Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Παρερμηνεύοντας την προς Εβραίους 6 και 10

Πολλοί που θεωρούν ότι άπαξ και κάποιος πιστέψει δεν υπάρχει κανένας πλέον κίνδυνος για την σωτηρία του και βλέποντας ότι η προς Εβραίους 6 και 10 δεν συμβαδίζουν με αυτή την άποψη έχουν προσπαθήσει να βρουν ερμηνείες για να εξηγήσουν αυτά τα αποσπάσματα. Οι περισσότερες από αυτές βασικά υποστηρίζουν ότι τα αποσπάσματα αυτά δεν αναφέρονται σε πιστούς. Μα αλήθεια, αν είναι δυνατό κάποιος που αγιάστηκε με το αίμα του Ιησού και έγινε μέτοχος του αγίου πνεύματος και γεύτηκε τον λόγο του Θεού και τις δυνάμεις του μέλλοντα αιώνα να μην ήταν ποτέ πραγματικά πιστός, τότε ποιος αλήθεια είναι πραγματικά πιστός;

Άλλοι πάλι, αν και υποστηρίζουν αυτό το δόγμα δεν μπορούν να αρνηθούν τα προφανή που διδάσκονται σε αυτά τα αποσπάσματα και το γεγονός ότι αυτά μόνο σε πιστούς μπορεί να αναφέρονται. Ένας από αυτούς είναι και ο Barnes ένας καλά γνωστός σχολιαστής αποσπασμάτων της γραφής, τα σχόλια του οποίου μπορεί κανείς να βρει σε δημοφιλή προγράμματα της Βίβλου. Αυτός στα σχόλια του αναφορικά με την προς Εβραίους 10:26 λέει τα εξής:

«Αν αφού πιστέψαμε και γίναμε πραγματικοί Χριστιανοί έπειτα αποστατήσουμε, θα ήταν αδύνατο να επιστρέψουμε και πάλι, αφού δεν θα υπήρχε πλέον άλλη θυσία για αμαρτία και κανένας άλλος τρόπος να σωθούμε. Αυτό το απόσπασμα, όπως και η προς Εβραίους 6:4-6 έχουν δώσει αφορμή για πλήθος διαφορετικών γνωμών. Το γεγονός όμως ότι το παραπάνω συμπέρασμα είναι η σωστή ερμηνεία, είναι κατ’ εμέ προφανές λόγω των παρακάτω:

(1) Είναι η φυσική και προφανής ερμηνεία, αυτή στην οποία πιθανόν το 99% των αναγνωστών θα κατέληγε αν δεν είχαν καμιά θεωρία να υποστηρίξουν και δεν υπήρχε κανένας φόβο σύγκρουσης με κάποια άλλη διδασκαλεία.

(2) συμφωνεί με το πνεύμα της επιστολής, που είναι να κρατήσει αυτούς στους οποίους ο συγγραφέας αναφέρεται από το να επιστρέψουν, κάτω από τις δοκιμασίες τις οποίες υπέφεραν, στον Ιουδαϊσμό.

(3) είναι σε συμφωνία με αυτό που φαίνεται να απορρέει από το κείμενο φυσικά, από μόνο του: οι λέξεις «αφού λάβαμε την γνώση της αλήθειας» είναι περισσότερο φυσικό να αναφέρονται σε πραγματική πίστη παρά σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

(4) δεν θα ταίριαζε με τα συμφραζόμενα αν το απόσπασμα δεν αναφέρονταν παρά σε πραγματικούς Χριστιανούς. Δεν θα ήταν σωστό να πει κανείς ότι κάποιος που κατά κάποιο τρόπο είχε φωτιστεί, και μετά αμαρτάνει «ηθελημένα» θα πρέπει να προσδοκά με φόβο την κρίση χωρίς την δυνατότητα να σωθεί. Υπάρχει πλήθος περιπτώσεων όπου τέτοιοι άνθρωποι έχουν σωθεί. Αρνούνται πεισματικά το άγιο πνεύμα, αγωνιζόμενοι εναντίον του και αρνούμενοι να παραδοθούν. Σε κάποια όμως στιγμή μεταστρέφονται και δίνουν την καρδιά τους στον Θεό.

(5) είναι αλήθεια και θα είναι πάντα αλήθεια ότι αν ένας ειλικρινής Χριστιανός αποστατήσει δεν μπορεί να επιστρέψει και πάλι. Οι λόγοι είναι προφανείς. Θα είχε δοκιμάσει το μόνο σχέδιο σωτηρίας και θα είχε αποτύχει… Θα είχε αποκηρύξει το Άγιο Πνεύμα δείχνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι οι επιρροές του δεν ήταν σε θέση να τον κρατήσουν και δεν θα υπήρχε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που θα μπορούσε να το κάνει και να τον σώσει αφού είχε αποστατήσει. Για τους λόγους αυτούς είναι καθαρό τουλάχιστον σε μένα ότι το απόσπασμα αυτό αναφέρεται σε πραγματικούς Χριστιανούς και ότι η διδασκαλία που διδάσκεται εδώ είναι ότι σε περίπτωση που κάποιος πραγματικός Χριστιανός αποστατήσει αυτό που θα πρέπει να προσδοκά είναι την κρίση και την τελική καταδίκη.”

Κατά τον Barnes λοιπόν τα αποσπάσματα αυτά είναι καθαρό ότι δεν μπορεί παρά να αναφέρονται σε πραγματικούς Χριστιανούς. Όμως αυτός διαλέγει να βάλει στην άκρη τα παραπάνω. Πως; Με την ακόλουθη θεωρία:

“Αν τώρα με ρωτούσε κανείς αν πιστεύω ότι ένας πραγματικός Χριστιανός εξέπεσε ή θα εκπέσει ποτέ από την χάρη, χάνοντας ολοκληρωτικά την πίστη του, θα απαντούσα χωρίς κανένα δισταγμό, όχι! Αν ακολούθως ρωτηθώ ποια είναι τότε η σημασία προειδοποιήσεων όπως αυτές, απαντώ: δείχνει το τι μεγάλη αμαρτία θα ήταν να αποστατήσει κάνεις από τον Θεό, αν ποτέ κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν να συμβεί. Είναι σωστό να δείξει κανείς το μέγεθος μια αμαρτίας, ακόμα και αν αυτή δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί, έτσι ώστε να δείξει με αυτό τον τρόπο πως ο Θεός θα την θεωρούσε.» (η έμφαση έχει προστεθεί).

Με άλλα λόγια και σύμφωνα με τον Barnes ο Θεός μας κάνει ουσιαστικά πλάκα. Μας λέει το μέγεθος της καταστροφής που κάποιος θα υπέφερε αποστατώντας από την πίστη, αν και κάτι τέτοιο είναι, κατά τον Barnes, αδύνατο να συμβεί! Αφιερώνει δηλαδή όλα αυτά τα αποσπάσματα με μοναδικό σκοπό να μας προειδοποιήσει για κάτι που δεν είναι πραγματικός κίνδυνος! Θα έκανε ο Θεός μας πραγματικά ποτέ κάτι τέτοιο; Όχι δεν θα έκανε. Αυτός δεν παίζει μαζί μας αλλά αυτά που λέει, τα εννοεί κιόλας.

Από την μεριά μας τώρα, μπορούμε να διαλέξουμε κάποια αλλόκοτη ερμηνεία για να αποφύγουμε την προς Εβραίους 6 και 10 ή μπορούμε απλά να διαλέξουμε να πιστέψουμε αυτά που διαβάσαμε όχι μόνο στην προς Εβραίους αλλά και στα άλλα αποσπάσματα που καλύπτει αυτή η μελέτη.

Επόμενο τμήμα: Προς Εβραίους 3:4-6 Αν κρατήσουμε την παρρησία μας μέχρι τέλους