Επί τον λόγο σου όμως...
Στο κατά Λουκά 5 αρχίζοντας από τον στίχο 1 διαβάζουμε:
Κατά Λουκά 5:1-3
«κι ενώ το πλήθος τον συνέθλιβε για να ακούει τον λόγο του Θεού, αυτός στέκονταν κοντά στην λίμνη Γεννησαρέτ. και είδε δυο πλοία να στέκονται κοντά στην λίμνη. και οι ψαράδες καθώς είχαν βγει απ’ αυτά, ξέπλεναν τα δίχτυα. Μπαίνοντας δε σε ένα από τα πλοία, που ήταν του Σίμωνα, ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ να το απομακρύνει λιγάκι από την ξηρά. Και αφού κάθισε δίδασκε τα πλήθη από το πλοίο»
Πλήθη μαζεύονταν για να ακούσουν τον Ιησού, για να ακούσουν τον Λόγο του Θεού, στις όχθες τις Γεννησαρέτ. Νάσου και κει δυο πλοία με τους ψαράδες τους να χουν μόλις γυρίσει από την δουλειά. Ανέβηκε ο Κύριος σε ένα από τα πλοία αυτά, στην βάρκα του Σίμωνα του ψαρά, «ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ να το απομακρύνει λιγάκι από την ξηρά». Τον παρακάλεσε. Δεν τον διάταξε. Δεν του παραμέρισε το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει στο καράβι του. Ο Γιος του Θεού, Εκείνος στον οποίον ο Πατέρας είχε παραδώσει τα πάντα (κατά Λουκά 10:22), Εκείνος που στην προσταγή Του ο άνεμος και η θάλασσα ησυχάζανε, ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ τον Σίμωνα. Αυτή είναι η λεπτότητα και η ευγένεια του Κυρίου. «Σε παρακαλώ Σίμωνα μήπως μπορείς να τραβήξεις λιγάκι την βάρκα σου από την ξηρά;» Και ο Σίμωνας την τράβηξε και άρχισε ο Κύριος να διδάσκει τα πλήθη. Έπειτα στους στίχους 4-7 διαβάζουμε:
Κατά Λουκά 5:4-7
«Και καθώς σταμάτησε να μιλάει, είπε στον Σίμωνα: Φέρε ξανά το πλοίο στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα σας για να ψαρέψετε. Και ο Σίμωνας, απαντώντας, του είπε: Κύριε ολόκληρη την νύχτα, παρόλο που κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. ΑΛΛ’ ΟΜΩΣ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΟΥ, ΘΑ ΡΙΞΩ ΤΟ ΔΙΧΤΥ. Και όταν το έκαναν αυτό συνέκλεισαν ένα μεγάλο πλήθος από ψάρια, και το δίχτυ τους ξεσχίζονταν. Και έκαναν νόημα στους συντρόφους, που ήταν στο άλλο πλοίο, για να έρθουν να τους βοηθήσουν. και ήρθαν και γέμισαν και τα δυο πλοία, ώστε βυθίζονταν»
Δεν είναι ότι δεν δουλέψανε. Προσπάθησαν σκληρά ….. όλη την νύχτα ….. αλλά τίποτα δεν μπήκε στο δίκτυ. Συμβαίνει και με μας μερικές φορές. Δίνουμε πολύ έμφαση και κόπο σε κάτι, και όμως, παρόλα αυτά τα δίχτυα μας μένουν άδεια. Λέμε «θα ακολουθήσω αυτή την τακτική για να το πετύχω». Οργανωνόμαστε, σκεφτόμαστε, κάνουμε σχέδια, αλλά τα δίχτυα ….. άδεια. Και να τώρα ο Ιησούς. Ήξερε Αυτός πολύ καλά τις ανάγκες τους. Έβλεπε την απογοήτευση στα μάτια τους. Μπορούσε να νιώσει την αγωνία τους για τι θα μπει στο τραπέζι. Όπως βλέπει και την δική σου λυπημένη μάτια καθώς μπορεί να κοιτάς άδεια δίχτυα. «Πηγαίνετε ξανά στα βαθιά, και ρίξτε τα δίχτυα σας και πάλι». Έρχεται εκεί που αγναντεύεις τα άδεια δίχτυα. «Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτα πάλι φίλε…. ξέρω ότι είναι άδεια». «Μα Κύριε όλη την νύχτα κοπιάζαμε» είπε ο Πέτρος ή όπως θα λέγαμε εμείς, «Μα Κύριε έχω δοκιμάσει τόσες φορές και όλο άδεια τα βγάζω». Δεν σταματά ωστόσο εκεί ο Πέτρος. Συνεχίζει: «ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΜΩΣ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΟΥ ΘΑ ΡΙΞΩ ΤΟ ΔΙΧΤΥ». Μπορεί να κοιτάς με λύπη τα δίχτυα και να σκέφτεσαι πως μπορεί να είναι ακόμα άδεια. Αυτά θα σκέφτονταν και ο Σιμωνας με τους άλλους ψαράδες. «Θα ταν ο αέρας». «Ήταν ίσως το φεγγάρι». «Ίσως μας πρόλαβε κάποιος άλλος». «Ίσως να μην είμαστε και τόσο καλοί ψαράδες». Πολλά «ίσως» και «μπορεί» που όμως δεν μετράνε όταν ο Κύριος λέει «ρίξτα ξανά». «Δεν είναι του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος αλλά του ελεούντος Θεού» (προς Ρωμαίους 9:16) λέει ο Λόγος. Και πάλι:
Ψαλμοί 127:1-2
«Αν ο Κύριος δεν οικοδομήσει οίκο, μάταια κοπιάζουν αυτοί που τον οικοδομούν. αν ο Κύριος δεν φυλάξει πόλη, μάταια αγρυπνεί αυτός που φυλάει. Μάταιο είναι σε σας να σηκώνεστε πρωί, να πλαγιάζετε αργά, τρώγοντας το ψωμί του κόπου σας. ο Κύριος, βέβαια, δίνει ύπνο στον αγαπητό Του»
Και είσαι αγαπητός Του. «Αγαπητοί του Θεού» (προς Ρωμαίους 1:7) μας προσφωνεί ο Λόγος Του. «ΑΓΑΠΗΤΟΙ, ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» λέει στην Ιωάννου Α 3:2. Είσαι παιδί του Θεού ΤΩΡΑ! Μπορεί να έχεις χτυπήσει πολλές πόρτες. Μπορεί να έχεις προσευχηθεί γι’ αυτό πολύ. Μην αποθαρρύνεσαι. Την στιγμή που ο Πέτρος και οι σύντροφοι του πλένανε τα άδεια δίχτυα τους, ο Κύριος ήταν στην βάρκα τους, ακριβώς δίπλα τους. Ήρθε χωρίς να τον προσκαλέσουν. Ήρθε την ώρα που τον χρειάζονταν περισσότερο. Πηγαίνετε πάλι στα βαθιά φίλοι και ρίξτε τα δίχτυα σας, τους είπε. Και είχαν αρκετό κουράγιο για να το κάνουν και πάλι.