Βιβλικές Αλήθειες

Η Πεντηκοστή και η Νέα Γέννηση (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Η Πεντηκοστή και η Νέα Γέννηση



Είδαμε στο άρθρο "Ψυχη, σωμα και πνεύμα" ότι ο Αδάμ αρχικά πλάστηκε με ψυχή, σώμα και πνεύμα και ότι όταν έφαγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού έχασε το πνεύμα. Επομένως, ο Θεός δεν μπορούσε πλέον να επικοινωνήσει μαζί του αφού δεν είχε το απαραίτητο "κανάλι" επικοινωνίας δηλαδή πνεύμα. Σ’ αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε την κατάσταση σχετικά με την διαθεσιμότητα του πνεύματος μετά την πτώση του Αδάμ. Επομένως αυτό το άρθρο θα μπορούσε κάλλιστα να αποκληθεί "ψυχή, σώμα, πνεύμα (μέρος ΙΙ)". Παρόλα αυτά, προτίμησα να του δώσω τον παραπάνω τίτλο γιατί τόσο η Πεντηκοστή όσο και η "νέα γέννηση" θα αποτελέσουν το επίκεντρο της συζήτησης μας.

1. Ο άνθρωπος μετά την πτώση του Αδάμ και πριν την Πεντηκοστή

Όπως ήδη είπαμε, ο Θεός είναι πνεύμα και επομένως για να επικοινωνήσεις μαζί Του και Αυτός μαζί σου είναι απαραίτητο να έχεις πνεύμα. Αφού τώρα το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο μετά την πτώση του Αδάμ, αυτό που συνέβαινε κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ότι ο Θεός τοποθετούσε το πνεύμα Του πάνω από εκείνους με τους οποίους ήθελε να επικοινωνήσει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το πνεύμα ήταν γενικά διαθέσιμο. Από την Γέννηση μέχρι τις Πράξεις δεν υπάρχει καμία απολύτως οδηγία σχετικά με το πως να λάβει κανείς πνεύμα, για τον απλό λόγο ότι το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο1. Το κατά Ιωάννη 7/ζ/37-39 μας λέει χαρακτηριστικά:

Κατά Ιωάννη 7/ζ/37-39
"Κατά δε την τελευταίαν ημέραν την μεγάλην της εορτής ίστατο ο Ιησούς, και έκραξε, λέγων, Εάν τις διψά, ας έρχηται, προς εμέ, και ας πίνει, όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού. (Τούτο δε είπε περί του πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες ειις αυτόν, διότι δεν ήτο έτι δεδομένον πνεύμα άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη.)"

Σύμφωνα μ’ αυτό το απόσπασμα, κατά τον χρόνο κατά τον οποίο ο Ιησούς Χριστός είπε τα παραπάνω, το άγιο πνεύμα δεν ήταν ακόμη διαθέσιμο, και επομένως δεν ήταν διαθέσιμο πριν απ’ αυτόν τον χρόνο επίσης. Τι γινόταν λοιπόν στη περίπτωση που ο Θεός ήθελε να επικοινωνήσει με κάποιον, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου; Σ’ αυτήν την περίπτωση, αυτό που γινόταν ήταν ότι ο Θεός τοποθετούσε το πνεύμα Του πάνω από εκείνον με τον οποίον ήθελε να επικοινωνήσει. Για να το δούμε αυτό θα εξετάσουμε μερικά παραδείγματα από την Παλαιά Διαθήκη, ξεκινώντας από τους Αριθμούς 11/ια/16-17. Σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του αποσπάσματος, ο Μωυσής χρειάζονταν ανθρώπους για να τον βοηθήσουν στην διακυβέρνηση του Ισραήλ, και ο Θεός απάντησε στη προσευχή του στους στίχους 16-17:

Αριθμοί 11/ια/16-17
"Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, Σύναξον εις εμέ εβδομήκοντα άνδρας εκ των πρεσβυτέρων του Ισραήλ, τους οποίους γνωρίζεις ότι είναι πρεσβύτεροι του λαού, και άρχονντες αυτών, και φέρε αυτούς εις τη σκηνήν του μαρτυρίου, όπου θέλουσι σταθή μετά σου. Και θέλω καταβή, και λαλήσει εκεί μετά σου. και θέλω λάβει από του πνεύματος του επί σε [δηλαδή του πνεύματος που είναι από πάνω σου] και θέλω επιθέσει επ΄ αυτούς [δηλαδή από πάνω τους]. και θέλουσι βαστάζει το φορτίο του λαού μετά σου, διά να μη βαστάζεις αυτό συ μόνος."

Όπως είναι καθαρό από το απόσπασμα αυτό, ο Μωυσής είχε πνεύμα και το είχε από πάνω του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό εδώ να τονίσουμε δυο σημεία: πρώτον ότι το πνεύμα δεν ήταν μέσα του αλλά από πάνω του. Όταν κάτι είναι μέσα σου, δεν μπορεί να διακριθεί από σένα. Είναι μέρος της ίδιας σου της οντότητας. Παρόλα αυτά όταν κάτι είναι από πάνω σου, τότε δεν είναι ένα μαζί σου. Δεύτερον: το γεγονός ότι ο Μωυσής είχε πνεύμα Θεού από πάνω του, δεν ήταν επειδή αποφάσισε ότι θα του άρεσε να έχει πνεύμα. Ακόμα και αν αποφάσιζε ότι θα ήθελε να έχει πνεύμα, δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα το είχε κιόλας, για τον απλό λόγο ότι το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο. Στην πραγματικότητα ήταν Ο ΘΕΟΣ ο οποίος αποφάσισε να βάλει το πνεύμα Του πάνω από τον Μωυσή και όχι ο Μωυσής που το πήρε σαν κάτι ήδη διαθέσιμο. Το ίδιο επίσης ισχύει και για εκείνους τους εβδομήντα άντρες του παραπάνω αποσπάσματος: το πνεύμα ήταν από πάνω τους, όχι επειδή αποφάσισαν να το λάβουν αλλά επειδή ο Θεός το έβαλε για να κάνει δυνατή την επικοινωνία μαζί τους. Απ’ αυτό είναι επίσης αυταπόδεικτο ότι δεν είχαν πνεύμα πιο πριν. Έχοντας λοιπόν δει αυτήν την περίπτωση, ας δούμε μερικά ακόμη σχετικά αποσπάσματα από τους Κριτές αυτήν την φορά:

Κριτές 3/γ/9-10
"Και ότε εβόησαν οι υιοί Ισραήλ προς τον Κύριον, ο Κύριος ανέστησε σωτήρα εις τους υιούς Ισραήλ, και έσωσεν αυτούς, τον Γοθονιήλ υιόν του Κενέζ, τον νεώτερον αδελφόν του Χάλεβ. Και ήτο επ’ αυτόν [δηλαδή από πάνω του] το Πνεύμα του Κυρίου, και έκρινε τον Ισραήλ. και εξήλθεν εις μάχην..."

Είχε ο Γοθονιήλ πνεύμα πιο πριν? Όχι. Ο Θεός το τοποθέτησε από πάνω του για τον λόγο ότι ήταν ο κριτής του Ισραήλ και ο Θεός ήθελε να επικοινωνήσει μαζί του. Επίσης:

Κριτές 6/ς/33-34
"Τότε συνήχθησαν ομού πάντες οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και διέβησαν, και εστρατοπέδευσαν εν τη κοιλάδι Ιεζραέλ. Και το Πνεύμα του Κυρίου περιεχύθη επί τον Γεδεών, και εσάλπισεν εν σάλπιγγι, και συνήχθησαν οι Αβίεζερίται οπίσω αυτού."

Είχε ο Γεδεών πνεύμα από πιο πριν; Όχι. Ήταν ο Γεδεών ο οποίος έλαβε το πνεύμα από τον Θεό ή ο Θεός ο οποίος το τοποθέτησε από πάνω του; Για να λάβεις οτιδήποτε πρέπει αυτό να είναι διαθέσιμο, και το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο μετά την πτώση του Αδάμ. Επομένως ήταν ο Θεός ο οποίος επέλεξε να τοποθετήσει το πνεύμα Του πάνω από τον Γεδεών, για τον λόγο ότι ο Γεδεών ήταν ο κριτής του Ισραήλ εκείνη την περίοδο και ο Θεός ήθελε να επικοινωνήσει μαζί του. Παρόμοια παραδείγματα μπορούν να βρεθούν πολλά στην Παλαιά Διαθήκη. Επίσης αν κάποιος εξετάσει την περίπτωση του Σαούλ του πρώτου βασιλιά του Ισραήλ, θα δει ότι όταν αυτός παράκουσε τον Θεό, το πνεύμα του Θεού το οποίο ήταν από πάνω του έφυγε απ’ αυτόν (δες Σαμουήλ Α 15/ιε/26, 16/ις/14)

Για να συνοψίσουμε λοιπόν, ο Αδάμ και η Εύα ήταν αρχικά ψυχή, σώμα και πνεύμα. Παρόλα αυτά την ημέρα κατά την οποία έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, έχασαν το πνεύμα. Όταν χάνεις μια μορφή ζωής αυτό ονομάζεται θάνατος. Γι’ αυτό και όντως πέθαναν εκείνη την ημέρα, όπως ακριβώς ο Θεός είχε πει, όχι σωματικά αλλά πνευματικά. Από την άλλη πλευρά, για να επικοινωνήσει ο Θεός με οποιοδήποτε άνθρωπο θα πρέπει αυτός να έχει πνεύμα, αφού ο Θεός όντας πνεύμα μόνο με πνεύμα μπορεί να επικοινωνήσει. Γι’ αυτόν τον λόγο κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ο Θεός τοποθετούσε το πνεύμα Του πάνω από εκείνους με τους οποίους ήθελε να επικοινωνήσει. Για παράδειγμα όλοι οι προφήτες είχαν το πνεύμα του Θεού από πάνω τους. Ο Θεός το έβαλε από πάνω τους για να καταστεί δυνατόν να τους δώσει αποκάλυψη. Έτσι σχετικά με την περίοδο πριν την ημέρα της Πεντηκοστής τρία πράγματα θα πρέπει να τονιστούν:

1. Το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο.

2. Ο Θεός έβαζε το πνεύμα Του από πάνω από εκείνους με τους οποίους ήθελε να επικοινωνήσει.

3. Μπορούσαν να χάσουν το πνεύμα (όπως ο Σαούλ), το οποίο σημαίνει ότι το είχαν κάτω από περιορισμούς.

2. Η Νέα Γέννηση

Έχοντας δει ποια ήταν η κατάσταση πριν την ημέρα της Πεντηκοστής, είναι τώρα ώρα να δούμε τι συμβαίνει από την ημέρα της Πεντηκοστής και έπειτα. Για να το δούμε αυτό, ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας μερικά πράγματα που ο Ιησούς Χριστός είπε στα ευαγγέλια. Καθώς θα διαβάζουμε τα αντίστοιχα αποσπάσματα, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι κατά την περίοδο που ο Ιησούς Χριστός ήταν πάνω στην γη, το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο, όπως άλλωστε έχουμε ήδη δει προηγουμένως στο κατά Ιωάννη 7/ζ/37-39. Επομένως οποιεσδήποτε αναφορές γίνονται σχετικά με πνεύμα στα ευαγγέλια αναφέρονται προφητικά στον χρόνο που το πνεύμα θα γινόταν ξανά διαθέσιμο. Έχοντας αυτά υπόψη ας ρίξουμε μια ματιά στο κατά Ιωάννη 3/γ/1-6:

Κατά Ιωάννη 3/γ/1-3
"Ητο δε άνθρωπος τις εκ των Φαρισσαίων, Νικόδημος ονομαζόμενος, άρχων των Ιουδαίων. Ούτος ήλθε προς τον Ιησούν διά νυκτός, και είπε προς αυτόν, Ραββί, εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος. διότι ουδείς δύναται να κάμνη τα σημεία ταύτα τα οποία συ κάμνεις, εαν δεν ήναι ο Θεός μετ’ αυτού. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού."

Σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μπει στην βασιλεία των ουρανών αν πρώτα δεν "γεννηθεί άνωθεν". Αυτό είναι πιθανόν αρκετό για να λύσει πολλές απορίες σχετικά με το πως κανείς σώζεται, μπαίνει στην βασιλεία των ουρανών. Η απάντηση είναι απλή: με την "άνωθεν" γέννηση. Αλλά αλήθεια τι σημαίνει να γεννηθείς "άνωθεν"; Ποιος είναι ο γονέας σ’ αυτήν την γέννηση; Πως γίνεται δυνατή αυτή η γέννηση; Τι λαμβάνεται σαν προϊόν αυτής της γέννησης; Για να απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις θα πρέπει να πάμε στην Βίβλο και να την αφήσουμε να ερμηνεύσει τον εαυτό της. Ας δούμε λοιπόν τι λέει, συνεχίζοντας στο κατά Ιωάννη 3/γ/.

Κατά Ιωάννη 3/γ/4-5
"Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος, Πώς δύναται άνθρωπος να γεννηθεί γέρων ών; μήποτε δύναται να εισέλθη δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθεί; Απεκρίθη ο Ιησούς, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού."

Σ’ αυτό το απόσπασμα ο Ιησούς Χριστός μας εξηγεί ότι για να μπει κανείς στην βασιλεία των ουρανών θα πρέπει να γεννηθεί τόσο από νερό όσο και από πνεύμα. Η γέννηση από νερό δεν είναι τίποτα άλλο από την πρώτη γέννηση. Πέρα όμως απ’ αυτήν την γέννηση το απόσπασμα μας λέει ότι θα πρέπει κάποιος να έχει γεννηθεί επίσης από πνεύμα. Η λέξη "πνεύμα" έχει διάφορες χρήσεις στην Βίβλο. Παρόλα αυτά, στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων χρησιμοποιείται είτε για να δηλώσει τον Θεό ο οποίος είναι πνεύμα (κατά Ιωάννη 4/δ/24), είτε για να δηλώσει το πνεύμα το οποίο ο Θεός παρέχει για να κάνει δυνατή την επικοινωνία μαζί Του. Στο παραπάνω απόσπασμα "η γέννηση εκ [από] Πνεύματος" είναι γέννηση από τον Θεό ο οποίος είναι πνεύμα. Η αντιπαράθεση μεταξύ της γέννησης "εξ ύδατος" και της νέας ή άνωθεν γέννησης, της γέννησης "εκ πνεύματος", συνεχίζεται στον στίχο 6 ο οποίος μας λέει:

Κατά Ιωάννη 3/γ/6
"Το γεγεννημένον εκ της σαρκός, είναι σαρξ, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος, είναι πνεύμα."

Ξανά οι δυο γεννήσεις τοποθετούνται μαζί στην ίδια πρόταση, αλλά αυτήν την φορά ο σκοπός είναι να αντιπαραβληθεί η μια προς την άλλη και να δειχτεί ότι είναι εντελώς διαφορετικές. Από την πρώτη γέννηση λάβαμε αυτό που οι φυσικοί γονείς μας μπορούσαν να μας δώσουν δηλαδή: σάρκα. Παρομοίως, από την δεύτερη γέννηση λαμβάνουμε αυτό που ο γονέας αυτής της γέννησης (ο Θεός) είναι, δηλαδή πνεύμα. Έχοντας απαντήσει την ερώτηση σχετικά με το τι είναι η άνωθεν ή νέα γέννηση και ποιος είναι ο γονέας αυτής της γέννησης, ας προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα για να δούμε πως αυτή η γέννηση λαμβάνει χώρα. Ξανά η Βίβλος είναι πολύ σαφής στις απαντήσεις της:

Ιωάννου Α 5/ε/1
"Πας όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, εκ του Θεού εγεννήθη."

Σ’ αυτό το απόσπασμα ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι για να γεννηθεί κανείς από τον Θεό αυτό που χρειάζεται είναι να πιστέψει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, δηλαδή ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου. Ναι, τόσο απλό είναι. Ας αφιερώσουμε ένα λεπτό για να σκεφτούμε τι αυτό σημαίνει. Αν είσαι γεννημένος από τον Θεό τότε τι είσαι? Ένα παιδί του Θεού. Ένας γιος ή κόρη του Θεού. Αυτό ακριβώς μας λέει και η προς Γαλάτας επιστολή:

Προς Γαλάτας 3/γ/26
"Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού."

Η γέννηση κάνει κάποιον αυτόματα παιδί αυτού που τον γέννησε. Στο παραπάνω απόσπασμα ο Λόγος του Θεού δηλώνει ξεκάθαρα ότι την ώρα που κάποιος πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας, τότε γεννιέται από τον Θεό. Πιστεύεις λοιπόν ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας? Εάν ναι, τότε είσαι παιδί του Θεού. Ο Θεός είναι ο Πατέρας σου. Είναι κανείς περισσότερο ισχυρός από τον Θεό; ΟΧΙ. Τι είναι αδύνατο γι’ Αυτόν; Τίποτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, εξαιτίας της θρησκείας και της παράδοσης, νομίζουν ότι ο Θεός είναι πολύ απόμακρος από τους ανθρώπους. Νομίζουν ότι κάθεται κάπου ψηλά στον ουρανό και δεν μπορεί κανένας να τον προσεγγίσει παρά μόνο αν ακολουθήσει διάφορα ανθρώπινα τελετουργικά ή κάνει κάποια θρησκευτικά έργα. Αν κάποιος από μας που πιστεύει στον Ιησού Χριστό έχει αυτήν την αντίληψη, θα πρέπει να την αλλάξει αν θέλει να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο βαθμό την δύναμη που ο Θεός έχει βάλει μέσα του όταν τον έκανε δικό Του παιδί. Αντί των θρησκευτικών ιδεών που μπορεί να έχουμε συσσωρεύσει από το σχολείο, την θρησκεία ή την οικογένεια ας βάλουμε στο μυαλό μας αυτό που ο Λόγος του Θεού λέει σαν ταυτότητα μας: ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Αλλά ας σταθούμε λίγο ακόμη στην σημασία της ταυτότητας μας σαν παιδιά του Θεού, πηγαίνοντας στον Ησαΐα 49/μθ/15. Εκεί λέει:

Ησαΐας 49/μθ/15
"Δύναται γυνή να λησμονήση το θηλάζον βρέφος αυτής ώστε να μη ελεήσει το τέκνον της κοιλίας αυτής;"

Αν και είναι δύσκολο αυτό να συμβεί εντούτοις δεν είναι διόλου αδύνατο. Aυτό άλλωστε μαρτυρεί η ύπαρξη παιδιών που αφήνονται εγκαταλειμμένα στα ιδρύματα ή στους δρόμους. Αλλά η συμπεριφορά του Θεού δεν είναι έτσι:

Ησαΐας 49/μθ/15
"Αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν εγώ όμως δεν θέλω σε λησμονήσει."

Πολλοί γονείς ξεχνούν ή κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους. Αλλά ο Θεός ποτέ δεν σε ξεχνά. Και ξέρεις γιατί; Γιατί είσαι παιδί του και σ’ αγαπά. Επίσης:

Προς Εβραίους 13/ιγ/5-6
"Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος. αρκείσθαι εις τα παρόνντα, διότι αυτός είπε, "δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει.", ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν, "Ο Κύριος βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος."

Ποιος το λέει αυτό; Όχι εγώ αλλά ο Θεός ("Αυτός είπε"). Αυτός υπόσχεται ότι ποτέ δεν θα σ’ αφήσει ούτε θα σ’ εγκαταλείψει. Οι φίλοι σου μπορεί να σ’ αφήσουν, το κράτος μπορεί να σ’ αφήσει, το αφεντικό σου μπορεί να σε ξεχάσει. Αλλά ο Θεός ποτέ δεν θα σ’ αφήσει γιατί είσαι το παιδί Του. Εάν αισθάνεσαι ξεχασμένος, παρατημένος είναι επειδή κοιτάς σε λάθος πράγματα. Κοίτα στον Θεό, τον Πάτερα σου, ανέπτυξε μια σχέση πατέρα-παιδιού μ’ Αυτόν και θα δεις πόσο περισσότερο φως θα πάρει η ζωή σου. Και εσύ μπορείς να πεις με τόλμη: "Ο Κύριος βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος."

3. Πεντηκοστή: η μέρα μιας καινούργιας αρχής

Γυρνώντας τώρα στο αρχικό μας σημείο, όπως θα θυμόμαστε το πνεύμα χάθηκε όταν ο Αδάμ παρέβη αυτό που ο Θεός του είχε πει, και δεν ήταν γενικά διαθέσιμο από εκείνη την ημέρα και έπειτα. Παρόλα αυτά στο κατά Ιωάννη 3/γ/6 ο Ιησούς Χριστός, μιλώντας προφητικά στον Νικόδημο, του είπε ότι κάποιος θα μπορούσε ξανά να έχει πνεύμα. Η μέρα που αυτό έγινε πραγματικότητα ήταν η μέρα της Πεντηκοστής, σχεδόν 2.000 χρόνια πριν. Ας δούμε λοιπόν τι συνέβη εκείνη την ημέρα:

Πράξεις 2/β/1-4
"Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι. Και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθισεν επί ένα έκαστον αυτών. Και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν."

Αυτό που περιγράφεται παραπάνω είναι η έκχυση του αγίου πνεύματος η οποία έγινε την ημέρα της Πεντηκοστής. Απ’ αυτήν την ημέρα και έπειτα, το άγιο πνεύμα είναι ξανά διαθέσιμο και ο καθένας που πιστεύει στον Ιησού Χριστό μπορεί να το λάβει και να το φανερώσει με τους εννέα τρόπους που δίνονται στην προς Κορινθίους Α 12/ιβ/7-10. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι και η γλωσσολαλιά. Είναι η ενέργεια αυτής της φανέρωσης η οποία δίνεται στο παραπάνω απόσπασμα των Πράξεων.

4. Πριν και μετά την Πεντηκοστή: συγκρίσεις

 

4.1. Το πνεύμα είναι ξανά διαθέσιμο

Είναι τώρα ενδιαφέρον να συγκρίνουμε την κατάσταση πριν την Πεντηκοστή με την κατάσταση μετά την Πεντηκοστή. Όπως έχουμε ήδη δει, πριν την ημέρα της Πεντηκοστής, το πνεύμα δεν ήταν διαθέσιμο. Παρόλα αυτά, απ’ αυτήν την ημέρα και έπειτα, και εξ’ αιτίας των όσων ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε, το πνεύμα έγινε ξανά διαθέσιμο έτσι ώστε ένας άνθρωπος να μπορεί, πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό, να είναι ξανά ψυχή, σώμα και πνεύμα. Αλλά αν και συγκλονιστική, αυτή η αλλαγή δεν είναι η μόνη.

4.2 Το πνεύμα είναι μέσα σου: είσαι ο ναός του Θεού.

Είδαμε προηγουμένως ότι πριν την ημέρα της Πεντηκοστής οι άνθρωποι είχαν το πνεύμα του Θεού από πάνω τους. Δεν ήταν μέσα τους. Την Πεντηκοστή αυτή η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Απ’ αυτήν την ημέρα και έπειτα, όχι μόνο ο καθένας ο οποίος πιστεύει στον Ιησού Χριστό παίρνει άγιο πνεύμα, αλλά επίσης αυτό το πνεύμα είναι μέσα του. Ας δούμε μερικά αποσπάσματα πάνω σ’ αυτό:

Προς Κορινθίους Α 6/ς/19
"Ή δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του ΕΝ υμίν, το οποίον έχετε από Θεού..."

Που βρίσκεται το άγιο πνεύμα, το οποίο λάβαμε όταν πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό; "ΕΝ ΥΜΙΝ", δηλαδή μέσα μας. Όχι πάνω μας.

Προς Κορινθίους Α 3/γ/16
"Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός του Θεού, και το πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;"

Ξανά που το πνεύμα του Θεού κατοικεί; Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το πνεύμα του Θεού κατοικεί στην τάδε εκκλησία του τάδε δόγματος. Πόσο πολύ αλήθεια έχουμε παρεξηγήσει τις Γραφές. Εδώ ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι το πνεύμα του Θεού κατοικεί "ΕΝ ΥΜΙΝ" δηλαδή μέσα μας. Επίσης μας λέει ότι είμαστε "ναός του Θεού". Επομένως ο ναός του Θεού δεν είναι η τάδε τσιμεντένια εκκλησία αλλά εμείς. Και ο λόγος; Το πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα μας. Εδώ βρίσκεται και μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να έχεις το πνεύμα του Θεού από πάνω σου (πριν την ημέρα της Πεντηκοστής) και να το έχεις μέσα σου (από την ημέρα της Πεντηκοστής και έπειτα). Πριν την ημέρα της Πεντηκοστής, οι λίγοι άνθρωποι οι οποίοι είχαν το πνεύμα του Θεού από πάνω τους, δεν ήταν ναός του Θεού για τον απλό λόγο ότι το πνεύμα του Θεού δεν ήταν μέσα τους2. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που ο ναός του Σολομώντα κατασκευάστηκε. Ήταν ένας προσωρινός τόπος κατοικίας του Θεού. Αλλά σήμερα, δεν υπάρχει πλέον λόγος για χειροποίητους ναούς για τον λόγο ότι σήμερα ο Θεός δεν κατοικεί μέσα σε κτήρια αλλά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων που τον αγαπάνε. Αυτό το γεγονός κάνει την κατασκευή οποιουδήποτε κτηρίου μέσα στο οποίο ο Θεός υποτίθεται ότι κατοικεί, χάσιμο χρόνου.

4.3. Δεν μπορείς να χάσεις το πνεύμα.

Τέλος, είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν και κατά πόσο μπορούμε να χάσουμε το πνεύμα που ο Θεός μας έδωσε. Είδαμε προηγουμένως ότι ο Αδάμ είχε το πνεύμα κάτω από τον περιορισμό ότι δεν θα έτρωγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Όταν παραβίασε αυτήν την συνθήκη, έχασε το πνεύμα. Ομοίως, πριν την ημέρα της Πεντηκοστής, οι άνθρωποι που είχαν το πνεύμα από πάνω τους, το είχαν κάτω από περιορισμούς. Έτσι όταν ο Σαούλ παράκουσε τον Θεό το έχασε. Αλλά τι γίνεται σήμερα; Για μια ακόμη φορά η διαφορά είναι μεγάλη. Σήμερα δεν έχουμε το πνεύμα κάτω από περιορισμούς και επομένως δεν μπορούμε να το χάσουμε. Υπήρχε μια μόνο συνθήκη που έπρεπε να εκπληρωθεί για να λάβουμε πνεύμα και αυτή ήταν να πιστέψουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας. Μόλις πιστέψαμε σ’ αυτό γεννηθήκαμε από τον Θεό και πήραμε άγιο πνεύμα. Δεν το πήραμε κάτω από οποιονδήποτε περιορισμό και αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε να το χάσουμε. Επίσης το άγιο πνεύμα είναι ότι λάβαμε όταν γεννηθήκαμε από τον Θεό. Όπως η σάρκα και το αίμα μας αποτελούν τα σημάδια της πρώτης μας γέννησης, έτσι και το άγιο πνεύμα αποτελεί το σημάδι της δεύτερης, της άνωθεν γέννησης. Όπως όλοι γνωρίζουμε, η γέννηση είναι ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί να αντιστραφεί, να αλλάξει. Όπως θα συνεχίσεις να είσαι παιδί των φυσικών σου γονιών οτιδήποτε και αν συμβεί, έτσι θα συνεχίσεις να είσαι για όλη σου την ζωή γιος ή κόρη του Θεού. Η Πέτρου Α μας λέει:

Πέτρου Α 1/α/23
"επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά αφθάρτου, διά του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα."

Η νέα μας γέννηση ήρθε σαν αποτέλεσμα του ότι πιστέψαμε αυτά που ο Λόγος του Θεού λέει σχετικά με τον Ιησού Χριστό. Είναι επομένως γέννηση "διά του λόγου του Θεού". Όταν αυτή η γέννηση έλαβε χώρα, λάβαμε άγιο πνεύμα μέσα μας. Αυτό είναι και ο σπόρος, η απόδειξη ότι είμαστε γεννημένοι "άνωθεν". Σύμφωνα λοιπόν με το παραπάνω απόσπασμα, αυτός ο σπόρος είναι ΑΦΘΑΡΤΟΣ. Εάν μπορούσαμε εμείς με τις πράξεις μας να τον καταστρέψουμε, να τον φθείρουμε, να προκαλέσουμε την απώλεια του, θα ήταν φθαρτός. Εάν ο διάβολος η οποιοσδήποτε άλλος μπορούσε να τον φθείρει, να μας κάνει να τον χάσουμε, θα ήταν φθαρτός. Αλλά, σύμφωνα με το κείμενο, αυτός είναι ΑΦΘΑΡΤΟΣ, δηλαδή δεν μπορεί να φθαρεί, να χαθεί, να φύγει από μέσα μας.

Επομένως είναι σωστό να λέμε ότι έχουμε όσα και ο Αδάμ πριν την πτώση; ΟΧΙ δεν είναι αλήθεια για τον λόγο ότι έχουμε περισσότερα από τον Αδάμ. Ο Αδάμ έχασε το πνεύμα γιατί το είχε κάτω από περιορισμούς. Αλλά εμείς δεν μπορούμε να το χάσουμε γιατί δεν το έχουμε κάτω από κάποιον περιορισμό. Τώρα, μπορεί να πεις εντάξει, αλλά δεν μπορεί να έχουμε τόσα όσα εκείνοι οι μεγάλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης όπως ο Μωυσής, ο Ησαΐας και ο Δαβίδ είχαν. Ε λοιπόν σύμφωνα με ότι διαβάσαμε έχουμε πολύ περισσότερα από αυτούς. Αυτοί είχαν το πνεύμα από πάνω τους, κάτω από περιορισμούς και φυσικά δεν ήταν παρά μόνο υπηρέτες και όχι παιδιά του Θεού αφού η νέα γέννηση δεν ήταν ακόμη διαθέσιμη. Αλλά εσύ και εγώ:

Προς Γαλάτας 4/δ/7
"δεν είσαι πλέον δούλος αλλ’ υιός, εάν δε υιός, και κληρονόμος του Θεού διά του Χριστού."

Αλήθεια λοιπόν έχουμε πολύ περισσότερα από τον Μωυσή, τον Ησαΐα και τον Δαβίδ; Βεβαίως ναι.

Μακάρι να εκμεταλλευτούμε στο μέγιστο βαθμό ότι ο Θεός έκανε διαθέσιμο σε μας κατά την νέα γέννηση και να περπατήσουμε το περπάτημα που έχει ετοιμάσει για μας.

Τάσος Κιουλάχογλου

 



Υποσημειώσεις

1. Σε όποια περίπτωση τέτοιες οδηγίες δόθηκαν, αναφέρονταν προφητικά στην περίοδο από την ημέρα της Πεντηκοστής και έπειτα.

2. Η κατοίκηση απαιτεί ένα χώρο κατοικίας μέσα στον οποίον ζεις. Στην περίπτωση μας, πριν την ημέρα της Πεντηκοστής αφού το πνεύμα του Θεού δεν ήταν μέσα τους, οι αντίστοιχοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αποκληθούν "ναός του Θεού".