Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Προς Εβραίους 3:4-6 Αν κρατήσουμε την παρρησία μας μέχρι τέλους

Συνεχίζοντας στην προς Εβραίους, στο κεφάλαιο 3 διαβάζουμε:

Προς Εβραίους 3:4-6
«δεδομένου ότι, κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον^. αυτός, όμως, που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός. Και ο μεν Μωυσής υπήρξε πιστός σε ολόκληρο τον οίκο του, ως υπηρέτης, προς μαρτυρία εκείνων που επρόκειτο να λεχθούν^. ο Χριστός, όμως, ως υιός επάνω στον δικό του οίκο^. του οποίου εμείς είμαστε ο οίκος, αν κρατήσουμε μέχρι τέλους βέβαιη την παρρησία και το καύχημα της ελπίδας.»

Και το απόσπασμα συνεχίζει:

Προς Εβραίους 3:7-14
«Γι' αυτό, το Πνεύμα το Άγιο λέει: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας, κατά την ημέρα του πειρασμού μέσα στην έρημο^. όπου οι πατέρες σας με πείραξαν, με δοκίμασαν, και είδαν τα έργα μου, 40 χρόνια^. γι' αυτό, δυσαρεστήθηκα στη γενεά εκείνη, και είπα: Πάντοτε πλανιούνται μέσα στην καρδιά τους^. κι αυτοί δεν γνώρισαν τους δρόμους μου. Έτσι, μέσα στην οργή μου, ορκίστηκα: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου». Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας, ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό^. αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»^. για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη της αμαρτίας^. επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή της πεποίθησης^.»

Είναι δυνατόν κάποιος Χριστιανός να «αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό»; «Προσέχετε ΑΔΕΡΦΟΙ» είναι οι λέξεις με τις οποίες ξεκινά η σχετική πρόταση. Επομένως ναι είναι δυνατόν κάποιος αδελφός να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό.

Επιπρόσθετα, δείτε επίσης τις δυο προτάσεις που περιέχουν την υπογραμμισμένη λέξη «αν». Είμαστε ο οίκος του Χριστού «αν κρατήσουμε μέχρι τέλους βέβαιη την παρρησία και το καύχημα της ελπίδας.» Και ξανά λίγους στίχους παρακάτω: «επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή της πεποίθησης». Για μια ακόμη φορά βλέπουμε εδώ αυτό που επανειλημμένα έχουμε δει μέχρι τώρα: η πίστη είναι ένας αγώνας που έχει αρχή και τέλος. Ποτέ είναι το τέλος; Αν ο Χριστός δεν έχει επιστρέψει κατά την διάρκεια της ζωής μας τότε το τέλος είναι το τέλος της ζωής μας. Εκείνοι οι οποίοι μέχρι τέλους «κράτησαν βέβαιη την παρρησία και το καύχημα της ελπίδας» και που μέχρι τέλους «κράτησαν βέβαιη την αρχή της πεποίθησης», εν συντομία εκείνοι που έτρεξαν τον αγώνα της πίστης μέχρι το τέλος, θα είναι μέτοχοι του Χριστού, μέτοχοι της Βασιλείας των ουρανών, οίκος του. Εκείνοι όμως που άφησαν την πίστη δεν θα είναι εκεί. Αυτό είναι που τα «αν» στις προτάσεις αυτές καθαρά μας λένε.

Επόμενο τμήμα: Κατά Ματθαίο 24:13: «Εκείνος, όμως, που υπομείνει μέχρι τέλους, θα σωθεί.»