Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".
Χάνουμε άραγε την σωτηρία μας κάθε φορά που αμαρτάνουμε;
Μερικοί υποστηρίζουν ότι μόλις κάποιος αμαρτήσει χάνει πάραυτα την σωτηρία του και χρειάζεται να μετανοήσει και πάλι, μέχρι που να αμαρτήσει και πάλι και να χάσει και πάλι την σωτηρία του κοκ. Δεν νομίζω όμως ότι είναι έτσι. Κάποιος μπορεί να είναι στην πίστη και δυστυχώς να αμαρτήσει, να πέσει ενώ είναι στην σωστή οδό και να ξανασηκωθεί και να συνεχίσει. Όπως η Ιωάννου Α μας λέει:
Ιωάννου Α 1:5-2:2
«Και αυτή είναι η υπόσχεση, την οποία ακούσαμε απ' αυτόν και την αναγγέλλουμε σε σας, ότι: Ο Θεός είναι φως και σ' αυτόν δεν υπάρχει κανένα σκοτάδι. Αν πούμε ότι έχουμε κοινωνία μαζί του και περπατάμε στο σκοτάδι, λέμε ψέματα και δεν πράττουμε την αλήθεια. Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα του Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας. Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία. Αν πούμε ότι δεν αμαρτήσαμε, κάνουμε αυτόν ψεύτη και ο λόγος του δεν υπάρχει μέσα μας. Παιδάκια μου, αυτά σας τα γράφω, για να μη αμαρτήσετε. αν, όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο. Κι αυτός είναι μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας. και όχι μονάχα για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.»
Θέλω εδώ να υπογραμμίσω τον στίχο 7: «Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα του Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». Γιατί άραγε να υπάρχει ανάγκη το αίμα του Ιησού να μας καθαρίσει από κάθε αμαρτία ενώ περπατάμε στο φως; Αυτό που εγώ τουλάχιστον καταλαβαίνω από αυτό είναι ότι το περπάτημα στο φως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και ότι δεν θα αμαρτήσουμε. Αυτό που εννοώ είναι ότι η αμαρτία είναι μια πιθανότητα και σ’ αυτή την περίπτωση αλλά είναι ένα περιστασιακό επεισόδιο, κάτι που βάζουμε στην άκρη και προχωρούμε μπροστά. Δεν πράττουμε, δεν ζούμε, την αμαρτία. Πέφτει στον δρόμο μας και μάλιστα μάλλον εύκολα1 αλλά δεν την πράττουμε, εθελούσια, σαν συνήθεια και τρόπο ζωής. Και καθώς ομολογούμε τις αμαρτίες μας το αίμα του Χριστού μας καθαρίζει απ’ όλες.
Τώρα το περπάτημα στο φως δεν είναι το μοναδικό σενάριο για ένα πιστό. Υπάρχει και άλλο και αυτό είναι το περπάτημα στο σκοτάδι. Όπως ο απόστολος μας λέει:
Ιωάννου Α 1:6
«Αν πούμε ότι έχουμε κοινωνία μαζί του και περπατάμε στο σκοτάδι, λέμε ψέματα και δεν πράττουμε την αλήθεια.»
Η φράση «πράττουμε την αλήθεια» είναι αυτή που ξεχωρίζει για μένα εδώ. Όταν περπατάμε στο σκοτάδι δεν πράττουμε την αλήθεια, το οποίο διαβάζοντας το διαφορετικά σημαίνει ότι όταν δεν πράττουμε την αλήθεια τότε περπατάμε στο σκοτάδι. Η Ιωάννου Α 2:9-11 μας δίνει μια άμεση εφαρμογή των παραπάνω:
«Εκείνος που λέει ότι είναι μέσα στο φως, αλλά μισεί τον αδελφό του, είναι μέχρι τώρα μέσα στο σκοτάδι. Εκείνος που αγαπάει τον αδελφό του μένει μέσα στο φως, και σκάνδαλο σ' αυτόν δεν υπάρχει. Εκείνος, όμως, που μισεί τον αδελφό του είναι μέσα στο σκοτάδι και περπατάει μέσα στο σκοτάδι, και δεν ξέρει πού πηγαίνει, επειδή το σκοτάδι έχει τυφλώσει τα μάτια του.»
Και Ιωάννου Α 4:20
«Αν κάποιος πει, ότι: Αγαπάω τον Θεό, όμως μισεί τον αδελφό του, είναι ψεύτης. επειδή, όποιος δεν αγαπάει τον αδελφό του, που τον είδε, τον Θεό που δεν τον είδε, πως μπορεί να τον αγαπάει;»
Επιπρόσθετα Ιωάννου Α: 3:14-15
«Εμείς γνωρίζουμε ότι έχουμε μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή, επειδή αγαπάμε τους αδελφούς. εκείνος που δεν αγαπάει τον αδελφό του, μένει μέσα στον θάνατο. Καθένας που μισεί τον αδελφό του, είναι ανθρωποκτόνος. και ξέρετε ότι κανένας ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή, που να μένει μέσα του.»
Βλέπουμε στα παραπάνω ότι έχουμε ήδη δει σε πολλά από τα προηγούμενα αποσπάσματα: όσον αφορά την Αγία Γραφή, δεν είναι τόσο σημαντικό αυτά που λέμε ότι είμαστε αλλά αυτά που οι καρποί μας δείχνουν ότι είμαστε. Όπως ο Ιωάννης μας λέει: αν κάποιος μισεί τον αδελφό του είναι φονιάς και κανένας φονιάς δεν έχει αιώνια ζωή μέσα του. Αν λέει ότι αγαπά τον Θεό μην τον πιστεύεται λέει ο Ιωάννης, γιατί πως είναι δυνατό ενώ δεν αγαπά τον αδελφό του που τον βλέπει να αγαπά τον Θεό που δεν τον βλέπει; Τώρα ας μου επιτραπεί να ρωτήσω το εξής: πιστεύουμε αλήθεια ότι, βάση των παραπάνω, κάποιος που μισεί τον αδελφό του και δεν έχει μετανοήσει γι’ αυτό, θα εισέρθει στην βασιλεία των ουρανών απλά επειδή λέει ότι αγαπά τον Θεό και είναι «αδελφός» (έτσι τουλάχιστον ονομάζεται); Η απάντηση του Ιωάννη είναι νομίζω ολοκάθαρη: όχι! «Κανένας ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή που να μένει μέσα του», μας λέει και τα συμφραζόμενα δεν μιλούν για φονιάδες του κόσμου αλλά για Χριστιανούς που μισούν τους αδελφούς τους. Πιστεύω ότι στην Βασιλεία του Θεού θα υπάρχουν πολλοί μετανιωμένοι φονιάδες αλλά δεν θα υπάρχει ούτε ένας αμετανόητος.
Όπως ο Παύλος προειδοποιεί στην προς Γαλάτας 5:19-21
Προς Γαλάτας 5:19-21
«Και φανερά είναι τα έργα της σάρκας, τα οποία είναι: πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, μαγεία, έχθρες, έριδα, ζήλια, θυμοί, φατριασμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, οργιώδη φαγοπότια και τα όμοια με αυτά, για τα οποία σας προειδοποιώ, όπως κι άλλοτε σας προειδοποίησα ότι αυτοί που πράττουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού.»
«Πράττω» σύμφωνα με το Βιβλικό λεξικό του Strong σημαίνει «εκτελώ συνεχώς και κατά συνήθεια». Γιατί άραγε ο Παύλος να χρειάζεται να προειδοποιήσει τους Γαλάτες πιστούς ότι αυτοί που πράττουν αυτά τα πράγματα δεν θα μπουν στην Βασιλεία του Θεού (αυτό είναι που η φράση «κληρονομήσουν την Βασιλεία» σημαίνει – μια έρευνα πάνω στο ρήμα «κληρονομώ» θα το κάνει καθαρό), αν ήταν ήδη και δια παντός στην Βασιλεία από την στιγμή που πίστεψαν και ασχέτως με το συνέβη έπειτα; Είναι προφανές ότι αν αυτό ήταν όντως έτσι τότε δεν θα υπήρχε λόγος να τους προειδοποιήσει. Όμως το έκανε που σημαίνει λοιπόν ότι υπάρχει λόγος. Και ο λόγος είναι πιστεύω απλός: το αν και κατά πόσο ζούμε την πίστη μας, το τι πράττουμε, - τα της πίστης ή τα της σαρκός; - δείχνει και αν είμαστε στην πίστη ή όχι. Για να το πούμε αλλιώς : εκείνοι που λένε ότι είναι πιστοί (και πιθανόν κάποτε να ήταν πιστοί), αλλά που την ίδια στιγμή πράττουν την αμαρτία, μισώντας τον αδελφό τους (που ισοδυναμεί με φονικό), ή πράττουν – ζουν, κάνουν σε διαρκή βάση και κατά συνήθεια - κάποια από τα υπόλοιπα έργα της σαρκός που δίνονται στην προς Γαλάτας 5 και δεν μετανοήσουν γι’ αυτό, θα βρουν την πόρτα της Βασιλείας κλειστή. Η προς Εβραίους 10:26-27 είναι ξεκάθαρη:
«Επειδή, αν εμείς αμαρτάνουμε εθελούσια, αφού λάβαμε τη γνώση της αλήθειας, δεν απολείπεται πλέον θυσία για τις αμαρτίες. αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους.»
Πηγαίνοντας πίσω στην Ιωάννου Α 1:5-7 και διαβάζοντας την και πάλι:
Ιωάννου Α 1: 5-7
«Και αυτή είναι η υπόσχεση, την οποία ακούσαμε απ' αυτόν και την αναγγέλλουμε σε σας, ότι: Ο Θεός είναι φως και σ' αυτόν δεν υπάρχει κανένα σκοτάδι. Αν πούμε ότι έχουμε κοινωνία μαζί του και περπατάμε στο σκοτάδι, λέμε ψέματα και δεν πράττουμε την αλήθεια. Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα του Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία.»
Υπάρχει το περπάτημα στο σκοτάδι και υπάρχει και το περπάτημα στο φως. Εκείνοι που περπατάνε στο φως μπορεί να πέσουν εδώ και εκεί αλλά δεν πράττουν δεν ζουν, την αμαρτία. Αντ’ αυτού πράττουν, ζουν κατά συνήθεια, την αλήθεια, προσπαθούν με άλλα λόγια να ζήσουν τον Λόγο του Θεού στην πράξη. Μπορεί να αμαρτάνουν εδώ και εκεί αλλά είναι καθ’ οδό. Θα βρουν την πόρτα της βασιλείας ανοικτή. Στον αντίποδα αυτών είναι εκείνοι που περπατούν στο σκοτάδι και αυτό σημαίνει ότι πράττουν την αμαρτία. Η αμαρτία είναι ο τρόπος ζωής τους. Αν δεν μετανοήσουν θα βρουν τη πόρτα της Βασιλείας κλειστή.
Δεν είναι λοιπόν ένα απλό αμάρτημα καθ’ οδό που βγάζει κάποιον αυτόματα εκτός πίστης, αλλά η αμαρτία σαν τρόπο ζωής, το να πράττει κανείς την αμαρτία να την ζει δηλαδή σαν συνήθεια. Εδώ όμως ας είμαστε προσεκτικοί καθώς όλες οι συνήθειες έχουν μια αρχή. Έτσι σε περίπτωση που πέσαμε και αμαρτήσαμε ας μην το παίρνουμε ελαφρά την καρδία αλλά αφού μετανοήσουμε και το ομολογήσουμε στον Κύριο ας φυλάσσουμε τους εαυτούς μας μην τυχόν δώσουμε τόπο στην αμαρτία και αυτό από απλό επεισόδιο γίνει συνήθεια.
Υποσημειώσεις
1.Όπως η προς Εβραίους 12:1 μας λέει: «ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει» Η φράση «εύκολα μας περιπλέκει» είναι μια λέξη στο αρχαίο κείμενο, η λέξη «ευπερίστατον», που η μόνη φορά που χρησιμοποιείται είναι εδώ. Κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο σημαίνει ότι «στέκεται τριγύρω μας» δηλώνοντας έτσι ότι είναι κοντά, έτοιμη να συμβεί. Ο Βρετανός Tyndale που έκανε μια από τις πρώτες μεταφράσεις στα Αγγλικά έχει μεταφράσει αυτή την λέξη σαν «την αμαρτία που κρέμεται από πάνω μας» („the sin that hangeth on us“).
Επόμενο τμήμα: Συνήθεις αντιρρήσεις