Βιβλικές Αλήθειες

Κατά την δική μας ομοιότητα (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Κατά την δική μας ομοιότητα



Στην προς Εβραίους 4:15-16 διαβάζουμε:

«Γιατί δεν έχουμε αρχιερέα που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειες μας. αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα μας χωρίς αμαρτίες. Ας πλησιάζουμε λοιπόν μετά παρρησίας στον θρόνο της χάριτος, για να λάβουμε έλεος και να βρούμε χάριν προς βοήθεια εν καιρώ χρείας»

Πολλοί λένε: «Μα πως μπορεί να με καταλάβει ο Θεός; Μήπως έχει περάσει Αυτός αυτά που πέρασα εγώ;». Έχουμε πολλές φορές την εικόνα ενός απρόσιτου Θεού, ενός Θεού που είναι έξω από την ζωή και την πραγματικότητα. Ενός Θεού που οι δυσκολίες και οι πειρασμοί μας δεν το αγγίζουν. Ε λοιπόν ο Ιησούς Χριστός, αυτός «μέσα στον οποίο κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά» (Προς Κολοσσαείς 2:9) πέρασε απ’ όλα αυτά. Απ’ όλα όσα εσύ μπορεί να περνάς, απ όλους τους πειρασμούς και τα κύματα που μπορεί να σε χτυπάν, ο Ιησούς πέρασε. Πέρασε και γι’ αυτό μπορεί να σε καταλάβει. Μπορεί να συμπαθήσει απόλυτα τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη αδυναμία, την ανθρώπινη ψυχή με τις ασθένειες και τις επιθυμίες της. Ο Ιησούς Χριστός συμπαθεί αυτή την στιγμή αυτό που μπορεί να σε πονάει. Ο Ιησούς Χριστός συμπαθεί αυτή την στιγμή αυτό που μπορεί να σε βασανίζει. Ο Ιησούς Χριστός συμπαθεί αυτή την στιγμή την κάθε αδυναμία, το κάθε σου πρόβλημα, το κάθε δάκρυ σου και την κάθε αγωνία σου. Δυο κεφαλαία πιο πάνω στην προς Εβραίους 2:16-18 διαβάζουμε:

Προς Εβραίους 2:16-18
«Επειδή, βέβαια, δεν πήρε φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα του Αβραάμ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΟΜΟΙΩΘΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ, για γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας σ’ αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών του λαού. Επειδή σε ότι αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται.»

Ο Ιησούς Χριστός μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται, γιατί πέρασε και αυτός τους ίδιους πειρασμούς. Δεν σε βλέπει Αυτός από μακριά μη νιώθοντας ότι εσύ μπορεί να νιώθεις. Ξέρει πολύ καλά τι νιώθεις. Ξέρει πολύ καλά το πώς αισθάνεσαι. Έχει ομοιωθεί σε όλα μαζί σου. Πολλοί έχουν την εικόνα ενός απρόσιτου Χριστού, ενός Χριστού ρομπότ που ήρθε έκανε την δουλειά και έφυγε. Χρειαζόμαστε ωστόσο την εικόνα ενός Χριστού που έχει ομοιωθεί σε όλα μαζί μας. Χρειαζόμαστε την εικόνα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ιησού Χριστού. Στην προς Τιμόθεο Α διαβάζουμε:

Προς Τιμόθεο Α 2:5
«Ένας είναι ο Θεός και ένας ο μεσίτης μεταξύ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, άνθρωπος Χριστός Ιησούς»

Ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, ο μέγας αρχιερέας που διήλθε τους ουρανούς, δεν είναι κάποιος ξένος προς εμάς, αλλά κάποιος που έχει ομοιωθεί μαζί μας σε όλα. Είναι Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ. Δείτε ότι ο Λόγος του Θεού, αναφερόμενος στο ποιος μεσιτεύει μεταξύ Θεού και ανθρώπων, δεν διαλέγει να αποκαλέσει τον Ιησού σαν Γιο του Θεού, σαν Κύριο, σαν Σωτήρα ή με κάποιο άλλο από τους πολλούς τίτλους που έχει και είναι. Αντ’ αυτού διαλέγει να τον αποκαλέσει ΑΝΘΡΩΠΟ, υπογραμμίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο ότι εκείνος που μεσιτεύει για μας, δεν είναι κάποιος ξένος προς εμάς αλλά κάποιος που έχει ομοιωθεί μαζί μας σε όλα. Υπέφερε ως άνθρωπος, πειράστηκε ως άνθρωπος και επομένως μπορεί να συμπαθήσει τους ανθρώπους και να μεσιτεύσει γι’ αυτούς. «Επειδή δεν ανέλαβε φύση αγγέλων αλλά σπέρματος Αβραάμ» διαβάσαμε. Έκλαψες. Και Αυτός. Σε πρόδωσαν οι φίλοι; Και Αυτόν. Πείνασες; Και Αυτός. Δίψασες; Και Αυτός. Σε αδικήσανε; Και Αυτόν. Πόνεσες; Και αυτός. Ήρθες σε αγωνία; Και Αυτός. Έχασες αγαπημένα σου πρόσωπα. Και αυτός. Σε απορρίψανε; Κι’ Αυτόν. Ο Ιησούς Χριστός, ο «ΑΝΘΡΩΠΟΣ Χριστός Ιησούς», σε καταλαβαίνει απόλυτα αδερφέ μου γιατί έχει ομοιωθεί μαζί σου – όχι μόνο σε κάποια σημεία αλλά ΣΕ ΟΛΑ, λέει η Γραφή.

Προχωρώντας παραπέρα στην προς Φιλιππησίους 2:5-12 διαβάζουμε:

Προς Φιλιππησίους 2:5-11
«Να είναι μάλιστα σε σας το ίδιο φρόνημα που ήταν και στον Ιησού Χριστό. ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό. αλλά κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου, ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ όμοιος ΜΕ τους ανθρώπους. ΚΑΙ καθώς βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος ταπείνωσε τον εαυτό του γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού. Γι’ αυτό, και ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε όνομα, που είναι το όνομα πάνω από κάθε άλλο. ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθόνιων. και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, σε δόξα του Πατέρα Θεού»

Ο Ιησούς Χριστός, αν και υπήρχε σε μορφή Θεού, ταπείνωσε τον εαυτό Του και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους. Πήρε μορφή δούλου. Έγινε όμοιος με μας - με την διαφορά ότι ήταν και έμεινε αναμάρτητος – και γι’ αυτό μπορεί να μας καταλάβει. Θα μπορούσε να τον συναντήσεις στην πλατεία. Να φας μαζί Του. Τότε ήταν ξυλουργός. Σήμερα μπορεί να ήταν απέναντι σου δουλεύοντας μπροστά σε έναν υπολογιστή ή να είναι πάνω στην σκαλωσιά σε κάποια οικοδομή. Δεν έχει σημασία το που και τι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όπου και να σαι, οποίος και να σαι, ότι και να κάνεις και όποιο και να είναι το πρόβλημα σου Αυτός μπορεί να ΣΕ συμπαθήσει ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΝΙΩΣΕΙ. Ο Λυτρωτής σου είναι κατά πάντα ομοιωθείς μαζί σου. Να τι λέει ο Ησαΐας, δείχνοντας επίσης το μέγεθος των όσων πέρασε όσο ήταν στην γη:

Ησαΐας 53:2-12
«επειδή ανέβηκε μπροστά του σαν τρυφερό φυτό, και σαν ρίζα από ξερή γη. δεν είχε είδος ούτε καλός. και τον είδαμε, και δεν είχε ωραιότητα, ώστε να τον επιθυμούμε. Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους. άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας. και σαν άνθρωπος από τον οποίον κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα. Αυτός στην πραγματικότητα βάσταξε τις ασθένειες μας και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας. ενώ εμείς τον θεωρήσαμε τραυματισμένο, πληγωμένο από τον Θεό και ταλαιπωρημένο. Αυτός όμως τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας. ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας. η τιμωρία που έφερε την δική μας ειρήνη ήταν πάνω σ’ Αυτόν. και διάμεσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς. Όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα. στραφήκαμε κάθε ένας στον δικό του δρόμο. ο Κύριος όμως έβαλε πάνω σ’ Αυτόν την ανομία όλων μας. Αυτός ήταν καταθλιμμένος και βασανισμένος, αλλά δεν άνοιξε το στόμα του. φέρθηκε σε σφαγή σαν αρνί, και σαν άφωνο πρόβατο μπροστά σ’ εκείνον που το κουρεύει, έτσι δεν άνοιξε το στόμα του. Από κατάθλιψη και κρίση αναρπάχτηκε. την γενεά του όμως ποιος θα την διηγηθεί; Επειδή αποκόπηκε από την γη των ζωντανών ανθρώπων. τραυματίστηκε για τις παραβάσεις του λαού μου. Και ο τάφος του διορίστηκε μαζί με τους κακούργους. εντούτοις στον θάνατο του στάθηκε μαζί με τον πλούσιο. επειδή δεν έπραξε ανομία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του. Αλλ’ ο Κύριος θέλησε να τον βασανίσει. Τον ταλαιπώρησε. Αφού όμως δώσει προσφορά περί αμαρτίας, θα δει έκγονα, θα μακρύνει τις ημέρες του και το θέλημα του Κυρίου θα ευοδωθεί στο χέρι του. Θα δει τους καρπούς του πόνου της ψυχής Του και θα χορτάσει. ο δίκαιος δούλος μου θα δικαιώσει πολλούς διάμεσου της επίγνωσης του. επειδή Αυτός θα σηκώσει τις ανομίες του. Γι’ αυτό θα του δώσω μερίδα μαζί με τους μεγάλους, και θα μοιραστεί για λάφυρο τους ισχυρούς, επειδή παρέδωσε σε θάνατο την ψυχή του και λογαριάστηκε μαζί με ανόμους, κι αυτός βάσταξε τις αμαρτίες πολλών, και θα μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων»

. Δεν είχε ωραιότητα ώστε να τον επιθυμούμε.

. Ήταν καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους.

. Ήταν άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας.

. Οι άλλοι απόστρεφαν το πρόσωπο τους από Αυτόν.

. Τον θεωρούσαν τραυματισμένο, πληγωμένο από τον Θεό και ταλαιπωρημένο.

. Τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας και ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας.

. Ήταν καταθλιμμένος και βασανισμένος και δεν άνοιξε το στόμα Του.

Αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που ο Ιησούς Χριστός υπέφερε όσο ήταν στη γη. Ο Σωτήρας και Μεσίτης μας μπορεί να μας συμπαθήσει τέλεια. Και ένα τέτοιο μεσίτη χρειαζόμασταν. Κάποιος απόμακρος δεν θα έκανε. Χρειαζόμασταν κάποιον που θα γίνονταν όμοιος με μας σε όλα – κάποιον που θα περνούσε απ’ όσα οι άνθρωποι περνούμε και επομένως θα μπορούσε να μεσιτεύσει για μας και να μας υποστηρίξει. Και αυτός είναι ο Σωτήρας, ο Αρχιερέας, ο Μεσίτης που έχουμε.

«Γιατί δεν έχουμε αρχιερέα που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειες μας. αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα μας χωρίς αμαρτίες. Ας πλησιάζουμε λοιπόν μετά παρρησίας στον θρόνο της χάριτος, για να λάβουμε έλεος και να βρούμε χάριν προς βοήθεια εν καιρώ χρείας»

Τάσος Κιουλάχογλου