Εις τούτο δε εγώ σπουδάζω
Στις Πράξεις 24:16 βρίσκουμε τον Παύλο να απευθύνετε στον Ρωμαίο ηγεμόνα Φήλικα και να λέει:
Πράξεις 24:16
"προς τον Θεό και Εις τούτο δε εγώ σπουδάζω, στο να έχω πάντοτε άπταιστη συνείδηση προς τους ανθρώπους."
Ανάμεσα σ’ εκείνα που ο Παύλος ιδιαίτερα σπούδαζε ήταν να έχει την συνείδηση του καθαρή, άπταιστη, απέναντι στον Θεό και στους ανθρώπους. Σε αντίθεση ωστόσο με αυτόν, κάποιοι άλλοι ακολουθούσαν / ακολουθούν αναφορικά με την συνείδηση μια άλλη οδό. Η προς Τιμόθεο Α 4:1-2 μας λέει:
Προς Τιμόθεο Α 4:1-2
"Το Πνεύμα, μάλιστα, λέει με σαφήνεια ότι στους έσχατους καιρούς μερικοί θα αποστατήσουν από την πίστη, προσέχοντας σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων, διαμέσου της υπόκρισης ψευδολόγων, που
έχουν την συνείδηση τους καυτηριασμένη"
Στον αντίποδα της καθαρής συνείδησης υπάρχει η καυτηριασμένη συνείδηση. Αυτή είναι η συνείδηση που έχει ακρωτηριαστεί για να μην αισθάνεται. Είναι η απαθής συνείδηση της οποίας τα αντανακλαστικά έχουν νεκρωθεί και που έτσι είναι αδιάφορη και πλαδαρή, όπως και η καρδιά του αντίστοιχου ανθρώπου. Αυτή ωστόσο δεν ήταν η συνείδηση του Παύλου, ούτε μπορεί να είναι η συνείδηση ενός ανθρώπου που περπατάει σε κοινωνία με τον ζωντανό Θεό. Στην κοινωνία μ’ Αυτόν, τίποτα νεκρό δεν μπορεί να μείνει στην θέση του: ανασταίνεται. Η κοινωνία με τον ζωντανό Θεό ζωντανεύει τις συνειδήσεις / τις καρδιές , και μόνο με μια ζωντανή συνείδηση μπορεί κανείς να περπατήσει μαζί Του. Γυρνώντας στον Παύλο, αυτός δεν ακρωτηρίασε την συνείδηση του σαν μέσο αντίδρασης στον πόνο και στην εναντίωση που είχε να αντιμετωπίσει, αλλά αντίθετα φρόντιζε ώστε η συνείδηση του να είναι πάντα καθαρή, χωρίς κανένα ψεγάδι ή χοντράδα που θα τον έκανε απαθή. Ο Παύλος αυτό που δίδασκε αυτό και ήταν. Φρόντιζε η συνείδηση του να είναι άπταιστη, η καρδιά του να είναι καθαρή, απέναντι σε Θεό και ανθρώπους. Είθε και εμείς να προσέξουμε να έχουμε το ίδιο φρόνημα με εκείνον, σπουδάζοντας και εμείς να έχουμε την ίδια ζωντανή συνείδηση, την ίδια καθαρή καρδιά, άπταιστη απέναντι σε Θεό και ανθρώπους.