Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Πέτρου Β 1:5-11: “καταβάλατε κάθε προσπάθεια να προσθέστε στην πίστη σας”

Προχωρώντας στην Πέτρου Β διαβάζουμε:

Πέτρου Β 1:5-7
«Και ακριβώς δε γι' αυτό, καταβάλατε κάθε προσπάθεια να προσθέστε στην πίστη σας την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση, και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια, στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη.»

Χρειάζεται η πίστη μας προσθήκες; Κατά τον Πέτρο, ναι χρειάζεται. Χρειάζεται να προσθέσουμε σε αυτή την αρετή, τη γνώση, την εγκράτεια, την υπομονή, την ευσέβεια, τη φιλαδελφία, την αγάπη. Ας προσέξουμε εδώ ότι ο Πέτρος δεν λέει «να, ορίστε και μια λίστα με ωραία πράγματα που αν θέλετε καλό είναι να προσθέσετε». Απεναντίας αυτό που λέει έχει πολύ μεγάλη έμφαση: «καταβάλατε κάθε προσπάθεια» μας λέει. Το να είναι κανείς στην πίστη σημαίνει λοιπόν και προσπάθεια, προσπάθεια να προσθέσουμε στην πίστη αυτά τα οποία ο απόστολος Πέτρος αναφέρει. Και ποιος την κάνει αυτή την προσπάθεια; Πολύ απλά: εμείς. Ναι, φυσικά με την βοήθεια του Θεού, αυτή όμως η βοήθεια δεν είναι καταναγκασμός αλλά συνεργασία μαζί μας (προς Κορινθίους Α 3:6-9).

Αυτά που ο Πέτρος μας λέει, τα λέει και ο Παύλος με λίγο διαφορετικό λεξιλόγιο, στην προς Γαλάτες 5:22-26

«Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια^. ενάντια στους ανθρώπους αυτού του είδους δεν υπάρχει νόμος. Και όσοι είναι του Χριστού, σταύρωσαν τη σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες. Αν ζούμε σύμφωνα με το Πνεύμα, ας περπατάμε και σύμφωνα με το Πνεύμα. Μη γινόμαστε κενόδοξοι, ερεθίζοντας ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον.»

Και προς Ρωμαίους 12:1-2
«ΣΑΣ παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, χάρη των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στον Θεό, η οποία είναι η λογική σας λατρεία. Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου της ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.»

Αυτό που και οι δυο απόστολοι μας λένε είναι: «περπατήστε με τον νέο άνθρωπο, όχι με τον παλαιό. Ανανεώστε τον νου σας. Προσθέστε στην πίστη σας.»

Επιστρέφοντας στο παραπάνω απόσπασμα από την Πέτρου Β: ας υποθέσουμε ότι αν και ο Λόγος λέει: «καταβάλετε κάθε προσπάθεια να προσθέσετε στην πίστη σας» κάποιος δεν κάνει καμιά προσπάθεια (για να μην πούμε κάθε προσπάθεια) προς αυτή την κατεύθυνση. Τι θα συμβεί σ’ αυτή την περίπτωση; Μπορούμε ίσως να βρούμε την απάντηση κοιτώντας στο τι συμβαίνει αν κάποιος όντως καταβάλει την προσπάθεια για την οποία ο Πέτρος μας μιλάει. Έτσι στο στίχο 8 της Πέτρου Β 1 διαβάζουμε:

Πέτρου Β 1:8
«Επειδή, αν όλα αυτά υπάρχουν σε σας και περισσεύουν, σας κάνουν όχι αργούς ούτε άκαρπους στην επίγνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.»

Έτσι λοιπόν αν «καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να προσθέσουμε στην πίστη μας» αυτά που διαβάσαμε στους προηγούμενους στίχους τότε δεν θα είμαστε ούτε αργοί ούτε άκαρποι στην γνώση του Κυρίου μας. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι η μη καταβολή μιας τέτοιας προσπάθειας, η αδιαφορία με άλλα λόγια αναφορικά με την πίστη μας, θα μας κάνει αναπόφευκτα και αργούς και άκαρπους στην γνώση του Κυρίου μας. Και ο Πέτρος συνεχίζει:

Πέτρου Β 1:9
“Επειδή, σε όποιον αυτά δεν υπάρχουν, είναι τυφλός, είναι μύωπας, και λησμόνησε τον καθαρισμό των παλιών του αμαρτιών.»

Όποιος δεν κατέβαλε την προσπάθεια να προσθέσει στην πίστη του αυτά που ο Πέτρος μας λέει, αποκαλείτε τυφλός και μύωπας. Άνθρωπος που λησμόνησε από το τι συγχωρέθηκε, ακριβώς όπως εκείνος της παραβολής των 10000 ταλάντων είχε ξεχάσει την γενναιοδωρία του κυρίου του και το τεράστιο χρέος από τον οποίο τον απάλλαξε. Και συνεχίζει ο Πέτρος:

Πέτρου Β 1:10
«Γι' αυτό, αδελφοί, επιμεληθείτε περισσότερο να κάνετε βέβαιη την κλήση και την εκλογή σας^. καθόσον, κάνοντας αυτά, δεν θα φταίξετε ποτέ.»

Γιατί άραγε να πρέπει να επιμεληθούμε να κάνουμε βέβαιη την κλήση και την εκλογή μας αν αυτά είχαν γίνει ήδη βέβαια στο παρελθόν, άπαξ και διαπαντός, την στιγμή εκείνη κατά την οποία πιστέψαμε; Γιατί εκείνη την στιγμή ξεκινήσαμε στην πίστη, αλλά αυτή η πίστη θα πρέπει να φροντιστεί για να μην μείνει άκαρπη. Και καταλήγει ο Πέτρος:

Πέτρου Β 1:11
«Επειδή, έτσι θα σας δοθεί κατά πλούσιο τρόπο η είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού.»

Το «επειδή έτσι» σημαίνει «κατ’ αυτό τον τρόπο». Έτσι λοιπόν, καταυτόν τον τρόπο, θα μας δοθεί πλούσια η είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου και σωτήρα μας. Κατά ποιον τρόπο; Σε τι αναφέρεται εδώ ο απόστολος; Αναφέρεται στα όσα μας είπε προηγουμένως: επειδή κάναμε προσπάθεια να προσθέσουμε στην πίστη μας αυτά που ο Πέτρος μας λέει, το οποίο με την σειρά του σημαίνει ότι δεν μείναμε αργοί και άκαρποι αλλά επιμεληθήκαμε να κάνουμε την κλήση και την εκλογή μας βέβαιη. Έτσι, κατ’ αυτό τον τρόπο, και θα μας δοθεί πλουσιοπάροχα η είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κύριου μας Ιησού Χριστού.

Ας με συγχωρέσει ο αναγνώστης, αλλά τα παραπάνω μου φέρνουν τον εξής συλλογισμό και ερώτημα: σημαίνουν αυτά ότι εκείνοι που επιμελήθηκαν και φρόντισαν την πίστη τους κάνοντας την μια καρποφόρα πίστη, όπως η τέταρτη κατηγορία της παραβολής του σπορέα, θα λάβουν ένα πολύ θερμό και πλούσιο «καλωσόρισες» στην Βασιλεία του Θεού ενώ αυτοί που δεν το έκαναν αυτό και οι οποίοι ήταν ή κατάληξαν άκαρποι θα καλωσοριστούν και αυτοί αλλά όχι και τόσο πλούσια; Μια ματιά πίσω στα κεφάλαια 2 και 3 και τα λεγόμενα του Βασιλιά δείχνει ποιους Αυτός θα καλωσορίσει. Και από αυτά που διαβάζω αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι μόνο οι έτοιμοι θα καλωσοριστούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο αλάνθαστοι και αναμάρτητοι θα μπουν στην βασιλεία. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος πέρα από τον Κύριο τον ίδιο. Σημαίνει όμως ότι αγρυπνούμε, επιμελούμαστε της πίστης μας, κινούμαστε, με την όποιες αδυναμίες και λάθη, και ακόμα και με βήματα μωρού, προσπαθώντας να ζήσουμε την πίστη μας. Όλοι μας, χωρίς εξαίρεση, είμαστε άνθρωποι με λάθη και αδυναμίες και ο Θεός το γνωρίζει αυτό. Άλλο όμως αυτό, άλλο το να ζει κανείς, να κάνει πράξη, συνήθεια την αμαρτία, αγνοώντας ουσιαστικά την όποια πίστη του. Ούτε οι πέντε μωρές παρθένες, ούτε ο άκαρπος δούλος, ούτε και εκείνος που άφησε την άμπελο θα βρουν την πόρτα της Βασιλείας ανοιχτή. Ας είναι αυτοί για μας παραδείγματα προς αποφυγή. Ας επιμεληθούμε λοιπόν της πίστης μας, και με τα όποια λάθη και αδυναμίες μας ας κάνουμε κάθε προσπάθεια να προσθέσουμε σ’ αυτή «την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση, και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια, στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη…. επειδή, έτσι θα μας δοθεί κατά πλούσιο τρόπο η είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού.»

Επόμενο τμήμα: Προς Φιλιππησίους 2:12-16: «με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε την σωτηρία σας»