Πόλη χωρίς τείχη και η περικεφαλαία της σωτηρίας

Μια συνομιλία με ένα φίλο μου έδωσε την έμπνευση να κοιτάξω περισσότερο τους στίχους που αναφέρονται σε «πόλη χωρίς τείχη» και στην «περικεφαλαία της σωτηρίας». Το θέμα της συνομιλίας μας ήταν αν η πόλη με τείχη είναι σαν τον Χριστιανό που φοράει την περικεφαλαία της σωτηρίας. Ας δούμε πρώτα όλους τους σχετικούς στίχους πριν πάμε στον καθένα απ’ αυτούς ξεχωριστά.

Παροιμίες 25:28
«Όστις δεν κρατεί το πνεύμα αυτού, είναι ως πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος.»

και προς Εφεσίους 6:17α
«και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας»

Πόλη χωρίς τείχη

Ο πρώτος στίχος μας λέει ότι εκείνος που δεν ελέγχει το πνεύμα του είναι σαν πόλη κατεδαφισμένη, χωρίς τείχη. Τα πάθη και τα συναισθήματα του είναι χωρίς κανένα φραγμό, χωρίς φράχτη τριγύρω που να ελέγχει την περηφάνια και την ματαιότητα ή να περιορίζει τον θυμό, την εκδικητικότητα και την οργή του. Η επιθυμία έχει την έδρα της στην ψυχή, αλλά στο πνεύμα αναπτύσσεται σε πάθος. Πίσω από σαρκικά πάθη (για παράδειγμα, πολυφαγία, μέθες), διανοητικά πάθη (για παράδειγμα, φιλοδοξίες) και πολλά άλλα πάθη βασιλεύει το «εγώ». Αντί αυτό να είναι σε υποταγή, αυξάνεται σε μια χωρίς φραγμούς κυριαρχία. Κάποιος ο οποίος δεν ξέρει να κρατάει σε υποταγή τις επιθυμίες του και τα αισθήματα του είναι σε διαρκή κίνδυνο του να ακολουθεί τυφλά τις παρορμήσεις των αχαλίνωτων παθών του και να οδηγείτε με βία σε ξεσπάσματα πάθους, φέρνοντας έτσι δυστυχία πάνω στον εαυτό του και πολύ πιθανό πάνω σε άλλους επίσης. Εκείνος ο οποίος δεν κυριαρχεί πάνω στο πνεύμα του και όταν πειρασμοί για αδηφαγία ή μέθες βρίσκονται στον δρόμο του, δεν έχει κυριαρχία στον εαυτό του, ή όταν προκαλείτε ξεσπάει σε παράλογα πάθη, αυτός είναι σαν πόλη κατεδαφισμένη και χωρίς τείχη. Ότι είναι καλό φεύγει και τον εγκαταλείπει. Ότι είναι κακό πέφτει πάνω του. Είναι εκτιθέμενος σε κάθε πειρασμό του Σατανά και αποτελεί εύκολη λεία για τον εχθρό.

Νεεμίας 1:3

«Και είπον προς εμέ, Οι υπόλοιποι, οι εναπολειφθέντες εκ της αιχμαλωσίας εκεί εν τη επαρχία, είναι εν θλίψει μεγάλη, και ονειδισμώ^. και το τείχος της Ιερουσαλήμ καθηρέθη, και αι πύλαι αυτής κατεκαύθησαν εν πυρί.»

Ο καλός χαρακτήρας του ανθρώπου που περπατάει με σοφία και αρετή δηλαδή εκείνου ο οποίος εξουσιάζει το πνεύμα του, κρατάει το χαλινάρι του εαυτού του, των ορέξεων και επιθυμιών του και δεν τις αφήνει να επαναστατούν ενάντια σε λογική και συνείδηση. Έχει εξουσία πάνω στις σκέψεις, στις επιθυμίες, στις δυσαρέσκειες του και κρατάει τα πάντα σε τάξη.

Παροιμίες 16:32
«Καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον δυνατόν^. και ο εξουσιάζων το πνεύμα αυτού παρά τον εκπορθούντα πόλιν.»

Η περικεφαλαία της σωτηρίας

Ο δεύτερος στίχος είναι εκείνος που μιλάει για την ασπίδα της σωτηρίας:

Προς Εφεσίους 6:17α
«και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας»

Τα συμφραζόμενα αυτού του στίχου μιλάνε για την πανοπλία του Θεού την οποία θα πρέπει να ντυθούμε.

Προς Εφεσίους 6:11
«Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου^.»

Αυτός ο στίχος μας λέει καθαρά τι θα πρέπει να κάνουμε με την πανοπλία που ο Θεός μας δίνει – να σταθούμε ενάντια στις μεθοδείες του εχθρού μας του διαβόλου. Ποιο είναι ο ρόλος της περικεφαλαίας σαν μέρος αυτής της πανοπλίας; Ο ακόλουθος στίχος κάνει τα πράγματα πιο καθαρά:

Προς Θεσαλονικεις Α 5:8
«αλλ’ ημείς, όντες της ημέρας, ας εγκρατευώμεθα, ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας^.»

Η περικεφαλαία της ελπίδας της σωτηρίας δεν είναι μια αβέβαιη ελπίδα ούτε μια ελπίδα που φέρνει μαζί της την αισχύνη της απογοήτευσης.

Προς Ρωμαίους 5:5
«η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.»

Το κεφάλι του πολεμιστή ήταν από τα μέρη που έπρεπε οπωσδήποτε να προστατευτούν, καθώς ήταν από τους πλέον βασικούς στόχους του εχθρού. Το κεφάλι είναι η έδρα του νου, ο οποίος όταν γραπωθεί στην βέβαια ελπίδα του Ευαγγελίου της αιωνίου ζωής, δεν θα δεχτεί πλανερά δόγματα ούτε θα δώσει δρόμο σε ψιθύρους του Σατανά και σε πειρασμούς που φέρνουν σε απόγνωση. Η ελπίδα που έχει σαν αντικείμενο την σωτηρία πρέπει να είναι η περικεφαλαία μας. Η ελπίδα της σωτηρίας, βαλμένη σε καλό έδαφος και βαθύ θεμέλιο, θα καθαρίσει την καρδιά και θα την φυλάξει από το να διαβρωθεί από τον Σατανά. Θα είναι επίσης παρηγοριά για την ψυχή και θα την φυλάξει από το να ταλαιπωρείτε και να βασανίζεται από τον εχθρό. Θα προσπαθήσει αυτός να μας πειράξει με απογοήτευση, αλλά η καλή ελπίδα της σωτηρίας μας κρατάει στο να εμπιστευόμαστε τον Θεό και να αγαλιαζόμαστε σ’ Αυτόν.

Συμπέρασμα

Άνθρωπος ο οποίος δεν έχει έλεγχο του εαυτού του, αλλά παραχωρεί στα πάθη του τα ινία του εαυτού του, είναι εκτεθειμένος στον εχθρό της ψυχής μας, τον Διάβολο. Η πόλη που τα τείχη της είναι κατεδαφισμένα μπορεί να λεηλατηθεί χωρίς πρόβλημα. Ο αυτοέλεγχος είναι η διακυβέρνηση του πνεύματος, η εξουδετέρωση και καθυποταγή της σάρκας.

Λαβε και δέξου την περικεφαλαία που ο Κύριος προσφέρει , την ελπίδα της σωτηρίας για να προστατεύσεις το κεφάλι. Λαβε και δέξου την πλήρη πανοπλία του Θεού ώστε κανένα μέρος σου να μην είναι γυμνό και εκτεθειμένο στον εχθρό.

Από τη μια πλευρά έχουμε την πόλη χωρίς τείχη και από την άλλη την περικεφαλαία της σωτηρίας. Τείχη και περικεφαλαία είναι και τα δυο για να προστατεύουν. Ο άνθρωπος ο οποίος δεν ελέγχει το πνεύμα του (από μέσα) συγκρίνεται με πόλη χωρίς τείχη. Έτσι ο άνθρωπος που ελέγχει το πνεύμα του είναι σαν πόλη με τείχη, δυνατή για να αντισταθεί σε κάθε εξωτερικό εχθρό. Εκείνος που δεν φοράει την περικεφαλαία της σωτηρίας είναι σε κίνδυνο να τραυματίσει το κεφάλι του (από έξω). Είναι το κεφάλι που είναι το κέντρο των σκέψεων και ελέγχει ολόκληρο το σώμα.

Αυτά τα δυο – τα τείχη και η περικεφαλαία – δεν είναι τα ίδια ακριβώς, αλλά τα χρειαζόμαστε και τα δυο για να αναπτύξουμε τον καρπό του πνεύματος^. και να μην συγκρινόμαστε έτσι με πόλη χωρίς τείχη.

Προς Γαλάτας 5:22-25
«Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια^. κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος. Όσοι δε είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας. Εάν ζώμεν κατά το Πνεύμα, ας περιπατώμεν και κατά το Πνεύμα.»

Και για να περπατούμε με το πνεύμα χρειαζόμαστε επίσης να φορέσουμε ολόκληρη την πνευματική πανοπλία που ο Θεός μας έδωσε, την περικεφαλαία της σωτηρίας, σ’ αυτήν την περίπτωση, για να προστατέψουμε το κεφάλι μας και την σκέψη μας από τον εχθρό.

Ανδρέα Κιουλάχογλου