Το μεγαλείο της χάρης του Θεού

Ο στόχος του τεύχους αυτού είναι να εξετάσει την βάση της σχέσης μας με τον Θεό. Η ανάγκη για μια τέτοια εξέταση είναι πολύ σημαντική αν ληφθεί υπόψη ο φόβος πολλών Χριστιανών ότι μια μέρα, πιθανόν εξαιτίας κάποιων λαθών, η σχέση τους με τον Θεό μπορεί να τερματιστεί. Όπως θα δούμε σ’ αυτό το τεύχος: η σχέση που κάθε Χριστιανός έχει με τον Θεό δεν μπορεί ποτέ να τερματιστεί αφού δεν είναι μια σχέση βασισμένη στα έργα μας αλλά μια σχέση βασισμένη πάνω στην χάρη του Θεού.

1. Τι είναι "χάρις";

Με την λέξη "χάρις" αυτό που εννοείται είναι ΔΩΡΕΑ. Μ’ άλλα λόγια, όταν κάτι μου δίνεται με χάρη, μου δίνεται σαν ΔΩΡΟ, σαν κάτι που δεν το άξιζα και ούτε εργάστηκα για να το έχω. Η σημασία της ακριβούς κατανόησης της λέξης "χάρις" δεν μπορεί να υποτιμηθεί αφού πολύ συχνά παρατηρείται σύγχυση της χάρης με τα έργα. Παρόλα αυτά, ο Λόγος του Θεού δεν αφήνει κανένα περιθώριο: χάρις και έργα είναι εντελώς ασυμβίβαστα πράγματα. Η προς Ρωμαίους 4/δ/4 λέει σχετικά:

Προς Ρωμαίους 4/δ/4
"Εις δε τον εργαζόμενον ο μισθός δεν λογίζεται ως χάρις, αλλ’ ως χρέος"

Σύμφωνα με αυτό το απόσπασμα, εάν κάποιος δουλέψει για κάτι, αυτό το οποίο παίρνει σαν επιστροφή είναι μισθός, αμοιβή για την εργασία του. Αυτός ο μισθός δεν δίνεται σαν δώρο σ’ αυτόν ("χάρις") αφού δούλεψε γι’ αυτόν και επομένως τον άξιζε. Ομοίως, όταν ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι κάτι μας έχει δοθεί με χάρη, αυτό που εννοεί είναι ότι μας δόθηκε σαν δώρο, σαν κάτι για το οποίο δεν είχαμε τα τυπικά προσόντα αλλά ούτε και απαιτούνταν να δουλέψαμε για να το πάρουμε. Είναι επομένως καθαρό από τα παραπάνω ότι κάτι είτε το παίρνουμε σαν χάρη, δώρο, είτε εργαζόμαστε και το κερδίζουμε σαν μισθό. Δυσκολίες στη κατανόηση και αποδοχή αυτού του απλού γεγονότος είναι φανερές σε πολλούς Χριστιανούς οι οποίο αντί να χρησιμοποιήσουν ότι ο Θεός τους έχει δώσει σαν δώρο για να χτίσουν την σχέση τους μαζί Του, προσπαθούν να κερδίσουν με έργα ότι ήδη έχουν!!

Αλλά ας δούμε ένα ακόμη απόσπασμα το οποίο δίνει τον ορισμό της χάρης και την σχέση της με τα έργα:

Προς Ρωμαίους 11/ια/6
"Εάν δε κατά χάριν, δεν είναι πλέον εξ έργων^. επειδή τότε η χάρις δεν γίνεται πλέον χάρις"

Το απόσπασμα αυτό μας εξηγεί για μια ακόμη φορά αυτό που έχουμε ήδη δει, ότι δηλαδή: εάν κάτι μας δίνεται σαν δώρο, τότε εξ’ ορισμού δεν χρειάζεται έργα για να το πάρουμε. Διαφορετικά το δώρο δεν θα ήταν δώρο ή όπως ο Λόγος λέει "η χάρις δεν γίνεται πλέον χάρις"!!

Μετά απ’ όλα τα παραπάνω, είναι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι η χάρη και τα έργα δεν είναι συνώνυμα αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΑ.

2. Δίκαιος, σωσμένος με χάρη

Τα καλά νέα του μέρους του Λόγου του Θεού το οποίο απευθύνεται σε πιστούς μετά την ημέρα της Πεντηκοστής (επιστολές), είναι ότι ο Ιησούς Χριστός ικανοποίησε όλες εκείνες τις αναγκαίες συνθήκες έτσι ώστε όταν πιστέψεις σ’ αυτόν και την ανάσταση του, αυτόματα να σώζεσαι και να γίνεσαι δίκαιος. Αν δεν είναι αυτά καλά νέα τότε αλήθεια τι είναι;

Πιο συγκεκριμένα η προς Εφεσίους μας λέει:

Προς Εφεσίους 2/β/8-9
"Διότι ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως^. και τούτο δεν είναι από σας. Θεού το ΔΩΡΟΝ. ΟΥΧΙ ΕΞ ΕΡΓΩΝ, διά να μην καυχηθή τις"

Επίσης: Προς Ρωμαίους 3/γ/20-23, 28
"Διότι εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΑΡΞ [δηλαδή ΚΑΝΕΙΣ] ενώπιον αυτού [του Θεού]^. επειδή διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας. ΤΩΡΑ δε χωρίς νόμου η δικαιοσύνη του Θεού εφανερώθη, μαρτυρουμένη υπό του νόμου και των προφητών. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ. Διότι δεν υπάρχει διαφορά^. επειδή πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού. ΔΙΚΑΙΟΝΟΝΤΑΙ ΔΕ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΑΥΤΟΥ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ........................... Συμπεραίνομε λοιπόν ότι ο άνθρωπος δικαιώνεται διά της πίστεως, χωρίς των έργων του νόμου"

Τα παραπάνω αποσπάσματα, καθώς και πολλά άλλα, δηλώνουν ότι η σωτηρία μας και η δικαιοσύνη μας ενώπιον του Θεού, δεν βασίζονται στο πόσα καλά έργα κάναμε, κάνουμε ή θα κάνουμε ΑΛΛΑ στην χάρη του Θεού. Σύμφωνα με αυτά τα αποσπάσματα, ακόμα και αν κάποιος τηρούσε όλον τον νόμο, δεν θα μπορούσε να ονομαστεί δίκαιος αφού, όπως το κείμενο λέει, κανένας δεν θα δικαιωθεί ενώπιον του Θεού με έργα του νόμου. Επίσης λέει ότι "ΠΑΝΤΕΣ ήμαρτον". Ακόμα και αν δεν έχεις κάνει ούτε ένα τόσο δα λάθος στην ζωή σου (δεν νομίζω να υπάρχει κανένας τέτοιος) υπάρχει η αμαρτία του Αδάμ η οποία περνάει από γενιά σε γενιά. Αλλά δόξα τω Θεό, ο τρόπος για να γίνεις δίκαιος ενώπιον του Θεού και να σωθείς δεν είναι έργα άλλα χάρη. Δηλαδή σώζεσαι και γίνεσαι δίκαιος, ΔΩΡΕΑΝ, με χάρη. Πότε; Όταν πιστέψεις στον Ιησού Χριστό και την ανάσταση του (Ρωμαίους 10/ι/9).

Βέβαια για να είμαστε πιο ακριβείς, το ότι είμαστε εμείς σήμερα δίκαιοι και σωσμένοι με χάρη, δωρεάν, δεν σημαίνει ότι και κανένας δεν πλήρωσε για να γίνουν αυτά διαθέσιμα. Βεβαίως και κάποιος έπρεπε να πληρώσει το κόστος. Μόνο που αυτός ο κάποιος δεν ήσουνα εσύ ή εγώ αλλά ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Η προς Ρωμαίους 3 λέει για τον ρόλο του Ιησού Χριστού:

Προς Ρωμαίους 3/γ/23-26
"επειδή πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού^. δικαιώνονται δε δωρεάν με την χάριν αυτού, ΔΙΑ της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού^. τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως, εν τω αίματι αυτού, προ φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού, διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, διά της μακροθυμίας του Θεού^. προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού εν τω παρόντι καιρώ, διά να ήναι αυτός δίκαιος, και να δικαιώνει τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν"

Η απολύτρωση μας δεν έγινε επί τη βάση αυτών που εσύ ή εγώ πετύχαμε αλλά επί τη βάση των όσων ο Ιησούς Χριστός πέτυχε. Είναι απολύτρωση που βρίσκεται μέσα ("εν") στον Χρίστο Ιησού. Είναι πραγματικά κεφαλαιώδους σημασίας να το καταλάβουμε καλά αυτό, αν θέλουμε να καταλάβουμε τι είδους σχέση έχουμε με τον Θεό. Η σχέση μας με τον Θεό εξαρτάται ΜΟΝΟ πάνω στη χάρη του Θεού και στο έργο του Ιησού Χριστού, και ΟΧΙ πάνω στη προσωπική μας αξία τα έργα μας ή τα επιτεύγματα μας.

3. "Εγενήθη εις ημάς"

Μια απλή ματιά στις ιδέες και τις σκέψεις πολλών Χριστιανών δείχνει ότι η ιδέα της δικαίωσης με έργα, δηλαδή της αυτοδικαίωσης, είναι πολύ καλά ριζωμένη στο μυαλό πολλών πιστών. Παρόλα αυτά η Γραφή δεν υποστηρίζει αυτήν την ιδέα. Πραγματικά, αυτό που η Γραφή τονίζει δεν είναι η ικανότητα μας να πετύχουμε την δικαίωση μας ενώπιον του Θεού αλλά η θυσία του Ιησού Χριστού που το πέτυχε για λογαριασμό μας. Η προς Κορινθίους Α 1/α/30 μας λέει:

Κορινθίους Α 1/α/30
"Αλλά σεις είσθε εξ αυτού [εννοώντας τον Θεό] εν Χριστώ Ιησού..."

Αυτό το "εξ αυτού" σημαίνει "απ’ αυτόν", "εξαιτίας αυτού". Δηλαδή αυτό που ο στίχος λέει είναι ότι είμαστε εν Χριστώ Ιησού ΕΞ’ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και όχι εξαιτίας της αξίας μας ή των ικανοτήτων μας. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι στον στίχο που προηγήθηκε (στίχος 29) λέει "διά να μην καυχηθεί ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού [του Θεού]". Θα δούμε σε λίγο σε ποιον μπορούμε και πρέπει να καυχιόμαστε.

Κορινθίους 1/α/30-31
"Αλλά σεις είσθε εξ αυτού εν Χριστώ Ιησού, όστις ΕΓΕΝΗΘΗ ΕΙΣ ΗΜΑΣ σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις. Ώστε καθώς είναι γεγραμμένον, "Ο ΚΑΥΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΑΣ ΚΑΥΧΑΤΑΙ"

Η λέξη "εγενήθη" είναι αόριστος του ρήματος "γίνομαι". Δηλαδή στην Δημοτική είναι "έγινε". Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το απόσπασμα, ο Ιησούς Χριστός ΕΓΙΝΕ ΣΕ ΜΑΣ δικαιοσύνη, αγιασμός και απολύτρωση. Δεν λέει ότι εμείς γίναμε σ’ αυτόν ή ότι θα γίνουμε. Αντίθετα ΑΥΤΟΣ έγινε [παρελθόν], μας έκανε να είμαστε, αυτά τα πράγματα. Σίγουρα θα φαίνονταν ως περισσότερο λογικό αν ο Θεός μας έλεγε: "Κοίτα θα κάνεις αυτό και εκείνο το έργο και αν τα κάνεις σωστά και δεν κάνεις κανένα λάθος τότε θα είσαι δίκαιος ενώπιον μου και ίσως και να σωθείς." Αν και πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι διδάσκουν ακριβώς αυτό, ο Θεός ποτέ δεν το δίδαξε. Αντίθετα αυτό που ο Θεός διδάσκει στον Λόγο Του είναι ότι για να σωθείς και να γίνεις δίκαιος το μόνο που χρειάζεσαι και το μόνο που είναι κατάλληλο να στο προσφέρει είναι να πιστέψεις στον Ιησού Χριστό και στην ανάσταση του.

Και τα έργα; θα ρωτήσει κάποιος. Εάν υπάρχει μια καλή σχέση με τον Θεό τότε τα έργα θα έρθουν σαν το ΦΡΟΥΤΟ αυτής της σχέσης. Και αυτά δεν θα είναι έργα που εμείς έχουμε προκαθορίσει να κάνουμε για τον Θεό αλλά έργα που "Ο ΘΕΟΣ προετοίμασε" (προς Εφεσίους 2/β/10) για μας. Τα έργα δεν είναι η βάση, το μέσο, της σχέσης μας με τον Θεό αλλά Ο ΚΑΡΠΟΣ της σχέσης μας.

4. "Ο θώρακας της δικαιοσύνης"

Ακόμη μεγαλύτερη κατανόηση του ρόλου της δικαιοσύνης που ο Θεός μας δώρισε δίνεται στη Εφεσίους 6/ς. Εκεί αρχίζοντας από τον στίχο 13 υπάρχει ένα απόσπασμα το οποίο μιλάει για την πανοπλία του Θεού που μας έχει δοθεί για να πολεμήσουμε στον πνευματικό πόλεμο ενάντια στον αντίδικο, τον διάβολο:

Προς Εφεσίους 6/ς/13
"Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθείτε εν τη ημέρα τη πονηρά, και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε"

Δυο πράγματα θα ήθελα να υπογραμμίσω σ’ αυτόν τον στίχο. Πρώτον, ότι η πανοπλία είναι του ΘΕΟΥ. Δεν είναι μια πανοπλία που εμείς κατασκευάσαμε. Αντίθετα είναι μια πανοπλία που Ο ΘΕΟΣ κατασκεύασε. Δεύτερον, είμαστε ΕΜΕΙΣ που φοράμε την πανοπλία. Δεν είναι ο Θεός που θα μας την φορέσει. Ο Θεός την έκανε διαθέσιμη. Αυτά τα δυο πράγματα είναι απαραίτητα για την ορθή κατανόηση του επόμενου στίχου όπου διαβάζουμε:

Προς Εφεσίους 6/ς/14
"Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν, και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης"

Είναι αυτό το δεύτερο κομμάτι της πανοπλίας στο οποίο θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας σήμερα. Αυτό το κομμάτι είναι ο θώρακας της δικαιοσύνης. Το ότι έχει δοθεί στην δικαιοσύνη ο ρόλος του θώρακα δεν είναι φυσικά τυχαίο, όπως άλλωστε τίποτα στο Λόγο του Θεού δεν είναι τυχαίο. Για να καταλάβουμε την δουλειά της δικαιοσύνης σαν θώρακα, θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε την δουλειά του θώρακα σε μια πανοπλία. Όπως οι περισσότεροι από μας γνωρίζουνε, η δουλειά του θώρακα είναι να προστατεύει το στήθος. Ένα ζωτικότατο όργανο που βρίσκεται στο στήθος είναι και η καρδιά. Επομένως μια από τις πιο σημαντικότερες αποστολές του θώρακα είναι η προστασία της καρδιάς. Βιβλικά, η λέξη καρδιά σημαίνει το βαθύτερο μέρος του μυαλού ενός ανθρώπου, το βαθύτερο μέρος του "είναι" του. Έτσι για παράδειγμα όταν στην προς Ρωμαίους 10/ι/9 διαβάζουμε:

Προς Ρωμαίους 10/ι/9
"ότι εάν ομολογήσης διά του στόματος σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδιά σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή"

Με την φράση "εν τη καρδιά σου" δεν εννοείται η καρδιά στη κυριολεξία αφού αυτή η καρδιά δεν μπορεί να πιστέψει. Αυτό που εννοεί είναι το βαθύτερο μέρος του νου μας, το βαθύτερο μέρος του εαυτού μας. Επίσης:

Παροιμίες 4/δ/23
"Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου^. διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής"

Σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, θα πρέπει να φυλάμε την καρδιά μας με όλα τα μέσα ή όπως το Εβραϊκό κείμενο λέει: "πάνω από οτιδήποτε που πρέπει να φυλαχτεί". Για μια ακόμη φορά, όταν ο Λόγος του Θεού λέει "καρδιά" αυτό που εννοεί είναι το βαθύτερο μέρος του εαυτού ενός ανθρώπου. Όταν στο βαθύτερο μέρος του εαυτού μας, βασιλεύει ο Λόγος του Θεού τότε θα έχουμε και τις θετικές εκβάσεις που ο Λόγος λέει. Όταν αντίθετα βασιλεύει οτιδήποτε άλλο, τότε αναπόφευκτα θα υπάρξει και ζημιά. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι η καρδιά πάνω στη οποία κατευθύνει τα βέλη του ο διάβολος. Εάν τα βέλη του καταφέρουν να χτυπήσουν την καρδιά τότε έχει προσωρινά πετύχει. Αν και υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους ο διάβολος προσπαθεί να χτυπήσει την καρδιά (οι τρόποι που χρησιμοποιεί εξαρτώνται από το που έχουμε αδυναμίες), ένας από τους τρόπους που φαίνεται να χρησιμοποιεί πολύ συχνά είναι η κατάκριση. Η Ιωάννου Α περιγράφοντας τα αποτελέσματα της κατάκρισης λέει:

Ιωάννου Α 3/γ/21
"Αγαπητοί εάν η καρδιά ημών δεν μας κατακρίνει, έχομεν παρρησίαν προς τον Θεόν"

Δείτε αυτό το "εάν" το οποίο χρησιμοποιείται εκεί και δείτε επίσης ότι η αναφορά γίνεται σε σχέση με την "καρδιά", το βαθύτερο μέρος του εαυτού μας. Είναι αυτό το μέρος που ο διάβολος με την ασθένεια της κατάκρισης επιχειρεί να προσβάλει. Όταν υπάρχει κατάκριση στην καρδιά μας, τότε δεν υπάρχει παρρησία, θάρρος, εμπιστοσύνη, ενώπιον του Θεού, και αν δεν υπάρχει θάρρος στον Θεό τότε αλήθεια θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιο είναι το επίπεδο της σχέσης μας μαζί Του. Για τον Θεό είμαστε ΠΑΝΤΑ τα αγαπημένα Του παιδιά. Είμαστε ΠΑΝΤΑ αυτά που ο Λόγος λέει ότι είμαστε, δηλαδή δίκαιοι, σωσμένοι, άγιοι κτλ. Αυτά μας δόθηκαν με χάρη, σαν δώρα όταν πιστέψαμε. Ο διάβολος όμως με την κατάκριση θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι ίσως και να μην είμαστε αυτά που ο Λόγος λέει ότι είμαστε, δηλαδή χτυπάει την παρρησία μας ενώπιον του Θεού. Παρόλα αυτά ο διάβολος δεν θα καταφέρει να περάσει το βέλος της κατάκρισης στην καρδιά μας ΕΑΝ (και μόνο εάν) εμείς χρησιμοποιήσουμε την πανοπλία του Θεού για την άμυνα μας. Η ερώτηση λοιπόν είναι ποιο είναι το μέρος εκείνο της πανοπλίας το οποίο προστατεύει την καρδιά. Αν και το είδαμε ας το ξαναδούμε:

Αυτό το μέρος είναι "ο θώρακας της δικαιοσύνης". Αλλά αλήθεια ποια δικαιοσύνη είναι αυτή; Βλέπεται έχουμε μάθει να διαβάζουμε τον στίχο αυτό με την προκατάληψη ότι δίκαιος είναι κάποιος όταν κάνει καλά έργα. Έτσι νομίζουμε ότι η δικαιοσύνη η οποία αναφέρεται εδώ είναι η δική μας "δικαιοσύνη" των έργων μας. Έτσι λέμε "εάν είμαι αρκετά καλός, και κάνω αυτό και εκείνο το καλό έργο θα είμαι δίκαιος". Όμως ξεχνούμε ότι η προς Ρωμαίους 3/γ/ λέει ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ("ουδεμία σαρξ") δεν δικαιώνεται ενώπιον του Θεού με έργα, και ότι "πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού". Η δικαιοσύνη λοιπόν η οποία αναφέρεται εδώ δεν είναι η δική μας "δικαιοσύνη" ΑΛΛΑ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, δηλαδή η δικαιοσύνη με την οποία μας έντυσε ο Θεός όταν πιστέψαμε. Όλη η πανοπλία είναι έτοιμη για μας ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. Είναι "πανοπλία TOY ΘΕΟΥ". Δεν είναι μια πανοπλία που εμείς κατασκευάσαμε. Δεν μας λέει ο Λόγος "κατασκεύασε την πανοπλία". Αυτό που λέει είναι ΦΟΡΕΣΕ την πανοπλία που Ο ΘΕΟΣ έχει φτιάξει. Εάν λοιπόν η πανοπλία είναι ΤΟΥ ΘΕΟΥ, τίνος είναι και ο θώρακας αυτής της πανοπλίας; ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Τίνος λοιπόν είναι η δικαιοσύνη η οποία αποτελεί αυτόν τον θώρακα; Είναι η δική μας "δικαιοσύνη" των καλών έργων; ΟΧΙ!! Είναι η δικαιοσύνη ΤΟΥ ΘΕΟΥ, δηλαδή η δικαιοσύνη που μας δόθηκε ως δώρο από τον Θεό όταν πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό. Αυτήν την δικαιοσύνη θα πρέπει να φορέσουμε αν θέλουμε να προστατέψουμε την καρδιά μας. Και τι σημαίνει να την φορέσουμε; Σημαίνει να βάλουμε καλά, πολύ καλά, στο μυαλό μας ότι είμαστε δίκαιοι ΤΩΡΑ και κάθε στιγμή ενώπιον του Θεού, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε έργο μας. Είμαστε δίκαιοι με ΧΑΡΗ, χωρίς προϋποθέσεις και περιορισμούς. Σημαίνει να κατανοήσουμε ότι όταν ο Λόγος λέει "με χάρη" εννοεί αυτό που λέει, δηλαδή ΔΩΡΕΑΝ. Δεν είμαστε δίκαιοι γιατί ήμασταν "καλά παιδιά" σήμερα. Είμαστε δίκαιοι γιατί ο Ιησούς Χριστός, έγινε σε μας δικαιοσύνη. Αν τα καταλάβουμε όλα αυτά τότε θα έχουμε πραγματικά τον θώρακα της δικαιοσύνης στην θέση του. Διαφορετικά, αν αντί για τον πραγματικό θώρακα της δικαιοσύνης του Θεού φορούμε τον ψευτοθώρακα της "δικαιοσύνης" με έργα, η καρδιά μας θα συνεχίσει να είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην ασθένεια της κατάκρισης. Όσον αφορά τον Θεό, η προς Ρωμαίους 8/η/1 μας λέει ότι δεν υπάρχει καμία κατάκριση για μας:

Προς Ρωμαίους 8/η/1
"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΟΥΔΕΜΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ¹"

Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να μας κατακρίνει για κάτι, γιατί ενώπιον Του είμαστε πάντα δίκαιοι με την δικαιοσύνη με την οποία Αυτός μας έντυσε όταν πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό. Ας το βάλουμε λοιπόν αυτό βαθιά στην καρδιά μας και ας προχωρήσουμε στην βασισμένη πάνω στη χάρη Του σχέση μας μαζί Του.

Τάσος Κιουλάχογλου

Υποσημειώσεις

1. Το δεύτερο μέρος του στίχου το οποίο υπάρχει στην μετάφραση του Βάμβα δεν υπάρχει σε κανένα από τα σημαντικότερα αρχαιοελληνικά κείμενα.