Ο φόβος Κυρίου

Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτό το άρθρο με τρόπο διαφορετικό και αντί να πω οτιδήποτε άλλο να δώσω μερικές από το πλήθος των Γραφών που αναφέρονται στον φόβο του Κυρίου και τις υποσχέσεις του Θεού που συνδέονται μ’ αυτό το θέμα. Παρακαλώ διαβάστε με προσοχή:

Ψαλμοί 34:9
"Φοβηθείτε τον Κύριο οι άγιοι του^. επειδή δεν υπάρχει στέρηση σ’ εκείνους που τον φοβούνται"

Ψαλμοί 34:7
"Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει ολόγυρα σ’ εκείνους που τον φοβούνται, και τους ελευθερώνει."

Ψαλμοί 112:1-3
"Μακάριος ο άνθρωπος που φοβάται τον Κύριο^. στις εντολές του βρίσκει υπερβολική ευχαρίστηση. Το σπέρμα του θα είναι δυνατό μέσα στην γη^. η γενιά των ευθέων θα ευλογηθεί^. αγαθά και πλούτη θα είναι στην οικογένεια του, και η δικαιοσύνη του θα μένει παντοτινά."

Ψαλμοί 25:12-14
"Ποιος είναι ο άνθρωπος που φοβάται τον Κύριο; Αυτόν θα διδάξει τον δρόμο, που πρέπει να εκλέξει^. η ψυχή του θα κατοικεί σε αγαθά, και το σπέρμα του θα κληρονομήσει την γη. Το απόρρητο του Κυρίου βρίσκεται μαζί μ’ εκείνους που τον φοβούνται, και σ’ αυτούς θα φανερώσει την διαθήκη του"

Ψαλμοί 31:19
"Πόσο μεγάλη είναι η αγαθότητα σου, την οποία φύλαξες σ’ εκείνους που σε φοβούνται, και ενέργησες σ’ εκείνους που ελπίζουν σε σένα, μπροστά στους γιους των ανθρώπων"

Ψαλμοί 33:18
"Το μάτι του Κυρίου βρίσκεται επάνω σ’ εκείνους που τον φοβούνται^. επάνω σ’ εκείνους που ελπίζουν στο έλεος Του"

Ψαλμοί 85:9
"Βέβαια, κοντά σ’ εκείνους που τον φοβούνται είναι η σωτηρία του, για να κατοικεί δόξα στην γη μας"

Ψαλμοί 103:11
"Επειδή, όσο είναι το ύψος του ουρανού επάνω από την γη, τόσο μεγάλο είναι το έλεος Του σ’ αυτούς που τον φοβούνται"

Ψαλμοί 103:13
"Καθώς ο πατέρας σπλαχνίζεται τα παιδιά του, έτσι ο Κύριος σπλαχνίζεται αυτούς που τον φοβούνται"

Ψαλμοί 103:17
"Το έλεος του Κυρίου είναι από τον αιώνα και μέχρι τον αιώνα, επάνω σ’ αυτούς που τον φοβούνται^. και η δικαιοσύνη του επάνω στους γιους των γιων"

Ψαλμοί 111:4-5
"Ελεήμονας και οικτίρμονας είναι ο Κύριος. Έδωσε τροφή σ’ αυτούς που τον φοβούνται^. θα θυμάται την διαθήκη του πάντοτε."

Ψαλμοί 115:13
"Θα ευλογεί αυτούς που φοβούνται τον Κύριο, τους μικρούς μαζί με τους μεγάλους"

Ψαλμοί 128:1-4
"Μακάριος καθένας που φοβάται τον Κύριο, που περπατάει στους δρόμους Του. Επειδή θα τρως από τον κόπο των χεριών σου^. μακάριος θα είσαι, και ευτυχία σε σένα. Η γυναίκα σου θα είναι σαν εύκαρπη άμπελος, στα πλάγια του σπιτιού σου^. οι γιοι σου σαν νεόφυτα ελιόδεντρων, ολόγυρα στο τραπέζι σου. Να, έτσι θα ευλογηθεί ο άνθρωπος που φοβάται τον Κύριο"

Ψαλμοί 145:19
"Εκπληρώνει την επιθυμία εκείνων που τον φοβούνται, και εισακούει την κραυγή τους και τους σώζει"

Παροιμίες 10:27
"Ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρες"

Παροιμίες 14:26
"Στον φόβο του Κυρίου υπάρχει ισχυρή ελπίδα^. και στα παιδιά Του θα υπάρχει καταφύγιο."

Παροιμίες 14:27
"Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, που απομακρύνει από παγίδες θανάτου"

Παροιμίες 15:33
"Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας^. και η ταπείνωση προπορεύεται της δόξας"

Παροιμίες 16:6
"με τον φόβο του Κυρίου οι άνθρωποι ξεκλίνουν από το κακό"

Παροιμίες 19:23
"Ο φόβος του Κυρίου φέρνει ζωή, κι εκείνος που τον φοβάται, θα πλαγιάζει χορτάτος^. δεν θα συναντήσει κακό."

Παροιμίες 22:4
"Η αμοιβή της ταπείνωσης και του φόβου του Κυρίου, είναι πλούτος, και δόξα, και ζωή"

Παροιμίες 23:17
"Να είσαι στον φόβο του Κυρίου όλη την ημέρα"

Εκκλησιαστής 8:12-13
"Αν και ο αμαρτωλός πράττει κακό εκατό φορές, και μακροημερεύει, εγώ όμως γνωρίζω σίγουρα ότι θα είναι καλό σ’ εκείνους που φοβούνται τον Θεό, εκείνοι που φοβούνται από το πρόσωπο Του^. στον ασεβή δεν θα υπάρχει καλό, και οι ημέρες του, οι οποίες παρέρχονται σαν σκιά, δεν θα μακρύνουν^. επειδή, δεν φοβάται από μπροστά από τον Θεό"

Εκκλησιαστής 12:13-14
"Ας ακούσουμε το τέλος της όλης υπόθεσης: Να φοβάσαι τον Θεό και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτό είναι το παν του ανθρώπου."

Νομίζω ότι είναι πασιφανές από τα παραπάνω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ σημαντικό θέμα. Τι είναι άραγε ο φόβος του Κυρίου που τόσες ευλογίες και υποσχέσεις δίνονται για εκείνους που τον έχουν; Τι σημαίνει άραγε «φοβάμαι τον Κύριο»; Σημαίνει μήπως να νιώθω τρόμο, να διακατέχομαι από φοβία δηλαδή μπροστά στον Κύριο και στην σκέψη του να φοβάμαι; Μήπως πάλι μια και τώρα είμαστε παιδιά του Θεού δεν υπάρχει πλέον θέση για τον «φόβο του Κυρίου» αφού άλλωστε και η προς Ιωάννου μας λέει ότι δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη; Άρα μήπως πιθανόν ο φόβος του Κυρίου δεν είναι παρά κάτι που ανήκει στην Παλιά Διαθήκη; Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να απαντήσει αυτές τις ερωτήσεις.

1. Ο φόβος του Κυρίου: ούτε ένας απλός σεβασμός αλλά ούτε και τρόμος

Ανάλογα με την ιστορία και το υπόβαθρο του καθενός κάποιοι κατανοούν τον φόβο του Κυρίου σαν ένα είδος τρόμου και φοβίας, σαν τον τρόμο που αδύναμοι νιώθουν μπροστά σε ένα δυνάστη. Άλλοι πάλι τον κατανοούν σαν ένα απλό σεβασμό, σαν κι’ αυτόν που μπορεί να υπάρχει μεταξύ ίσων ή και δεν τον κατανοούν καθόλου αφού δεν τον θεωρούν σχετικό για την παρούσα εποχή της χάρης. Δεν νομίζω ότι είναι αυτές οι απόψεις είναι σωστές. Αρχίζοντας με τον απλό σεβασμό που κάποιοι εμφανώς ή αφανώς πιστεύουν ότι είναι ο φόβος του Κυρίου: ο σεβασμός που μπορεί να υπάρχει μεταξύ ίσων δεν είναι ο ίδιος με τον σεβασμό που οφείλεται στον Ύψιστο, στον Κύριο. Και ο Θεός δεν είναι μόνο ο Πατέρας μας αλλά είναι και ο Βασιλιάς μας, ο Ύψιστος, ο Κύριος. Ο υπήκοος ενός βασιλείου δεν σέβεται τον Βασιλιά του με τον ίδιο σεβασμό που σέβεται τους συναδέλφους του για παράδειγμα. Ακόμα και αν έχει παρρησία μπροστά στον θρόνο, όπως εμείς, μέσω του αίματος του Χριστού έχουμε ενώπιων του θρόνου του Θεού, ακόμα και αν είναι παιδί του βασιλιά, όπως εμείς είμαστε μέσω της πίστης είμαστε, οφείλει σεβασμό προς τον πατέρα Του και Βασιλιά. Μ’ άλλα λόγια το γεγονός ότι είμαστε παιδιά του Βασιλιά δεν αναιρεί τον φόβο, τον βαθύ σεβασμό που οφείλεται στον Πατέρα μας και Βασιλιά, ούτε επίσης μετατρέπει αυτόν τον οφειλόμενο σεβασμό σε ένα απλό σεβασμό, σαν εκείνον που συνάδελφοι έχουν μεταξύ τους.

Από την άλλη πάλι, ο γιος ή η κόρη του βασιλιά δεν πηγαίνουν στον βασιλιά όπως οι ξένοι. Ο γιος δεν πάει στον βασιλιά με τρόμο αλλά με παρρησία και εμπιστοσύνη, ξέροντας ότι εκείνος στον οποίον μιλάνε είναι ο αγαπημένος του Πατέρας. Την ίδια στιγμή, όπως είπαμε, τον πλησιάζει με απόλυτο σεβασμό, αναγνωρίζοντας ότι δεν πλησιάζει κάποιο συνάδελφο του αλλά τον Πατέρα Του που πέρα όμως από Πατέρας είναι επίσης ο Ύψιστος, ο Κύριος των Κυρίων και ο Βασιλιάς των βασιλιάδων. Μ’ άλλα λόγια το γεγονός ότι είμαστε παιδιά του Βασιλιά σημαίνει επίσης ότι ο φόβος του Κυρίου δεν πρέπει να κατανοηθεί σαν τρόμος, σαν φοβία από τον Κύριο. Αντίθετα πιστεύω θα πρέπει να κατανοηθεί σαν τον βαθύ σεβασμό που αρμόζει από τα παιδιά στον πιο υπέροχο Πατέρα που την ίδια στιγμή είναι ο Κύριος, ο Δημιουργός των πάντων, ο Ύψιστος.

Έχοντας ξεκαθαρίσει τα παραπάνω ας δούμε τώρα μερικά ακόμα αποσπάσματα που δείχνουν την μεγαλειότητα του Θεού και σχετίζονται με τον φόβο του Θεού. Αναφέρω αυτά τα αποσπάσματα εδώ σαν ένα δείγμα του μεγαλείου του Θεού και όχι για να πω ότι θα πρέπει οι Χριστιανοί να τρομάζουν από τον Θεό. Όπως έχουμε ήδη πει και όπως επίσης θα δούμε και αργότερα το να φοβάται κανείς τον Κύριο δεν σημαίνει να φοβάται ΑΠΟ τον Κύριο, να έχει δηλαδή φοβία και να τρομάζει στην ιδέα του Κυρίου. Πιστεύω ότι στην εποχή μας, λόγω της γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ Θεού και ανθρώπων από τον Ιησού Χριστό, φοβάμαι τον Κύριο σημαίνει ότι τον προσεγγίζω τόσο σαν Πατέρα (με παρρησία και χωρίς να φοβάμαι από Αυτόν) όσο και σαν τον Κύριο, τον Βασιλιά, τον Ύψιστο (με βαθύτατο δηλαδή σεβασμό). Ας περάσουμε τώρα στα αποσπάσματα αυτά αρχίζοντας από τον Ιερεμία 10:6-7

Ιερεμίας 10:6-7
"Κύριε, δεν υπάρχει όμοιος με σένα^. είσαι μέγας, και το όνομα σου είναι μέγα σε δύναμη. Ποιος δεν θα σε φοβόταν, Βασιλιά των εθνών;"

Και Αποκάλυψη 15:4
"Ποιος δεν θα σε φοβηθεί, Κύριε, και δοξάσει το όνομα σου;"

Επίσης: Μαλαχίας 1:6
"Ο γιος τιμάει τον πατέρα, και ο δούλος τον κύριο του^. αν λοιπόν εγώ είμαι πατέρας, που είναι η τιμή μου; Και αν εγώ είμαι Κύριος, που είναι ο φόβος μου;"

και Ιερεμίας 5:22-24
"δεν φοβάστε εμένα; λέει ο Κύριος^. δεν θα τρέμετε μπροστά μου, που σας έβαλα την άμμο ως όριο της θάλασσας σύμφωνα με αιώνιο πρόσταγμα, και δεν θα το υπερβεί^. και τα κύματα της συνταράζονται, όμως δεν θα υπερισχύσουν^. και ηχούν, όμως δεν θα το υπερβούν; Αυτός ο λαός, όμως, έχει στασιαστική και απειθή καρδιά^. αποστάτησαν και έφυγαν. Και δεν είπαν στην καρδιά τους: Ας φοβηθούμε τώρα τον Κύριο, τον Θεό μας, που δίνει βροχή πρώιμη και όψιμη στον καιρό της^. φυλάει για μας τις διορισμένες εβδομάδες του θερισμού"

Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΚΑΘΕ ΤΙ ΒΛΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΗ ΒΛΕΠΟΜΕΝΟ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ. Είναι ο Πατέρας μας και ο Κύριος μας. Είναι ο Ύψιστος. Γνώση της Γραφής χωρίς τον φόβο, τον βαθύ σεβασμό του μεγαλείου του Θεού είναι απλά εγκεφαλική γνώση που θα οδηγήσει σε φουσκώματα και περηφάνιες (Προς Κορινθίους Α 8:1). Όπως οι Παροιμίες μας λένε:

Παροιμίες 2:1-5
«ΓΙΕ μου, αν δεχθείς τα λόγια μου, και αποθησαυρίσεις τις εντολές μου μέσα σου, ώστε το αυτί σου να προσέξει στη σοφία, να στρέψεις την καρδιά σου στη σύνεση^. και αν επικαλεστείς τη φρόνηση, και υψώσεις τη φωνή σου στη σύνεση^. αν τη ζητήσεις σαν ασήμι, και την εξερευνήσεις σαν κρυμμένους θησαυρούς, ΤΟΤΕ θα εννοήσεις τον φόβο τού Κυρίου, και θα βρεις την επίγνωση του Θεού.»

Μόνο αν ο Λόγος του Θεός αποθηκευτεί μέσα μας, γίνει μέρος της καρδιάς μας θα καταλάβουμε τον φόβο του Κυρίου. Αν λοιπόν δεν έχουμε βαθύ σεβασμό προς τον Ύψιστο, όποια γνώση της Γραφής και να έχουμε δεν είναι παρά εγκεφαλική γνώση που αν δεν την βάλουμε στην καρδιά μας δεν μπορεί να δώσει καρπό και που τελικά θα οδηγήσει σε περηφάνια.

2. Παρρησία και φόβος του Κυρίου στην Καινή Διαθήκη.

Η άποψη που πολλοί αφανώς ή εμφανώς διατηρούν είναι ότι ο φόβος του Κυρίου είναι κάτι που κατά κάποιο τρόπο έχει παύσει να ισχύει λόγω του λυτρωτικού έργου του Ιησού Χριστού. Δεν νομίζω όμως ότι το να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο είναι σωστό. Να μερικά αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης που μιλούν για τον φόβο του Κυρίου:

Πράξεις 9:31
"Οι μεν εκκλησίες, λοιπόν, σε ολόκληρη την Ιουδαία και την Γαλιλαία και την Σαμάρεια είχαν ειρήνη, οικοδομούμενες και περπατώντας ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, και πληθύνονταν με την παρηγοριά του Αγίου Πνεύματος"

Πέτρου Α 2:17
"Όλους να τους τιμήσετε^. την αδελφότητα να αγαπάτε. ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ^. τον βασιλιά να τιμάτε"

Προς Κορινθίους Β 7:1
"Αγαπητοί, έχοντας, λοιπόν, αυτές τις υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε μολυσμό σάρκας και πνεύματος, εκπληρώνοντας αγιοσύνη ΜΕ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ"

Προς Κολοσσαείς 3:22
"Οι δούλοι, υπακούτε σε όλα στους κατά σάρκα κυρίους σας, όχι με οφθαλμοδουλεία, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδιάς, ΕΧΟΝΤΑΣ ΦΟΒΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ"

Ο Κορνήλιος, ο πρώτος εθνικός στο σπίτι του οποίου κηρύχθηκε το ευαγγέλιο, ήταν άνθρωπος που φοβόταν τον Θεό. Όπως μας λένε οι Πράξεις 10:1-2

Πράξεις 10:1-2
"Υπήρχε δε κάποιος άνθρωπος στην Καισάρεια, με το όνομα Κορνήλιος, εκατόνταρχος, από το τάγμα που λεγόταν Ιταλικό, ευσεβής και ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ μαζί με ολόκληρη την οικογένεια του, ο οποίος έκανε πολλές ελεημοσύνες στον λαό και δεόταν διαρκώς στον Θεό."

και όπως είπε και ο Πέτρος στις Πράξεις 10:34-35
"Τότε, ο Πέτρος ανοίγοντας το στόμα του είπε: γνωρίζω στ’ αλήθεια ότι, ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης^. αλλά, ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΘΝΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ, ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΤΟΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ"

Όπως βλέπουμε λοιπόν ο φόβος του Κυρίου είναι παρών και στην Καινή Διαθήκη επίσης. Ταυτόχρονα όμως πιστεύω – και αναφέρθηκα σ’ αυτό πιο πριν – ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό είναι λόγω του γεγονότος ότι υπάρχει τώρα διαθέσιμη, μέσω του έργου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μια πολύ διαφορετική σχέση με τον Θεό. Αυτή η διαφορετική σχέση θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη καθώς προσπαθούμε να ορίσουμε τον φόβο του Κυρίου. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα που έδωσα πιο πριν υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σε πολίτες ενός βασιλείου που δεν ανήκουν στο παλάτι και πολίτες που είναι παιδιά του βασιλιά. Οι έξω προσεγγίζουν τον βασιλιά πιθανόν τρομοκρατημένοι λόγω του μεγαλείου του βασιλιά και της απουσίας οποιασδήποτε άλλης σχέσης μαζί του εκτός από αυτής του υπηκόου. Αυτό όμως δεν ισχύει για τα παιδιά του βασιλιά. Τα παιδιά προσεγγίζουν τον βασιλιά με παρρησία, όπως μικρά παιδιά προσεγγίζουν τον πατέρα τους που τους αγαπά, χωρίς να τρομάζουν ή να φοβούνται από Αυτόν. Αυτός είναι άλλωστε και ο τρόπος που η Γραφή μας λέει να προσεγγίζουμε τον θρόνο του Πατέρα:

Προς Εβραίους 4:14-16
«Έχοντας, λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Ιησού, τον Υιό τού Θεού, ας κρατάμε την ομολογία. Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία. Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο τής χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης.»

Στον θρόνο της χάρης ερχόμαστε με παρρησία. Αυτό δεν είναι κάτι που εμείς καταφέραμε να πετύχουμε αλλά είναι λόγω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και έκανε δυνατό όσοι πιστεύουν ότι είναι ο Γιος του Θεού να γίνονται παιδιά του Θεού (Ιωάννου Α 5:1). Όπως επίσης η προς Ιωάννου Α 4:17-19 μας λέει:

«Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά, η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο^. επειδή, ο φόβος έχει κόλαση^. και εκείνος που φοβάται δεν έχει φτάσει σε τέλειο βαθμό μέσα στην αγάπη. Εμείς τον αγαπάμε, επειδή αυτός πρώτος μάς αγάπησε.»

Αν αγαπάμε τον Θεό δεν θα πρέπει να τον πλησιάζουμε φοβισμένα, γιατί φόβος και αγάπη δεν είναι πράγματα που πάνε μαζί. Αυτό πάλι επαναλαμβάνω δεν σημαίνει ότι είναι σωστό να πλησιάζουμε τον Θεό με τον ίδιο τρόπο που πλησιάζουμε συναδέλφους μας, με κάποιο δηλαδή απλό σεβασμό και χωρίς να συνειδητοποιούμε την μεγαλειότητα εκείνου που πλησιάζουμε. Αλλά και πάλι αυτό δεν είναι τρόμος, φοβία. Αν είμαστε φοβισμένοι από τον Θεό δεν τον αγαπάμε όπως πρέπει, καθώς δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη. Αντ’ αυτού για να επαναλάβω και πάλι αυτό που ήδη ανάφερα: φοβάμαι τον Κύριο σημαίνει ότι τον πλησιάζω τόσο σαν Πατέρα (με παρρησία και χωρίς να φοβάμαι από Αυτόν) όσο και σαν τον Κύριο, τον Βασιλιά, τον Ύψιστο (με βαθύτατο, μέγιστο δηλαδή σεβασμό).»

3. Ο φόβος του Κυρίου: να κάνουμε το θέλημα Του

Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα από τα παραπάνω, δεν μπορώ αλήθεια να δω πως κάποιος μπορεί να περπατήσει στο θέλημα του Κυρίου αν δεν έχει τον φόβο του Κυρίου και πως κάποιος μπορεί να φοβάται τον Κύριο και να μην κάνει το θέλημα του Κυρίου. Φοβάμαι λοιπόν τον Κύριο σημαίνει ότι κάνω το θέλημα Του. Σημαίνει ότι κάνω ένα βήμα πίστης σε ότι ο Κύριος μου έχει πει, ακόμα και αν δεν έχω δει την πλήρη εικόνα και δεν καταλαβαίνω πως όλα θα δουλέψουν. Εκείνοι που πραγματικά φοβούνται τον Κύριο θα θέλουν λοιπόν να κάνουν το θέλημα του Κυρίου. Οτιδήποτε ο Πατέρας έχει πει έχει γι’ αυτούς την μέγιστη αξία και είναι αδιαπραγμάτευτο καθώς έχει εξέρθει από το στόμα του Κυρίου και Πατέρα τους. Ο φόβος του Κυρίου, ο βαθύς, μέγιστος, σεβασμός για τον Κύριο και το θέλημα Του και η υπακοή προς τον Κύριο και το θέλημα Του είναι λοιπόν πράγματα απολύτως συνδεδεμένα το ένα με το άλλο. Γιατί αλήθεια φανταστείτε παιδιά που είναι ανυπάκουα. Θα λέγατε αλήθεια ότι τα παιδιά αυτά σέβονται τον πατέρα τους; Πιθανόν πλησιάζουν τον Πατέρα για να λάβουν πράγματα από Αυτόν, όμως ούτε τον σέβονται ούτε τον αγαπούν. Αν τον αγαπούσαν θα έκαναν το θέλημα Του. Δυστυχώς υπάρχουν μερικοί Χριστιανοί που συμπεριφέρονται έτσι: πηγαίνουν δηλαδή στον Θεό μόνο όταν τον έχουν ανάγκη και τον υπόλοιπο καιρό ζουν σαν ένα και το αυτό με τον κόσμο. Αυτό φυσικά θα πρέπει να αλλάξει. Αντ’ αυτού θα πρέπει να εμβαθύνουμε την σχέση μας, επιζητώντας πρώτα την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του και όλα τα άλλα θα μας προστεθούν (κατά Ματθαίο 6:33). Όπως η προς Φιλιππησίους 2:5-11 μας λέει σχετικά με το παράδειγμα μας , τον Κύριο Ιησού Χριστό:

Προς Φιλιππησίους 2:5-11
«Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό^. ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό^. αλλά, κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου, αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους^. και, καθώς βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού. Γι' αυτό, και ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε όνομα, που είναι το όνομα πάνω από κάθε [άλλο]^. ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων^. και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, σε δόξα τού Πατέρα Θεού.»

Ας είναι σε μας το ίδιο φρόνημα που ήταν στον Κύριο Ιησού Χριστό, μας λέει η Γραφή. Ποιο ήταν αυτό το φρόνημα; Ήταν το φρόνημα της υπακοής, ακόμα και μέχρι θανάτου. Ήταν το φρόνημα του « όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει» (κατά Λουκά 22:42).

Αυτό που θέλω να πω με τα παραπάνω είναι ότι δεν μπορούμε να λέμε ότι φοβόμαστε τον Κύριο αν δεν κάνουμε το θέλημα Του. Είναι στην πραγματικότητα το ίδιο και με την αγάπη προς τον Κύριο. Όπως Αυτός είπε:

Κατά Ιωάννη 14:23-24
«Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ' αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ' αυτόν. Εκείνος που δεν με αγαπάει, δεν φυλάττει τα λόγια μου. Και ο λόγος που ακούτε, δεν είναι δικός μου, αλλά του Πατέρα που με απέστειλε.»

Δεν μπορούμε να πούμε ότι αγαπάμε τον Κύριο αν δεν κάνουμε αυτά που λέει. Ομοίως πιστεύω δεν μπορούμε να πούμε ότι φοβόμαστε τον Κύριο αν αρνούμαστε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι το θέλημα Του.

Μπορούμε λοιπόν από τα παραπάνω να συμπεράνουμε ότι ο φόβος του Κυρίου σημαίνει επίσης υπακοή προς στον Κύριο. Σημαίνει να εκτιμά κανείς τον Θεό και το θέλημα Του ανεξαρτήτως καταστάσεων. Σημαίνει με μια φράση: ο Θεός και το θέλημα Του να έχουν την μέγιστη θέση στην καρδιά μας.

4. Συμπέρασμα

Ξεκινήσαμε αυτό το άρθρο δείχνοντας την πηγή ευλογιών που ο φόβος του Κυρίου είναι. Πραγματικά είναι δύσκολο να βρει κανείς κάποιο άλλο θέμα στην Γραφή που να περιέχει τόσες υποσχέσεις: μακροημέρευση, ευημερία, ελευθέρωση και πολλές άλλες υποσχέσεις συνοδεύουν εκείνους που φοβούνται τον Κύριο.

Προσπαθήσαμε έπειτα να ορίσουμε τον φόβο του Κυρίου ξεκαθαρίζοντας ότι αυτός δεν είναι ούτε απλός σεβασμός, σαν μεταξύ ίσων, ούτε όμως τρόμος, φόβος δηλαδή στην ιδέα του Κυρίου. Εν αντιθέσει είναι αυτό ο βαθύς σεβασμός που αρμόζει στον ΘΕΟ τον ΚΥΡΙΟ, τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

Τέλος κάναμε ξεκάθαρο ότι δεν νοείτε φόβος του Κυρίου χωρίς υπακοή στον Κύριο. Μ’ άλλα λόγια όποιος φοβάται τον Κύριο κάνει επίσης και το θέλημα Του και όποιος δεν τον φοβάται, αλλά θέλει να ικανοποιεί την σάρκα του, δεν το κάνει ή το κάνει όποτε του αρέσει ανάλογα με τις περιστάσεις.

Κλείνοντας, αυτό το άρθρο ας ακούσουμε με προσοχή αυτή την συμβουλή από τον Εκκλησιαστή:

Τάσος Κιουλάχογλου