Σεδράχ, Μισάχ και Αβδε-νεγώ (Δανιήλ 3:16-18)
Στον Δανιήλ 3 διαβάζουμε για τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδέ-νεγώ, τρεις άνδρες, που μαζί με τον Δανιήλ, είχανε διοριστεί σε θέσεις εξουσίας στην επαρχία της Βαβυλώνας (Δανιήλ 2:49). Αυτοί ήταν ευσεβείς Εβραίοι τους οποίους ο Θεός είχε προικίσει με "γνώση και σύνεση σε κάθε μάθηση και σοφία" (Δανιήλ 1:17), και τους οποίους είχε προωθήσει σ’ αυτές τις θέσεις εξουσίας. Όπως ίσως μπορούμε να φανταστούμε, εξαιτίας της θέσης τους είχαν πρόσβαση σε πολλά πράγματα που όχι μόνο οι Εβραίοι αλλά και η πλειοψηφία των ντόπιων δεν είχε. Εντούτοις μια μέρα η κατάσταση άλλαξε. Ο Ναβουχοδονόσορ, το αφεντικό τους, είχε φτιάξει μια χρυσαφένια εικόνα και απαιτούσε από όλους στο βασίλειο να την προσκυνήσουν. Αν κάποιος απειθούσε, θα ρίχνονταν σε καμίνι φωτιάς. Έτσι, ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ αντιμετώπιζαν μια πρόκληση: θα ακολουθούσαν την διαταγή του βασιλιά, υπερασπίζοντας τις ζωές τους, τις ευλογίες τους, τις οικογένειες τους, τις θέσεις τους, ζητώντας πιθανόν έπειτα "συγγνώμη" από τον Θεό, ή θα υπάκουαν στον Λόγο Του μη προσκυνώντας ποτέ αυτό το είδωλο; Ο Δανιήλ 3:8-12 μας λέει ότι επέλεξαν το τελευταίο. Έτσι τους έφεραν μπροστά στον βασιλιά, που και αν πολύ θυμωμένος μαζί τους, αποφάσισε να τους δώσει μια ακόμη ευκαιρία: "αν όμως, δεν προσκυνήσετε, θα ριχτείτε την ίδια ώρα στο μέσον από το καμίνι της φωτιάς που καίει. και ποιος είναι εκείνος ο θεός, που θα σας ελευθερώσει από τα χέρια μου;" (Δανιήλ 3:15) τους είπε. Τότε ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδε-νεγω απάντησαν:
Δανιήλ 3:16-18
"Ο Σεδράχ, ο Μισάχ, και ο Αβδέ-νεγώ απάντησαν, και είπαν στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορ: Εμείς δεν έχουμε ανάγκη να σου απαντήσουμε για το πράγμα αυτό. Αν είναι, ο Θεός μας που εμείς λατρεύουμε, είναι δυνατός να μας ελευθερώσει από το καμίνι της φωτιάς που καίει. και από το χέρι σου βασιλιά θα ελευθερώσει. Αλλά, και αν όχι, ας είναι σε σένα γνωστό, βασιλιά, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύουμε, και την χρυσαφένια εικόνα, που έχεις στήσει, δεν την προσκυνούμε"
Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ είχαν αποφασίσει ότι με κανένα τρόπο δεν θα προσκυνούσαν αυτό το είδωλο. Αν και γνώριζαν ότι ο Θεός μπορούσε να τους ελευθερώσει, δεν το θεωρούσαν και δεδομένο. Υπάκουαν στον Θεό χωρίς όρους και συνθήκες, και ακόμα και αν δεν τους ελευθέρωνε ("Αλλά, και αν ΟΧΙ") δεν θα προσκυνούσαν τα είδωλα του βασιλιά ("ας είναι σε σένα γνωστό, βασιλιά, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύουμε, και την χρυσαφένια εικόνα, που έχεις στήσει, δεν την προσκυνούμε"). Όπως ο Δανιήλ 3:28 λέει: είχαν παραδώσει τα σώματα τους για να μην λατρεύσουν κανένα άλλο παρά μόνο τον Θεό τους. Η απάντηση τους έκανε τον βασιλιά ακόμα πιο άγριο και το καμίνι ακόμα πιο θερμό. Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ ρίχτηκαν αμέσως εκεί. Εντούτοις κάτι εντελώς απροσδόκητο έκανε τον βασιλιά και τους συμβούλους του να εκπλαγούν. Αντί οι τρεις άνθρωποι που ρίχτηκαν στον λάκκο να καούν αμέσως, αυτοί περπατούσαν μέσα σ’ αυτόν, όχι μόνοι αλλά με κάποιον άλλο που η όψη του ήταν "όμοια με υιό Θεού" (Δανιήλ 3:25). Αμέσως, ο βασιλιάς διέταξε να τους βγάλουν έξω. Η αντίδραση του δίνεται στους στίχους 28-30:
Δανιήλ 3:28-30
"Τότε ο Ναβουχοδονόσορας μίλησε και είπε: Ευλογητός ο Θεός του Σεδράχ, του Μισάχ και του Αβδέ-νεγω, που έστειλε τον άγγελο του και ελευθέρωσε τους δούλους του, που έλπισαν σ’ αυτόν, και παράκουσαν τον λόγο του βασιλιά, και παρέδωσαν τα σώματα τους, για να μη λατρεύσουν ούτε να προσκυνήσουν άλλον θεό, εκτός από τον Θεό τους. Γι’ αυτό, βγάζω ένα διάταγμα, ότι κάθε λαός, έθνος, και γλώσσα, που θα μιλήσει κακό ενάντια στον Θεό του Σεδράχ, του Μισάχ, και του Αβδέ-νεγώ, θα καταμελιστούν, και τα σπίτια τους θα γίνουν κοπρώνες. επειδή δεν υπάρχει άλλος Θεός, που να μπορεί να ελευθερώσει με τέτοιο τρόπο. Τότε ο βασιλιάς, προβίβασε τον Σεδράχ, τον Μισάχ, και τον Αβδέ-νεγώ, στην επαρχία της Βαβυλώνας."
Μερικές φορές, αυτό στο οποίο εστιάζουμε την προσοχή μας σε αποσπάσματα σαν και αυτό, είναι οι ευλογίες και η ελευθέρωση του Θεού. Και ναι αυτά θα πρέπει να έχουν την προσοχή μας. Ωστόσο, αυτό στο οποίο θα ήθελα να δώσω έμφαση σήμερα, είναι η υπακοή αυτών των ανθρώπων και το γεγονός ότι αυτή ήταν δίχως όρους. Πραγματικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάκουαν τον Θεό υπό την συνθήκη ότι θα τους ελευθέρωνε. Ακόμα και αν δεν τους ελευθέρωνε, αυτοί θα συνέχιζαν να είναι υπάκουοι. Γυρίζοντας αυτό σε μας, θα πρέπει να υπάκουμε τον Θεό χωρίς όρους, απλά επειδή έχουμε αποφασίσει να υποταχτούμε πλήρως σ’ Αυτόν. Είναι η χωρίς όρους υποταγή που είναι η πηγή της υπακοής μας. Φυσικά ο Θεός μπορεί να ελευθερώσει, αλλά η υπακοή μας δεν θα πρέπει να βασίζεται σ’ αυτήν ή σε οποιαδήποτε άλλη συνθήκη.