Από αντιζηλία
Στην προς Φιλιππησίους 1 ο Παύλος αναφέρεται στα αποτελέσματα της φυλάκισης του αναφορικά με την κίνηση του Λόγου του Θεού. Εκεί, στους στίχους 12-18 διαβάζουμε:
Προς Φιλιππησίους 1:12-18
"Και θέλω να ξέρετε, αδερφοί, ότι αυτά που μου συνέβησαν συνέτρεξαν περισσότερο σε πρόοδο του ευαγγελίου. ώστε τα δεσμά μου για τον Χριστό έγιναν φανερά σε όλο το πραιτόριο, και σε όλους τους υπόλοιπους. και οι περισσότεροι των αδερφών εν Κύριο, καθώς πείστηκαν στα δεσμά μου, τολμούν περισσότερο άφοβα να κηρύττουν τον λόγο. Μερικοί μεν εξαιτίας φθόνου και φιλονικίας, μερικοί δε και από καλή θέληση κηρύττουν τον Χριστό. ΟΙ ΜΕΝ κηρύττουν ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ, ΟΧΙ ΜΕ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ, νομίζοντας ότι προσθέτουν θλίψη στα δεσμά μου. οι άλλοι όμως από αγάπη, ξέροντας ότι είμαι ταγμένος σε απολογία του ευαγγελίου. Τι λοιπόν; Πάντως, με κάθε τρόπο, είτε ΜΕ ΠΡΟΦΑΣΗ είτε με αλήθεια, ο Χριστός κηρύττεται, και σ’ αυτό χαίρομαι, αλλά και θα χαίρομαι"
Ο Παύλος βρισκόμενος στην φυλακή αναφέρεται στα όσα έβλεπε να γίνονται έξω αναφορικά με το ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο κηρύττονταν και ο Παύλος χαίρονταν γι’ αυτό. Δεν κήρυτταν όμως όλοι το ευαγγέλιο με καθαρότητα. Μεταξύ εκείνων που κήρυτταν το ευαγγέλιο υπήρχαν και μερικοί που το έκαναν από ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ. Το κίνητρο των συγκεκριμένων δεν ήταν αγάπη, δεν ήταν ενδιαφέρον για τον λόγο του Θεού, αλλά ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ. Δεν είναι απλά το τι κανείς, αλλά επίσης ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ. Όπως και τότε έτσι και σήμερα υπάρχουν διακονίες οι οποίες δεν είναι ολότελα στηριγμένες σε καθαρότητα αλλά (και) σε ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ. Εκείνοι οι άνθρωποι που κήρυτταν τον Χριστό από αντιζηλία ανταγωνίζονταν τον Παύλο και νόμιζαν ότι κάνοντας το, του πρόσθεταν θλίψη. Αλλά κάθε άλλο. Ο Παύλος χαίρονταν που ο Χριστός κηρύττονταν έστω και από αντιζηλία. Το ενδιαφέρον του δεν ήταν στα πρόσωπα αλλά στην κίνηση του Λόγου του Θεού.
"Μη πράττοντας μηδέν εξ’ αντιζηλίας"
Αφού ο Παύλος αναφέρει την χαρά του, συνεχίζει στο δεύτερο κεφάλαιο της προς Φιλιππησίους:
Προς Φιλιππησίους 2:1-3
"Αν λοιπόν, υπάρχει κάποια παρηγοριά εν Χριστώ ή κάποια παραίνεση αγάπης ή κάποια κοινωνία του Πνεύματος ή κάποια σπλάχνα και οικτιρμοί, κάντε πλήρη την χαρά μου να φρονείτε το ίδιο, έχοντας την ίδια αγάπη, να είστε ομόψυχοι, και ομόφρονες. ΜΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ Ή ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. Κάθε ένας μη αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας και τα των άλλων"
Δεν είναι απλά το τι κάνεις αλλά και ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Όπως ο Λόγος καθαρά το λέει ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ Ή ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ. Οτιδήποτε γίνεται με αυτά τα κίνητρα δεν είναι αποδεκτό, ακόμα και αν αυτό είναι η κήρυξη του Λόγου όπως εκείνοι που φθονούσαν τον Παύλο κάνανε. Η αντιζηλία είναι ένα από τα έργα της σάρκας της προς Γαλάτας 5:20. Μπορεί να κηρύττεις τον Λόγο και αυτό να είναι ένα έργο της σάρκας! Πριν λοιπόν ξεκινήσει κανείς την επόμενη δραστηριότητα του, ας σκεφτεί: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΩ; Γιατί με κάλεσε ο Κύριος ή μήπως από αντιζηλία (γιατί το έκανε ο τάδε που αντιπαθώ) ή κενοδοξία (για να φανώ εγώ ή η διακονία μου). Το κίνητρο είναι που προσδιορίζει και την ποιότητα του έργου. Δεν θέλουμε έργα που θα καούν στον ουρανό, αλλά έργα στα οποία μας κάλεσε ο Θεός να περπατήσουμε. Και έχουμε ανάγκη από εργάτες που θα κάνουν αυτά τα έργα.