Σαν αποτέλεσμα, αυτή και ο άντρας της, αμάρτησαν και πέθαναν4.

2.3 Η καταμέτρηση του Δαβίδ

Ένα άλλο παράδειγμα, όπου κάποιος παρακινήθηκε από τον διάβολο για να ενεργήσει αντίθετα με το θέλημα του Θεού, είναι στο Α Χρονικών 21. Εκεί, αρχίζοντας από τον στίχο 1 , διαβάζουμε:

Α Χρονικών Α 21:1-4
"Όμως ο σατανάς σηκώθηκε ενάντια στον Ισραήλ, και παρακίνησε τον Δαβίδ να απαριθμήσει τον Ισραήλ. Και ο Δαβίδ είπε στον Ιωάβ και στους άρχοντες του λαού: Πηγαίνετε, απαριθμήστε τον Ισραήλ, από την Βηρ-σαβεε μέχρι την Δαν, και φέρτε μου για να μάθω τον αριθμό του. Και ο Ιωάβ απάντησε: Ο Κύριος να προσθέσει επάνω στον λαό του 100 φορές περισσότερο απ’ ότι είναι. αλλά κύριε μου βασιλιά, δεν είναι όλοι δούλοι του κύριου μου; Γιατί ο κύριος μου το ΕΠΙΘΥΜΕΙ αυτό; Γιατί να γίνει αυτό το ΑΜΑΡΤΗΜΑ στον Ισραήλ;"

Οι κανονισμοί σχετικά με την απαρίθμηση, καταγράφονται στην Έξοδο 30:11-16. Εκεί, στον στίχο 12 λέει:

Έξοδος 30:12
"όταν παίρνεις το κεφαλαίο των γιων Ισραήλ στην απαρίθμηση τους, τότε κάθε άνθρωπος θα δώσει λύτρο για την ψυχή του στον Κύριο, όταν τους απαριθμείς, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΠΛΗΓΗ, ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΑΡΙΘΜΕΙΣ."

Προφανώς λοιπόν, αν μια απαρίθμηση δεν γίνονταν σύμφωνα μ’ αυτούς τους κανόνες θα χτυπούσε το Ισραήλ "πληγή", το οποίο και έγινε στην περίπτωση μας. Πραγματικά ο Σαμουήλ Β 24:15 μας λέει:

Σαμουήλ Β 24:15
"ΕΣΤΕΙΛΕ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑΝΑΤΙΚΟ [στα Εβραϊκά από την ίδια ρίζα με την λέξη "πληγή" της Εξόδου 30] ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ"

Το ίδιο το γεγονός ότι πληγή ήρθε πάνω στον Ισραήλ εξαιτίας της καταμέτρησης, δείχνει ότι ο Δαβίδ δεν ακολούθησε τους σχετικούς κανόνες της Εξόδου 30. Όπως και η Εύα, έτσι και ο Δαβίδ γνώριζε τον Λόγο του Θεού ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΜΕΛΗΣΕ, ΤΟΝ ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΕ5. Δεν μας λέγεται τι ακριβώς ο Σατανάς έκανε για να τον φέρει να περπατήσει ενάντια στο θέλημα του Θεού, αλλά όντως μας λέγεται ότι ήταν ΑΥΤΟΣ που τον παρακίνησε να το κάνει, παρουσιάζοντας την αμαρτία (δηλαδή ένα μέτρημα χωρίς την τήρηση των κανονισμών του νόμου) ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ (Σαμουήλ Β 24:3) στα μάτια του. Η εντύπωση που προκάλεσε η πράξη του Δαβίδ στον Θεό καταγράφεται στον στίχο 7:

Α Χρονικών 21:7
"Και το πράγμα αυτό ΦΑΝΗΚΕ ΚΑΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ"

Ο Θεός χαίρεται όταν κάνουμε το θέλημα του και λυπάται όταν δεν τον κάνουμε. Η δουλειά του διαβόλου είναι να μας εξαπατήσει ώστε να μας κάνει να περιφρονήσουμε τον Λόγο του Θεού, και να κάνουμε πράγματα τα οποία, μη όντας θέλημα του Θεού, είναι αμαρτίες. Όπως ο Δαβίδ είπε, ομολογώντας την αμαρτία του:

Χρονικών Α 21:8
"Τότε, ο Δαβίδ είπε στον Θεό: Αμάρτησα υπερβολικά, που έπραξα αυτό το πράγμα. αλλά τώρα παρακαλώ, να αφαιρέσεις την ανομία του δούλου σου. επειδή μωράθηκα σε μεγάλο βαθμό"

Οποτεδήποτε αμαρτάνουμε, εξαπατόμαστε και κάνουμε ανοησία, μωρία, έστω και αν ίσως εκείνη την στιγμή να μην το καταλαβαίνουμε.

2.4 Δαβίδ και Βηθ-σαβεέ

Τέλος, το τελευταίο παράδειγμα που θα εξετάσουμε εδώ, είναι στον Σαμουήλ Β 11-12 και αναφέρεται ξανά στον Δαβίδ. Εκεί λοιπόν, ξεκινώντας από τον στίχο 1, διαβάζουμε:

Σαμουήλ Β 11:1
"Και τον επόμενο χρόνο, κατά την εποχή που εκστρατεύουν οι βασιλιάδες [LXX: "κατά τον καιρό που οι βασιλιάδες βγαίνουν έξω"], ο Δαβίδ έστειλε τον Ιωάβ, και τους δούλους που ήταν μαζί του, και ολόκληρο τον Ισραήλ. και κατάστρεψαν τους γιους Αμμών, και πολιόρκησαν την Ραββά. Ο Δαβίδ ΟΜΩΣ έμεινε στην Ιερουσαλήμ."

Ο Λόγος σ’ αυτόν τον στίχο, πέρα από την ιστορική πληροφορία που μας δίνει, υπογραμμίζει με μια αντίθεση (δείτε αυτό το "ΟΜΩΣ") το γεγονός ότι αν και ήταν "καιρός που οι βασιλιάδες έβγαιναν έξω", ο Δαβίδ έμεινε.....στο σπίτι του. Σίγουρα το να μείνει στο σπίτι του, όταν όλος ο λαός του ήταν έξω στην μάχη, δεν ήταν κάτι συνηθισμένο για έναν τέτοιο τολμηρό και γενναίο άντρα όπως ο Δαβίδ. Αλλά ας συνεχίσουμε:

Σαμουήλ Β 11:2-3
"Και προς την εσπέρα, όταν ο Δαβίδ σηκώθηκε από το κρεβάτι του, περπατούσε επάνω στην ταράτσα του βασιλικού σπιτιού. και από την ταράτσα είδε μια γυναίκα να λούζεται. και η γυναίκα ήταν υπερβολικά ωραία στην όψη. Και ο Δαβίδ έστειλε και ερεύνησε για την γυναίκα. Και κάποιος είπε: Δεν είναι αυτή η Βηθ-σαβεέ, η θυγατέρα του Ελιά, η γυναίκα του Ουρία του Χετταίου;"

Ο Δαβίδ είδε μια όμορφη γυναίκα η οποία του άρεσε και γι’ αυτό ζήτησε να μάθει περισσότερα. Από τις πληροφορίες που έλαβε, έμαθε ότι αυτή η γυναίκα ήταν παντρεμένη με τον Ουρία τον Χετταίο. Κάποιος θα προσδοκούσε λοιπόν ότι μετά από αυτό, ο Δαβίδ δεν θα σκεφτόταν καν να προσεγγίζει την Βηθ-σαβεέ, αφού ήξερε πολύ καλά από τον νόμο ότι αυτό ήταν αμαρτία που η ποινή της ήταν θάνατος (Λευιτικό 20:10 και Δευτερονόμιο 22:22). Δυστυχώς όμως ο Δαβίδ δεν σκέφτηκε όπως θα ανέμενε κανείς. Ο Σαμουήλ Β 11:4-5 μας λέει:

Σαμουήλ Β 11:4-5
"Και ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές και την πήρε. και όταν ήρθε σ’ αυτόν, κοιμήθηκε μαζί της, (επειδή, είχε καθαριστεί από την ακαθαρσία της.) και γύρισε στο σπίτι της. Και η γυναίκα συνέλαβε. και στέλνοντας μήνυμα στον Δαβίδ, ανήγγειλε και είπε: Είμαι έγκυος."

Στον στίχο 1 ο Δαβίδ έμεινε στην Ιερουσαλήμ αντί να κάνει ότι ήταν σύνηθες για ένα βασιλιά: να πάει στην μάχη με τον λαό του. Στον στίχο 2 σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να περπατήσει ακριβώς την ώρα που η Βηθ-σαβεέ λούζονταν. Στον στίχο 3 ζήτησε να μάθει περισσότερα γι’ αυτήν και έμαθε ότι ήταν παντρεμένη. Δεν ξέρω αν κάτι ήταν λάθος μ’ αυτόν μέχρι εδώ, αλλά όντως ξέρω ότι κάτι σίγουρα ήταν λάθος στον στίχο 4 αφού αμάρτησε και κοιμήθηκε με παντρεμένη γυναίκα, αφήνοντας την μάλιστα έγκυος. Από κει και έπειτα, η μια αμαρτία διαδέχονταν την άλλη. Οι στίχοι 6-12 μας λένε:

Σαμουήλ Β 11:6-12
"Και ο Δαβίδ έστειλε μήνυμα στον Ιωάβ λέγοντας: Στείλε μου τον Ουρία τον Χετταίο. Και ο Ιωάβ έστειλε στον Δαβίδ τον Ουρία: Και όταν ο Ουρίας ήρθε σ’ αυτόν, ο Δαβίδ ρώτησε πως έχει ο Ιωάβ, και πως έχει ο λαός, και πως έχουν τα πράγματα του πόλεμου. Και ο Δαβίδ είπε στον Ουρία. Κατέβα στο σπίτι σου, και πλύνε τα πόδια σου. Και ο Ουρίας βγήκε από το σπίτι του βασιλιά. και πίσω του ήρθε μερίδιο από το τραπέζι του βασιλιά. Ο Ουρίας, όμως, κοιμήθηκε δίπλα στην θύρα του σπιτιού του βασιλιά, μαζί με όλους τους δούλους του κύριου του, και δεν κατέβηκε στο σπίτι του. Και όταν ανήγγειλαν στον Δαβίδ, λέγοντας: Ο Ουρίας δεν κατέβηκε στο σπίτι του, ο Δαβίδ είπε στον Ουρία: Εσύ δεν έρχεσαι από οδοιπορία; Γιατί δεν κατέβηκες στο σπίτι σου; Και ο Ουρίας είπε στον Δαβίδ: Η κιβωτός, και ο Ισραήλ, και ο Ιούδας κατοικούν σε σκηνές, και ο κύριος μου ο Ιωάβ, και οι δούλοι του κύριου μου, είναι στρατοπεδευμένοι επάνω στο πρόσωπο της πεδιάδας. και εγώ θα πάω στο σπίτι μου, για να φάω, και να πιω, και να κοιμηθώ με την γυναίκα μου; Ζεις και ζει η ψυχή σου, δεν θα κάνω αυτό το πράγμα. Και ο Δαβίδ είπε στον Ουρία: Μείνε εδώ και σήμερα, και αύριο θα σε εξαποστείλω. Και έμεινε ο Ουρίας στην Ιερουσαλήμ εκείνη την ημέρα, και την επόμενη."

Η "λύση" του Δαβίδ στο πρόβλημα που δημιούργησε, ήταν να στείλει τον Ουρία στο σπίτι του έτσι ώστε να κοιμηθεί με την γυναίκα του και να χρεωθεί την εγκυμοσύνη της! Αλλά ο Ουρίας δεν "συνεργάστηκε". Δεν μπορούσε η κιβωτός του Θεού να είναι στο πεδίο της μάχης, οι συμπολεμιστές του να πολεμούν και αυτός να είναι στο σπίτι του και να κοιμάται με την γυναίκα του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Λόγος του Θεού τον συγκαταλέγει σαν ένα από τους 37 "ισχυρούς που είχε ο Δαβίδ" (Σαμουήλ Β 23:8, 39). Ο Ουρίας ήταν ένας πραγματικά πιστός στρατιώτης του Δαβίδ, αν και ο Δαβίδ δεν ήταν πιστός σ’ αυτόν.

Έχοντας αποτύχει να απατήσει τον Ουρία, ο Δαβίδ πήγε παραπέρα:

Σαμουήλ Β 11:13-15
"Και ο Δαβίδ τον κάλεσε, και έφαγε μπροστά του, και ήπιε. και τον μέθυσε. και την εσπέρα βγήκε να κοιμηθεί επάνω στο κρεβάτι του μαζί με τους δούλους του κύριου του, πλην στο σπίτι του δεν κατέβηκε. Και το πρωί ο Δαβίδ έγραψε μια επιστολή στον Ιωάβ και την έστειλε δια χειρός του Ουρία. Και στην επιστολή έγραψε, λέγοντας: Βάλτε τον Ουρία απέναντι στην σκληρότερη μάχη. έπειτα συρθείτε απ’ αυτόν, για να χτυπηθεί και να πεθάνει."

Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι ένας άνθρωπος που κινήθηκε από τον Θεό (Πέτρου Β 1:21), για να γράψει ένα αξιοσημείωτο μέρος του Λόγου Του, και του οποίου το όνομα ο Λόγος αναφέρει εκατοντάδες φορές, έγραψε επίσης και ένα τόσο βρομερό γράμμα το οποίο και έστειλε μάλιστα με τα χέρια του ίδιου του του θύματος! Εντούτοις ας θυμηθούμε ξανά ότι αυτά τα οποία διαβάζουμε εδώ δεν είναι πράξεις του Δαβίδ, ως ανθρώπου του Θεού. Ο Δαβίδ ΔΕΝ περπατούσε πλέον σαν άνθρωπος του Θεού όταν έκανε αυτά τα πράγματα. Αντ’ αυτού περπατούσε εκτός κοινωνίας με τον Θεό, τουλάχιστον από την ώρα που κοιμήθηκε με την Βηθ-σαβεέ. Αλλά ας συνεχίσουμε:

Σαμουήλ Β 11:16-17, 26-27
"Και αφού ο Ιωάβ παρατήρησε την πόλη, διόρισε τον Ουρία σε θέση όπου ήξερε ότι ήταν άνδρες δύναμης. Και βγήκαν οι άνδρες της πόλης, και πολέμησαν με τον Ιωάβ. και έπεσαν από τον λαό μερικοί από τους δούλους του Δαβίδ. θανατώθηκε δε και ο Ουρίας ο Χετταίος......Και όταν η γυναίκα του Ουρία άκουσε, ότι ο Ουρίας ο άνδρας της πέθανε, πένθησε για τον άνδρα της. Και αφού πέρασε το πένθος, ο Δαβίδ έστειλε και την πήρε στο σπίτι του. και έγινε γυναίκα του, και του γέννησε ένα γιο."

Ο Δαβίδ τελικά πέτυχε στο σχέδιο του και σκότωσε τον Ουρία. Θα προσδοκούσε τώρα ότι δεν θα είχε κάποιο πρόβλημα καθώς κανένας, πέρα από μερικούς, δεν ήξερε τι είχε γίνει. Αλλά η ιστορία δεν σταματά εδώ. Γιατί μπορεί σχεδόν κανένας να μην ήξερε τι είχε συμβεί, Ο ΘΕΟΣ ΟΜΩΣ ΗΞΕΡΕ. Ας δούμε λοιπόν τι έκανε:

Σαμουήλ Β 11:27, 12:1-12
"ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΟΜΩΣ, ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΑΒΙΔ, ΦΑΝΗΚΕ ΚΑΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [δεν ξεφεύγει τίποτα από τα μάτια Του]. Και ο Κύριος έστειλε τον Νάθαν προς τον Δαβίδ. Και ήρθε σ’ αυτόν και του είπε: ήταν δυο άνδρες σε κάποια πόλη, ο ένας πλούσιος και ο άλλος φτωχός. Ο πλούσιος είχε κοπάδια και μάνδρες από βόδια υπερβολικά πολλές. Και ο φτωχός δεν είχε άλλο, παρά μια μικρή αμνάδα που αγόρασε και έθρεψε. και μεγάλωσε μαζί του και μαζί με τα παιδιά του. έτρωγε από το ψωμί του και έπινε από το ποτήρι του, και κοιμόταν στον κόρφο του και του ήταν σαν θυγατέρα. Ήρθε δε στον πλούσιο κάποιος διαβατής, και λυπήθηκε να πάρει από τα κοπάδια του και από τις μάντρες των βοδιών του, για να ετοιμάσει στον οδοιπόρο, που είχε έρθει σ’ αυτόν, και πήρε την αμνάδα του φτωχού, και την ετοίμασε για τον άνθρωπο που είχε έρθει σ’ αυτόν. Και άναψε η οργή του Δαβίδ υπερβολικά ενάντια στον άνθρωπο. και είπε στον Νάθαν: Ζει ο Κύριος, άξιος θανάτου είναι ο άνθρωπος που το έκανε αυτό. και θα πληρώσει την αμνάδα στο τετραπλάσιο, Επειδή έπραξε αυτό το πράγμα, και επειδή δεν σπλαχνίστηκε. Και ο Νάθαν είπε στον Δαβίδ: ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Έτσι λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ: εγώ σε έχρισα βασιλιά πάνω στον Ισραήλ, και εγώ σε ελευθέρωσα από το χέρι του Σαούλ. και σου έδωσα τον οίκο του κύριου σου, και τις γυναίκες του κύριου σου στον κόλπο σου, και σου έδωσα τον οίκο Ισραήλ και του Ιούδα. και αν τούτο ήταν λίγο, θα σου πρόσθετα παρόμοια και παρόμοια. ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΕΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ; Τον Ουρία τον Χετταίο πάταξες με ρομφαία, και πήρες την γυναίκα του στον εαυτό σου ως γυναίκα, και αυτόν τον θανάτωσες με την ρομφαία των γιων Αμμών. τώρα λοιπόν ρομφαία δεν θα αποσυρθεί από την οικογένεια σου. επειδή ΜΕ ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΕΣ και πήρες την γυναίκα του Ουρία του Χετταίου να είναι γυναίκα σου. Έτσι λέει ο Κύριος: Ιδού θα ξεσηκώσω εναντίον σου κακά μέσα από την οικογένεια σου, και θα πάρω τις γυναίκες σου μπροστά από τα μάτια σου, και θα τις δώσω στον πλησίον σου, και θα κοιμηθεί με τις γυναίκες σου μπροστά σ’ αυτόν τον ήλιο. επειδή εσύ έπραξες κρυφά. εγώ, όμως, θα κάνω αυτό το πράγμα μπροστά από ολόκληρο τον Ισραήλ, και καταντικρύ στον ήλιο. Και ο Δαβίδ είπε στον Νάθαν: ΑΜΑΡΤΗΣΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ."

Ο Δαβίδ ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, όπως είχε κάνει και με την καταμέτρηση, και όπως είχε κάνει και η Εύα (και όπως ΔΕΝ έκανε ο Χριστός). Το αποτέλεσμα: αμαρτία και κακό. Εντούτοις, ελεγχόμενος, μετάνιωσε και ομολόγησε την αμαρτία του. Ας δούμε τώρα αν ο Κύριος τον συγχώρεσε ή όχι, και τι έκανε με την ποινή του νόμου, που ας μη ξεχνάμε, ήταν θάνατος. Ο στίχος 13 μας λέει:

Σαμουήλ Β 12:12:13
"Και ο Νάθαν είπε στον Δαβίδ: Και Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑΒΛΕΨΕ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ"

Ο Κύριος παράβλεψε το αμάρτημα του Δαβίδ, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ. Η ομολογία του τον έσωσε επίσης από την ποινή του θανάτου. Η φράση "ΔΕΝ θα πεθάνεις" σαφώς αναφέρεται στην ποινή του νόμου. Αυτή η παράβλεψη δεν έγινε κατ’ εξαίρεση για τον Δαβίδ. Ο Θεός πραγματικά ποτέ δεν επιθύμησε τον θάνατο των αμαρτωλών, αλλά την μετάνοια τους. Όπως λέει στον Ιεζεκιήλ 33:11:

Ιεζεκιήλ 33:11
"Πες τους: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος ο Θεός, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ Ο ΑΣΕΒΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙ."

Αυτό που ο Θεός επιθυμεί είναι ΖΩΗ και κοινωνία μαζί Του. Γι’ αυτό και αμέσως συγχώρησε τον Δαβίδ, όπως αμέσως συγχωρεί και εμάς όταν του ομολογούμε τις αμαρτίες μας.

3. Συμπέρασμα

Συνοψίζοντας λοιπόν:

i) Ο κύριος του πειρασμού, ο πειράζων, είναι ο διάβολος.

ii) Ενδίδουμε στον πειρασμό όταν απατόμαστε από τον αντίδικο (φανερά ή αφανώς) να ακολουθήσουμε πράγματα τα οποία είναι σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού, όπως αυτό δηλώνεται στην Βίβλο ή με αποκάλυψη. Το αποτέλεσμα της απάτης είναι πάντα αμαρτία. Πραγματικά, η Εύα καταφρόνησε ότι ο Θεός είχε πει σχετικά με το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Το αποτέλεσμα; αμαρτία. Ο Δαβίδ καταφρόνησε ότι ο Λόγος του Θεού έλεγε σχετικά με την καταμέτρηση. Το αποτέλεσμα; αμαρτία. Επίσης καταφρόνησε ότι ο Θεός έλεγε σχετικά με την μοιχεία. Το αποτέλεσμα; πάλι αμαρτία. Αντίθετα, ο Ιησούς Χριστός ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Ποτέ δεν τον καταφρόνησε, αλλά αντίθετα τον χρησιμοποίησε για να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς του διαβόλου. Το αποτέλεσμα; "πειράστηκε σε όλα, κατά την δική μας ομοιότητα, ΧΩΡΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑ" (προς Εβραίους 4:15). Μ’ άλλα λόγια, ας μάθουμε και ας βάλουμε το θέλημα, τον λόγο, του Θεού στην καρδία μας, ας γαντζωθούμε γερά πάνω σ’ αυτόν, ας ΜΗΝ τον καταφρονήσουμε, και ο διάβολος δεν θα τα καταφέρει να μας παρασύρει, και να κάνει τον πειρασμό να φέρει το αποτέλεσμα που επιδιώκει, δηλαδή αμαρτία.

iii) Αν τώρα συμβεί και πέσουμε και αμαρτήσουμε, τότε υπάρχει ανάγκη ομολογίας της αμαρτίας στον Θεό, ο οποίος και αμέσως την συγχωρεί.

Όπως η Ιωάννου Α 1:9, 2:1-2 μας λέει:
"Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία..... Παιδάκια μου, αυτά σας γράφω, για να μην αμαρτήσετε. αν όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο. Και αυτός είναι μέσο εξιλασμού για τις αμαρτίες μας. και όχι μονάχα για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου του κόσμου."

Με την ομολογία της αμαρτίας μας στον Θεό, έρχεται ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Το είδαμε με τον Δαβίδ. Έκανε πολύ κακό. Έφτασε ακόμα και να σκοτώσει τον Ουρία, ένα από τους πλέον πιστούς του στρατιώτες. Εντούτοις όταν ομολόγησε την αμαρτία του, "ο Κύριος παράβλεψε το αμάρτημα του". Η καταβολή από τον πειρασμό, σημαίνει αμαρτία και η αμαρτία δεν θέλει τίποτα άλλο από συγχώρηση: ομολόγησε λοιπόν την αμαρτία σου στον Θεό, συγχώρεσε επίσης τον εαυτό σου και εκείνους που πιθανόν να παίξανε κάποιο ρόλο, ζητά την συγχώρεση εκείνων που πιθανόν να πλήγωσες, πάρε όποιο μάθημα μπορείς να πάρεις, ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.

Το πρόβλημα των επιθυμιών της σάρκας δεν λύνεται με το να κοιτάμε στην σάρκα και στο τι έγινε. Αντίθετα λύνεται με το να κοιτάμε στον Θεό, χρησιμοποιώντας πλήρως όλα όσα αυτός μας έδωσε με την νέα γέννηση.

Όπως η προς Γαλάτας 5:16-18 μας λέει:
"Λέω λοιπόν: Περπατάτε με το πνεύμα [νέα φύση] και [σαν αποτέλεσμα] δεν θα εκπληρώνεται την ΕΠΙΘΥΜΙΑ της σαρκός [παλιά φύση]. Επειδή η σάρκα ΕΠΙΘΥΜΕΙ ενάντια στο πνεύμα, και το πνεύμα ενάντια στην σάρκα. Αυτά, μάλιστα, αντιμάχονται το ένα προς το άλλο, ώστε εκείνα που θέλετε, να μην τα πράττετε."

Παλιά και νέα φύση βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους, και αυτό το απόσπασμα μας λέει τον τρόπο με τον οποίο δεν θα εκπληρώσουμε την επιθυμία της παλιάς φύσης, που φέρνει σε πειρασμό και αμαρτία. Ο τρόπος αυτός είναι απλός: "ΠΕΡΠΑΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ [νέα φύση]", (δηλαδή χρησιμοποιώ και κατευθύνω την καρδιά μου στον ΝΕΟ άνθρωπο, σε όλα όσα ο Θεός μου έχει δώσει με την νέα γέννηση) "ΚΑΙ" (σαν αποτέλεσμα), "ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ" (άρα και ο διάβολος δεν θα τα καταφέρει, παρά το γεγονός ότι και πάλι θα το προσπαθήσει, να μας κάνει να παρασυρθούμε, και να αμαρτήσουμε, καταστρέφοντας την κοινωνία μας με τον Θεό).

Τάσος Κιουλάχογλου

 



Υποσημειώσεις

1. Σχετικά με το πόσο υλικό πλούτο θα πρέπει να έχουμε για να είμαστε ικανοποιημένοι, η προς Τιμόθεο Α 6:7-8 μας λέει: "Επειδή δεν φέραμε τίποτε στον κόσμο. φανερό δε είναι ότι ούτε μπορούμε να πάρουμε κάτι μαζί μας. Έχοντας μάλιστα, διατροφές και σκεπάσματα, ας αρκούμαστε σ’ αυτά."

2. Να τον τραβήξει δηλαδή μακριά από την αλήθεια, "το γραμμένο".

3. Γι αυτό και τέτοιες φράσεις όπως "είδε", "ήταν αρεστό στα μάτια", "ήταν επιθυμητό".

4. Σχετικά με αυτό τον θάνατο, δες το άρθρο: «Ανάσταση ή ζωή αμέσως μετά τον θάνατο;»

5. Παρόλο που ο Ιωάβ τον προειδοποίησε (Α Χρονικών 21:4).