Ζητάτε πρώτα....
Βρίσκουμε τα λόγια αυτά, ειπωμένα από το στόμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στο κατά Ματθαίο 6:33. Εκεί διαβάζουμε:
Κατά Ματθαίο 6:33
"Ζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού, και την δικαιοσύνη Του. και όλα αυτά θα σας προστεθούν"
Σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, ΤΟ ΠΡΩΤΟ που σαν Χριστιανοί θα πρέπει να επιζητούμε, η πρώτη προτεραιότητα που θα πρέπει να έχουμε, είναι η βασιλεία του Θεού και η δικαιοσύνη Του. Αυτό με την σειρά του δεν αναφέρεται απλά σε μια εξωτερική αναζήτηση. Τίποτα δεν μπορεί να εκδηλωθεί εξωτερικά, και να είναι πραγματικό, αν πρώτα δεν έχει θεμελιωθεί εσωτερικά. Είναι η καρδιά που πάνω απ’ όλα, πρέπει να στραφεί στο να εκζητά πρώτα τον Κύριο και την βασιλεία Αυτού.
1. Κατά Ματθαίο 6:19-20
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή θα ξεκινήσουμε από τον στίχο 19 του κατά Ματθαίο 6. Εκεί ο Ιησούς Χριστός είπε:
Κατά Ματθαίο 6:19-20
"Μην θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς πάνω στην γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τους αφανίζει, και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν. αλλά, θησαυρίζετε στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τους αφανίζουν, και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν"
Αν και υπάρχουν θησαυροί και στην γη, ωστόσο οι πραγματικοί θησαυροί είναι στον ουρανό. Είναι αυτοί, οι πραγματικοί θησαυροί, τους οποίους ο Ιησούς Χριστός μας καλεί να θησαυρίσουμε. Αλήθεια τι να το κάνει κανείς αν είναι πολύ πλούσιος στην γη, είναι όμως πάμπτωχος στον ουρανό; Όπως ο Ιησούς Χριστός είπε στον άγγελο της εκκλησίας της Λαοδίκειας στην Αποκάλυψη:
Αποκάλυψη 3:17-18
"Επειδή, λες ότι: Είμαι πλούσιος, και πλούτισα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτα, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός. σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από την φωτιά, για να πλουτίσεις."
Ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος ο οποίος έχει το πραγματικό χρυσάφι και μας καλεί να πάμε από αυτόν να αγοράσουμε. Θα αποδεχτούμε την κλήση του για ουράνιο πλούτο, χρυσάφι δοκιμασμένο, ή θα επιδιώξουμε τον φθαρτό πλούτο αυτού του κόσμου; Όπως η προς Τιμόθεο Α 6:6-8 λέει:
Προς Τιμόθεο Α 6:6-8
"Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια, με αυτάρκεια. Επειδή, δεν φέραμε τίποτε στον κόσμο. είναι φανερό ότι ούτε μπορούμε να πάρουμε κάτι μαζί μας. Έχοντας, μάλιστα, διατροφές και σκεπάσματα, ας αρκούμαστε σ’ αυτά. Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια"
Και προς Εβραίους 13:5
"Ο τρόπος σας ας είναι αφιλάργυρος. αρκείστε στα παρόντα. Επειδή, αυτός είπε: "Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω". ώστε εμείς, παίρνοντας θάρρος, να λέμε: "Ο Κύριος είναι βοηθός μου, και δεν θα φοβηθώ, τι θα μου κάνει άνθρωπος"
Ο μεγάλος πλούτος είναι η ευσέβεια. Ο πραγματικός πλούτος είναι ο ουράνιος. Πραγματικά πλούσιος είναι εκείνος που αγόρασε χρυσάφι από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ας πάμε λοιπόν σ’ αυτόν να αγοράσουμε το δικό του πραγματικό χρυσάφι για να γίνουμε πραγματικά πλούσιοι, και ας μην αφήσουμε την απάτη του πλούτου και τις μέριμνες του αιώνος τούτου να κάνουν τον σπόρο του Λόγου του Θεού άκαρπο στη καρδιά μας (κατά Λουκά 8:14).
2. Κατά Ματθαίο 6:21
Συνεχίζοντας, ο Ιησούς Χριστός κάνει καθαρό γιατί έχει μεγάλη σημασία τι θεωρεί κανείς πραγματικό θησαυρό. Έτσι στον στίχο 21 διαβάζουμε:
Κατά Ματθαίο 6:21
"επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας"
Όπου είναι ο θησαυρός μας εκεί θα είναι και η καρδιά μας. Μ’ άλλα λόγια, είναι αδύνατο να έχουμε την καρδιά μας στα γήινα και ταυτόχρονα να πλουτίζουμε στον ουρανό. Πραγματικός πλούτος στον ουρανό αποκτάται μόνο από εκείνους που έχουν την καρδιά τους στον ουρανό. Γι’ αυτό και ο Παύλος λέει:
Προς Κολοσσαείς 3:2
"Τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης"
Και όπως ο Κύριος συνεχίζει:
Κατά Ματθαίο 6:24
"ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να υπηρετεί δυο κυρίους. επειδή, ή τον ένα θα μισήσει, και τον άλλο θα αγαπήσει. η στον ένα θα προσκολληθεί, και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Μαμμωνά"
Είναι αδύνατο να υπηρετεί κανείς και τον Θεό και τον κόσμο. Το ένα είναι αντίθετο του άλλου. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ιάκωβος:
Ιακώβου 4:4
"η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού. όποιος λοιπόν θέλει να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται"
Όσο περισσότερο επιθυμεί κανείς τον κόσμο τόσο πιο πολύ θα σβήνει η φλόγα του Θεού μέσα του και αντίστροφα. Δεν μιλάμε βέβαια για την φυσική παρουσία μας στον κόσμο, γιατί όλοι μας ζούμε στον κόσμο και ο Κύριος μας έχει θέσει σ’ αυτόν σαν ζωντανές μαρτυρίες. Μιλάμε όμως για ανάμιξη με τις πρακτικές και το πνεύμα του κόσμου. Είναι αδύνατο να υπηρετεί κανείς αυτό το πνεύμα και το Άγιο Πνεύμα παράλληλα.
Και ο Κύριος συνεχίζει:
Κατά Ματθαίο 6:25
"Γι’ αυτό, σας λέω: Μην μεριμνάτε για την ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε. ούτε για τον σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα;"
Το "γι’ αυτό", του Κυρίου, συνδέει τα όσα αυτός λέει σ’ αυτό το απόσπασμα, μ’ αυτά που είπε πιο πριν, ότι δηλαδή δεν μπορούμε να υπηρετούμε δυο κυρίους. Μ’ άλλα λόγια, επειδή δεν μπορούμε να υπηρετούμε δυο κυρίους, "γι αυτό" θα πρέπει να πάψουμε να μεριμνούμε για την ζωή μας. Διαφορετικά θα υπηρετήσουμε τον λάθος κύριο. "ΜΗΝ ΜΕΡΙΜΝΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ" λοιπόν, και εδώ περιλαμβάνεται κάθε μέριμνα που μπορεί κανείς να έχει: οικογένεια, παιδιά, οικονομικά, καριέρα, υγεία και γενικά κάθε μέριμνα της ζωής, μικρή ή μεγάλη, καθημερινή ή στιγμιαία, εμπίπτει σ’ αυτήν την κατηγορία. Το γεγονός βέβαια ότι ο Λόγος του Θεού μας λέει να μην μεριμνάμε για την ζωή μας, δεν σημαίνει ότι η ζωή δεν έχει μέριμνες. Απλά δεν είμαστε εμείς εκείνοι που μεριμνάμε γι’ αυτές. Όπως η Πέτρου Α 5:7 μας λέει:
Πέτρου Α 5:7
"κάθε μέριμνα σας ρίξτε την επάνω σ’ Αυτόν ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΣΑΣ"
Είναι ο ΘΕΟΣ Αυτός που μέριμνα, φροντίζει για μας, και Αυτός πάνω στον οποίο θα πρέπει να ρίχνουμε κάθε μέριμνα. Αυτό ωστόσο δεν είναι απλά μια παρότρυνση. Επιστρέφοντας στο "γι’ αυτό σας λέω" του Κυρίου, αυτό φανερώνει ότι η υπηρεσία του ενός πραγματικού Κυρίου πηγαίνει χέρι χέρι με την μεταφορά κάθε μέριμνας από τον εαυτό μας στον Θεό. Για να το πούμε διαφορετικά, μπορεί κανείς να υπηρετήσει τον Κύριο, στο μέτρο και στο βαθμό που έχει μεταφέρει τις μέριμνες του από τον εαυτό του στον Θεό.
Σχετικά με το θέμα των μεριμνών και τις συνέπειες που αυτές μπορεί να έχουν, όταν δεν τις επιρρίπτουμε στον Κύριο, ο Ιησούς Χριστός προειδοποιεί:
Κατά Λουκά 21:34
"ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, μάλιστα στον εαυτό σας, μήπως και βαρύνουν οι καρδιές σας μέσα σε κραιπάλη και μεθύσι και
βιοτικές μέριμνες, και έρθει πάνω σας ξαφνικά εκείνη η ημέρα"
και πάλι κατά Λουκά 8:14
"εκείνο δε που έπεσε στα αγκάθια, αυτοί είναι εκείνοι που άκουσαν, και από
μέριμνες και πλούτο και ηδονές της ζωής, πηγαίνουν και συμπνίγονται, και δεν φτάνουν στον καρπό"
και προς Τιμόθεο Β 2:3-4
"Εσύ, λοιπόν, κακοπάθησε ως καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Κανένας στρατευμένος δεν εμπλέκεται στις
βιοτικές υποθέσεις, για να αρέσει σ’ αυτόν που τον στρατολόγησε"
Όταν οι μέριμνες μένουν πάνω σε ένα άνθρωπο του Θεού το αποτέλεσμα είναι έλλειψη καρποφορίας. Το ότι οι μέριμνες είναι κάτι πραγματικό δεν τίθεται θέμα. Αυτό ωστόσο που είναι θέμα, είναι τι κάνουμε μ’ αυτές; Τις κρατάμε πάνω μας με συνέπεια η καρδιά μας να γίνει βαριά, δυσκίνητη και ακατάλληλη για καρπό, ή τις επιρρίπτουμε όλες στον Κύριο, ο οποίος εγγυάται ότι ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ; Σχετικά με τον Λόγο του Θεού, αυτός είναι ξανά ξεκάθαρος:
Προς Φιλιππησίους 4:6-7
"Μη μεριμνάτε για τίποτε. αλλά, σε κάθε τι, τα ζητήματα σας ας γνωρίζονται στον Θεό με ευχαριστία διαμέσου της προσευχής και της δέησης. Και η ειρήνη του Θεού, που υπερέχει κάθε νου, θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματα σας διαμέσου του Ιησού Χριστού".
3. Κατά Ματθαίο 6:31-32
Γυρνώντας και πάλι στο κατά Ματθαίο 6 και στα λόγια του Κύριου:
Κατά Ματθαίο 6:31-32
"Μην μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντες: τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί."
Μπορεί να είναι λογικό να μεριμνάς, όπως όμως είναι λογικό να αγαπάς όσους σε αγαπούν, να αντιμάχεσαι εκείνους που σε μάχονται κ.ο.κ. Μπορεί ότι κάνει ο κόσμος να είναι λογικό, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ. Το ότι βαδίζουμε με την λογική, δεν σημαίνει ότι βαδίζουμε και με το πνεύμα του Λόγου. Αντίθετα θα έλεγα ότι μπορεί να βαδίζουμε με το πνεύμα του κόσμου, το πνεύμα του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, και είναι αυτό το πνεύμα με το οποίο ο Κύριος μας λέει να μη ομοζυγούμε:
Προς Κορινθίους Β 6:14-18
"Μην ομοζυγείτε με τους απίστους. επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι; Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελιάλ; Ή, ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο; Και πως να συμβιβαστεί ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Επειδή, εσείς είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: "Ότι θα κατοικώ ανάμεσα σ’ αυτούς και θα περπατάω. και θα είμαι Θεός τους, και αυτοί θα είναι λαός μου." Γι’ αυτό, "βγείτε έξω από ανάμεσα τους και αποχωριστείτε", λέει ο Κύριος, "και μην αγγίξετε ακάθαρτο." κι εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι Πατέρας σας, και εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες," λέει ο Κύριος ο Παντοκράτορας"
Η μη ομοζυγία στην οποία αναφέρεται ο Λόγος του Θεού στο παραπάνω απόσπασμα δεν είναι φυσική αλλά πνευματική. Ο Κύριος αγαπάει κάθε άνθρωπο του κόσμου και για κάθε ένα άνθρωπο έδωσε τον γιο του τον Ιησού Χριστό, "για να μην χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή" (κατά Ιωάννη 3:16). Γι’ αυτό και μας έβαλε και εμάς στον κόσμο για να είμαστε τα φώτα του (κατά Ματθαίο 5:14). Αυτό λοιπόν με το οποίο ο Κύριος έχει πρόβλημα, δεν είναι οι άνθρωποι του κόσμου, αλλά το σύστημα του κόσμου και το πνεύμα, ο άρχοντας, που τον κυβερνά. Το "μην ομοζυγείτε με τους απίστους" δεν σημαίνει εγκατάλειψη για παράδειγμα της δουλειάς μας και φυσική απομόνωση. Αυτό που σημαίνει είναι εγκατάλειψη της ανάμειξης, της ομοζυγίας με το πνεύμα του κόσμου. Ομοζυγούμε με τους απίστους όταν υποτασσόμαστε στο πνεύμα που αυτοί υποτάσσονται. Γι’ αυτό και η προς Ρωμαίους μας λέει:
Προς Ρωμαίους 12:1-2
"Σας παρακαλώ, λοιπόν, αδερφοί, χάρη των οικτιρμών του Θεού, παραστήστε τα σώματα σας θυσία ζωντανή, αγία ευάρεστη στον Θεό, που είναι η λογική σας λατρεία. Και μην συμμορφώνεστε με τον αιώνα τούτο, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου της ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο."
Υπάρχει η συμμόρφωση και υπάρχει και η μεταμόρφωση. Κάθε ένας από μας σε κάθε στιγμή κάνει ένα από τα δυο: είτε συμμορφώνεται με τον κόσμο, είτε μεταμορφώνεται με την ανακαίνιση του νου του. Είτε ζει για τον εαυτό του, είτε παριστάνει τον εαυτό του θυσία ζωντανή στον Κύριο.
Επιστρέφοντας στο κατά Ματθαίο 6 και στον στίχο απ’ όπου ξεκινήσαμε:
Κατά Ματθαίο 6:31-34
"Μην μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί. επειδή ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά. Αλλά ζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη του. και όλα αυτά θα σας προστεθούν. Μην μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο. επειδή η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της. αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της"
Η ύπαρξη μεριμνών και υπαρκτή είναι και δεδομένη. Ας μην όμως συμμορφωθούμε με τον πνεύμα του κόσμου τούτου, μεριμνώντας εμείς γι’ αυτές, γιατί ο Θεός ξέρει από ποια έχουμε ανάγκη. Αντίθετα "ας μεταμορφωθούμε με την ανακαίνιση του νου" και ας στρέψουμε την καρδιά μας στον Θεό, στην βασιλεία και στην δικαιοσύνη Του. Είναι Αυτός η πρώτη προτεραιότητα μας, και εκείνος που καλύπτει κάθε ανάγκη μας υπεράφθονα. Είναι ο δικός Του πλούτος ο πραγματικός, ο ικανός να μας κάνει πλούσιους με χρυσάφι δοκιμασμένο, με χρυσάφι που δεν φθείρεται αλλά μένει για μας αποταμιευμένο στους ουρανούς.