Βιβλικές Αλήθειες

Ιησούς Χριστός: Ο Λυτρωτής (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Ιησούς Χριστός: Ο Λυτρωτής



Αν και πολλοί άνθρωποι αυτές τις ημέρες γιορτάζουν την γέννηση του Χριστού - άλλοι από θρησκευτικά κίνητρα και άλλοι από εμπορικά - λίγοι είναι εντούτοις εκείνοι που έχουν μια επαρκής γνώση του σκοπού αυτής της γέννησης. Γιατί πραγματικά, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε έχοντας από την αρχή μια συγκεκριμένη αποστολή, που ήταν να ζήσει και να πεθάνει, πληρώνοντας με τον θάνατο του την τιμή που απαιτούνταν για την απάλειψη των αμαρτιών μας. Όπως ο άγγελος είπε στον Ιωσήφ, όταν ο Ιησούς ήταν ακόμα στην κοιλιά της Μαρίας:

Κατά Ματθαίο 1/α/21
"θέλει δε γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει τo όνομα αυτού Ιησούν. διότι αυτός θέλει σώσει τoν λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών"

"Ιησούς" στα Εβραϊκά σημαίνει "ο Κύριος [Γιαχβέ] η σωτηρία μας" και πραγματικά ήταν ο Ιησούς αυτός μέσω του οποίου ο Κύριος, ο "Γιαχβέ", θα έφερνε σωτηρία στους ανθρώπους και θα τους λύτρωνε από τις αμαρτίες τους. Όπως ο Λόγος λέει σχολιάζοντας την υπόδειξη του Καϊάφα, του αρχιερέα των Ιουδαίων, σχετικά με τον σταύρωση του Ιησού:

Κατά Ιωάννη 11:50-52
"ουδέ συλλογίζεστε, ότι μας συμφέρει να αποθάνει εις άνθρωπος υπέρ τoυ λαού, και να μη απολεσθεί όλον το έθνος. Τούτο δε αφ’ εαυτού δεν είπεν, αλλ αρχιερεύς ων τoυ ενιαυτού εκείνου προεφήτευσεν ότι έμελλεν o Ιησούς να αποθάνει υπέρ τoυ έθνους. και ουχί μόνον υπέρ τoυ έθνους, αλλά και διά να συνάξει εις εν τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα."

Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε για να πεθάνει για όλους εμάς, και μερικά από τα αποτελέσματα αυτού του θανάτου θα εξετάσουμε σ’ αυτό το άρθρο.

1. Ιησούς Χριστός: ο λυτρωτής μας από τις αμαρτίες

Ένα από εκείνα τα οποία πολλές φορές αναφέρονται σαν αποτέλεσμα του θανάτου του Ιησού είναι και η λύτρωση την οποία πέτυχε για μας. Σχετικά με την έννοια της "λύτρωσης", αυτή σημαίνει1 "απελευθέρωση με την καταβολή λύτρων". Είναι λοιπόν η λύτρωση ένα έργο το οποίο προϋποθέτει την ύπαρξη ενός λυτρωτή, δηλαδή κάποιου που την κάνει διαθέσιμη, και την ύπαρξη λύτρων τα οποία και πρέπει να πληρωθούν γι΄ αυτήν. Για να βρούμε τι ήταν εκείνο από το οποίο ο Χριστός μας απολύτρωσε καθώς επίσης και ποια ήταν τα λύτρα το οποίο πλήρωσε, θα πάμε στην προς Τίτο 2/β/14. Εκεί διαβάζουμε:

Προς Τίτο 2/β/14
"Όστις [ο Ιησούς] έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, δια να μας λυτρώσει από πασης ανομιας"

Ο Ιησούς Χριστός μας λύτρωσε από "ΚΑΘΕ ΑΝΟΜΙΑ", και το πέτυχε ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΑΣ. Μ’ άλλα λόγια, ΑΥΤΟΣ ήταν το λύτρο το οποίο πληρώθηκε για την λύτρωση μας από "ΚΑΘΕ ΑΝΟΜΙΑ". Όπως ο ίδιος είπε στο κατά Ματθαίο 20/κ/28:

Κατά Ματθαίο 20/κ/28
"Καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει, και να δώσει την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών"

Ο Ιησούς ήρθε "για να υπηρετήσει και να δώσει την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών" Και όσο μεγάλο ήταν το λύτρο το οποίο πληρώθηκε για μας τόσο μεγάλη ήταν και η λύτρωση η οποία επιτεύχθηκε μ’ αυτό. Πράγματι όπως η προς Εβραίους 9/θ/11-12 μας λέει:

Προς Εβραίους 9/θ/11-12
"Ελθών δε ο Χριστός, αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών, διά της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν, ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων αλλά δια του ιδιου αυτου αιματος εισελθεν απαξ εις τα αγια, αποκτησας ΑΙΩΝΙΑΝ ΛΥΤΡΩΣΙΝ."

Οι ιερείς του νόμου πρόσφεραν τράγους και μοσχάρια με τα οποία επιδίωκαν να πετύχουν την συγχώρεση των αμαρτιών. Όπως θα δούμε αργότερα, αυτό που έκαναν ήταν ανεπαρκές. Σε αντίθεση, ο Ιησούς παρουσίασε στον Θεό ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑ με το οποίο πέτυχε ΑΙΩΝΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ για μας. Όπως η προς Εφεσίους 1/α/7 και η προς Κολοσσαείς 1/α/14 επίσης λένε:

Προς Εφεσίους 1/α/7
"Διά του οποίου [του Χριστού] έχουμε την απολύτρωση δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού [του Θεού]"

Προς Κολοσσαείς 1/α/14
"Εις τον οποίον [τον Χριστό] εχομεν την απολύτρωση δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών."

Η απολύτρωση δεν βρίσκεται στα καλά μας έργα και στην συμπεριφορά μας. Δεν βρίσκεται στην θρησκευτική αφοσίωση μας, ούτε ακόμα στην αξία μας και την προσωπικότητα μας. Αντ’ αυτού αυτήν είναι ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ. Και είναι μια απολύτρωση "σύμφωνα με τον πλούτο της χάριτος του Θεού" δηλαδή μια άφθονη, πλήρη και όπως διαβάσαμε αιώνια απολύτρωση.

2. Ιησούς Χριστός: ο λυτρωτής μας από το αμάρτημα του Αδάμ.

Αναφέραμε στο τελευταίο τμήμα ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν το λύτρο το οποίο πληρώθηκε για ΟΛΕΣ τις αμαρτίες μας, για "ΚΑΘΕ ανομία" όπως η προς Τίτου 2/β/14 λέει. Εντούτοις θα πρέπει να γίνει καθαρό ότι σ’ αυτή τη "ΚΑΘΕ ΑΝΟΜΙΑ", πέρα από τις αμαρτίες που κάποιος κάνει κατά την διάρκεια της ζωής του, περιλαμβάνεται επίσης και το αμάρτημα που ο Αδάμ έκανε με την πτώση του, και το οποίο περνάει από γενιά σε γενιά σε όλους τους ανθρώπους κάνοντας τους αμαρτωλούς από την ίδια την στιγμή της γέννησης τους. Πράγματι όπως η προς Ρωμαίους 5/ε/18-19 μας λέει:

Προς Ρωμαίους 5/ε/18-19
"καθώς λοιπόν δι ΕΝΟΣ αμαρτήματος [του αμαρτήματος του Αδάμ] ήλθε κατάκρισις εις ΠΑΝΤΑΣ ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς δια της παρακοης του ενος ανθρωπου [Αδάμ] οι πολλοι κατεσταθησαν αμαρτωλοι, ούτω και διά της υπακοής του ενός [του Χριστού] οι πολλοί θέλουσι κατασταθεί δίκαιοι."

Η ανυπακοή του Αδάμ δεν κόστισε μόνο την δική του πτώση2, αλλά έκανε και όλους εκείνους που γεννήθηκαν μετά από αυτόν αμαρτωλούς, αν και αυτοί οι ίδιοι δεν διέπραξαν την αμαρτία του. Έτσι δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να πει ότι δεν χρειάζεται απολύτρωση, αφού ακόμα και στην υποθετική [εντούτοις μόνο υποθετική3] περίπτωση που κάποιος δεν είχε ποτέ κάνει κάποια αμαρτία, υπάρχει το αμάρτημα του Αδάμ το οποίο τον κάνει αμαρτωλό από την ίδια την στιγμή της γέννησης του. Προφανώς λοιπόν, η απολύτρωση μας θα ήταν εντελώς ανεπαρκής, αν δεν συμπεριλάμβανε το αμάρτημα του Αδάμ. Γιατί ποιο θα ήταν αλήθεια το όφελος αν απολυτρωνόμασταν από τα αμαρτήματα τα οποία έχουμε κάνει και δεν απολυτρωνόμασταν από εκείνα που αν και δεν έχουμε κάνει άμεσα, εντούτοις έχουμε χρεωθεί (αμάρτημα του Αδάμ); Έτσι ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να μας απολυτρώσει και από το αμάρτημα που ο Αδάμ μας κληροδότησε. Και αυτό ακριβώς έκανε. Όπως η προς Ρωμαίους 5/ε/19 μας είπε:

Προς Ρωμαίους 5/ε/19
"καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ουτω και δια της υπακοης του ενος [του Χριστού] οι πολλοι θελουσι κατασταθει δικαιοι."

Αν και το αμάρτημα του Αδάμ περνάει από γενιά σε γενιά, μολύνοντας ΟΛΟΥΣ του ανθρώπους, μέσω της υπακοής και της θυσίας του Κυρίου Ιησού, μπορούμε ΟΛΟΙ να απαλλαχτούμε όχι μόνο από το αμάρτημα του Αδάμ αλλά επίσης και από κάθε άλλο αμάρτημα το οποίο μπορεί να έχει μολύνει τις ζωές μας. Όπως διαβάσαμε στην προς Τίτο 2/β/14:

Προς Τίτο 2/β/14
"Οστις [ο Ιησούς] εδωκεν εαυτον υπερ ημων, δια να μας λυτρωση από πασης ανομιας"

Όταν λέει ΚΑΘΕ ΑΝΟΜΙΑ εννοεί ΚΑΘΕ ανομία συνεπώς περιλαμβάνοντας και την ανομία, το αμάρτημα του Αδάμ. Σήμερα λοιπόν όταν κάποιος γεννιέται, γεννιέται ακόμη αμαρτωλός. Εντούτοις, τώρα υπάρχει μια διέξοδος από αυτήν την κατάσταση που ονομάζεται πίστη στον Κύριο Ιησού. Πράγματι, όπως οι Πράξεις 10/ι/43 μας λένε:

Πράξεις 10/ι/43
"Εις τούτον [τον Χριστό] πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι δια του ονοματος αυτου θελει λαβει αφεσιν αμαρτιων πας ο πιστευων εις αυτον."

Είναι τόσο απλό: πιστεύεις στον Ιησού Χριστό και απαλείφονται όλες οι αμαρτίες σου. Παρόλα αυτά κόστισε τόσο πολύ για να επιτευχθεί. Κόστισε το "τίμιο αίμα του Χριστού" (Πέτρου Α 1/α/19).

Για να καταλήξουμε λοιπόν, αν και στην πρώτη γέννηση γεννιόμαστε αμαρτωλοί, στην δεύτερη γέννηση, στην "άνωθεν" γέννηση (δες κατά Ιωάννη 3/γ/3-8) η οποία συμβαίνει την στιγμή που πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού και στην ανάσταση του, ξαναγεννιόμαστε χωρίς αμαρτίες, καθώς η πίστη μας η οποία είναι υπεύθυνη γι’ αυτήν την δεύτερη γέννηση μας καθαρίζει από ΚΑΘΕ αμαρτία.

3. Ιησούς Χριστός: η τέλεια θυσία

Έχοντας δει ότι η θυσία του Ιησού μας απολύτρωσε από κάθε αμαρτία, κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, ποιος ήταν τότε ο ρόλος των διαφόρων θυσιών και προσφορών που προέβλεπε ο νόμος4 και οι οποίες αποσκοπούσαν στην συγχώρεση των αμαρτημάτων για τα οποία προσφέρονταν; Πριν να πούμε οτιδήποτε σχετικά με την αξία αυτών των θυσιών, θα πρέπει να καταστεί σαφές, ότι ο νόμος δεν προέβλεπε τίποτα, για την συγχώρεση του αμαρτήματος του Αδάμ. Τίποτα δεν ήταν ικανό να βοηθήσει τον άνθρωπο να το ξεφορτωθεί. Έτσι οι άνθρωποι γεννιόνταν αμαρτωλοί και παράμεναν αμαρτωλοί ακόμα και αν είχαν προσφέρει όλες τις θυσίες του νόμου για τα διάφορα αμαρτήματα τα οποία καταγράφονται εκεί. Αυτή η κατάσταση άλλαξε μόνο με την θυσία του Ιησού μετά την οποία αν και ακόμα γεννιόμαστε αμαρτωλοί, μπορούμε να καθαριστούμε απ’ αυτό το αμάρτημα και στην πραγματικότητα από κάθε αμάρτημα, πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό.

Αφήνοντας τώρα κατά μέρος το αμάρτημα του Αδάμ, και επιστρέφοντας στις θυσίες και τις προσφορές που καταγράφονται στον νόμο, ο Λόγος του Θεού τις χαρακτηρίζει ως μη επαρκείς. Πράγματι στην προς Εβραίους 10/ι/1-4 διαβάζουμε:

Προς Εβραίους 10/ι/1-4
"Διότι ο νόμος έχων σκιάν των μελλόντων αγαθών, ουχί αυτήν την εικόνα των πραγμάτων, δεν δύναται ποτέ διά των αυτών θυσιών τας οποίας προσφέρουσι κατ ενιαυτόν πάντοτε, να τελειοποίηση τους προσερχόμενους. Επειδή τότε ήθελον παύσει να προσφέρονται. διότι οι λατρευταί άπαξ καθαρισθέντες, δεν ήθελον έχει πλέον ουδεμιαν συνείδησιν αμαρτιών. Αλλ εν αυταίς γίνεται κατ ενιαυτόν ανάμνησις αμαρτιών. Διoτι αδυνατον εiναι αiμα ταυρων και τραγων να αφαιρεi αμαρτiας"

Όπως ο τελευταίος στίχος του παραπάνω αποσπάσματος κάνει καθαρό, οι θυσίες των ζώων που προέβλεπε ο νόμος για την συγχώρεση των αμαρτημάτων, δεν ήταν κατάλληλες γι’ αυτήν την δουλειά, αφού όπως λέει "αδύνατον είναι αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίας". Και αφού η προς Εβραίους 9/θ/22 μας λέει:

Προς Εβραίους 9/θ/22
"χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις."

είναι προφανές ότι άλλο αίμα χρειάζονταν να χυθεί για την πραγματική άφεση των αμαρτιών. Ποιο ήταν αυτό; Το αίμα του Ιησού Χριστού. Πράγματι, στην προς Εβραίους 10/ι/10-12 διαβάζουμε:

Προς Εβραίους 10/ι/10-12
"με το οποίον θέλημα [δες στίχους 5-9 για τα συμφραζόμενα] είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Xριστού απαξ γενομένης. Και πας μεν ιερεύς ίσταται καθ ημέραν λειτουργών, και τας αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αίτινες ΠΟΤΕ δεν δύνανται να αφαιρέσωσιν αμαρτία. Αλλ αυτός [ο Χριστός] αφού προσέφερε ΜΙΑΝ θυσίαν υπέρ αμαρτιών εις το διηνεκές εκάθησε εν δεξιά του Θεού" [μετ. Βάμβα - αρχαίο κείμενο]

Ο Ιησούς Χριστός αντιμετώπισε το πρόβλημα της αμαρτίας ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ, "ΑΠΑΞ" όπως το κείμενο λέει. Σε αντίθεση με τους ιερείς που συνεχώς προσέφεραν τις ίδιες θυσίες "αίτινες ποτέ δεν δύνανται να αφαιρέσωσιν αμαρτίας", η θυσία του "υπέρ αμαρτιών" ήταν "ΜΙΑ", δίνοντας "αιώνια λύτρωση" (προς Εβραίους 9/θ/12). Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για άλλες θυσίες όπως επίσης η προς Εβραίους 10/ι/18 πολύ ξεκάθαρα μας λέει:

Προς Εβραίους 10/ι/18
"όπου δε είναι άφεσις τούτων, δεν ειναι πλεον προσφορα περι αμαρτιας"

Αυτό το απόσπασμα δεν λέει ότι δεν υπάρχει πλέον αμαρτία. Αυτό που λέει είναι ότι δεν υπάρχει πλέον προσφορά για αμαρτίες. Και αυτό γιατί η προσφορά του Ιησού Χριστού έχει αιώνια δύναμη ενάντια στην αμαρτία. Όχι μόνο ενάντια στις αμαρτίες που έχουμε κάνει σαν άπιστοι ή ενάντια στο αμάρτημα του Αδάμ, αλλά επίσης ενάντια στις αμαρτίες που μπορεί να έχουμε διαπράξει αφού γίναμε Χριστιανοί. Αυτές οι αμαρτίες επίσης αφαιρούνται μέσω του απολυτρωτικής δύναμης του αίματος του Χριστού, όταν τις ομολογούμε στον Θεό. Πράγματι η Ιωάννου Α 1/α/7-9 μας λέει:

Ιωάννου Α 1/α/7-9
"Eάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Xριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας. Eάν ειπώμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν, και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Eάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήσει εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίσει ημάς από πάσης αδικίας."

Το αίμα του Ιησού Χριστού είναι το μόνο φάρμακο το οποίο μπορεί να μας θεραπεύσει από την ασθένεια της αμαρτίας. Ο νόμος επέβαλε αυτή την θυσία για αυτό το αμάρτημα, εκείνη για το άλλο κ.ο.κ. Και εντούτοις όλες αυτές οι θυσίες δεν μπορούσαν να θεραπεύσουν το πρόβλημα της αμαρτίας. Αυτό όπως που ο νόμος δεν μπορούσε να πετύχει, το πέτυχε ο Ιησούς Χριστός θυσιάζοντας τον εαυτό του. Τώρα κάθε ένας που πιστεύει σ’ αυτόν λούζεται από ΚΑΘΕ αμαρτία που έχει. Όπως η Αποκάλυψη 1/α/5 μας λέει:

Αποκάλυψη 1/α/5
"Και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών, και ο άρχων των βασιλέων της γης. ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑΝΤΑ ΗΜΑΣ [τον Χριστό], ΚΑΙ ΛΟΥΣΑΝΤΑ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΗΜΩΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΥΤΟΥ....."

Ο Ιησούς Χριστός μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του. Ήταν αυτό που το έκανε. Δεν λέει καν ότι εμείς πλυθήκαμε στο αίμα του. Αυτός το έκανε. Και το έκανε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ, χωρίς ανάγκη για κάτι επιπρόσθετο.

4. Ιησούς Χριστός: η συμφιλίωση μας με τον Θεό

Έχοντας δει ότι η θυσία του Ιησού μας έδωσε την άφεση των αμαρτιών μας ας προχωρήσουμε τώρα μπροστά για να δούμε κάτι άλλο που επίσης μας έδωσε, μέσω αυτής της άφεσης. Τι ήταν αυτό; Η συμφιλίωση μας με τον Θεό. Πράγματι αν και πριν την θυσία του Χριστού ήμασταν αμαρτωλοί και επομένως εχθροί του Θεού, μετά την θυσία του και την πίστη μας σ’ αυτόν, λυτρωθήκαμε και πλυθήκαμε απ’ όλες τις αμαρτίες μας. Αυτό μας έκανε δίκαιους και μας συμφιλίωσε με τον Θεό. Όπως η προς Ρωμαίους 5/ε/6-10 μας λέει:

Προς Ρωμαίους 5/ε/6-10
"Επειδή ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών. Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις. Επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνει. Αλλ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. πολλώ μάλλον λοιπόν, αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθεί από της οργής δι αυτού. Διότι, εάν εχθροί όντες εφιλιωθημεν με τον Θεόν δια του θανάτου του υιου αυτου, πολλώ μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθεί διά της ζωής αυτού."

Ο Ιησούς Χριστός πέθανε για μας όταν ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί και εχθροί του Θεού. Με τον θάνατο του, μας συμφιλίωσε με τον Θεό, αφού ο θάνατος του πλήρωσε για όλες τις αμαρτίες μας και μας μεταμόρφωσε, όταν πιστέψαμε, από αμαρτωλούς σε δίκαιους. Όπως η Πέτρου Α 3/γ/18 επίσης μας λέει:

Πέτρου Α 3/γ/18
"Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρει ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος."

Ο Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος, υπέφερε για όλους εμάς, τους άδικους, και με την θυσία του, ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΘΕΟ. Τώρα, αφού ο Χριστός μας έφερε στον Θεό, μήπως χρειαζόμαστε ακόμα να έρθουμε σ’ Αυτόν; Όχι βέβαια, αφού ο Χριστός μας έχει ήδη φέρει. Σαν Χριστιανοί λοιπόν δεν είμαστε πλέον απομακρυσμένοι από τον Θεό, ούτε χρειαζόμαστε να έρθουμε προς Αυτόν. Αντ’ αυτού, εξαιτίας της θυσίας του Ιησού είμαστε πλέον συμφιλιωμένοι μαζί Του. Και δεν ήμασταν εμείς που το κάναμε αυτό δυνατό αλλά ο Ιησούς. Όπως το κείμενο λέει: "έπαθε [ο Χριστός]........ δια να φέρει [Ο ΧΡΙΣΤΟΣ] ημάς προς τον Θεόν". Επιπρόσθετα η προς Κολοσσαείς 1/α/19-23 προσθέτει:

Προς Κολοσσαείς 1/α/19-23
"Διότι εν αυτώ [τον Χριστό] ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικίσει παν το πλήρωμα, και δι’ αυτού, να συνδιαλλάξει τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι αυτού, είτε τα επί της γης, είτε τα εν τοις ουρανοίς. Και σας, οίτινες ήσθε ποτέ απηλλοτριωμένοι και εχθροί κατά την διάνοιαν εν τα έργα τα πονηρά. τώρα όμως διήλλαξε διά του σώματος της σαρκός αυτού, διά του θανάτου, διά να σας παραστήσει ενώπιον αυτού άγιους και άμωμους και ανέγκλητους. Εάν επιμένητε εις την πίστιν τεθεμελιωμένοι και στερεοί, και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγινα υπηρέτης."

Είμαστε τώρα αποξενωμένοι και εχθροί με τον Θεό; Είμαστε τώρα ξένοι προς Αυτόν; Όχι. ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ["ποτέ" όπως το κείμενο λέει]. Δεν είμαστε τώρα. Γιατί "τώρα [ο Θεός] ΔΙΗΛΛΑΞΕ [εμάς] ΔΙΑ του σώματος της σαρκός αυτού [του Χριστού] ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ [του Χριστού]". Όπως η προς Εφεσίους 2/β/19 μας λέει:

Προς Εφεσίους 2/β/19
"άρα λοιπόν δεν είσθε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού"

5. Συμπέρασμα

Σ’ αυτό το τεύχος εξετάσαμε κάποια από τα αποτελέσματα της θυσίας του Χριστού, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην άφεση των αμαρτιών που επιτεύχθηκε μ’ αυτήν. Όπως είδαμε, ο Ιησούς με τον θάνατο του μας λύτρωσε από κάθε αμαρτία, συμπεριλαμβανόμενης και της αμαρτίας του Αδάμ, συμφιλιώνοντας μας έτσι με τον Θεό. Επομένως σήμερα δεν είμαστε ούτε αμαρτωλοί ούτε ξένοι ούτε εχθροί με τον Θεό. Αντιθέτως είμαστε σωσμένοι, δίκαιοι, καθαροί, αγιασμένοι, συμφιλιωμένοι με τον Θεό, και όλα αυτά όχι γιατί κάναμε εμείς κάτι αλλά γιατί ο Ιησούς Χριστός, ο λυτρωτής μας, έκανε δίνοντας τον εαυτό του λύτρο για όλους μας για να μας φέρει στον Θεό. Κλείνοντας επομένως αυτό το άρθρο ας κρατήσουμε στο μυαλό μας τις λέξεις της Πέτρου Α 1/α/18-19 που λέει:

Πέτρου Α 1/α/18-19
"Εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, ΑΛΛΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΩΣ ΑΜΝΟΥ ΑΜΩΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣΠΙΛΟΥ."

Τάσος Κιουλάχογλου

 



Υποσημειώσεις

1. Δες: Δ. Δημητράκου: "Μέγα Λεξικόν Όλης της Ελληνικής Γλώσσης", Εκδόσεις Δομή, σελ. 4409, E.W.Bullinger: "A Critical Lexicon and Concordance to the English and Greek New Testament", Zondervan Publishing House, 1975, σελ. 630.

2. Για το τι συνέβη κατά την πτώση δες το άρθρο: «Ψυχή, σώμα και πνεύμα».

3. Όπως η Ιωάννου Α 1/α/10 μας λέει: "Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμε, ψεύστην κάμνομεν αυτόν, και ο λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν."

4. Δες για παράδειγμα: Έξοδος, Δευτερονόμιο, Λευιτικό και Αριθμοί.