Ιωάννης ο Βαπτιστής
Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο του Robert Liardon: «God's Generals» («στρατηγοί του Θεού»). Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει ως θέμα γνωστούς υπηρέτες του Θεού που έδρασαν τον 19ο και 20ο αιώνα. Για κάθε ένα από αυτούς γίνεται μια βιογραφική αναφορά με τις υψηλές και χαμηλές στιγμές της διακονίας τους, μαζί με σχόλια από τον συγγραφέα. Επηρεασμένος από αυτό, σκέφτηκα σήμερα να ρίξουμε μια μάτια στις αναφορές της Βίβλου για ένα άνθρωπο του Θεού καλά γνωστό στους μαθητές της: τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
1. Όχι υπεράνθρωποι
Πιστεύω ότι ο Θεός έχει βάλει τις ιστορίες ανθρώπων όπως ο Ιωάννης, ο Παύλος ο Ηλίας κτλ. στην Βίβλο για να μας διδάξει χρησιμοποιώντας τις ζωές τους σαν παράδειγμα. Πολλοί έχουν την τάση να πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν κατά κάποιο τρόπο υπεράνθρωποι και ότι υπάρχει μικρή ή και καθόλου ομοιότητα με τους υπόλοιπους από μας. Ωστόσο αυτό δεν είναι αλήθεια. Όπως ο Ιάκωβος χαρακτηριστικά λέει για τον Ηλία:
Ιακώβου 5:17
«Ο Ηλίας ήταν άνθρωπος ομοιοπαθής με μας»
και όπως ο Πέτρος είπε στον Κορνήλιο, όταν ο τελευταίος γονάτισε μπροστά του:
Πράξεις 10:26
«Σήκω επάνω. κι εγώ ο ίδιος άνθρωπος είμαι»
Και νωρίτερα, όταν ο λαός κοιτούσε με θαυμασμό τον Ιωάννη και τον Πέτρο, μετά την θεραπεία ενός χωλού, ο Πέτρος είπε:
Πράξεις 3:12-13, 16
«γιατί ατενίζετε σε μας σαν από δική μας δύναμη ή ευσέβεια, να κάναμε να περπατάει αυτός; Ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός τον πατέρων μας δόξασε τον Υιό Tου, τον Ιησού......και διαμέσου της πίστης στο όνομα του, αυτόν που βλέπετε και γνωρίζετε, το δικό του όνομα στερέωσε»
Οι άνθρωποι του Θεού για τους οποίους διαβάζουμε στην Βίβλο και θαυμάζουμε για τα έργα που ο Θεός έκανε μέσω αυτών, δεν ήταν υπεράνθρωποι. Ήταν όλοι άνθρωποι «ομοιοπαθείς με μας». Όπως ο Παύλος λέει στην προς Κορινθίους Β:
Προς Κορινθίους Β 3:4-6
«Τέτοιου είδους δε πεποίθηση έχουμε διαμέσου του Χριστού στον Θεό.
Όχι ότι είμαστε ικανοί να καταλάβουμε κάτι από μόνοι μας, σαν να προέρχεται από μας τους ίδιους, αλλά Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΙΚΑΝΟΥΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, όχι του γράμματος αλλά του πνεύματος»
“Η ικανότητα μας είναι από τον Θεό”. Ο Ιωάννης, ο Παύλος ο Πέτρος, ο Ηλίας δεν ήταν περισσότερο ικανοί από οποιονδήποτε από μας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς υπεράνθρωπος για να κάνει ότι ο Θεός τον έχει καλέσει. Είναι ΑΥΤΟΣ ο ικανός και είναι σίγουρα το ίδιο ικανός για μας όπως ήταν για όλους εκείνους που επιθύμησαν να περπατήσουν μαζί Του στο παρελθόν.
2. Ιωάννης ο Βαπτιστής
Μετά από αυτή την μικρή εισαγωγή ας πάμε τώρα στον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ο άγγελος που ανακοίνωσε την γέννηση του στον πατέρα του, είπε σχετικά με αυτόν:
Κατά Λουκά 1:15-17
«Επειδή θα είναι μεγάλος μπροστά στον Κύριο. και κρασί και σίκερα δεν θα πιει, και θα πληρωθεί με άγιο πνεύμα από την κοιλιά ακόμη της μητέρας του. Και πολλούς από τους γιους Ισραήλ θα τους επαναφέρει στον Κύριο τον Θεό τους. Κι αυτός θα ρθει πριν από το πρόσωπο του με πνεύμα και δύναμη του Ηλία, για να στρέψει τις καρδιές των πατέρων στα παιδιά, και τους απειθείς στην φρόνηση των δικαίων, για να ετοιμάσει έναν προδιατεθειμένο λαό στον Κύριο»
και όπως ο Ιησούς είπε αργότερα:
Κατά Ματθαίο 11:9-11α
«Αλλά τι βγήκατε να δείτε; Έναν προφήτη; Σας λέω, ναι, και περισσότερο από προφήτη. επειδή, αυτός είναι για τον οποίο είναι γραμμένο: «Να εγώ αποστέλλω τον αγγελιοφόρο μου πριν από την παρουσία του προσώπου σου, ο οποίος θα προπαρασκευάσει τον δρόμο σου μπροστά από σένα». Σας διαβεβαιώνω,
ανάμεσα σ’ εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σηκώθηκε μεγαλύτερος από τον Βαπτιστή Ιωάννη. όμως, ο μικρότερος στην βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλύτερος από αυτόν.»
Η τελευταία φράση δεν έγινε για να μειώσει την σπουδαιότητα του Ιωάννη. Θα ήταν «μεγάλος μπροστά στον Κύριο». Μεταξύ εκείνων που γεννήθηκαν από γυναίκες, κανένας δεν είχε εγερθεί μεγαλύτερος από αυτόν. Ο Ιωάννης είχε μια κλήση στην ζωή του: “να ετοιμάσει ένα προδιατεθειμένο λαό στον Κύριο». Είχε μια αποστολή να εκπληρώσει και ήταν προορισμένος γι’ αυτήν πριν ακόμα από την γέννηση του. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει μόνο για εκείνον. Όπως η Γραφή λέει, ο Θεός μας έχει προγνωρίσει (προς Ρωμαίους 8:28) και έχει βάλει τον καθ’ ένα από μας στο σώμα του Χριστού με μια ορισμένη λειτουργία (Προς Κορινθίους Α 12:18). Όπως η λειτουργία του Ιωάννη ήταν να είναι ο πρόδρομος του Χριστού, έτσι και εμείς έχουμε ο καθένας μας μια λειτουργία στο σώμα, μια κλήση, που ο Θεός έχει ορίσει ειδικά για μας. Σίγουρα δεν είμαστε τυχαία σ’ αυτή την γη. Αντίθετα είμαστε καλά γνωστοί, μπορεί όχι σε ανθρώπους αλλά σίγουρα στον Θεό και Πατέρα μας.
3. Στην έρημο
Δεν υπάρχουν πολλά γραμμένα για τον χρόνο που μεσολάβησε πριν ο Ιωάννης να αρχίσει να κηρύττει. Όπως όμως το κατά Λουκά 1:80 συνοψίζει αυτή την περίοδο:
Κατά Λουκά 1:80
«Και το παιδί αύξανε, και δυναμώνονταν στο πνεύμα, και ήταν στις ερήμους,
μέχρι την ημέρα κατά την οποία επρόκειτο να αναδειχθεί στον Ισραήλ»
Ο Ιωάννης ήταν στις ερήμους «μέχρι την ημέρα κατά την οποία επρόκειτο να αναδειχθεί στον Ισραήλ». Είχε μια κλήση από την αρχή, πριν ακόμα από την γέννηση του. Ωστόσο, υπήρχε και ένας προκαθορισμένος χρόνος για την “ανάδειξη” της. ΟΛΟΙ έχουμε μια λειτουργία στο σώμα του Χριστού. Είναι ωστόσο ο ΘΕΟΣ Αυτός που την ορίζει και που ορίζει επίσης τον τρόπο φανέρωσης της. Όπως λέει στην προς Κορινθίους Α 12:18
Προς Κορινθίους Α 12:18
«Αλλά, τώρα, Ο ΘΕΟΣ έβαλε τα μέλη ένα καθένα από αυτά στο σώμα,
ΟΠΩΣ [Ο ΘΕΟΣ] ΘΕΛΗΣΕ»
Δεν έχεις να ψάξεις για μια θέση στο σώμα του Χριστού. Ο Θεός σε έχει ήδη θέσει εκεί και το έχει κάνει όπως Αυτός θέλησε. Αυτός μόνος έχει σχεδιάσει μια λειτουργία ΓΙΑ ΣΕΝΑ, σε έχει ορίσει γι’ αυτή την λειτουργία και σε έχει εξοπλίσει για να την κάνεις. Επιπρόσθετα, έχει ορίσει ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΙ θα κάνεις στην λειτουργία σου. Η κλήση του Ιωάννη ήταν να ετοιμάσει τον δρόμο του Κυρίου και το ήξερε από την πρώτη στιγμή. Κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι αφού το ήξερε θα έπρεπε αμέσως να σταματήσει οτιδήποτε άλλο και να αρχίσει να κηρύττει. Ωστόσο, ο Ιωάννης δεν έκανε αυτό παρά μόνο όταν έγινε σ’ αυτόν λόγος από τον Θεό (κατά Λουκά 3:1-6). Πραγματικά όπως το κατά Λουκά 3:1-6 μας λέει:
Κατά Λουκά 3:1-6
«Και κατά τον 15ο χρόνο της ηγεμονίας του Καίσαρα Τιβέριου, όταν ο Πόντιος Πιλάτος ηγεμόνευε στην Ιουδαία, και στην Γαλιλαία τετράρχης ήταν ο Ηρώδης, ενώ ο αδερφός του Φίλιππος ήταν τετράρχης της Ιτουραίας και της χώρας της Τραχωνίτιδας, και ο Λυσανίας ήταν τετράρχης της Αβιληνής, με αρχιερείς τον Άννα και τον Καϊάφα,
έγινε λόγος του Θεού στον Ιωάννη τον γιο του Ζαχαρία, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ. ΚΑΙ [αφού έγινε λόγος του Θεού σ’ αυτόν] ήρθε σε ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη, κηρύττοντας βάπτισμα μετανοίας σε άφεση αμαρτιών. όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο των λόγων του προφήτη Ησαΐα, που λέει: «Φωνή κάποιου που φωνάζει δυνατά μέσα στην έρημο. Ετοιμάστε τον δρόμο του Κυρίου, κάντε ίσια τα μονοπάτια του. Κάθε φαράγγι θα γεμίσει και κάθε βουνό και λόφος θα ταπεινωθεί, και τα στρεβλά θα γίνουν ίσια και οι τραχείς δρόμοι θα γίνουν ομαλοί. Και κάθε σάρκα θα δει το σωτήριο του Θεού.»
Ο Θεός είχε ορίσει τον Ιωάννη με μια ειδική λειτουργία. Θα ήταν ο πρόδρομος του Κυρίου Ιησού Χριστού, εκείνος που θα προετοίμαζε τον δρόμο Του και θα κήρυττε βάπτισμα μετανοίας. Θα μπορούσε από την αρχή να προχωρήσει, κάνοντας οτιδήποτε θεωρούσε ότι θα ικανοποιούσε την αποστολή του καλύτερα. Ωστόσο, αυτός περίμενε μέχρις ότου είχε τον λόγο του Θεού. Μόλις τον είχε, άρχισε να κάνει αυτό που του ειπώθηκε: να κηρύττει βάπτισμα μετανοίας για την άφεση των αμαρτιών. Ο Θεός μας έχει θέσει στο σώμα του Χριστού με μια ορισμένη λειτουργία, ορίζοντας επίσης πως και τι θα κάνουμε σ’ αυτή την λειτουργία. Ο Ιωάννης δεν ξεκίνησε να κηρύττει παρά μόνο ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Και αυτό συνέβηκε...... στην έρημο. Αυτή ήταν το «εκπαιδευτικό κέντρο» του Ιωάννη. Εκείνες οι χρονικές περίοδοι που μπορεί να μην εκτιμούμε καθόλου, οι έρημοι, μπορεί να είναι εκείνες ακριβώς οι περίοδοι που ο Θεός χρησιμοποιεί για την εκπαίδευση μας. Έπειτα, όταν η σάρκα και οι πράξεις της συντριβούν εκεί, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε, όχι ότι εμείς νομίζουμε ότι θα πρέπει να κάνουμε γι’ Αυτόν, αλλά ότι ΕΚΕΙΝΟΣ, από την αρχή, ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.
4. «Στα πλήθη που έβγαιναν έξω»
Και το ευαγγέλιο του Λουκά συνεχίζει:
Κατά Λουκά 3:7-9
«Και έλεγε στα πλήθη, που έβγαιναν έξω για να βαπτιστούν απ’ αυτόν: Γεννήματα από οχιές, ποιος σας έδειξε να φύγετε από την μέλλουσα οργή; κάντε λοιπόν , καρπούς άξιους της μετανοίας, και μην αρχίσετε να λέτε αναμεταξύ σας: Έχουμε πατέρα τον Αβραάμ. επειδή σας λέω ότι ο Θεός μπορεί απ’ αυτές τις πέτρες να σηκώσει παιδιά στον Αβραάμ. Μάλιστα η αξίνα κείτεται ήδη κοντά στην ρίζα των δέντρων. κάθε δέντρο λοιπόν που δεν κάνει καλό καρπό, κόβεται σύρριζα και ρίχνεται στην φωτιά.»
«Τα πλήθη έβγαιναν έξω για να βαπτιστούν από τον Ιωάννη». Δεν ήταν ο Ιωάννης όμως που προσπαθούσε να τα προσελκύσει. Δεν ήταν διπλωμάτης όταν αποκαλούσε την γενεά τους, «γεννήματα από οχιές». Ωστόσο όμως, σκοπός του δεν ήταν να ευχαριστήσει ανθρώπους. Αντ’ αυτού, μιλούσε ότι ο Θεός τον ήθελε να μιλήσει και στην ένταση που τον ήθελε να μιλήσει.
Η διακονία του Ιωάννη αυξήθηκε καθώς ακολουθούσε ότι ο Θεός τον είχε ορίσει να κάνει. Δεν έκανε κανένα θαύμα (κατά Ιωάννη 10:4), τουλάχιστον δεν υπάρχει καμιά γραπτή αναφορά. Δεν διαφήμισε τον εαυτό του. Ωστόσο οι άνθρωποι ήξεραν ότι είχαν συναντήσει ένα προφήτη. Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που πηγαίνουν από δω και από κει και λένε «είμαι διδάσκαλος» ή «είμαι προφήτης». Ο Ιωάννης δεν έκανε κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα πουθενά δεν θα τον βρούμε να λέει ότι είναι προφήτης. Ωστόσο οι άνθρωποι το γνώριζαν. Ο Κύριος το επιβεβαίωσε.
Αν ο Ιωάννης ζούσε σήμερα, εκατομμύρια ίσως θα έρχονταν σ’ αυτόν. Αυτός ωστόσο δεν κυνηγούσε τα πλήθη και τους αριθμούς. Όταν η διακονία του ήταν πολύ ψηλά, και όταν όλοι σκέφτονταν ότι αυτός μπορεί να ήταν ο Χριστός, ο Ιωάννης «ομολόγησε και δεν αρνήθηκε»:
Κατά Ιωάννη 1:19-23
«δεν είμαι εγώ ο Χριστός. Και τον ρώτησαν: τι, λοιπόν; Είσαι εσύ ο Ηλίας; Και λέει: Δεν είμαι. Είσαι εσύ ο προφήτης; Και απάντησε: Όχι. Του είπαν, λοιπόν; Ποιος είσαι εσύ; για να δώσουμε απάντηση σ’ αυτούς που μας έστειλαν. τι λες για τον εαυτό σου; Αποκρίθηκε: Εγώ είμαι «φωνή κάποιου που φωνάζει δυνατά μέσα στην έρημο. Κάντε ίσιο τον δρόμο του Κυρίου», όπως είπε ο προφήτης Ησαΐας»
Ο Ιωάννης δεν προσπάθησε να πάρει για τον εαυτό του όλους αυτούς τους δημοφιλείς τίτλους όπως Χριστός, Ηλίας ή προφήτης - αν και οι δυο τελευταίοι τίτλοι του ταίριαζαν απόλυτα. Ωστόσο γι’ αυτόν οι τίτλοι δεν ήταν το ζητούμενο. Αυτό που ήταν το ζητούμενο ήταν ότι έκανε ότι είχε οριστεί να κάνει. Είχε οριστεί να είναι «φωνή κάποιου που φωνάζει δυνατά μέσα στην έρημο» και αυτό ακριβώς ήταν. Δεν θα πρέπει η προσοχή μας να είναι στο να πάρουμε ένα τίτλο, ένα όνομα, αλλά να κάνουμε ότι ο Θεός μας έχει ορίσει να κάνουμε, άσχετα από το όνομα που αυτό μπορεί να έχει.
5. «Όλοι έρχονται σ’ αυτόν»
Η δημοτικότητα του Ιωάννη ήταν στα ύψη. Ήταν πολύ φημισμένος πλέον......μέχρι που ξεκίνησε η διακονία του Ιησού. Όταν ξεκίνησε η διακονία του Κυρίου, η διακονία του Ιωάννη έφτασε στο τέλος της. Ο κάποτε δημοφιλέστατος υπηρέτης έβλεπε τώρα να πλήθη να τον αφήνουν για να ακολουθήσουν τον Κύριο. Ποια ήταν η αντίδραση του; Το κατά Ιωάννη 3 μας λέει:
Κατά Ιωάννη 3:26-36
«και ήρθαν στον Ιωάννη και του είπαν: Ραββί, εκείνος που ήταν μαζί σου πέρα από τον Ιορδάνη, για τον οποίος εσύ έδωσες μαρτύρια, να αυτός βαπτίζει,
και όλοι έρχονται σ’ αυτόν. Ο Ιωάννης αποκρίθηκε και είπε: Δεν μπορεί ο άνθρωπος να παίρνει τίποτε, αν δεν είναι σ’ αυτόν δοσμένο από τον ουρανό. Εσείς, οι ίδιοι είστε μάρτυρες μου ότι είπα: Δεν είμαι εγώ ο Χριστός, αλλ’ ότι είμαι απεσταλμένος μπροστά από εκείνον. Όποιος έχει την νύφη είναι νυμφίος. ο δε φίλος του νυμφίου που στέκεται και τον ακούει, χαίρεται υπερβολικά για την φωνή του νυμφίου.
Αυτή λοιπόν η δική μου χαρά εκπληρώθηκε. Εκείνος πρέπει να αυξάνει, εγώ δε να ελαττώνομαι.»
Ο Ιωάννης δεν κυνηγούσε τα πλήθη και έτσι δεν αισθάνθηκε άβολα βλέποντας την διακονία του να μειώνεται. Αντίθετα, όταν έφτασε ο χρόνος, έδειξε στους ανθρώπους να φύγουν από εκείνον και να ακολουθήσουν τον Κύριο και αυτό ήταν η χαρά του. Στο τέλος κατέληξε στην φυλακή όπου και αποκεφαλίσθηκε. Όπως η προς Εβραίους 11 λέει για εκείνους που σαν τον Ιωάννη είχαν μαρτυρικό θάνατο:
Προς Εβραίους 11:35-38
«άλλοι, όμως, βασανίστηκαν, χωρίς να δεχτούν την απολύτρωση, για να αξιωθούν μιας καλύτερης ανάστασης. και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγες, ακόμα δεν και δεσμά και φυλακή. λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από πειρασμούς, πέθαναν με σφαγή μάχαιρας, περιπλανήθηκαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα κατσικιών. με στερήσεις, με θλίψεις, με κακουχίες, για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος. περιπλανώμενοι μέσα σε ερημιές και σε βουνά και σε σπήλαια και στις τρύπες της γης.»
Ο Ιωάννης - όπως και εκείνοι της προς Εβραίους 11:35-38 - ήταν ένας άνθρωπος. ένας άνθρωπος σαν και μας. Θα μπορούσε να είχε αρνηθεί την κλήση του και να ζήσει όπως όλοι οι άλλοι της ηλικίας του (δεν ήταν παρά γύρω στα 30). Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο εύκολο. Ωστόσο αυτός προτίμησε να ακολουθήσει τον Θεό. Ο Χριστιανικός δρόμος μπορεί να έχει ώρες δυσκολίας, στιγμές που ξέρεις ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολα σε άλλα μονοπάτια. Θα μπορέσουμε να περπατήσουμε στα δύσκολα μονοπάτια μόνο εφόσον το όραμα μας, η επιδίωξη μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Όπως η προς Εβραίους ξανά λέει:
Προς Εβραίους 12:1-2
“Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ο οποίος εξαιτίας της χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας την ντροπή, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού”
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να τρέξει κανείς τον πνευματικό αγώνα: ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Κοιτώντας όχι σε κείνα που φαίνονται, τα προσωρινά, αλλά σε εκείνα που δεν φαίνονται: τα αιώνια.
Προς Κορινθίους Β 4:18
“επειδή, εμείς δεν ατενίζουμε σ’ αυτά που βλέπονται, αλλά σ’ αυτά που δεν βλέπονται. επειδή, αυτά που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ αυτά που δεν βλέπονται είναι αιώνια”