Μην αγαπάτε τον κόσμο
Αυτή την εντολή δίνει ο Λόγος του Θεού στην Ιωάννου Α 2:15-17 όπου διαβάζουμε:
Ιωάννου Α 2:15-17
"Μην αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που είναι μέσα στον κόσμο. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη του Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν. επειδή κάθε τι που είναι στον κόσμο, η επιθυμία της σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι από τον Πατέρα αλλά είναι από τον κόσμο. Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του. εκείνος όμως που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα"
Σύμφωνα μ’ αυτό το απόσπασμα: "Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη του Πατέρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ μέσα σ’ αυτόν". Μ’ άλλα λόγια: η αγάπη του κόσμου, αφαιρεί την αγάπη του Πατέρα. Και τα δυο μαζί δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Θα ήθελα σήμερα να δούμε κάποια πράγματα αναφορικά μ’ αυτό το θέμα, ξεκινώντας από το βιβλίο των Κριτών.
1. Κριτές 1-2
Στους Κριτές 1-2 ο Ισραήλ, ο λαός του Κυρίου, είχε φτάσει στην γη της επαγγελίας, και ήταν πλέον έτοιμοι να την καταλάβουν. Ωστόσο, η εντολή του Κυρίου δεν ήταν απλά να την καταλάβουν, αλλά μπαίνοντας σ’ αυτή να εκδιώξουν επίσης όλα τα έθνη που πριν την κατείχαν. Όπως διαβάζουμε στο Δευτερονόμιο 7:16:
Δευτερονόμιο 7:16
"Και θα εξολοθρεύσεις όλα τα έθνη, που ο Κύριος ο Θεός σου θα παραδώσει σε σένα. το μάτι σου δεν θα σπλαχνιστεί γι’ αυτούς. ούτε θα λατρεύσεις τους θεούς τους.
επειδή αυτό θα γίνει σε σένα παγίδα."
Επίσης: Δευτερονόμιο 7:2-6
"Και όταν Κύριος ο Θεός σου τους παραδώσει μπροστά σου, θα τους πατάξεις. θα τους εξολοθρεύσεις κατά κράτος.
δεν θα κάνεις συνθήκη μαζί τους ούτε θα δείξεις σ’ αυτούς έλεος.
ούτε θα συμπεθερέψεις μαζί τους. την θυγατέρα σου δεν θα δώσεις στον γιο του ούτε την θυγατέρα του θα πάρεις στον γιο σου.
επειδή θα αποπλανήσουν τους γιους σου από μένα και θα λατρεύουν άλλους θεούς. και η οργή του Κυρίου θα εξαφθεί εναντίον σας, και αμέσως θα σε εξολοθρεύσει. Αλλά, έτσι θα κάνετε σ’ αυτούς. τους βωμούς τους θα τους καταστρέψετε, και τα αγάλματα τους θα τα συντρίψετε, και τα άλση τους θα τα κατακόψετε, και τα γλυπτά τους θα τα κάψετε με φωτιά. επειδή εσύ είσαι άγιος λαός στον Κύριο τον Θεό σου. ο Κύριος ο Θεός σου σε έκλεξε για να είσαι σ’ αυτόν εκλεκτός λαός, από όλους τους λαούς, που είναι επάνω στο πρόσωπο της γης."
Ο Ισραήλ ήταν ο λαός που ο Κύριος είχε εκλέξει να είναι ΛΑΟΣ ΤΟΥ. Ο λαός Του λοιπόν δεν έπρεπε να συγκατοικεί με τα έθνη. Δεν ήθελε ο Κύριος ένα λαό μικτό, που το μισό του πόδι θα ήταν σ’ Αυτόν και το άλλο μισό στα έθνη. Αντίθετα, ήθελε ο λαός Του να είναι δοσμένος σ’ Αυτόν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ, γνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε συγκατοίκηση του με τα έθνη θα είχε σαν αποτέλεσμα την αποπλάνηση του από Αυτόν.
Ενώ λοιπόν ο Κύριος είχε προστάξει αυτά τα πράγματα, το κεφάλαιο 1 των Κριτών μας λέει τι τελικά οι Ισραηλίτες έκαναν:
Κριτές 1:27-33
"Ούτε ο Μανασσής έδιωξε τους κατοίκους της Βαιθ-σαν και των κωμοπόλεων της ούτε της Θαανάχ και των κωμοπόλεων της ούτε τους κατοίκους της Δωρ και των κωμοπόλεων της ούτε τους κατοίκους της Ιβλεάμ και των κωμοπόλεων της ούτε τους κατοίκους της Μεγιδδώ και των κωμοπόλεων της. αλλ’ οι Χαναναίοι εξακολουθούσαν να κατοικούν σ’ εκείνο τον τόπο.......Ούτε ο Εφραίμ έδιωξε τους Χαναναίους.....ούτε ο Ζαβουλών έδιωξε αυτούς που κατοικούσαν στην Κιτρών......ούτε ο Ασήρ έδιωξε τους κατοίκους της Ακχώ....ούτε ο Νεφθαλί έδιωξε τους κατοίκους της Βαιθ-σεμες...."
Έπειτα στο κεφάλαιο 2 διαβάζουμε:
Κριτές 2:1-3
"Και άγγελος Κυρίου ανέβηκε από τα Γάλγαλα στην Βοκίμ, και είπε: Σας ανέβασα από την Αίγυπτο, και σας έφερα στην γη που ορκίστηκα στους πατέρες σας. και είπα: Δεν θα αθετήσω την διαθήκη μου σε σας στον αιώνα. και
εσείς δεν θα κάνετε συνθήκη με τους κατοίκους αυτού του τόπου. θα καταστρέψετε τα θυσιαστήρια τους. Δεν υπακούσατε όμως στην φωνή μου. γιατί το πράξατε αυτό; Γι’ αυτό, κι εγώ είπα: Δεν θα τους διώξω από μπροστά σας. αλλά, θα είναι αντίπαλοι σας, και οι θεοί τους θα είναι σε σας παγίδα"
Αντί, ο λαός του Θεού να αποχωριστεί από τους εθνικούς, όπως ο Κύριος είχε προστάξει, συγκατοίκησε μαζί τους. Αντί να εκβάλει τους εθνικούς, έκανε μαζί τους ΣΥΝΘΗΚΗ. Σίγουρα, μπορεί να είχαν επιχειρήματα. Μπορεί να πίστευαν ότι αυτά τα λόγια του Θεού ήταν.....υπερβολικά. Ότι αυτοί μπορούσαν να τα καταφέρουν και να υπηρετήσουν τον Θεό, αφήνοντας τα έθνη να ζουν ανάμεσα τους. Είναι εύκολο για κάποιον να βρει δικαιολογίες για να συμβιβάσει τον Λόγο του Θεού. Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες που μπορεί κανείς να βρει προκειμένου να αφήσει τον κόσμο να μένει μέσα του. Ωστόσο, η αλήθεια είναι μια. Ότι ο Θεός είχε μιλήσει. Είχε μιλήσει και είχε πει να αποχωριστεί ο λαός Του από τα έθνη. Όπως, έχει μιλήσει και σε μας και έχει πει, να μην ομοζυγεί ο λαός Του, εμείς, με τους απίστους:
Προς Κορινθίους Β 6:14-18
"Μην ομοζυγείτε με τους απίστους. επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι; Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελιάλ; Ή, ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο; Και πως να συμβιβαστεί ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Επειδή, εσείς είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: "Ότι θα κατοικώ ανάμεσα σ’ αυτούς και θα περπατάω. και θα είμαι Θεός τους, και αυτοί θα είναι λαός μου." Γι’ αυτό, "βγείτε έξω από ανάμεσα τους και αποχωριστείτε", λέει ο Κύριος, "και μην αγγίξετε ακάθαρτο." κι εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι Πατέρας σας, και εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες," λέει ο Κύριος ο Παντοκράτορας"
Ο Θεός έχει μιλήσει. Αυτός θέλει τον λαό Του να είναι ένας λαός άγιος, χωρίς καμιά ανάμιξη με τον κόσμο και τις πρακτικές του. Δεν ήθελε ο Ισραήλ να είναι αναμεμιγμένος με τους εθνικούς, γιατί ήξερε ότι μια τέτοια ανάμιξη θα τον έφερνε κοντά στις πρακτικές των εθνών και μακριά από Αυτόν, το οποίο και τελικά έγινε:
Κριτές 2:11-13
"Και οι γιοι Ισραήλ έπραξαν πονηρά μπροστά στον Κύριο, και λάτρευσαν τους Βααλείμ.
και εγκατέλειψαν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, που τους έβγαλε από την γη της Αιγύπτου, και πήγαν πίσω από άλλους θεούς, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΛΟΓΥΡΑ ΤΟΥΣ, και τους προσκύνησαν και παρόργισαν τον Κύριο.
Και εγκατέλειψαν τον Κύριο και λάτρευσαν τον Βαάλ και τις Ασταρώθ"
Η ανάμιξη του λαού του Θεού με τα έθνη φέρνει πάντα απώλεια. Η αγάπη του κόσμου αφαιρεί την αγάπη του Πατέρα, και η συγκατοίκηση με τα έθνη οδηγεί στην εγκατάλειψη του Κυρίου και στην λατρεία των θεών που αυτά λατρεύουν. Η αγάπη για τον Κύριο παγώνει όταν τα παιδιά Του αρχίζουν να στρέφονται στα "έθνη ολόγυρα τους", στον κόσμο. Όταν αφήνουν τις "μέριμνες του αιώνος τούτου, την απάτη του πλούτου και τις επιθυμίες των άλλων πραγμάτων" να μπουν στην καρδιά τους και να τους αποπλανήσουν από τον Κύριο, όπως τα έθνη τους Ιουδαίους όταν οι τελευταίοι τα επέτρεψαν να ζουν μαζί τους.
2. Ιακώβου 4:4 και άλλα αποσπάσματα
Το γεγονός ότι η αγάπη του Θεού και του κόσμου είναι δυο πράγματα ασύμβατα μεταξύ τους, επιβεβαιώνεται και από άλλα αποσπάσματα της Γραφής, που θέτουν το ένα σε αντιπαράθεση με το άλλο. Ένα τέτοιο απόσπασμα είναι αυτό της Ιακώβου 4:4 όπου διαβάζουμε:
Προς Ιακώβου 4:4
"Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όποιος λοιπόν θελήσει να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται"
Μοιχός είναι εκείνος που ενώ έχει κάνει συνθήκη γάμου την παραβιάζει. Ενώ έχει σχέση γάμου ψάχνει σχέσεις και έξω από αυτή. Αυτό τον καθιστά μοιχό. Παρ’ όμοια μοιχός και μοιχαλίδα στην Ιακώβου 4 είναι εκείνος που ενώ έχει συνθήκη με τον Θεό, όπως εμείς, ενώ έχει αρραβωνιαστεί με τον Κύριο Ιησού Χριστό (προς Κορινθίους Β 11:2), ψάχνει και συνθήκες έξω από την συνθήκη αυτή, και δει συνθήκη με τον κόσμο. Αυτό τον καθιστά μοιχό. Μ’ άλλα λόγια είναι μοιχεία να έχει κανείς σχέση με τον Κύριο και ταυτόχρονα να ψάχνει και φιλία με τον κόσμο. Φιλία και με τον κόσμο και με τον Θεό δεν γίνεται. Στην καρδιά του ανθρώπου του Θεού μόνο ο Θεός πρέπει να κατοικεί, και Αυτός δεν δέχεται συγκάτοικους εκεί. Όπως χαρακτηριστικά λέει στο κατά Λουκά 10:27:
Κατά Λουκά 10:27
"Θα αγαπάς Κύριο τον Θεό σου ΜΕ ΟΛΗ ΣΟΥ την καρδιά και όλη σου την ψυχή και με όλη σου την δύναμη"
Και κατά Ματθαίο 6:24
"Κανένας δεν μπορεί να ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΔΥΟ ΚΥΡΙΟΥΣ. επειδή ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλο θα αγαπήσει. ή στον ένα θα προσκολληθεί, και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Μαμμωνά"
Είναι αδύνατο να υπηρετεί κανείς δυο κυρίους. Είναι αδύνατο να έχει στραμμένα τα μάτια του και στον Θεό και στον κόσμο. Επειδή:
Κατά Ματθαίο 6:21
"όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας"
Δεν μπορούμε να έχουμε τον θησαυρό μας στα γήινα και την καρδιά μας στα ουράνια. Δεν μπορούμε να περπατάμε τον δρόμο του Θεού, έχοντας μπροστά μας τα οράματα του κόσμου. Για να περπατήσουμε τον δρόμο του Θεού, χρειαζόμαστε το αντίστοιχο όραμα, και η προς Εβραίους 12:1-2 μας λέει το όνομα του:
Προς Εβραίους 12:1-2
"Ας τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σε μας αγώνα, αποβλέποντας στον Ιησού τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης, ο οποίος υπέρ της χαράς της προκείμενης σ’ αυτόν, υπέφερε σταυρό, καταφρονήσας την ντροπή και κάθησε στα δεξιά του θρόνου του Θεού"
Και προς Κολοσσαείς 3:1-2
"Αν λοιπόν συναναστηθήκατε μαζί με τον Χριστό, τα άνω ζητάτε, όπου είναι ο Χριστός καθισμένος στα δεξιά του Θεού.
Τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης"
Εκείνα τα οποία θα πρέπει να φρονούμε είναι τα ΑΝΩ. Το όραμα της Χριστιανικής ζωής είναι Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Μόνο αποβλέποντας σ’ αυτόν μπορεί κανείς να περπατήσει σαν πραγματικός Χριστιανός. Όλα τα υπόλοιπα, ακόμα και αν φαίνονται λογικά και καλά, είναι λάθος οράματα που οδηγούν σε λάθος δρόμους. Όπως ο Ιησούς είπε στο κατά Ματθαίο 16:24-25:
Κατά Ματθαίο 16:24-25
"τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή οποίος θέλει να σώσει την ζωή του, θα την χάσει. και οποίος χάσει την ζωή του εξαιτίας μου θα την βρει"
Ο δρόμος του Ιησού Χριστού, ο σωστός δρόμος, δεν είναι ο δρόμος του εαυτού αλλά το ακριβώς αντίθετο: ο δρόμος της άρνησης του. Εκείνος που θέλει να τον ακολουθεί, ψάχνει όχι πλέον το δικό του θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που πέθανε γι’ αυτόν. Όπως η προς Κορινθίους Β 5:14-15 μας λέει:
Προς Κορινθίους Β 5:14-15
"Δεδομένου ότι, η αγάπη του Χριστού μας συσφίγγει. επειδή, κρίνουμε τούτο, ότι αν ένας πέθανε για χάρη όλων, επομένως όλοι πέθαναν. και πέθανε [ο Χριστός] για χάρη όλων, ώστε αυτοί που ζουν, ΝΑ ΜΗΝ ΖΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥΣ"
Ο Ιησούς Χριστός πέθανε για να μη ζούμε πλέον για τους εαυτούς μας αλλά γι’ αυτόν. "Όσοι είναι του Χριστού σταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τις επιθυμίες" λέει η προς Γαλάτας 5:24. Ή τον Χριστό θα ακολουθούμε ή την σάρκα μας. Ή τον Θεό θα υπηρετούμε ή τον κόσμο. Ή θα ομοζυγούμε με τους απίστους ή με τον Θεό. Ενδιάμεσες καταστάσεις δεν υπάρχουν. Ο δρόμος του Θεού είναι αντίθετος από τον δρόμο του κόσμου και δεν μπορεί κανείς να περπατά και τους δυο.