Προφητεία στην προς Κορινθίους Α 14

Πριν αρκετό καιρό έλαβα ένα γράμμα από ένα αναγνώστη που με ρωτούσε σχετικά με την προφητεία στην προς Κορινθίους Α 14. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την ευκαιρία για να κοιτάξουμε μαζί αυτό το θέμα.

1. Προφητεία στην προς Κορινθίους Α 14: ορισμός

Η προφητεία σύμφωνα με την προς Κορινθίους Α 12, 14 είναι η φανέρωση του αγίου πνεύματος μέσα από την οποία ο Θεός δίνει ένα μήνυμα με αποδέκτη τους πιστούς που είναι παρόντες στην συνάθροιση και με σκοπό την οικοδομή, προτροπή και παρηγοριά τους. Όπως η προς Κορινθίους Α 14:3-4 μας λέει:

Προς Κορινθίους Α 14:3-4
“εκείνος, όμως, που προφητεύει, μιλάει στους ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή και παρηγοριά ... αυτός που προφητεύει, οικοδομεί την εκκλησία.”

Έχουμε αμέσως εδώ τόσο το ακροατήριο της προφητείας, τον αποδέκτη της, όσο και τον σκοπό της. Το ακροατήριο είναι η εκκλησία, το σώμα των πιστών που είναι παρόντες στην συνάντηση¹. Ο σκοπός της προφητείας είναι να οικοδομήσει να προτρέψει και να παρηγορήσει τον αποδέκτη, δηλαδή το σώμα των πιστών. Στις συναθροίσεις τους λοιπόν είχαν οι πρώτοι Χριστιανοί (και θα πρέπει να έχουμε και στις δικές μας συναθροίσεις) μηνύματα προφητείας, μηνύματα δηλαδή από τον Θεό που οι πιστοί φέρνανε και που σκοπό είχανε την οικοδόμηση, προτροπή και παρηγοριά της εκκλησίας.

2. Προφητεία στην προς Κορινθίους Α 14: διαφορετική από την διακονία του προφήτη (προς Εφεσίους 4:11)

Δεν θα πρέπει τώρα να μπερδέψουμε την φανέρωση της προφητείας, όπως αυτή εξηγείται στην προς Κορινθίους Α 14 με την διακονία του προφήτη. Όπως η προς Εφεσίους 4:11 μας λέει:

Προς Εφεσίους 4:11
“Και αυτός έδωκε άλλους μεν αποστόλους, ΑΛΛΟΥΣ ΔΕ ΠΡΟΦΗΤΕΣ, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους,”

Ο προφήτης της προς Εφεσίους 4:11 είναι πιστεύω διαφορετικός από τον προφήτη και την προφητεία της προς Κορινθίους Α 14. Αν και οι δυο φέρνουν μηνύματα από τον Θεό, η φανέρωση της προφητείας στην προς Κορινθίους Α 14 είναι αυστηρά για την οικοδομή, προτροπή και παρηγορία της τοπικής συνάθροισης των πιστών. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι στα πλαίσια της προφητείας της προς Κορινθίους Α 14 η προφητεία αναφορικά με πράγματα που θα συμβούν στο μέλλον, ή τι θα συμβεί στο έθνος, ή να δίνει κανείς προφητείες που απευθύνονται ονομαστικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτές μπορεί να είναι προφητείες αλλά δεν είναι η προφητεία της προς Κορινθίους Α 14. Φυσικά μπορεί να υπάρχουν στην εκκλησία άτομα με την διακονία του προφήτη όπως αυτή εννοείτε στην προς Εφεσίους 4:11. Αλλά δεν είναι κάτι τέτοιο στο οποίο η προς Κορινθίους Α 14, αναφέρεται όταν μιλάει για προφητεία. Όπως η προς Κορινθίους Α 14:5 μας λέει:

Προς Κορινθίους Α 14:5
“Θέλω δε ΠΑΝΤΕΣ να λαλήτε γλώσσας, μάλλον δε να προφητεύετε”

Ο Παύλος ήθελε όλοι οι πιστοί να μιλούν σε γλώσσες, να γλωσσολαλούν, και ακόμα περισσότερο, όλοι να προφητεύουν. Όπως ο ίδιος λέει στο ίδιο κεφάλαιο:

Προς Κορινθίους Α 14:31
“μπορείτε ΟΛΟΙ να προφητεύετε”

και προς Κορινθίους Α 14:1
“Ακολουθείτε την αγάπη^. και ζητάτε με ζήλο τα πνευματικά χαρίσματα, περισσότερο όμως το να προφητεύετε.”

Μπορούμε όλοι να προφητεύσουμε, να φέρουμε δηλαδή ένα μήνυμα από τον Θεό για την οικοδομή, προτροπή και παρηγοριά της τοπικής εκκλησίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουμε όλοι την διακονία του προφήτη με την έννοια της προς Εφεσίους 4:11. Μερικοί από μας μπορεί να έχουν στο σώμα του Χριστού την διακονία του προφήτη αλλά αυτό δεν συμβαίνει με όλους (οι άλλες διακονίες είναι εξίσου απαραίτητες!), αν και κάθε πιστός μπορεί να προφητεύσει με την έννοια της προς Κορινθίους Α 14 φέρνοντας με αποκάλυψη ένα μήνυμα από τον Θεό για την οικοδομή, προτροπή και παρηγοριά της τοπικής εκκλησίας.

3. Προφητεία στην προς Κορινθίους Α 14: δεν είναι κήρυγμα ή διδασκαλία

Θα πρέπει επίσης να κάνουμε καθαρό ότι προφητεία δεν είναι να κάνει κανείς ένα κήρυγμα ή διδασκαλία. Οφείλουμε να το κάνουμε αυτό ξεκάθαρο, καθώς έχω πολλές φορές ακούσει κάποιους να λένε ότι προφητεία ούτε λίγο ούτε πολύ είναι ένας κήρυκας που κάνει κηρύγματα. Αλλά προφητεία ΔΕΝ είναι ούτε κήρυγμα, ούτε διδασκαλία. Προφητεία είναι μήνυμα κατευθείαν από τα χείλη του Θεού, με αποκάλυψη, και με αποδέκτη τους πιστούς που είναι παρόντες. Είναι ο Θεός που μιλάει στην προφητεία, κατευθείαν, σε πρώτο πρόσωπο. Προφητεία και διδασκαλεία είναι διαφορετικά πράγματα και είναι και τα δυο απαραίτητα! Το ότι είναι διαφορετικά πράγματα είναι προφανές σε οποίον θέλει να κοιτάξει ειλικρινά την Αγία Γραφή². Ας μην συγχέουμε πράγματα που ο Λόγος του Θεού ποτέ δεν συγχέει. Επίσης όταν διαβάζουμε την πρώτη Κορινθίους επιστολή του Παύλου θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτό που ο Παύλος ονομάζει σαν συναντήσεις της εκκλησίας ήταν, απ’ όσο καταλαβαίνω, συναντήσεις που γίνονταν σε σπίτια, κατ’ οίκο εκκλησίες. Δεν υπήρχε τίποτα που να μοιάζει με ναό ή με αμφιθέατρο όπου είχανε στασίδια και καρέκλες σε σειρές και όλοι κοιτούσαν προς τα μπροστά, προς κάποιον ιερέα ή κάποιο κήρυκα. Πολλοί ρωτάνε πως μπορούμε να έχουμε στις δικές μας συναθροίσεις της εκκλησίας αυτό που ο Παύλος περιγράφει στην προς Κορινθίους Α 14; Με την φράση όμως “συναθροίσεις της εκκλησίας” συνήθως εννοούνε το τρόπο με τον οποίο η συνάθροιση αυτή γίνεται σήμερα. Προσπαθούμε δηλαδή να βάλουμε αυτά που ο Παύλος λέει στα καλούπια με τα οποία εμείς συναντιόμαστε σήμερα. Είναι όμως πιστεύω σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτό που ο Παύλος και η Καινή Διαθήκη ορίζει σαν συναθροίσεις έχει πολύ περισσότερο να κάνει με συναντήσεις σε σπίτια και ενεργή συμμετοχή από όλους παρά με το δικό μας μοντέλο συναθροίσεων τις Κυριακές. Όπως η προς Κορινθίους Α 14:26 μας λέει:

Προς Κορινθίους Α 14:26
“Τι πρέπει, λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχεστε, κάθε ένας από σας έχει ψαλμό, έχει διδασκαλία, έχει γλώσσα, έχει αποκάλυψη, έχει ερμηνεία^. όλα ας γίνονται για οικοδομή^.”

Στην εκκλησία του πρώτου αιώνα η ενεργή και αυθόρμητη συμμετοχή των πιστών στην συνάντηση ήταν αυτονόητη. Όχι μόνο επιτρεπόταν αλλά αναμένονταν κιόλας! “ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ από σας” λέει ο Παύλος. Κάθε ένας, είτε ψαλμό είχε, είτε διδασκαλία, είτε γλώσσα, είτε διερμηνεία, είτε αποκάλυψη την έφερνε στην συνάθροιση για τον σκοπό της οικοδόμησης όλων. Όλοι συμμετείχαν αυθόρμητα με ότι ο Θεός τους είχε δώσει. Δεν ήταν αυτές βαρετές, ξηρές, συναθροίσεις όπως πολλές φορές είναι οι συναντήσεις των διαφόρων Χριστιανικών ομολογιών τις Κυριακές. Ούτε ήταν αυτές συναντήσεις που μονοπωλούνταν, όπως οι σημερινές τις Κυριακές τις περισσότερες φορές, από το ίδιο συνήθως πρόσωπο, με τους άλλους να είναι απλά παθητικοί θεατές, όπως σε σινεμά.

4. Προφητεία στην προς Κορινθίους Α 14: η εμπειρία μου

Θα πρέπει να είναι προφανές από τα παραπάνω και διαβάζοντας την προς Κορινθίους Α 14 ότι στην εκκλησία του πρώτου μετά Χριστόν αιώνα η προφητεία και η γλωσσολαλιά με διερμηνεία ήταν ο κανόνας! ΔΕΝ ήταν η εξαίρεση! Στην συντριπτική πλειοψηφία όμως των συναθροίσεων που έχω βρεθεί αυτά τα δώρα που ο Θεός έχει δώσει για την οικοδόμηση της εκκλησίας είναι απλά απόντα. Υπάρχουν σαν δώρα. Μάλιστα μπορεί η αντίστοιχη συνάθροιση να τα δέχεται θεωρητικά ή θεολογικά. Παρόλα αυτά ποτέ δεν εφαρμόζονται. Η αλήθεια ότι στην πλειοψηφία τους οι συναθροίσεις δεν έχουν χώρο γι’ αυτά. Τα δώρα αυτά του Θεού για την οικοδόμηση, την παρηγοριά και την ενθάρρυνση του σώματος των πιστών έχουν αντικατασταθεί από ένα άκαμπτο πρόγραμμα που έχει την μορφή είτε μιας λειτουργίας που ένας λειτουργεί και οι άλλοι παρακολουθούν (ορθόδοξη / καθολική εκκλησία) ή σε προτεσταντικού τύπου εκκλησίες, έχει την μορφή προγράμματος που λέει ότι πρώτα τραγουδούμε, μετά ο ποιμένας ή μπορεί και κάνα δυο άλλοι προσεύχονται, μετά έχουμε το κήρυγμα και μετά η συνάθροιση τελειώνει. Αν κάποιος πιστεύει ότι ο Θεός έχει κάποιο μήνυμα για την συνάθροιση, στις περισσότερες εκκλησίες δεν υπάρχει απλά τρόπος να το πει. Η συμμετοχή από το κοινό πρακτικά απαγορεύεται! Σε κάποιες άλλες συναθροίσεις για να το πει πρέπει να πάει πρώτα στον ποιμένα ή τους πρεσβυτέρους, μετά αυτοί πρέπει να σκεφτούν σχετικά μ’ αυτό το μήνυμα και κατά πόσο έρχεται από τον Κύριο και μετά να επιτρέψουν ή να μην επιτρέψουν αυτό το πρόσωπο να το μοιραστεί. Αλλά στην εκκλησία του πρώτου αιώνα, στην εκκλησία των επιστολών του Παύλου, δεν γίνονταν έτσι. Δείτε τι ο Παύλος λέει:

Προς Κορινθίους Α 14:29-31
“Οι προφήτες, όμως, ας μιλάνε ανά δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνουν. Και αν έρθει αποκάλυψη σε άλλον, ο οποίος κάθεται, ο πρώτος ας σιωπά. Επειδή, μπορείτε όλοι να προφητεύετε, ο ένας ύστερα από τον άλλον, για να μαθαίνουν όλοι, και όλοι να παρηγορούνται.”

Ο καθένας μπορούσε να σταθεί και να προφητεύσει (για οικοδομή, ενθάρρυνση και παρηγοριά) και οι άλλοι “διέκριναν”, ζύγιζαν, το μήνυμα. Αυτό ήταν ο κανόνας, ήταν ελεύθερο σε όλους να το κάνουν και το έκαναν!

Από την άλλη πάλι, έχω βρεθεί σε συναθροίσεις που οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες συμπεριφέρονται το λιγότερο παράξενα. Στις συναντήσεις αυτές υπάρχει μια διαρκή αίσθηση αταξίας, άνθρωποι ακούγονται να μουγκρίζουν έντονα , άλλοι αρχινάν να μιλάν δημόσια σε γλώσσες χωρίς όμως διερμηνεία, ή αρχινάν να δίνουν “αποκαλύψεις” που δεν έχουν και πολλά να κάνουν με την “οικοδομή την ενθάρρυνση και την παρηγοριά” της εκκλησίας, ή πέφτουν στο πάτωμα αναίσθητοι, λέγοντας ότι “το πνεύμα τους έριξε”. Σε πολλές περιπτώσεις οι γείτονες τέτοιων συναθροίσεων καλούν την αστυνομία λόγω του θορύβου και της αναρχίας που επικρατούν στην συνάθροιση. Επίσης πολλές φορές παραδείγματα τέτοιων συναθροίσεων χρησιμοποιούνται από τις εκκλησίες του πρώτου τύπου που ανάφερα (τις άκαμπτες δηλαδή) για να δικαιολογήσουν την ακαμψία τους και τον σιδηρό έλεγχο που επιβάλλουν στην συνάθροιση. Αυτό όμως που γίνεται σ’ αυτές τις έξαλλου τύπου συναθροίσεις δεν είναι προφητεία όπως αυτή ορίζεται στη προς Κορινθίους Α 14. Υπάρχει σειρά και τάξη στην ενέργεια της φανέρωσης της προφητείας (όπως επίσης και της γλωσσολαλιάς με διερμηνεία) στην συνάθροιση. Ορίστε τι ο Λόγος του Θεού λέει:

Προς Κορινθίους Α 14:27-33
“αν κάποιος μιλάει με γλώσσα, ας κάνουν τούτο ανά δύο ή το περισσότερο ανά τρεις, και διαδοχικά^. και ένας ας διερμηνεύει^. αλλά, αν δεν υπάρχει διερμηνευτής, ας σιωπά μέσα στην εκκλησία^. και ας μιλάει στον εαυτό του και στον Θεό. Οι προφήτες, όμως, ας μιλάνε ανά δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνουν. Και αν έρθει αποκάλυψη σε άλλον, ο οποίος κάθεται, ο πρώτος ας σιωπά. Επειδή, μπορείτε όλοι να προφητεύετε, ο ένας ύστερα από τον άλλον, για να μαθαίνουν όλοι, και όλοι να παρηγορούνται. Τα δε πνεύματα των προφητών υποτάσσονται στους προφήτες^. επειδή, ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης, όπως σε όλες τις εκκλησίες των αγίων.”

Πολλές φορές σ’ αυτού του τύπου τις συναθροίσεις, οι συμμετέχοντες δικαιολογούν την συμπεριφορά τους λέγοντας “το πνεύμα με κατέλαβε, πήρε τον έλεγχο μου και με έκανε να κάνω το τάδε ή το δείνα.” Βρείτε όμως αλήθεια κάτι τέτοιο στην Αγία Γραφή; Αυτό που εγώ βρίσκω στην Καινή Διαθήκη είναι τάξη. Όταν κάποιος γλωσσολαλεί πρέπει αναγκαία να υπάρχει διερμηνεία. Διαφορετικά; “αν δεν υπάρχει διερμηνευτής, ας σιωπά μέσα στην εκκλησία^. και ας μιλάει στον εαυτό του και στον Θεό”. Πόσοι θα πρέπει να μιλούν σε γλώσσες/διερμηνεύουν και προφητεύουν; ‘ Όλοι την ίδια ώρα; Όχι! “Αν κάποιος μιλάει με γλώσσα, ας κάνουν τούτο ανά δύο ή το περισσότερο ανά τρεις, και διαδοχικά^. και ένας ας διερμηνεύει^. .... Οι προφήτες δε ας μιλάνε ανά δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνουν. Και αν έρθει αποκάλυψη σε άλλον, ο οποίος κάθεται, ο πρώτος ας σιωπά.”. “Το πνεύμα με κατέλαβε;” Δεν βρίσκω κάτι τέτοιο στην Βίβλο μου. Αυτό που βρίσκω είναι ότι “τα δε πνεύματα των προφητών υποτάσσονται στους προφήτες^. επειδή, ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης, όπως σε όλες τις εκκλησίες των αγίων.” Υπάρχει σύγχυση σε μια συνάθροιση; Μην την ρίχνεις την κατηγορία στον Θεό ή στις φανερώσεις του πνεύματος Του. Ο Θεός έδωσε ξεκάθαρες οδηγίες στον λόγο Του αναφορικά με τις φανερώσεις του αγίου πνεύματος και πως αυτές θα πρέπει να γίνονται με τάξη. Αν τώρα κάποιοι δεν τις ακολουθούν αυτές τις οδηγίες ούτε ο Θεός φταίει ούτε οι φανερώσεις Του. Δεν έχει Αυτός να κάνει τίποτα με την σύγχυση και την ακαταστασία. Μην αποστρέφεσαι γι’ αυτό τα δώρα του Θεού. Αντ’ αυτού επιδίωξε τα. “Ζητάτε με ζήλο τα πνευματικά χαρίσματα” λέει ο Λόγος του Θεού. Ζήτησε τα λοιπόν με ζήλο, και εφάρμοσε τα με τάξη.

Τέλος υπάρχει ένα άλλο είδος συναθροίσεων που έχω βρεθεί αυτή την φορά στην πατρίδα μου την Ελλάδα. Εκεί συναντιόμασταν σε σπίτια και ανάμεσα στα άλλα κάναμε και το εξής: παίρναμε χρόνο όταν μαζευόμασταν και περιμέναμε να δούμε τι ο Κύριος ήθελε να πει στην συνάθροιση, φέρνοντας μηνύματα από τον Θεό μέσω της προφητείας και της γλωσσολαλιάς με διερμηνεία. Το περιεχόμενο αυτών των μηνυμάτων ήταν πραγματικά πάντοτε οικοδομητικό, ενθαρρυντικό και παρηγορητικό. Ήταν η πατρική καρδιά του Θεού σε φανέρωση. Αυτή είναι και η πιο κοντινή μου επαφή με την φανέρωση της προφητείας και της γλωσσολαλιάς με διερμηνεία όπως αυτή ορίζεται στην προς Κορινθίους Α 12, 14. Διάβασα πρόσφατα ένα υπέροχο βιβλίο γραμμένο από έναν Έλληνα Ορθόδοξο αρχιμανδρίτη εξ Αμερικής, τον Ευσέβιο Στεφάνου. Είναι πραγματικά ο αδερφός αυτός μια φωνή “βοώντος εν τη έρημο”, κηρύττοντας με πάθος ένα μήνυμα γεμάτο Χριστό και ζωή. Το βιβλίο του ονομάζεται: “Η παγκόσμια έκχυση του αγίου πνεύματος - Η χαρισματική κίνηση εξ ορθοδόξου απόψεως”. Εκεί ο συγγραφέας δίνει παραδείγματα από πραγματικά προφητικά μηνύματα. Αντιγράφω κάποια από αυτά παρακάτω ώστε ο αναγνώστης να καταλάβει την φύση της προφητείας για την οποία μιλάει η προς Κορινθίους Α 14:

“Είστε τα παιδιά μου και έχω ευχαρίστηση μαζί σας”

“Ο Πατέρας γνωρίζει τα παιδιά του και φροντίζει για το καθ’ ένα απ’ αυτά”

“Παιδιά μου: Δώστε τον εαυτό σας σε μένα. Φανερώσατε τους φόβους σας ενώπιον μου. Αφήστε τον εαυτό σας στην πρόνοια μου”

“Δεν υπάρχει μέσα μου οργή για σας”

“Δώσετε μου όλες τις ανάγκες σας, τις μικρές και τις μεγάλες, και δείτε πως ανταποκρίνομαι. Γνωρίσετε την ειρήνη μου και μείνετε στην ανάπαυση μου”

“Ο καρπός της αγάπης μου είναι γλυκός και σας δίνει χαρά και ειρήνη”

“Εγώ είμαι το ύδωρ το ζωντανό για την ξηραμένη γη. Η άγονη γη σας θα δώσει πλούσιο θερισμό. Θα γνωρίσετε το άγγιγμα μου και την γαλήνια φωνή μου!”

Για να το πούμε με μια φράση: η προφητεία είναι η προσωπική, από τον Θεό τον ίδιο, σε πρώτο πρόσωπο, οικοδόμηση, ενθάρρυνση και παρηγοριά του σώματος των πιστών, της εκκλησίας.

Είμαι τα τελευταία 7 χρόνια στην Γερμανία και πέρα από κάνα δυο φορές, δεν έχω συναντήσει την οικοδόμηση, ενθάρρυνση και παρηγοριά που ο Θεός σχεδίασε για τους πιστούς μέσω της προφητείας (και της γλωσσολαλιάς με διερμηνεία). Η προφητεία είναι ένα υπέροχο δώρο που τις περισσότερες φορές σήμερα - και αυτή είναι μόνο η δική μου προσωπική εμπειρία - είτε δεν χρησιμοποιείτε ή και αποθαρρύνεται (άκαμπτες συναθροίσεις με ισχυρή δόση ελέγχου) είτε η χρησιμοποίηση της παραποιείται (συναθροίσεις γεμάτες από σύγχυση και ανθρώπους που συμπεριφέρονται παράξενα). Αυτό είναι λυπηρό γιατί όσο η προφητεία δεν είναι μέρος της συνάθροισης ή παραποιείται, μια φωνή του Θεού που ο Θεός ο Ίδιος σχεδίασε για τις συναθροίσεις των πιστών για να τους προσωπικά ενθαρρύνει, οικοδομεί και παρηγορεί, μπλοκάρεται.

Θα κλείσω με την εξής παραίνεση του Λόγου του Θεού:

Προς Κορινθίους Α 14:1
“ΖΗΤΑΤΕ ΜΕ ΖΗΛΟ τα πνευματικά χαρίσματα, περισσότερο όμως το να προφητεύετε.”

Ας κάνουμε αυτό που είναι θέλημα του Θεού, εκφρασμένο μέσα από τον θεόπνευστο λόγο Του: ας ζητήσουμε με ζήλο τα πνευματικά χαρίσματα και το να προφητεύουμε. Μπορεί οι άνθρωποι να λένε πολλά. Σημασία έχει όμως ένα: τι ο Λόγος του Θεού λέει!

Τάσος Κιουλάχογλου.

Υποσημειώσεις

1. Είναι επίσης φανερό από την προς Κορινθίους Α 14 ότι το θέμα σ’ αυτό το κεφάλαιο αφορά σε μεγάλο βαθμό την συνάντηση των πιστών. Δες για παράδειγμα προς Κορινθίους Α 14:23-24.

2. Αν δεν ήταν διαφορετικά η προς Εφεσίους 4:11 για παράδειγμα δεν θα έλεγε: “Και αυτός έδωκε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους”.