Βιβλικές Αλήθειες

Δαβίδ και Γολιάθ (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Δαβίδ και Γολιάθ



Έχοντας δει στο άρθρο: «Σαμουήλ και Δαβίδ» πως ο Θεός έχρισε τον Δαβίδ βασιλιά, ας προχωρήσουμε τώρα στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση. Αυτή δίνεται στον Σαμουήλ Α 17 όπου, αρχίζοντας από τον στίχο 1 διαβάζουμε:

Σαμουήλ Α 17:1-10
"Και οι Φιλισταίοι συγκεντρώσαν τα στρατεύματα τους για πόλεμο, και ήταν συγκεντρωμένοι στην Σοκχώ, που ανήκει στον Ιούδα, και στρατοπέδευσαν ανάμεσα στην Σοκχώ και την Αζηκα, στην Εφες-δαμμειμ. Και ο Σαούλ και οι άνδρες Ισραήλ συγκεντρώθηκαν και στρατοπέδευσαν στην κοιλάδα Ηλά, και παρατάχθηκαν σε μάχη ενάντια στους Φιλισταίους. Και οι μεν Φιλισταίοι στέκονταν στο βουνό από την εδώ πλευρά, και ο Ισραήλ στέκονταν επάνω στο βουνό από την εκεί πλευρά. ενώ η κοιλάδα ήταν ανάμεσα τους. Και ένας άνδρας προμαχητής βγήκε από το στρατόπεδο των Φιλισταίων, ονομαζόμενος Γολιάθ, από τη Γαθ, ύψους 6 πηχών και μιας σπιθαμής. Και είχε χάλκινη περικεφαλαία επάνω στο κεφάλι του, και ήταν ντυμένος με αλυσιδωτό θώρακα. και το βάρος του θώρακα ήταν 5,000 σίκλων χαλκού. και επάνω στα σκέλη του είχε κνημίδες χάλκινες, κι ανάμεσα στους ώμους του ασπίδα χάλκινη. Και το κοντάρι του δόρατος τους ήταν σαν το αντί του υφαντή. και η λόγχη του δόρατος του ζύγιζε 600 σίκλους σιδήρου. και ένας κρατώντας την επιμηκή ασπίδα, προπορεύονταν μπροστά του. Και καθώς στάθηκε εβόησε προς τις παρατάξεις του Ισραήλ, και τους είπε: Γιατί βγαίνετε να παραταχθείτε σε μάχη; Δεν είμαι εγώ ο Φιλισταίος και σεις δούλοι του Σαούλ; Διαλέξτε για τον εαυτό σας έναν άνδρα και ας κατεβεί σε μένα. και αν μεν μπορέσει να πολεμήσει μαζί μου και να με θανατώσει, τότε εμείς θα γίνουμε δούλοι σας. αλλά αν εγώ υπερισχύσω εναντίον του, και τον θανατώσω, τότε εσείς θα είστε δούλοι μας, και θα δουλεύεται σε μας. Και ο Φιλισταίος είπε: εγώ εξουθένωσα τις παρατάξεις του Ισραήλ αυτήν την ημέρα. δώστε μου έναν άνδρα, για να μονομαχήσουμε."

Αν και το Ισραήλ είχε πολλές φορές στο παρελθόν βρεθεί σε πόλεμο με τους Φιλισταίους, αυτή φαίνονταν να είναι μια περίπτωση διαφορετική από τις άλλες. Ο λόγος είναι ότι αντί μιας κανονικής μάχης, οι Φιλισταίοι πρότειναν τον Γολιάθ, ένα βαριά οπλισμένο άντρα με ασυνήθιστες φυσικές ικανότητες, ο οποίος απειλούσε το Ισραήλ, ζητώντας κάποιον για να πολεμήσει μαζί του. Η αντίδραση του Ισραήλ στην πρόταση του δίνεται στον στίχο 11:

Σαμουήλ Α 17:11
"Όταν άκουσε ο Σαούλ και ολόκληρος ο Ισραήλ εκείνα τα λόγια του Φιλισταίου, ταράχθηκαν και φοβήθηκαν υπερβολικά."

Για να δούμε πόσο μακριά ήταν αυτή η αντίδραση απ’ όσα ο Θεός υπόσχονταν στον Λόγο Του για παρόμοιες περιπτώσεις, δεν έχουμε παρά να την συγκρίνουμε με το Λευιτικό 26:3, 7-8 και τον Ιησού του Ναυή 23:9-11. Έτσι εκεί διαβάζουμε:

Λευιτικό 26:3, 7-8
"Αν περπατάτε στα προστάγματα μου, και φυλάγετε τις εντολές μου, και εκτελείτε αυτές.........θα διώξετε τους εχθρούς σας και θα πέσουν μπροστά σας με μάχαιρα. και πέντε από σας θα διώξουν εκατό και εκατό από σας θα διώξουν δέκα χιλιάδες"

Επίσης ο Ιησούς του Ναυή 23:9-11 μας λέει:
"Ο Κύριος έδιωξε από μπροστά σας έθνη μεγάλα και δυνατά. και κανένας δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να σταθεί μπροστά σας. Ένας από σας θα διώξει χίλιους. γιατί Κύριος ο Θεός σας αυτός είναι που πολέμησε για σας, καθώς υποσχέθηκε σε σας. Προσέχετε λοιπόν πολύ στους εαυτούς σας να αγαπάτε Κύριο τον Θεό σας."

Η υπόσχεση του Θεού ήταν ότι αν περπατούσαν μαζί Του, ένας μόνο θα ήταν αρκετός για να διώξει χίλιους, και "εκατό ....θα διώξουν δέκα χιλιάδες". Ωστόσο εδώ βλέπουμε το εντελώς αντίθετο: ένας Φιλισταίος έκανε όλο το Ισραήλ να τρέμει! Αλλά ευτυχώς η ιστορία δεν τελειώνει εδώ:

Σαμουήλ Α 17:12, 16-23
"Και ήταν ο Δαβίδ, ο γιος εκείνος του Εφραθαίου, από την Βηθλεέμ - Ιούδα, του ονομαζόμενου Ιεσσαί. και είχε 8 γιους. και ο άνθρωπος αυτός στις ημέρες του Σαούλ είχε τάξη γέροντα ανάμεσα στους ανθρώπους....... Και ο Φιλισταίος πλησίαζε πρωί και βράδυ και στυλώνονταν για 40 ημέρες. Και ο Ιεσσαί είπε στον Δαβίδ τον γιο του: Πάρε, τώρα, για τα αδέρφια σου ένα εφά από τούτο το φρυγανισμένο σιτάρι, και τούτα τα 10 ψωμιά και τρέξε στο στρατόπεδο στα αδέρφια σου. και φέρε στον χιλίαρχο τούτα τα 10 νωπά τυριά, και δες αν οι αδερφοί σου υγιαίνουν, και πάρε απ’ αυτούς σημάδι. Και ο Σαούλ, κι αυτοί, και όλοι οι άνδρες Ισραήλ, ήταν στην κοιλάδα Ηλά, σε μάχη με τους Φιλισταίους. Και ο Δαβίδ σηκώθηκε το πρωί νωρίς. και αφήνοντας τα πρόβατα σε έναν φύλακα, πήρε, και πήγε, όπως τον πρόσταξε ο Ιεσσαί. και ήρθε στο περιχαράκωμα, ενώ ο στρατός έβγαινε σε παράταξη και αλάλαξαν για μάχη. επειδή ο Ισραήλ και οι Φιλισταίοι παρατάχθηκαν, στρατός απέναντι σε στρατό. Και ο Δαβίδ, αφήνοντας από πάνω του τα σκεύη στο χέρι του σκευοφύλακα, έτρεξε προς τον στρατό και ήρθε, και ρώτησε, τα αδέρφια του πως έχουν. Και ενώ μιλούσε μαζί τους ανέβαινε ο Φιλισταίος προμαχητής, αυτός από την Γαθ, Γολιάθ το όνομα, και μίλησε με τα ίδια λόγια. και ο Δαβίδ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕ."

Ο Δαβίδ μόλις είχε πάει στο πεδίο της μάχης για να δει τα αδέρφια του. Εκεί λοιπόν καθώς μιλούσε μαζί τους, είδε τον Γολιάθ να απειλεί ξανά το Ισραήλ. Τόσο ο Δαβίδ όσο και ο λαός άκουσαν αυτά που έλεγε ο Γολιάθ. Εντούτοις δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο. Πράγματι, ο στίχος 24 μας λέει:

Σαμουήλ Α 17:24
"Και όλοι οι άνδρες του Ισραήλ, καθώς είδαν τον άνδρα, έφυγαν από μπροστά του, και φοβήθηκαν πάρα πολύ."

Όπως φαίνεται, ο λαός συνέχιζε να αντιδρά το ίδιο, όπως σαράντα μέρες πιο πριν, δηλαδή με φόβο. Αυτό, ωστόσο δεν ίσχυε για τον Δαβίδ. Στους στίχους 25-26 διαβάζουμε:

Σαμουήλ Α 17:25-26
"Και οι άνδρες του Ισραήλ έλεγαν: Είδατε τον άνδρα αυτόν που ανεβαίνει; Σίγουρα ανέβηκε για να εξουθενώσει τον Ισραήλ. και όποιος τον θανατώσει, αυτόν θα τον πλουτίσει ο βασιλιάς με μεγάλα πλούτη, και θα του δώσει την θυγατέρα του και την οικογένεια του θα την κάνει ελεύθερη ανάμεσα στον Ισραήλ. Και ο Δαβίδ είπε στους άνδρες που στέκονταν κοντά του, λέγοντας: Τι θα γίνει στον άνδρα που θα πατάξει αυτόν τον Φιλισταίο, και θα αφαιρέσει από το Ισραήλ το όνειδος; Επειδή, ποιος είναι αυτός ο απερίτμητος Φιλισταίος, ώστε να εξουθενώσει τα στρατεύματα του ζωντανού Θεού; Και ο λαός του αποκρίθηκε κατά τον λόγο τούτον λέγοντας, Έτσι θα γίνει στον άνδρα που θα πατάξει αυτόν."

Τόσο ο Δαβίδ όσο και ο λαός άκουγαν και έβλεπαν τα ίδια πράγματα. Εντούτοις, η στάση τους απέναντι σ’ αυτά ήταν διαμετρικά αντίθετη. Έτσι ενώ ο λαός κοιτούσε το πρόβλημα και το αξιολογούσε με βάση ότι έβλεπε και ότι άκουγε, ο Δαβίδ κοιτούσε τον Λόγο του Θεού και αξιολογούσε το πρόβλημα ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ. Ενώ λοιπόν ο λαός αναρωτιόνταν "ποιοι είμαστε εμείς μπροστά στον Γολιάθ;", ο Δαβίδ αναρωτιόνταν "ποιος είναι ο Γολιάθ μπροστά στον Θεό;". Το θέμα λοιπόν δεν είναι τόσο το τι βλέπουμε, αλλά πως αξιολογούμε αυτό που βλέπουμε. Το αξιολογούμε με βάση τις πέντε μας αισθήσεις, την φαινομενική πραγματικότητα, όπως το Ισραήλ, ή με βάση τον Λόγο του Θεού, την αλήθεια, όπως ο Δαβίδ;

Οι λέξεις του Δαβίδ έκαναν τόσο μεγάλη εντύπωση, που τις ανάφεραν στον Σαούλ ο οποίος και κάλεσε να τον φωνάξουν:

Σαμουήλ Α 17:31-37
"Όταν ακούστηκαν οι λόγοι που είπε ο Δαβίδ, ανάγγειλαν προς τον Σαούλ. και παρέλαβε αυτόν. Και είπε ο Δαβίδ προς τον Σαούλ, Κανενός ανθρώπου η καρδιά ας μην ταπεινώνεται για αυτόν. ο δούλος σου θα πάει και θα πολεμήσει μ’ αυτόν τον Φιλισταίο. Και είπε ο Σαούλ προς τον Δαβίδ, Δεν μπορείς να πας εναντίον του Φιλισταίου αυτού για να πολεμήσεις μαζί του. διότι εσύ είσαι παιδί, αυτός δε άντρας πολεμιστής από τα νιάτα του. Και είπε ο Δαβίδ προς τον Σαούλ, Ο δούλος σου έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του, και ήρθε ένα λιοντάρι και μια αρκούδα, και άρπαξε πρόβατο από το ποίμνιο. και βγήκα από πίσω του, και πάταξα αυτό, και ελευθέρωσα αυτό από το στόμα αυτού. και καθώς σηκώθηκε εναντίον μου, άρπαξα αυτό από το σαγόνι, και το χτύπησα και το θανάτωσα. πάταξε ο δούλος σου και το λιοντάρι και την αρκούδα. και ο Φιλισταίος αυτός, ο απερίτμητος, θα είναι σαν ένα από αυτά, επειδή εξουθένωσε τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος. Και είπε ο Δαβίδ, ο Κύριος που με ελευθέρωσε από το χέρι του λιονταριού, και από το χέρι της αρκούδας, αυτός θα με ελευθερώσει και από το χέρι αυτού του Φιλισταίου. Και είπε ο Σαούλ προς τον Δαβίδ, πήγαινε, και ο Κύριος ας είναι μαζί σου,"

Όπως είναι προφανές, όπως και μεταξύ λαού και Δαβίδ έτσι και μεταξύ αυτού και του Σαούλ υπήρχε η ίδια διάσταση απόψεων. Έτσι για τον Σαούλ ο Δαβίδ δεν μπορούσε να πολεμήσει με τον Γολιάθ. Ο λόγος; Τα φυσικά γεγονότα: ο Δαβίδ δεν ήταν παρά ένα απλό παιδί, ένας βοσκός. Πως λοιπόν θα μπορούσε ποτέ να έχει τύχη ενάντια σ’ ένα τόσο δυνατό, έμπειρο και εξοπλισμένο πολεμιστή όπως ο Γολιάθ;

Από την άλλη πλευρά, ο Δαβίδ όχι μόνο θεωρούσε ότι μπορούσε να πολεμήσει με τον Γολιάθ, αλλά ήταν και σίγουρος ότι θα τον νικούσε. Ο λόγος; Η δύναμη του Θεού και οι υποσχέσεις του Λόγου Του. Πως αλήθεια θα μπορούσε ποτέ να έχει τύχη ο Γολιάθ μπροστά στην δύναμη του Θεού;

Τόσο ο Σαούλ λοιπόν όσο και ο Δαβίδ είχαν λόγους να πιστεύουν τα όσα πίστευαν. Ο μεν πρώτος είχε φυσικούς λόγους, ο δε δεύτερος πνευματικούς λόγους. Ο μεν πρώτος έβλεπε τα φυσικά δεδομένα (ύψος, όπλα, εμπειρία κτλ), ο δε δεύτερος τα πνευματικά δεδομένα (υποσχέσεις του Λόγου του Θεού). Ο μεν πρώτος έτρεμε από τον φόβο του, ο δε δεύτερος ήταν γεμάτος παρρησία. Ποιος από τους δυο τελικά διάλεξε να πιστέψει την σωστή πηγή πληροφόρησης, φαίνεται στους στίχους που ακολουθούν.

Σαμουήλ Α 17:40-51
"Και [ο Δαβίδ] πήρε την ράβδο του στο χέρι του, και διάλεξε για τον εαυτό του πέντε λίθους ομαλούς από τον χείμαρρο, και αφού έθεσε αυτούς στο ποιμενικό του σακίδιο και στο θυλάκιο, και την σφεντόνα στο χέρι του, πλησίαζε προς τον Φιλισταίο. Ο δε Φιλισταίος προχωρώντας έρχονταν και πλησίαζε προς τον Δαβίδ. και ο άντρας ο ασπιδοφόρος από μπροστά του. Και όταν περιέβλεψε ο Φιλισταίος, και είδε τον Δαβίδ, καταφρόνησε αυτόν. διότι ήταν παιδί και ξανθός και ωραίος στην όψη. Και είπε ο Φιλισταίος προς τον Δαβίδ, σκυλί είμαι εγώ, ώστε έρχεσαι προς εμένα με ράβδους; Και καταράστηκε ο Φιλισταίος τον Δαβίδ στους θεούς του. Και είπε ο Φιλισταίος προς τον Δαβίδ, Έλα προς εμένα, και θα παραδώσω τις σάρκες σου στα πουλιά του ουρανού, και στα θηρία του αγρού. Και είπε ο Δαβίδ προς τον Φιλισταίο, εσύ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαία, και δόρυ, και ασπίδα. εγώ όμως έρχομαι εναντίον σου στο όνομα του Κύριου των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία εσύ εξουθένωσες. την ημέρα αυτή θα σε παραδώσει ο Κύριος στο χέρι μου. και θα σε πατάξω, και θα σου αφαιρέσω το κεφάλι σου. και θα παραδώσω τα πτώματα του στρατοπέδου των Φιλισταίων αυτή την ημέρα στα πουλιά του ουρανού, και στα θηρία της γης. για να γνωρίσει όλη η γη ότι είναι Θεός στο Ισραήλ. και θα γνωρίσει όλο το πλήθος αυτό ότι ο Κύριος δεν σώζει με ρομφαία και δόρυ. διότι του Κύριου είναι η μάχη, και αυτός θα σας παραδώσει στο χέρι μας. Και όταν σηκώθηκε ο Φιλισταίος και πλησίαζε σε συνάντηση του Δαβίδ, ο Δαβίδ έσπευσε, και έδραξε σε μάχη ενάντια στον Φιλισταίο. Και απλώνοντας ο Δαβίδ το χέρι του στο σακίδιο, έλαβε από κει πέτρα, και σφεντόνησε, και χτύπησε τον Φιλισταίο στο μέτωπο του, ώστε η πέτρα μπήχτηκε στο μέτωπο του. και έπεσε κατά πρόσωπο στην γη. Και υπερίσχυσε ο Δαβίδ ενάντια στον Φιλισταίο με την σφεντόνα και τον λίθο, και χτύπησε τον Φιλισταίο και τον θανάτωσε. Αλλά δεν ήταν ρομφαία στο χέρι του Δαβίδ. οπότε ο Δαβίδ έδραξε, και αφού στάθηκε πάνω από τον Φιλισταίο, έλαβε την ρομφαία του, και έσυρε αυτήν από την θήκη, και θανατώνοντας αυτόν απέκοψε το κεφάλι του με αυτήν."

Ο Γολιάθ, ο Φιλισταίος που είχε κάνει όλο το Ισραήλ να τρέμει για σαράντα ημέρες, νικήθηκε από ένα νεαρό αγόρι που το μόνο του φυσικό όπλο ήταν ..... μια σφεντόνα και πέντε πέτρες. Εντούτοις, δεν ήταν τα φυσικά μέσα με τα οποία ο Δαβίδ πήγαινε εναντίον του αντιπάλου του. Πραγματικά, όπως ο ίδιος είπε προς τον Γολιάθ στον στίχο 45: "ΣΥ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαία και δόρυ και ασπίδα [φυσικά μέσα]. ΕΓΩ ΟΜΩΣ έρχομαι εναντίον σου στο όνομα ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ" Τι κι αν είχε ο Γολιάθ φυσικά μέσα; Τι κι αν ήταν δυνατός; Μήπως οι δυνάμεις του ήταν μεγαλύτερες από τις δυνάμεις του Κυρίου ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ; Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι κατά πόσο έχουμε ή όχι φυσικά μέσα, φυσικές δυνάμεις αλλά κατά πόσο ή όχι εμπιστευόμαστε ΤΟ Όπλο, ΤΗΝ Δύναμη, που λέγεται ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Το Όπλο είναι εκεί και μας περιμένει. Ήταν εκεί για το Ισραήλ όλες τις ημέρες που τρέμανε από τον φόβο τους. Εντούτοις αυτοί αντί να τον εμπιστευτούν έψαχναν σωτηρία "με ρομφαία και δόρυ", με φυσικούς τρόπους, και αφού δεν την βρήκαν τρομοκρατήθηκαν. Όπως οι Παροιμίες 18:10 μας λένε:

Παροιμίες 18:10
"Το όνομα του Κύριου είναι πύργος οχυρός. ο δίκαιος καταφεύγων σ’ αυτόν είναι σε ασφάλεια"

Το μόνο ισχυρό οχυρό μας είναι ο Κύριος. Μόνο πίσω Του υπάρχει πραγματική ασφάλεια. Είτε οχυρωνόμαστε λοιπόν πίσω Του ελπίζοντας στον ΚΥΡΙΟ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ όπως ο Δαβίδ, είτε ψάχνουμε την ασφάλεια μας κάπου αλλού, σε φυσικές δυνάμεις όπως ο Γολιάθ και το Ισραήλ. Όπως ο Ιερεμίας 9:23-24 μας λέει:

Ιερεμίας 9:23-24
"Έτσι λέει ο Κύριος: Ας μη καυχιέται ο σοφός στη σοφία του, κι ας μη καυχιέται ο δυνατός στη δύναμη του, ας μη καυχιέται ο πλούσιος στον πλούτο του. αλλ’ εκείνος που καυχιέται, ας καυχιέται σε τούτο: Ότι εννοεί και γνωρίζει εμένα, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, που κάνω έλεος, κρίση και δικαιοσύνη επάνω στη γη. επειδή σ’ αυτά ευαρεστούμαι λέει ο Κύριος."

Τάσος Κιουλάχογλου