Ο Θεός σ' αγαπά
Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού αυτού είδαμε ότι η Βίβλος είναι το βιβλίο που ο Θεός έδωσε για να μάθουμε γι’ Αυτόν. Για να μάθει κανείς κάποιον ο καλύτερος τρόπος είναι να προσφύγει στην πηγή, δηλαδή στις πληροφορίες που το πρόσωπο αυτό έχει δώσει. Παρόμοια, για να μάθει κάποιος για τον Θεό ο μόνος έγκυρος τρόπος είναι να διαβάσει την προσωπική Του αποκάλυψη: την Βίβλο.
Εκεί θα δει ότι ένα από τα πράγματα που ο Θεός αναφέρει πολύ συχνά είναι να ελπίζουμε σ’ Αυτόν, δηλαδή να τον εμπιστευόμαστε. Για παράδειγμα οι Παροιμίες 3/γ/5-6 μας λένε:
Παροιμίες 3/γ/5-6
"ΕΛΠΙΖΕ ΕΠΙ ΚΥΡΙΟΝ ΕΞ’ ΟΛΗΣ ΣΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου. εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου."
Σ’ αυτό το απόσπασμα ο Θεός μας καλεί όχι απλώς να τον εμπιστευτούμε, αλλά να τον εμπιστευτούμε με όλη μας την καρδιά, δηλαδή πλήρως, 100%. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι όλοι μας θα συμφωνήσουμε ότι για να εμπιστευτεί κανείς κάποιον και να έχει μια καλή σχέση μαζί του θα πρέπει να τον γνωρίζει καλά. Όσο καλύτερα γνωρίζεις κάποιον τόσο καλύτερη μπορεί να είναι και η σχέση σου μαζί του και τόσο ευκολότερα και περισσότερο μπορείς να τον εμπιστευτείς.
Στο παραπάνω απόσπασμα ο Θεός μας καλεί να τον εμπιστευτούμε με όλη μας την καρδιά. Όμως πως μπορεί αυτό να είναι δυνατόν εάν δεν τον γνωρίζουμε; Και πως είναι δυνατόν να τον γνωρίσουμε; Ο μόνος έγκυρος τρόπος είναι μέσω της Βίβλου, όπου ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του.
Σήμερα λοιπόν θα πάμε στην Βίβλο προσπαθώντας να δούμε τι είναι αυτό το οποίο κινεί τον Θεό και επί την βάση του οποίου Αυτός δρα. Πιστεύω ότι η γνώση των κινήτρων του Θεού θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε καλύτερη κατανόηση του υπέροχου χαρακτήρα Του και επομένως θα μας βοηθήσει να τον εμπιστευτούμε πλήρως, 100% όπως και μας ζητάει. Για να αρχίσουμε, ας πάμε στην Ιωάννου Α 4/δ/8:
Ιωάννου Α 4/δ/8
"......ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ"
Αυτές οι τρεις λέξεις είναι πιθανόν πάνω από αρκετές για να δώσουν απαντήσεις σε πολλές από τις ερωτήσεις που μπορεί να έχουμε σχετικά με τον Θεό. Ο Θεός είναι αγάπη. Το "κίνητρο" από το οποίο Αυτός κινείται είναι ΑΓΑΠΗ. Και όπως κάθε κίνητρο φανερώνετε από τις ανάλογες πράξεις, έτσι και στην περίπτωση του Θεού το κίνητρο Του, η αγάπη, βρίσκεται πίσω από όλες τις πράξεις Του μερικές από τις οποίες θα δούμε σ’ αυτό το άρθρο.
1. Ο Θεός μας αγαπά - Έδωσε τον μοναδικό Γιο Του για μας.
Για να αρχίσουμε την εξέταση μερικών από τις πράξεις του Θεού που αποδεικνύουν έμπρακτα την αγάπη Του, ας πάμε στην Ιωάννου Α 4/δ/9. Εκεί λέει:
Ιωάννου Α 4/δ/9
"Εν τούτο ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ η αγάπη του Θεού προς ημάς....."
Όπως είπαμε προηγουμένως, η αγάπη πρέπει να φανερώνεται από τα ανάλογα έργα. Εδώ ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι όντως ο Θεός μας αγαπά και ότι η αγάπη του αυτή φανερώθηκε. Ας συνεχίσουμε λοιπόν για να δούμε πως φανερώθηκε:
Ιωάννου Α 4/δ/9
"Εν τούτο εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι’ αυτού"
Ο τρόπος με τον οποίον ο Θεός έδειξε την αγάπη του προς εμάς ήταν με το να στείλει το μοναχοπαίδι του (αυτό σημαίνει "μονογενής") στον κόσμο έτσι ώστε να ζήσουμε μέσω αυτού. Επίσης, ας δούμε και ένα απόσπασμα από το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο:
Κατά Ιωάννη 3/γ/16
"Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε
έδωκε......"
Η αγάπη φανερώνετε από τις ανάλογες πράξεις και εδώ ο Λόγος του Θεού είναι πάλι έτοιμος να μας πει τι ΕΔΩΣΕ ο Θεός σαν αποτέλεσμα της αγάπης Του για μας. Ας συνεχίσουμε λοιπόν στο ίδιο απόσπασμα:
Κατά Ιωάννη 3/γ/16-17
"Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε
τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, διά να κρίνει τον κόσμον, αλλά διά να σωθεί ο κόσμος διά αυτού."
Δεν θα πρέπει να προσπεράσουμε τις λέξεις αυτές με ταχύτητα αλλά θα πρέπει να αφιερώσουμε κάποιο χρόνο για να σκεφτούμε το νόημα και την σημασία αυτών που λέγονται από αυτές τις λέξεις. Έτσι σύμφωνα με ότι διαβάσαμε ο Θεός μας αγάπησε και γι’ αυτόν τον λόγο έδωσε τον μοναχογιό Του να πεθάνει για μας ώστε εμείς να έχουμε ζωή αιώνια. Για να καταλάβουμε το μέγεθος αυτής της θυσίας ας υποθέσουμε ότι κάποιος έχει ένα παιδί. Θα το έδινε να πεθάνει, για οποιοδήποτε λόγο; Το πιθανότερο είναι πως όχι. Ο Θεός όμως αποφάσισε να δώσει το μοναχογιό Του για μας. Εάν δεν το είχε κάνει αυτό τότε κανένας μας δεν θα μπορούσε να έχει αιώνια ζωή. Έχοντας δει την φοβερή αυτή θυσία η ερώτηση είναι: γιατί ο Θεός αποφάσισε να κάνει κάτι τέτοιο;. Ποιο ήταν το κίνητρο Του; Σύμφωνα με τους παραπάνω στίχους το κίνητρο του Θεού δεν ήταν άλλο από ΑΓΑΠΗ. Τόσο μεγάλη αγάπη που έφτασε να δώσει τον ίδιο Του τον μοναχογιό για μας. Αυτή ήταν η κορυφαία πράξη Του που απόδειξε την απέραντη αγάπη Του για μας. Πλήρωσε για μας με μια τιμή που δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Όλοι λοιπόν έχουν ένα κίνητρο για τις πράξεις τους. Και ο Θεός έχει ένα κίνητρο για τις πράξεις Του και αυτό δεν είναι άλλο από ΑΓΑΠΗ.
Αυτή η απέραντη αγάπη του Θεού γίνεται ακόμη πιο φανερή από το ότι ο Θεός δεν πλήρωσε αυτήν την τιμή επειδή αγάπησε κάποιους πολύ ευγενικούς και καλούς προς Αυτόν ανθρώπους. Στην κοινωνία μας, είναι πολύ συνηθισμένο να αγαπάς αυτούς που είναι καλοί και ευγενικοί μαζί σου. Αλλά δεν συνέβη έτσι με τον Θεό. Για να δούμε πως συνέβη, ας πάμε στους Ρωμαίους 5:
Προς Ρωμαίους 5/ε/6-10
"Επειδή ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν
υπέρ των ασεβών. Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις. επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνει. Αλλ’
ο Θεός ΔΕΙΚΝΥΕΙ την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανε υπέρ ημών. πολλώ μάλλον λοιπόν, αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθεί από της οργής δι’ αυτού. Διότι, εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθεί διά της ζωής αυτού."
Σύμφωνα με αυτό το απόσπασμα, δεν ήταν ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό πρώτα και έπειτα, αφού αποφασίσαμε ότι μας αρέσει, αποφάσισε και Αυτός να μας αγαπήσει και γι’ αυτόν τον λόγω πλήρωσε την τόσο υψηλή αυτήν τιμή. Όπως οι παραπάνω στίχοι μας λένε, για έναν δίκαιο ίσως μερικοί να ήταν αρκετά τολμηροί ώστε να δώσουνε και την ζωή τους. Αλλά ο Θεός δεν έδωσε τον Γιο Του όταν ήμασταν δίκαιοι. Αντίθετα, ο Θεός ΕΔΕΙΞΕ την αγάπη Του με το γεγονός ότι "ενώ ημείς ήμεθα ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανε υπέρ ημών". Σήμερα, αφού κάποιος πιστέψει στον Ιησού Χριστό παύει να είναι αμαρτωλός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνει λάθη η δεν μπορεί να αμαρτάνει. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι κάνει λάθη δεν τον καθιστά αμαρτωλό στην φύση του. Ο λόγος είναι ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε για μας και πήρε την αμαρτωλή φύση μας επάνω του και αντ’ αυτής ντυθήκαμε δικαιοσύνη. Σήμερα λοιπόν δεν είμαστε αμαρτωλοί στα μάτια του Θεού αλλά δίκαιοι. Όμως γιατί όλα αυτά συμβήκανε; Συμβήκανε ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕ. Μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε έδωσε τον Γιο Του για κάποιους οι οποίοι ήταν εχθροί του εκ φύσεως αφού εκ φύσεως ήταν αμαρτωλοί. Αλλά ας δούμε ακόμη ένα απόσπασμα πάνω σ’ αυτό:
Εφεσίους 2/β/1-3
"Και εσάς όντας νεκρούς [δηλαδή "που ήσασταν νεκροί"] διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν. εις τας οποίας περιεπατήσατε
ποτέ [δηλαδή "κάποτε", στο παρελθόν] κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας. μεταξύ των οποίων και ημείς πάντες ανεστράφημεν
ποτέ [δηλαδή "κάποτε", στο παρελθόν] κατά τας επιθυμίας της σαρκός ημών, πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών. και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί."
Αυτό το απόσπασμα περιγράφει την κατάσταση μας πριν να πιστέψουμε. Έμφαση έχει προστεθεί στο γεγονός ότι σ’ αυτούς τους στίχους ο Λόγος του Θεού μιλάει υποθέτοντας ότι όλα αυτά γίνανε στο παρελθόν. Ο λόγος για την προστιθέμενη έμφαση είναι ότι σήμερα υπάρχουν διάφοροι που διδάσκουν ότι ακόμα και αφού πιστέψεις στον Ιησού Χριστό συνεχίζεις να είσαι αμαρτωλός και νεκρός στις αμαρτίες. Δηλαδή αυτό που ο Λόγος του Θεού ορίζει σαν παρελθόν για μας, το παρουσιάζουν σαν παρόν. Παρόλα αυτά δεν είναι αυτό το οποίο ο Λόγος του Θεού λέει. Σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού "ΗΜΑΣΤΑΝ [παρελθόν] νεκροί διά τα αμαρτήματα." (προς Εφεσίους 2/β/5) Ήμασταν νεκροί και εζωοποιηθήκαμε. Επίσης, "ΗΜΑΣΤΑΝ [παρελθόν] τέκνα οργής όπως και οι λοιποί". Πριν κάποιος πιστέψει στον Χριστό, η περιγραφή είναι "νεκρός διά τας παραβάσεις και τις αμαρτίες", "εκ φύσεως τέκνα οργής". Όλα αυτά πριν πιστέψει. Γιατί αφού πιστέψει μια τεράστια αλλαγή συμβαίνει η οποία δίνετε στη συνέχεια του ίδιου αποσπάσματος:
Εφεσίους 2/β/4-9
"Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού (κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι) και συνανέστησεν και συνεκάθησεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού. διά να δείξει εις τους επερχομένους αιώνας τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού διά της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού.
Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως. και τούτο δεν είναι από σας. Θεού το δώρον. ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθεί τις"
Έχοντας δει στους στίχους 1-3 την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν ("νεκροί διά τα αμαρτήματα") βλέπουμε εδώ την αλλαγή αυτής της κατάστασης. Η λέξη "όμως" στην αρχή του στίχου 4 εισαγάγει την αλλαγή και φέρει σε αντιδιαστολή ότι ειπώθηκε στους στίχους 1-3 με ότι ακολουθεί. Και αυτό που ακολουθεί μας λέει ότι Ο ΘΕΟΣ (όχι εσύ και εγώ αλλά ο Θεός) ήταν αυτός ο οποίος από νεκρούς μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό. Επίσης βλέπουμε ότι όχι μόνο μας ζωοποίησε αλλά μας "συνανέστησε και μας συνεκάθισε στα επουράνια διά του Ιησού Χριστού" Όπως βλέπουμε πάλι αόριστος χρησιμοποιείτε. Γιατί άραγε; Μήπως καθόμαστε τώρα στον ουρανό; Όχι. Παρότι όμως δεν καθόμαστε τώρα στον ουρανό, για τον Θεό αυτό είναι μια τελειωμένη δουλεία. Για τον Θεό, δεν κάθεσαι σε μια καρέκλα διαβάζοντας αυτό το άρθρο αλλά στον ουρανό. Δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα (θα υλοποιηθεί όταν επιστρέψει ο Ιησούς Χριστός) αλλά επειδή πίστεψες στον Χριστό, ο Θεός το θεωρεί τελειωμένη υπόθεση. Δεν απαίτησε την εργασία σου και τα καλά σου έργα για να συμβεί. Εάν εκτός από την πίστη σου στον Χριστό απαιτούνταν και κάτι άλλο (μερικά καλά έργα για παράδειγμα) τότε ο Θεός δεν θα χρησιμοποιούσε αόριστο αφού ο αόριστος δείχνει κάτι το οποίο είναι ήδη παρελθόν, είναι ήδη τελειωμένο. Γι’ αυτό το κείμενο λέει: "Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι (παρόν - είσαι σωσμένος ΤΩΡΑ) διά της πίστεως ...... ΟΥΧΙ ΕΞ ΕΡΓΩΝ" Τώρα δεν είσαι πλέον ένας αμαρτωλός (ΗΣΟΥΝΑ αμαρτωλός). Για τον Θεό τώρα είσαι σωσμένος. Για τον Θεό είσαι ήδη καθισμένος στα επουράνια. Για τον Θεό, ζωοποιήθηκες και συναναστήθηκες μαζί με τον Χριστό. Αυτή είναι η κατάσταση για τον Θεό. Αυτό είναι το οποίο ο Θεός νομίζει, και αν εμείς βλέπαμε μέχρι τώρα διαφορετικά τον εαυτό μας αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για να προσαρμόσουμε τις αντιλήψεις μας στις αντιλήψεις του Θεού για τον εαυτό μας.
Έχοντας δει όλα αυτά, και έχοντας δει ότι δεν αξίζαμε αυτά που ο Θεός έκανε (ήμασταν νεκροί στα αμαρτήματα), η ερώτηση είναι γιατί τότε ο Θεός τα έκανε; Ποιο ήταν το κίνητρο Του. Το είδαμε πιο πριν στους Ρωμαίους 5, και το βλέπουμε επίσης και εδώ: "ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΗΓΑΠΗΣΕΝ ΗΜΑΣ". Ο λόγος για τον οποίον ο Θεός έκανε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα διαθέσιμα είναι γιατί μας αγάπησε. Και μας αγάπησε πολύ. Τόσο πολύ που έδωσε τον Γιο Του ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να σώζετε, να λογίζεται σαν αναστημένος μαζί με τον Χριστό και σαν καθισμένος στα επουράνια, να είναι δίκαιος και να είναι επιπρόσθετα μερικά άλλα υπέροχα πράγματα που πιστεύω θα έχουμε την ικανότητα να καλύψουμε στο μέλλον. Αυτό όμως που θέλω να τονίσω περισσότερο εδώ είναι το κίνητρο του Θεού που τον οδήγησε στο να κάνει όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα. Το κίνητρο αυτό, δεν ήτανε η αξία μου ή η αξία σου αλλά η αγάπη που ο Θεός είχε και έχει για μας.
Έπειτα από όλα αυτά, είναι δυνατόν να απορούμε αν ο Θεός πραγματικά μας αγαπά; Αλήθεια, υπάρχει κάτι για το οποίο ΠΛΗΡΩΣΕΣ που να μην έχει αξία για σένα; Μάλλον όχι. Ο Θεός ΠΛΗΡΩΣΕ για σένα και για μένα, και πλήρωσε τόσο ακριβά όσο ακριβή ήταν η ζωή του Γιου Του. Είναι λοιπόν δυνατόν να σταματήσει να μας αγαπάει έστω και ένα δευτερόλεπτο. Όχι βέβαια.
Για να καταλήξουμε λοιπόν: Εάν αναρωτιέσαι γιατί ο Θεός έκανε όλα αυτά τα πράγματα διαθέσιμα σε μας, με μονή συνθήκη να πιστέψουμε στον Χριστό, η απάντηση είναι επειδή ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕ.
2. Ο Θεός μας αγαπά - Μας έκανε παιδιά Του
Αν και έχουμε ήδη δει πολλά, μέσα από τα οποία ο Θεός δείχνει την αγάπη Του, ας δούμε ένα ακόμη στην Ιωάννου Α.
Ιωάννου Α 3/γ/1-2
"Ίδετε οποίαν αγάπην έδωκεν εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν
τέκνα Θεού. δια τούτο ο κόσμος δεν γνωρίζει ημάς, διότι δεν εγνώρισεν αυτόν. Αγαπητοί,
τώρα είμεθα τέκνα Θεού........"
Σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα, ο Θεός μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε όταν πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό μας έκανε παιδιά Του. Επομένως, εάν αναρωτιέσαι ποιος ήταν ο λόγος που ο Θεός σ’ έκανε παιδί Του, η απάντηση είναι ότι επειδή σ’ αγάπησε. Στον κόσμο είναι πολύ συνηθισμένο οι άνθρωποι να προσπαθούν να φτιάξουν καλές σχέσεις με εκείνους που διαθέτουν κάποια δύναμη, και εδώ ο Θεός που δεν διαθέτει απλώς κάποια δύναμη αλλά ΟΛΗ την δύναμη, έχει κάνει, εξ’ αιτίας της αγάπης Του, ελεύθερα διαθέσιμο στους ανθρώπους να γίνουν παιδιά Του, μέσω της πίστης στον Χριστό (δες επίσης Γαλάτες 3/γ/26). Επίσης ας πάμε στους Ρωμαίους 5/ε/5:
Ρωμαίους 5/ε/5
"η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια
πνεύματος αγίου του δοθέντος εις ημάς"
Είδαμε προηγουμένως ότι σαν αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού, όταν πιστέψαμε στον Γιο Του γίναμε παιδιά Του. Τώρα βλέπουμε και την απόδειξη του ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Αυτήν η απόδειξη δεν είναι άλλη από την ύπαρξη του αγίου πνεύματος μέσα μας. Και αυτή δεν είναι απόδειξη μόνο του ότι είμαστε παιδιά του Θεού, αλλά και απόδειξη και αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού προς εμάς.
3. Ο Θεός μας αγαπά - μας εκπαιδεύει
Ένας άλλος χώρος όπου η αγάπη του Θεού φανερώνεται είναι στον χώρο της εκπαίδευσης και της διόρθωσης. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από μας θα συμφωνήσουμε ότι εάν και η εκπαίδευση και διόρθωση δεν είναι από τα πράγματα που κάποιος θα αποδέχονταν πάντα ευχάριστα, εντούτοις γίνονται μόνο από εκείνους που μας αγαπάνε και είναι μια απόδειξη της αγάπης που τρέφουν για μας. Πραγματικά, φανταστείτε μια οικογένεια όπου οι γονείς δεν διορθώνουν τα παιδιά τους. Είναι δυνατόν σε μια τέτοια οικογένεια τα παιδιά να μάθουν ποτέ ότι μερικές φορές αυτό το οποίο κάνουν δεν είναι το σωστότερο; Και αλήθεια, ποιος θα χαρακτήριζε μια τέτοια υποθετική συμπεριφορά των γονέων σαν αγάπη; Επομένως, ένας τομέας όπου η αγάπη μπορεί να φανερωθεί είναι και ο τομέας της εκπαίδευσης και της διόρθωσης, και ο Θεός σαν ένας στοργικός Πατέρας φανερώνει την αγάπη Του και σ’ αυτόν τον τομέα επίσης. Για να το δούμε, ας πάμε στην Εβραίους 12/ιβ/6:
Εβραίους 12/ιβ/6
"Διότι όντινα αγαπά ο Κύριος παιδεύει"
Ο Θεός μας εκπαιδεύει, όπως οι στοργικοί γονείς εκπαιδεύουν τα παιδιά τους1. Και γιατί το κάνει αυτό; Γιατί μας ΑΓΑΠΑ2.
4. Ο Θεός μας αγαπά - Δεν τον φοβόμαστε: Τον σεβόμαστε
Έχοντας δει πόση πολλή αγάπη έχει ο Θεός για μας η ερώτηση είναι πως θα πρέπει να πάμε σ’ Αυτόν. Μήπως θα πρέπει να πάμε όπως πηγαίνει κάποιος σε ένα ......τέρας η σε κάποιον που είναι κακός και θα τον βλάψει; Εάν πάμε κάπως έτσι φαίνεται ότι δεν έχουμε καταλάβει ή δεν έχουμε αποδεχτεί ότι ο Θεός μας αγαπά. Ο Θεός δεν θέλει να τον φοβόμαστε σαν τον μπαμπούλα, αλλά να τον σεβόμαστε σαν τον Πατέρα μας που μας αγάπησε και πλήρωσε με το αίμα του μοναχογιού Του έτσι ώστε να μας κάνει παιδιά Του, να μας σώσει, να μας δικαιώσει, να μας καθίσει στα επουράνια, να βάλει πνεύμα άγιο μέσα μας κτλ. Είναι πραγματικά πολύ διαφορετικό πράγμα να φοβάσαι κάποιον από το να σέβεσαι κάποιον. Η Ιωάννου Α μας λέει σχετικά με τον φόβο:
Ιωάννου Α 4/δ/18-19
"Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τέλεια αγάπη έξω διώκει τον φόβον. διότι ο φόβος έχει κόλασιν. και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη. Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς"
Εάν πραγματικά αγαπάμε τον Θεό τότε δεν θα πρέπει να τον φοβόμαστε. Αντίθετα θα πρέπει να τον σεβόμαστε. Όποιος φοβάται λέει ο Λόγος, δεν είναι τέλειος στην αγάπη. Σίγουρα κάποιος ίσως να έχει λόγους να φοβάται κάποιον ο οποίος μπορεί να τον βλάψει και δεν γνωρίζει πως να τον αντιμετωπίσει ή κάποιον του οποίου δεν γνωρίζει τα κίνητρα και τις προθέσεις. Παρόλα αυτά, δεν έχεις κανένα λόγο να φοβάσαι κάποιον ο οποίος αποδεδειγμένα σ’ αγαπά. Ο Θεός δηλώνει μέσα στον Λόγο Του ότι μας αγαπά και το έχει αποδείξει με όλες αυτές τις πράξεις που είδαμε, εάν και σίγουρα υπάρχουν πολλές άλλες τις οποίες μπορεί κάποιος να βρει μόνος του. Υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να φοβόμαστε τον Θεό; Όχι βέβαια. Σε αντίθεση, σεβόμαστε τον Θεό σαν κάποιον που αποδεδειγμένα μας αγαπά.
5. Ο Θεός μας αγαπά - Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη Του
Έχοντας δει τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους η αγάπη του Θεού έχει φανερωθεί, καθώς επίσης και ότι επειδή ακριβώς ο Θεός μας αγαπά δεν τον φοβόμαστε αλλά τον σεβόμαστε, θα προχωρήσουμε για να δούμε ότι όχι μόνο ο Θεός μας αγαπά αλλά και τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη Του. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός μας αγάπησε, μας αγαπά και θα μας αγαπά για πάντα. Ας πάμε στους Ρωμαίους 8/η/38-39 για να το δούμε:
Ρωμαίους 8/η/38-39
"Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος,
ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίσει ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών"
Ο Θεός μας αγαπά και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη Του. Είναι αυτήν η αγάπη η οποία τον κίνησε, όταν ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, να κάνει όλα εκείνα τα υπέροχα πράγματα που είδαμε. Είναι η ίδια αγάπη η οποία τον κινεί και σήμερα στις σχέσεις Του μαζί μας. Και είναι η ίδια αγάπη η οποία θα συνεχίζει να τον κινεί κάθε μέρα, για πάντα.
Αναστάσιος Κιουλάχογλου
Υποσημειώσεις
1. Στην Καινή Διαθήκη, το ρήμα "παιδεύω", δεν έχει την σημασία που έχει σήμερα. Αντίθετα, σημαίνει "εκπαιδεύω" όπως η παράγωγη λέξη "παιδεία" σημαίνει εκπαίδευση.
2. Φυσικά το κατά ποσό κάποιος θα υπακούσει στην διόρθωση και την εκπαίδευση που ο Θεός δίνει και η οποία έρχεται από την Βίβλο που είναι "ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΝ την μετά της δικαιοσύνης" (προς Τιμόθεο Β 3/γ/16) είναι κάτι που θα πρέπει να αποφασιστεί από εκείνον ο οποίος εκπαιδεύετε. Ο Θεός κάνει την εκπαίδευση αλλά θα πρέπει και ο εκπαιδευόμενος να ακολουθήσει αυτήν εκπαίδευση.