Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Προς Εβραίους 4:1-3, 9-12: “ας φροντίσουμε με επιμέλεια να μπούμε στην κατάπαυση του Θεού”

Προχωρώντας στο επόμενο απόσπασμα, από την Εβραίους 4 αυτή την φορά διαβάζουμε:

Προς Εβραίους 4:1-3, 9-12
«Ας φοβηθούμε, λοιπόν, μήπως και, ενώ μένει σε μας η υπόσχεση να μπούμε μέσα στην κατάπαυσή του, φανεί κάποιος από μας ότι τη στερήθηκε. Επειδή, εμείς έχουμε ευαγγελιστεί όπως και εκείνοι^. αλλά, εκείνους, ο λόγος που άκουσαν, δεν τους ωφέλησε, δεδομένου ότι, δεν ήταν σ' αυτούς που άκουσαν ενωμένος με την πίστη. Επειδή, μπαίνουμε μέσα στην κατάπαυση εμείς που πιστέψαμε, όπως είπε: «Έτσι ορκίστηκα μέσα στην οργή μου: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου»^. αν και τα έργα του τελείωσαν από τη δημιουργία του κόσμου. …. Επομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό του Θεού. Επειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατέπαυσε και ο ίδιος από τα έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας. Επειδή, ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός, και ενεργός, και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι διαίρεσης και της ψυχής και του πνεύματος, μέχρι τους συνδέσμους και τους μυελούς, και διερευνάει τούς συλλογισμούς και τις έννοιες της καρδιάς.»

Το να μπει κανείς στην κατάπαυση του Θεού, θεωρώ ότι είναι το ίδιο με το να μπει κανείς στην Βασιλεία Του, να σωθεί, να ζήσει αιώνια. Αυτό είναι κάτι που ο Θεός έχει προορίσει «για εμάς που πιστέψαμε». Αυτό είναι το πλάνο, το σχέδιο του Θεού για κάθε πιστό. Και αυτό ακριβώς θα συμβεί, εκτός και αν κάποιος από μας υποπέσει στο ίδιο παράδειγμα απείθειας όπως και οι αποστατούντες από τον Θεό Ισραηλίτες. Γι’ αυτό και ο συγγραφέας της επιστολής λέει: «Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας.» Θα πρέπει να φροντίσουμε με επιμέλεια για να μπούμε στην κατάπαυση του Θεού. Είναι φανερό λοιπόν ότι το να μπει κανείς στην κατάπαυση του Κυρίου δεν είναι κάτι που είναι εγγυημένο και γίνεται αυτόματα, άπαξ και διαπαντός, την αρχική στιγμή της πίστης μας, αλλά απεναντίας κάτι στο οποίο θα πρέπει να δώσουμε προσοχή, φροντίδα, επιμέλεια. Αυτά είναι που εκείνοι της δεύτερης και της τρίτης κατηγορίας της παραβολής του σπορέα δεν έκαναν με αποτέλεσμα ο σπόρος του Λόγου να μην δώσει ποτέ καρπό. Αντίθετα με αυτούς, η εικόνα που παίρνουμε από την προς Εβραίους ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα που είδαμε προηγουμένως τον Παύλο να μας δίνει όταν στην προς Κορινθίους Α 9:24-27 διαβάσαμε:

«Δεν ξέρετε ότι όσοι τρέχουν στο στάδιο, όλοι βέβαια τρέχουν, αλλά ένας λαβαίνει το βραβείο; Έτσι να τρέχετε, ώστε να το κατακτήσετε. Καθένας λοιπόν που αγωνίζεται εγκρατεύεται σε όλα, εκείνοι, βέβαια, για να λάβουν φθαρτό στέφανο, εμείς όμως άφθαρτο. Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω: όχι σαν να τρέχω αβέβαια^. έτσι πυγμαχώ: όχι σαν να δέρνω τον αέρα. Αλλά καταπιέζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ σε άλλους κήρυξα, εγώ ο ίδιος γίνω αδόκιμος.»

Εκείνος που είναι στην πίστη προσπαθεί να ζήσει - με τα όποια λάθη του - την πίστη του στην πράξη, φροντίζοντας με επιμέλεια να μπει στην κατάπαυση του Κυρίου, φροντίζοντας με επιμέλεια τον σπόρο του Λόγου του Θεού και κάνοντας πέρα τις αγριάδες του κόσμου, τους σπόρους της απείθειας στον Θεό, που θέλουν να τον πνίξουν.

Επόμενο τμήμα: Προς Εβραίους 6:4-9 – εκείνοι που έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος και παράπεσαν