“En vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven een ieder, die ons iets schuldig is;”

Het Onze Vader is een modelgebed dat ons door de Heer is gegeven en dat te vinden is in de evangeliën van Matteüs en Lucas. Hoewel de Heer, toen Hij het gebed inleidde, zei:

Matteüs 6:9a
“Bidt gij dan aldus:”

En in Lucas 11:2a
“Wanneer gij bidt, zegt:”

En hoewel in het evangelie van Lucas duidelijk staat dat dit gebed expliciet werd gegeven als antwoord op een vraag van de discipelen over hoe zij moesten bidden:

Lucas 11:1b
“Here, leer ons bidden, zoals ook Johannes zijn discipelen geleerd heeft.”

Velen proberen dit gebed te bagatelliseren en in wezen af te doen als “slechts een voorbeeld”! Dit is zeker niet de enige afzwakking van wat de Heer heeft gezegd. Het maakt deel uit van een systematische poging om Zijn woorden en Zijn geboden te verzwakken, zodat hun belang wordt gebagatelliseerd en ze slechts een soort mooie gedachten worden die we niet echt verplicht zijn trouw op te volgen. Maar broeders en zusters, laten wij deze fout niet maken: wat de Heer heeft gezegd, is van het GROOTSTE belang en moet altijd onze onverdeelde aandacht krijgen! Als de koning spreekt, luisteren zijn onderdanen! Zoals de Heer in vele gevallen zegt: “Wie oren heeft, die hore!” (Matteüs 11:15 en op vele andere plaatsen). Als de Heer spreekt, moeten wij LUISTEREN en DOEN! Wij mogen Zijn woorden nooit kleineren, maar moeten ze behandelen met het grootste respect en de aandacht die ze verdienen! Dus als Hij hier zegt: “Zo moet u bidden” en “Als u bidt, zeg dan”, laten we dan goed opletten en wat Hij ons gevraagd heeft te bidden, deel laten uitmaken van ons eigen gebed! Het is geen “herhaling” als we elke dag het gebed bidden dat de Heer ons gegeven heeft! Als we dat doen, dat wil zeggen elk woord met ons hart zeggen, is dat het beste gebed dat we kunnen bidden! Waarom? Omdat de Heer het ons heeft gegeven als antwoord op de vraag hoe we moeten bidden en ons heeft gezegd: “ZEG HET!” Als Hij zegt: “ZEG dit gebed”, en ik “zeg” het niet omdat ik het heb gebagatelliseerd en denk dat ik het beter weet, dan is het duidelijk dat ik ongelijk heb! Wie weet het beter? De Heer die mij zei “zeg het”, of ik die weigert het te “zeggen”? Laten wij de Heer vertrouwen in wat Hij ons zegt en het zeggen! Maar wij moeten het met heel ons hart zeggen, elk woord afwegen, en niet gewoon snel door het gebed heen gaan terwijl onze gedachten ergens anders zijn! Zulke gebeden zijn waardeloos. Het gebed van de Heer is het beste gebed als wij afwegen wat wij zeggen en menen wat wij zeggen! En dit en elk ander “gebed” heeft geen enkele waarde als we niet menen wat we zeggen, maar alleen maar praten – als we alleen maar onze lippen bewegen als een machine terwijl ons hart en onze gedachten ergens anders zijn. De enige gebeden die ertoe doen zijn die welke uit het hart komen! En het gebed van de Heer, wanneer we het uit het hart zeggen en menen wat we zeggen, is het beste gebed!

Wat ik in dit korte artikel wilde bespreken, zijn slechts enkele woorden van het gebed, namelijk het volgende:

Matteüs 6:12
“en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren”

En in Lucas 11:4
“en vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven een ieder, die ons iets schuldig is;”

Dit deel van het gebed wordt ook in Marcus in een andere context benadrukt:

Marcus 11:25
“En wanneer gij staat te bidden, vergeeft wat gij tegen iemand mocht hebben, opdat ook uw Vader in de hemelen uw overtredingen vergeve. ”

In dit deel van het gebed vragen we God om Zijn vergeving. Maar zoals we kunnen zien, bestaat dit uit twee delen, en het deel van God is het tweede! Het eerste deel is aan ons. Eerst vergeven wij degenen die tegen ons zondigen, en dan gaan wij naar God om onze eigen zonden te vergeven! Het is niet andersom! “En vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven een ieder, die ons iets schuldig is; ” Hebben wij degenen die tegen ons gezondigd hebben vergeven? Zo ja, dan zal God ons ook vergeven! Veel mensen denken dat vergeving maar in één richting gaat: God moet hen vergeven, en of zij anderen hebben vergeven of wrok tegen hen koesteren, doet er niet toe! Hun redenering, die heel populair is, gaat als volgt: “God als Vader zal ons in dit tijdperk van genade waarin wij leven altijd vergeven, wat er ook gebeurt, zonder voorwaarden, zolang wij Hem maar vragen, zelfs als wij zelf weigeren anderen te vergeven.” Maar dat is onjuist. Er zijn voorwaarden verbonden aan Gods vergeving! Zijn vergeving is NIET onvoorwaardelijk. In feite is zij ABSOLUUT afhankelijk van de vraag of wij degenen die tegen ons gezondigd hebben, hebben vergeven. Vergeven wij? Dan zullen wij vergeven worden. Vergeven wij niet? Dan zullen wij ook niet vergeven worden! Zo eenvoudig is het! De Heer heeft dit heel duidelijk gemaakt en geen ruimte gelaten voor twijfel, toen Hij aan het einde van het gebed dat Hij ons gaf, zei:

Mattheüs 6:14-15
“Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven. ”

We hebben de keuze om deze woorden van onze Heer te bagatelliseren – net zoals het valse christendom dat doet met dit en vele andere dingen – of ze te accepteren zoals ze zijn!

Mijn beste broeders en zusters, de waarheid is dat wij zoveel schulden hebben, en dat wij er elke dag meer bijkomen, zowel in het geheim als openlijk! Er komt geen einde aan. Wij hebben het over een enorme schuld. Wat onze medemens ons schuldig is, wat hij ons heeft aangedaan, is absoluut niets vergeleken met wat wij God schuldig zijn! Willen wij echt dat de rechtvaardige rechter onze enorme schuld onverzoend laat? Natuurlijk niet! Laten wij daarom vanuit ons hart de schulden vergeven die anderen ons verschuldigd zijn, wetende dat onze schulden aan God veel, veel groter zijn! En als zij, nadat wij hen vergeven hebben, opnieuw zondigen, laten wij hen dan opnieuw en opnieuw vergeven! Net zoals God ons opnieuw en opnieuw vergeeft!

De Heer heeft dit met een zeer mooie gelijkenis geïllustreerd. Gelijkenissen maken, net als beelden, de boodschap zeer levendig, en de Heer koos zo'n gelijkenis om te laten zien dat we anderen moeten vergeven om zelf vergeven te worden. Laten we lezen:

Matteüs 18:23-35
“Daarom is het Koninkrijk der hemelen te vergelijken met een koning, die afrekening wilde houden met zijn slaven. Toen hij begon te rekenen, werd een voor hem geleid, die tienduizend talenten schuldig was. Omdat hij niet bij machte was te betalen, beval zijn heer hem te verkopen, met zijn vrouw en kinderen en al wat hij bezat, opdat er betaald kon worden. De slaaf wierp zich neder als smekeling en zeide: Heb geduld met mij en ik zal u alles betalen. De heer van die slaaf kreeg medelijden met hem en hij liet hem vrij en schold hem de schuld kwijt. Toen die slaaf wegging, trof hij een zijner medeslaven aan, die hem honderd schellingen schuldig was, en hij greep hem bij de keel en zeide: Betaal wat gij schuldig zijt. De medeslaaf nu wierp zich voor hem neder en bad hem dringend, zeggende: Heb geduld met mij en ik zal u betalen. Doch hij wilde niet, maar ging heen en zette hem gevangen, totdat hij het verschuldigde zou betaald hebben. Toen nu zijn medeslaven zagen, wat er gebeurd was, werden zij zeer verdrietig en gingen hun heer al wat er gebeurd was, mededelen. Toen ontbood zijn heer hem en zeide tot hem: Slechte slaaf, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, daar gij het mij dringend hadt gevraagd. Hadt ook gij geen medelijden moeten hebben met uw medeslaaf, zoals ook ik medelijden had met u? En zijn meester werd toornig en gaf hem in handen van de folteraars, totdat hij hem al het verschuldigde zou betaald hebben. Alzo zal ook mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet, een ieder zijn broeder, van harte vergeeft. ”

Wij zijn als die dienaar die de koning een ongelooflijk, onberekenbaar bedrag schuldig is! 10.000 talenten zouden vandaag de dag ongeveer 4 miljard dollar zijn! Is er iemand op aarde die zo diep in de schulden zit? En toch was dit de schuld die deze dienaar, die ieder van ons vertegenwoordigt, aan de koning verschuldigd was. En wat deed de koning? Hij vergaf hem alles! Onmogelijk, en toch deed de koning het, in Zijn genade en barmhartigheid! Dit is onze God! Dit is Zijn hart! Vol barmhartigheid voor iedereen die Hem daarom vraagt! Deze dienaar had nu een mededienstknecht die hem 100 denarii schuldig was. Hoeveel was dat? Het was slechts een dagloon. Echt niets! Maar in plaats van zijn medemens met mededogen en barmhartigheid te behandelen – een heel klein beetje barmhartigheid vergeleken met de barmhartigheid die de koning hem had betoond – vergaf hij hem niet, maar gooide hem voor deze kleine schuld in de gevangenis! Zo groot was zijn ongevoeligheid en ondankbaarheid! Hij had in wezen geen enkele waarde voor de koning en Zijn barmhartigheid! Hij behandelde de vergeving van de koning alsof de koning hem dat verschuldigd was en verplicht was om dat te doen! Dit is precies wat velen van ons vandaag de dag doen. We nemen Gods vergeving als vanzelfsprekend aan. “Gods genade bedekt alles. God zal u toch wel vergeven! Zonder voorwaarden! Leef maar zoals u wilt! Geen probleem! Vertrouw gewoon op Zijn goedheid!” Alsof God een machine is die verplicht is alles te vergeven, terwijl wij zelf geen greintje vergevingsgezindheid tonen en wrok koesteren tegen iemand die ons bijna niets verschuldigd is! Dus, broeders en zusters, laten we dit goed in ons hoofd zetten! Als wij anderen niet vergeven, zal GOD ons ook niet vergeven! Zoals we zojuist hebben gelezen:

Matteüs 18:32-35
“Toen ontbood zijn heer hem en zeide tot hem: Slechte slaaf, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, daar gij het mij dringend hadt gevraagd. Hadt ook gij geen medelijden moeten hebben met uw medeslaaf, zoals ook ik medelijden had met u? En zijn meester werd toornig en gaf hem in handen van de folteraars, totdat hij hem al het verschuldigde zou betaald hebben. Alzo zal ook mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet, een ieder zijn broeder, van harte vergeeft. ”

Er is dus geen keuze: we moeten vanuit ons hart vergeven! Als we niet vergeven, zullen we niet vergeven worden! Het is niet optioneel, maar verplicht! Alleen wie vergeeft, wordt vergeven! Zoals Paulus zei:

Efeziërs 4:32
“Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft.”

Kolossenzen 3:13
“Verdraagt elkander en vergeeft elkander, indien de een tegen de ander een grief heeft; gelijk ook de Here u vergeven heeft, doet ook gij evenzo.”

Laten wij dus, wanneer wij in gebed staan, voordat wij God om vergeving vragen, ons hart onderzoeken om te zien of er iemand is die ons onrecht heeft aangedaan en die wij niet hebben vergeven, en laten wij hen vergeven! Laten wij dan God vragen ook ons te vergeven, zoals onze Heer ons heeft gezegd. Hij zal dat met grote vreugde doen!

Anastasios Kioulachoglou