Βιβλικές Αλήθειες

Και από σας τους ίδιους (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Και από σας τους ίδιους



Στις Πράξεις 20 βρίσκουμε τον Παύλο να είναι καθοδόν για το Ιεροσόλυμα. Αυτό έμελλε να είναι και το τελευταίο του ταξίδι σε τόπους, όπου πέρασε κηρύττοντας τον Λόγο, και κάνοντας μαθητές του Χριστού. Τώρα λοιπόν περνάει ξανά απ’ αυτά τα μέρη ξέροντας ότι μπορεί να μην ξαναδεί όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησε και στήριξε όσο ήταν εκεί παρών. Φτάνοντας λοιπόν κοντά στην Έφεσο, έστειλε για να φωνάξουν τους πρεσβύτερους της εκκλησίας της Εφέσου:

Πράξεις 20:17
«Και από την Μίλητο, αφού έστειλε στην Έφεσο, προσκάλεσε τους πρεσβύτερους της εκκλησίας.»

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρεσβύτεροι, δηλαδή παλαιοί στην πίστη, επίσκοποι - όπως κάνουν καθαρό οι στίχοι που ακολουθούν - που το ίδιο το Άγιο Πνεύμα είχε θέσει για να ποιμάνουν την εκκλησία του Θεού. Στην συνάντηση λοιπόν αυτή, ο Παύλος, αφού τους υπενθύμισε τον τρόπο με τον οποίο αυτός πορεύτηκε, συνεχίζει με την εξής προειδοποίηση:

Πράξεις 20:28-31
«Προσέχετε, λοιπόν, στον εαυτό σας, και σε ολόκληρο το ποίμνιο, ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΑΣ ΕΒΑΛΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, για να ποιμάνετε την εκκλησία του Θεού, που απέκτησε με το ίδιο του το αίμα. Επειδή, εγώ ξέρω τούτο ότι, ύστερα από την αναχώρηση μου, θα μπουν μέσα σε σας λύκοι βαρείς, που δεν θα λυπούνται το ποίμνιο. ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΝ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΠΟΥΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ. Γι’ αυτό, αγρυπνείτε, φέρνοντας στη μνήμη σας ότι τρία χρόνια, νύχτα και ημέρα, δεν έπαυσα να νουθετώ με δάκρυα κάθε ένα ξεχωριστά»

Το ότι οι άνθρωποι που ο Παύλος είχε μπροστά του ήταν επίσκοποι, χρισμένοι από το Άγιο Πνεύμα να ποιμάνουν τον λαό του Θεού, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ εξαιρούνταν από την προειδοποίηση του αυτή . Μέσα από αυτούς τους ανθρώπους που μέχρι τότε ποίμαιναν την εκκλησία του Θεού, θα υπήρχαν κάποιοι που μια ημέρα αντί να οδηγήσουν τους μαθητές πίσω από τον Χριστό, όπως έκαναν κάποτε, θα τους οδηγούσαν πίσω από τον εαυτό τους. Μια υπηρεσία μπορεί να αρχίσει πολύ καλά. Ένας υπηρέτης του Θεού μπορεί να έχει χριστεί από τον Κύριο για μια υπηρεσία. μπορεί ο Κύριος ο ίδιος να τον έχει θέσει να επισκοπεί. Αυτό όμως που ξεκίνησε καλά, δεν σημαίνει ότι ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ. Κάποιοι θα υπηρετήσουν όπως πρέπει. Κάποιοι άλλοι όμως στον δρόμο θα λοξοδρομήσουν. Ενώ ο Θεός τους είχε βάλει στην υπηρεσία, ενώ τους είχε δώσει το χρίσμα να υπηρετούν τον λαό Του, στο τέλος γυρίζουν και χρησιμοποιούν αυτό το χρίσμα, για να στρέψουν τους ανθρώπους από πίσω τους. Αδερφέ μου αν υπηρετείς τον λαό του Θεού, πρόσεχε να στρέφεις τους ανθρώπους στον Χριστό και όχι στον εαυτό σου. Πρόσεχε να φαίνεται ο Χριστός, όχι εσύ.

«Από τους καρπούς θα τους γνωρίσετε»

Οι πρεσβύτεροι της Εφέσου που θα εκτρέπονταν και για τους οποίους μιλάει ο Παύλος, τίθενται στην ίδια κατηγορία με τους λύκους που θα εισέρχονταν στο ποίμνιο μετά την αναχώρηση του Παύλου. Η διαφορά ανάμεσα σε ένα πρόβατο και σε ένα λύκο μέσα στην εκκλησία του Θεού δεν είναι στην εξωτερική εμφάνιση: εξωτερικά και οι δυο μοιάζουν με πρόβατα. Η διαφορά είναι στους καρπούς που βγαίνουν από τον καθένα. Όπως ο Κύριος είπε:

Κατά Ματθαίο 7:15-23
«Προσέχετε δε από τους ψευδοπροφήτες, που έρχονται σε σας με ενδύματα προβάτων, από μέσα όμως είναι αρπακτικοί λύκοι. Θα τους γνωρίσετε από τους καρπούς τους. μήπως μαζεύουν σταφύλια από αγκάθια ή σύκα από τριβόλια; Έτσι κάθε καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς. ενώ το σαπρό δέντρο κάνει κακούς καρπούς. Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο να κάνει καλούς καρπούς. Κάθε δέντρο που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά. Επομένως, από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε. Δεν θα μπει μέσα στην βασίλεια των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε. αλλ’ αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομα σου, και στο όνομα σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομα σου κάναμε πολλά θαύματα; Και τότε θα ομολογήσω σ’ αυτούς: Ότι ποτέ δεν σας γνώρισα. φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία»

Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο Κύριος αναφέρει το ποιοι δεν θα μπουν μέσα στην βασιλεία των ουρανών αμέσως αφού κάνει την αναφορά στους ψευδοπροφήτες και στο πως θα τους αναγνωρίσει κανείς. Και οι ψευδοπροφήτες λένε «Κύριε Κύριε». Και αυτοί θα κάνουν στο όνομα του Χριστού θαύματα και θα βγάλουν και δαιμόνια και θα προφητεύσουν. Αυτά ωστόσο δεν τους κάνουν αληθινούς, γνήσιους μαθητές. Δεν είναι τα λόγια, τα θαύματα ή οι προφητείες αυτά που διακρίνουν τον γνήσιο από τον μη γνήσιο, τον λύκο από το πρόβατο, αλλ’ ο ΚΑΡΠΟΣ που δίνει κάποιος. Και μιλάμε εδώ για τον καρπό της προς Γαλάτας 5:

Προς Γαλάτας 5:19-21
«Είναι δε φανερά τα έργα της σάρκας. τα οποία είναι: Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, θυμοί, διαπληκτισμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, γλεντοκόπια, και τα παρόμοια μ’ αυτά. ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΑΝ ΛΕΩ ΑΠΟ ΠΡΙΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΙΧΑ ΠΡΟΕΙΠΕΙ, ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΑΥΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΝ»

Μπορεί να λέει κάνεις ότι γνωρίζει τον Κύριο. Μπορεί να έχει κάνει και να κάνει και θαύματα στο όνομα Του. Μπορεί και να προφήτευσε στο όνομα του Χριστού. Τον κάνουν αυτά όμως πραγματικό πρόβατο ή τον βάζουν στην βασίλεια του Θεού, αν ο καρπός του είναι ο καρπός του παραπάνω αποσπάσματος; Όπως ο Χριστός είπε, και όπως ο Παύλος επαναλαμβάνει: ΟΧΙ. Όπως ο Ιάκωβος συμπληρώνει:

Ιακώβου 2:14-18
«Ποιο το όφελος, αδερφοί μου, αν κάποιος ΛΕΕΙ ότι έχει πίστη, και δεν έχει έργα; Μήπως η πίστη μπορεί να τον σώσει; Κι αν ένας αδερφός ή αδερφή είναι γυμνοί και στερούνται την καθημερινή τροφή, και κάποιος από σας πει σ’ αυτούς: Πηγαίνετε με ειρήνη, να θερμαίνεστε και να χορταίνεστε, και δεν τους δώσετε τα αναγκαία του σώματος, ποιο το όφελος; Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή. Αλλά θα πει κάποιος: Εσύ έχεις πίστη, και εγώ έχω έργα. δειξε μου την πίστη σου από τα έργα σου, και εγώ θα σου δείξω από τα έργα μου την πίστη μου»

Πολλοί αδερφοί έχουμε μπερδευτεί μ’ αυτό το απόσπασμα. Ειδικά η φράση «Μήπως η πίστη μπορεί να τον σώσει;» έχει φέρει σύγχυση σε πολλούς. Το απόσπασμα ωστόσο δεν μιλάει για την πραγματική πίστη, αλλά για την πίστη που ΜΟΝΟ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ. «Αν κάποιος ΛΕΕΙ ότι έχει πίστη». Η ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΗ, ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ.

Η προς Ρωμαίους 10:9-10 δεν λέει: «οποίος ομολογήσει δια του στόματος τον Κύριο Ιησού θα σωθεί». Αυτό που λέει είναι:

Προς Ρωμαίους 10:9-10
«αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΘΑ ΣΩΘΕΙΣ. επειδή με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρία»

ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ. Η ομολογία είναι αληθινή όταν η καρδιά συμφωνεί με αυτή. Και όταν στην καρδιά υπάρχει πίστη τότε υπάρχει και ο ανάλογος καρπός. «ΚΑΘΕ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ. το δε σαπρό δέντρο κάνει κακούς καρπούς. Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο να κάνει καλούς καρπούς». Είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να υπάρχει πίστη στην καρδιά ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΝΑΛΟΓΟΣ ΚΑΡΠΟΣ.

Ο λύκος και το πρόβατο, μπορούν κάλλιστα να δείχνουν το ίδιο: και οι δυο να φαίνονται πρόβατα. Είναι όμως ο καρπός που τους διακρίνει. Εκεί που ο λύκος κανείς καρπό ανάλογο της προς Γαλάτας 5:19-21, το πρόβατο κάνει καρπό ανάλογο της προς Γαλάτας 5:22-23

Προς Γαλάτας 5:22-23
«Ο καρπός, όμως, του πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. ενάντια στους ανθρώπους αυτού του είδους δεν υπάρχει νόμος»

Ας προσέξουμε λοιπόν στους εαυτούς μας (Πράξεις 20:28). Ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας, αν είμαστε στην πίστη (προς Κορινθίους Β 13:5). Τι είδους καρπός βγαίνει από την καρδιά μας; Σε ποιο στίχο της προς Γαλάτας εμπίπτουμε; Στους 19-21 ή στον 22; Δεν έχουν σημασία τα «Κύριε Κύριε», και τα μεγάλα λόγια, όταν η καρδιά δεν είναι εντάξει. Δεν έχει σημασία να τιμάμε τον Κύριο με το στόμα όταν Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.

Ησαΐας 29:13
«ο λαός αυτός με πλησιάζει με το στόμα του, και με τιμάει με τα χείλη του, αλλ’ η καρδιά του απέχει μακριά από μένα»

και Σαμουήλ Α 16:7
«δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος. διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, Ο ΔΕ ΚΥΡΙΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ»

Η καρδιά είναι εκείνη που ενδιαφέρει τον Κύριο. Ας είναι αυτή λοιπόν καθαρή, κατοικία του Ιησού Χριστού και πλήρης πίστης και αγαθών καρπών.

Τάσος Κιουλάχογλου