Εσπλαχνίσθει δι' αυτήν
Στο κατά Λουκά 7 διαβάζουμε:
Κατά Λουκά 7:11-17
«Και την επόμενη ημέρα, ο Ιησούς πορεύονταν σε μια πόλη που ονομάζονταν Ναΐν. και συμπορεύονταν μαζί του αρκετοί από τους μαθητές Του κι ένα μεγάλο πλήθος. Και καθώς πλησίασε στην πύλη της πόλης να φέρονταν έξω ένας νεκρός, ένας μονογενής γιος της μητέρας του και αυτή ήταν χήρα. κι ένα μεγάλο πλήθος από την πόλη ήταν μαζί της.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΙΔΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΝ ΣΠΛΑΧΝΙΣΤΗΚΕ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ: ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ. Και πλησιάζοντας άγγιξε το νεκροκρέβατο. κι εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε: Νεανίσκε, σε σένα λέω, σήκω επάνω. Και ο νεκρός ανακάθισε, και άρχισε να μιλάει. και τον έδωσε στην μητέρα του»
«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΝ ΣΠΛΑΧΝΙΣΤΗΚΕ». Ποια ήταν αυτή η γυναικούλα; Ποιος την ήξερε; Μήπως ήταν κάποιος συγγενής Του για να την νοιαστεί;. Ποιο άραγε ήταν το ιστορικό της; Ο Κύριος δεν έκατσε ωστόσο να λογαριάσει τέτοια ερωτήματα. Δεν είπε: «Α ξέρεις σύμφωνα με τα βιβλία μου αυτός ο άνθρωπος μπορεί αύριο να κάνει κάποιο κακό» ή «εσύ στα νιάτα σου έκανες αυτό και εκείνο». Αυτό που ο Λόγος λέει είναι ότι «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΝ ΣΠΛΑΧΝΙΣΤΗΚΕ». Δεν είναι εδώ ο τόπος που θα εξαλειφθεί κάθε δάκρυ. Δεν είναι εδώ ο τόπος όπου δεν υπάρχει πόνος. Και εδώ όμως η σπλαχνικότητα και η παρηγοριά του Κυρίου είναι τεράστια.
Προς Κορινθίους Β 1:3-5
«Ευλογητός ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας των οικτιρμών
και Θεός πάσης παρηγοριάς, αυτός που μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε κι εμείς να παρηγορούμε εκείνους που είναι σε κάθε μορφής θλίψη,
με την παρηγοριά, με την οποία εμείς οι ίδιοι παρηγορούμαστε από τον Θεό. Επειδή καθώς περισσεύουν τα παθήματα του Χριστού σε μας, έτσι
διάμεσου του Χριστού περισσεύει και η παρηγοριά μας»
Σπλαχνίζεται ο Κύριος και παρηγορεί. Αν σου χουν πει ότι επειδή είσαι Χριστιανός δεν πρόκειται να σου συμβεί τίποτα που θα σε κάνει να κλάψεις, ή τίποτα που θα σε θλίψει. αν σου χουν πει ακόμα ότι μόνο χαρούμενες στιγμές θα έχει η ζωή σου, μάλλον δεν σου χουν πει όλη την αλήθεια. Να τι λέει ο Λόγος του Θεού:
Εκκλησιαστής 3
«Χρόνος υπάρχει ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ, και καιρός για κάθε πράγμα κάτω από τον ουρανό. Καιρός να γεννιέται κανείς, και καιρός να πεθαίνει… καιρός να κλαίει και καιρός να γελάει. καιρός να πενθεί και καιρός να χορεύει. …καιρός να αποκτήσει και καιρός να απολέσει … Όλα τα έκανε [ο Θεός] καλά, το καθένα στον καιρό του»
Η ζωή θα φέρει και χαρούμενες στιγμές και στιγμές λύπης. Όταν οι στιγμές της λύπης έρθουν μη αγανακτήσεις γιατί ήρθαν. Ο Κύριος δεν είναι μακριά. Είναι ο ίδιος σπλαχνικός Κύριος που όταν στο κατά Ματθαίο 14:14 είδε ένα μεγάλο πλήθος «σπλαχνίστηκε γι’ αυτούς, και θεράπευσε τους αρρώστους τους». Δεν θεράπευσε μόνο τους «καλούς». Δεν έκανε την θεραπεία διακριτικά. Όπως κάπου διάβασα πρόσφατα, θεράπευσε και χέρια που μπορεί αύριο να δολοφονούσαν. Έδωσε φωνή σε στόματα που μετά από λίγες μέρες μπορεί να ζητούσαν την σταύρωση Του. Τους θεράπευσε ΟΛΟΥΣ, γιατί «σπλαχνίστηκε γι’ αυτούς». Όπως σπλαχνίζεται και για ΣΕΝΑ, όχι βάση των έργων και της δράση σου, αλλά γιατί σ’ αγαπά και καταλαβαίνει τι μπορεί να περνάς. Μπορείς να βρεις περισσότερα στο επόμενο άρθρο.