Ο τυφλός Βαρτιμαίος
Στο κατά Μάρκο 10:46 διαβάζουμε:
Κατά Μάρκο 10:46
«Και έρχονται στην Ιεριχώ. κι ενώ έβγαινε έξω από την Ιεριχώ αυτός και οι μαθητές του, κι ένα μεγάλο πλήθος, ο γιος του Τιμαίου, ο τυφλός Βαρτιμαίος, κάθονταν κοντά στον δρόμο ζητώντας ελεημοσύνη»
Ποιος ξέρει πόσα χρόνια ήταν ο Βαρτιμαίος τυφλός. Πιθανόν όλη του την ζωή. Όλη του την ζωή ίσως, χωρίς να έχει καμιά οπτική επαφή με το περιβάλλον, κάθονταν εκεί, κοντά στον δρόμο, και ζητιάνευε. Σίγουρα θα είχε ακούσει για το όσα ο Ιησούς είχε κάνει σε άλλους ομοιοπαθούντες με αυτόν και πως εκείνοι είδαν το φως τους. Πόσο άραγε θα λαχταρούσε να είναι και αυτός ένας από αυτούς που τον είχαν ανταμώσει. Και ήταν:
Κατά Μάρκο 10:47
«κι ακούγοντας ότι είναι ο Ιησούς, ο Ναζωραίος ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ: ΥΙΕ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ, ΙΗΣΟΥ, ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ.»
«Ελέησε με Ιησού» φώναζε δυνατά ο Βαρτιμαίος. Από το περίσσευμα της καρδιάς λαλεί το στόμα (Κατά Ματθαίο 12:34). Δεν θα φωνάξεις δυνατά στον Κύριο όταν η καρδιά είναι κλειστή προς Αυτόν. Η φωνή - ο τόνος της, η ένταση της, αυτό που λέει - αντηχεί το περιεχόμενο της καρδιάς. Ο Βαρτιμαίος ποθούσε τον Κύριο και να, Αυτός ήταν εκεί. Οι άλλοι, οι γύρω άρχισαν τα παράπονα. «Πολύ φασαρία κάνει αυτός ο Βαρτιμαίος». Όμως αυτός κάθε άλλο παρά τους άκουγε:
Κατά Μάρκο 10:48
«Και πολλοί τον επέπλητταν, για να σιωπήσει. εκείνος όμως φώναζε ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ: Υιέ του Δαβίδ ελέησε με»
Ο Κύριος ήταν πλησίον και ο Βαρτιμαίος θα τον έψαχνε μέχρι να τον βρει. Θα τον φώναζε μέχρι να τον ακούσει. Και ο Ιησούς άκουσε, και στάθηκε στην κραυγή του Βαρτιμαίου. Ένα ολόκληρο πλήθος τον ακολουθούσε, και όμως η κραυγή αυτού του τυφλού ρακένδυτου ζητιάνου ήταν πολύ πολύτιμη γι’ αυτόν. Σαν να περίμενε γι’ αυτή. Σταμάτησε λοιπόν και τον ΚΑΛΕΣΕ:
Κατά Μάρκο 10:49-51
«Κι αφού ο Ιησούς ΣΤΑΘΗΚΕ, είπε να τον φωνάξουν. και φωνάζουν τον τυφλό, λέγοντας του: Πάρε θάρρος, σήκω επάνω. σε φωνάζει. Κι εκείνος, πετώντας το ιμάτιο του, σηκώθηκε επάνω και ήρθε στον Ιησού. Και ο Ιησούς αποκρινόμενος λέει σ’ αυτόν: Τι θέλεις να σου κάνω;»
Σταματάει ο Κύριος στις κραυγές εκείνων που τον φωνάζουν. Για Αυτόν κάθε ψυχή είναι πολύ πολύτιμη, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θέσης. Δεν βλέπει Αυτός ονόματα και τίτλους αλλά ανθρώπινες καρδιές, και όλες, χωρίς καμιά εξαίρεση, τον έχουν το ίδιο ανάγκη. Όλες είναι τυφλές πριν να τον συναντήσουν, και όλες όσες τον συναντούν βλέπουν το φως τους. Όπως οι Πράξεις 26:18 λένε:
Πράξεις 26:18
«για να ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως, και από την εξουσία του σατανά στον Θεό»
Μόνο ο Κύριος μπορεί να δώσει το φως της ζωής. Μόνο το ραντεβού μαζί ¨Του μπορεί να αποκαταστήσει την όραση της ψυχής, και μόνο η κατοίκηση Του στην καρδιά ενός ανθρώπου την κάνει φωτεινή και ζωντανή. Γυρίζοντας στον Βαρτιμαίο:
Κατά Μάρκο 10:51
«Και ο τυφλός του είπε: Ραβουνί, να ανακτήσω το φως μου. Και ο Ιησούς είπε σ’ αυτόν: Πήγαινε. η πίστη σου σε έσωσε. Κι αμέσως ανέκτησε το φως του, και ακολουθούσε στον δρόμο τον Ιησού»
Θα μπορούσε ο Βαρτιμαίος να έχει ένα σωρό δισταγμούς πριν να φωνάξει τον Κύριο («Τι θα πει ο κόσμος; Πρέπει να ρωτήσω τον ιερέα να μου πει τι πιστεύει γι’ αυτόν τον Ιησού; Δεν βαριέσαι καλά είμαι εδώ. ζω τουλάχιστον»). Ξέρεται όμως ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; ΘΑ ΕΜΕΝΕ ΤΥΦΛΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Ο Ιησούς περνάει από δίπλα σου. Μπορείς να μείνεις παγιδευμένος μέσα στους λογισμούς σου και στις σκέψεις σου. Μπορεί να το σκέφτεσαι όσο θες και να έχεις τους δισταγμούς σου. Φίλε μου όμως ξέρεις κάτι: θα μείνεις ΤΥΦΛΟΣ, και όχι μόνο αυτό αλλά δεν θα έχεις μέρος στην αιώνια ζωή. Και αυτό γιατί όταν ο Κύριος περνούσε από δίπλα σου εσύ δεν τον φώναξες, δεν του άνοιξες την πόρτα. Είχες κλειστεί πίσω από τις αμπάρες της περηφάνιας σου και του εγωισμού σου και….. το σκεφτόσουνα. Σπάσε αυτές τις αμπάρες. Τι καλό σου δώσανε; ΚΡΑΞΕ ΔΥΝΑΤΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΒΑΡΤΙΜΑΙΟ: ΙΗΣΟΥ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ. Και τότε ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα σταματήσει για σένα, ναι για σένα προσωπικά, όπως σταμάτησε για τον τυφλό Βαρτιμαίο. Θα σταματήσει και θα σου δώσει αυτό που τόσο χρειάζεσαι: ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
Κατά Ιωάννη 1:9-13
«Ήταν το φως το αληθινό, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Ήταν μέσα στον κόσμο, και ο κόσμος έγινε διάμεσου αυτού. και ο κόσμος δεν τον γνώρισε. Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν. Όσοι όμως τον δέχτηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ. οι οποίοι, όχι από αίματα ούτε από θέλημα σάρκας ούτε από θέλημα άνδρα, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν»