Τα οχυρώματα συχνά αποτελούνται από καλές σκέψεις
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό των οχυρωμάτων του μυαλού, της προς Κορινθίους Β 10:4, που συνεισφέρει τα μέγιστα στην ικανότητα τους να περάσουν απαρατήρητα. Είναι οι καλές μας σκέψεις. Πραγματικά, σπάνια υποπτευόμαστε τις καλές μας σκέψεις. Εντούτοις, ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο πολύ έντεχνα. Οι δικές μας καλές σκέψεις αποτελούν φράγμα για τις άριστες σκέψεις του Θεού.
Ο εχθρός του άριστου δεν είναι το κακό. Αυτό είναι πολύ εύκολο να το αναγνωρίσουμε και εύκολο να το εμποδίσουμε από το να συμβεί. Ο εχθρός του άριστου είναι το καλό, γιατί καλό και άριστο μπορούν εύκολα να συγχυστούν. Ο Σατανάς το γνωρίζει αυτό και το χρησιμοποιεί προς όφελος του. Γι αυτό και η παρότρυνση να "αιχμαλωτίσουμε κάθε νόημα στην υπακοή του Χριστού " (προς Κορινθίους Β 10:5), όχι μόνο τα κακά νοήματα, αλλά όλα τα νοήματα - συμπεριλαμβανομένου και των καλών. Η εκκλησία της Λαοδίκειας δεν ήταν ψυχρή (κακή) αλλά χλιαρή (καλή), και αυτό την εμπόδιζε να συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν θερμή (άριστη).
Το πιο επικίνδυνο εξάρτημα ενός Χριστιανού είναι το μυαλό του, εξαιτίας της ικανότητας του να παράγει σκέψεις. Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση της διαμάχης μεταξύ δυο εκκλησιών. Όταν η διαμάχη αναλύεται από ουδέτερα μέρη ποτέ αυτά δεν βρίσκουν μια ομάδα καλών ανθρώπων αντιμέτωπους με μια ομάδα κακών ανθρώπων. Συνήθως τα σχόλια και από τις δυο πλευρές της διαμάχης ακούγονται λογικά. Στην πραγματικότητα, και οι δυο πλευρές ακούγονται καλές. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα! Είναι καλές αντί να είναι άριστες. Μόνο από τον Θεό πηγάζουν οι άριστες σκέψεις. Συχνά οι διαμάχες και οι χωρισμοί ανάμεσα σε εκκλησίες συμβαίνουν επειδή οι άνθρωποι, βασισμένοι στην δική τους κατανόηση, επιλέγουν να μην αρνηθούν τους εαυτούς τους. Και οι δυο πλευρές επιδεικνύουν καλούς λόγους για να υποστηρίξουν την άποψη τους, φράσσοντας έτσι τα άριστα του Θεού.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην διαδικασία που τελικά οδηγεί στο διαζύγιο. Καλοπροαίρετοι, συμπαθητικοί άνθρωποι συμβουλεύουν το διαζύγιο στην βάση μερικών πολύ καλών λόγων. Έτσι λένε: "Θα είναι καλύτερο για τα παιδιά γιατί δεν θα συνεχίσουν να εκτίθενται σε ένα κακό παράδειγμα" ή "θα σου δώσει μια καινούργια αρχή, και σίγουρα την χρειάζεσαι. Θα μάθεις από αυτό το λάθος και την άλλη φορά θα τα καταφέρεις καλύτερα." Αυτές όμως οι καλές σκέψεις σκεπάζουν την πραγματικότητα ότι ο Θεός μισεί το διαζύγιο και μας έχει ήδη προμηθεύσει με γεμάτα δύναμη πνευματικά όπλα για να αντιμετωπίσουμε την αιτία του. Καλοπροαίρετες συμβουλές όπως οι παραπάνω, μας απομακρύνουν από το να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα όπλα και έτσι εμείς συμβιβαζόμαστε με μια ίσως καλή λύση αντί για την άριστη λύση του Θεού. Αντί να αρνηθούμε τους εαυτούς μας, και να στηριχτούμε πάνω στις υποσχέσεις του Θεού αγωνιζόμενοι για τον γάμο μας, επιλέγουμε το διαζύγιο για "καλούς λόγους". Όσο καλοί όμως και να είναι, είναι πολύ μακριά από άριστοι.
Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν λέω ότι το διαζύγιο είναι το ασυγχώρητο αμάρτημα, ούτε θα ήθελα να προσθέσω στις πληγές εκείνων που προσπαθούν να συνέλθουν από τις βαριές του συνέπειες. Ο Θεός είναι ένας Θεός αγάπης και χάρης, και είναι πάντα ικανός να επανορθώσει. Αυτό που θέλω να πω έχει στενότερη σημασία. Όσο αρκούμαστε σε καλές επιλογές, δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουμε τις άριστες επιλογές του Θεού. Στο κατά Ματθαίο 5:3, ο Ιησούς είπε, "ευλογημένοι οι πτωχοί στο πνεύμα, γιατί αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών." Ποιοι είναι οι φτωχοί στο πνεύμα; Εκείνοι που δεν βασίζονται στην δική τους σοφία. Εκείνοι που έχουν ανάγκη οδήγησης. Πραγματικά, η αυτάρκεια μας είναι το υλικό από το οποίο αποτελείται "κάθε ύψωμα που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στην γνώση του Θεού".
Ed Silvoso (Από το βιβλίο "That None Should Perish")