"لیکن خود را خالی کرده، صورت غلام را پذیرفت" (فیلیپیان 2: 7)
در مرقس 15: 29-31 درباره مسیح می خوانیم:
مرقس 15: 29-31
" و راهگذاران او را دشنام داده و سر خود را جنبانيده، مي گفتند: «هان اي كسي كه هيكل را خراب مي كني و در سه روز آن را بنا مي كني، از صليب به زير آمده، خود را برهان! » و همچنين رؤساي كهنه و كاتبان استهزا كنان با يكديگر مي گفتند؛« ديگران را نجات داد و نمي تواند خود را نجات دهد."
"خود را برهان". به راستی که برای این مردمان چه عجیب بود که ببینند کسی که بسیاری را رهانیده بود خود اکنون بر روی صلیب است و اهمیتی به خود نمی دهد. برای کسی که همیشه به فکر خود است، عجیب است که ببیند کسی مانند او به خود اهمیت نمی دهد. کسی که می توانست دوازده فوج از فرشتگان را داشته باشد (هر فوج شامل 6826 بود)، خود را نادیده گرفت و تا به موت حتی تا به موت صلیب مطیع شد و از ما هم می خواهد که همین طرز فکر او را داشته باشیم:
فیلیپیان 2: 5-8
" پس همين فكر در شما باشد كه در مسيح عيسي نيز بود كه چون در صورت خدا بود، با خدا برابر بودن را غنيمت نشمرد، ليكن خود را خالي كرده، صورت غلام را پذيرفت و در شباهت مردمان شد؛ و چون در شكل انسان يافت شد، خويشتن را فروتن ساخت و تا به موت بلكه تا به موت صليب مطيع گرديد."
لوقا 9: 23-24
" پس به همه گفت: «اگر كسي بخواهد مرا پيروي كند مي بايد نفس خود را انكار نموده، صليب خود را هر روزه بردارد و مرا متابعت كند. زيرا هر كه بخواهد جان خود را خلاصي دهد آن را هلاك سازد و هر كس جان خود را بجهت من تلف كرد، آن را نجات خواهد داد."
عیسی مسیح خود را نادیده گرفت. او جان خود را از دست داد، البته نه برای همیشه. پس از سه روز و سه شب، خدا او را از مردگان برخیزاند. همانطور که فیلیپیان می گوید:
فیلیپیان 2: 9-11
" از اين جهت خدا نيز او را بغايت سرافراز نمود و نامي را كه فوق از جميع نامها است، بدو بخشيد. تا به نام عيسي هر زانويي از آنچه در آسمان و بر زمين و زير زمين است خم شود، و هر زباني اقرار كند كه عيسي مسيح، خداوند است براي تمجيد خداي پدر."
راهی که عیسی مسیح به ما نشان می دهد راهی باریک است (متی 7: 14). این راه، راهی است که فرد نه با حفظ جانش بلکه با از دست دادن آن می پیماید. اما این راه همچنین راه رستاخیز است. ممکن است مصلوب شدن انسانیت کهنه، یا منیت درد داشته باشد، اما صلیب همواره رستاخیز را در پی خود دارد. ما نمی خواهیم از درد صلیب اجتناب کنیم، زیرا بدون صلیب، رستاخیزی نیست. ما نمی خواهیم انسانیت کهنه در قلب هایمان زندگی کند بلکه خواهان مسیح قیام کرده هستیم. او نمونه زنده ماست و کسی است که نگاه های ما باید به او باشد:
عبرانیان 12: 1-2
" و با استقامت در مسابقه‌اي که براي ما مقرر شده است، بدويم. و چشمان خود را بر قهرمان و مظهر کامل ايمان يعني عيسي بدوزيم که به‌‌خاطر آن خوشي که پيش‌‌رو داشت، صليب را تحمل کرد و ننگ آن را ناچيز شمرد و اکنون بر جانب راست تخت خدا نشسته است."
فارسی: Daniel Shahri