Βιβλικές Αλήθειες

Κατεβάστε αυτή την μελέτη σαν PDF και τυπώστε την ή διαβάστε την στον υπολογιστή σας ή και στο ebook reader / smartphone σας (PDF) Αυτό το βιβλίο σε PDF

Ο αγώνας της πίστης: το παράδειγμα του Παύλου



Το ότι η πίστη είναι αγώνας που κάποιος πρέπει να δώσει είναι καθαρό από αυτά τα οποία ο Παύλος είπε και δίδαξε. Όπως είπε στον Τιμόθεο:

Προς Τιμόθεο Α 6:11-12
«Εσύ, όμως, ω άνθρωπε του Θεού, αυτά απόφευγέ τα. και επιδίωκε δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα. Αγωνίζου τον καλό αγώνα της πίστης, κράτα την αιώνια ζωή, στην οποία και προσκλήθηκες, και ομολόγησες την καλή μαρτυρία, μπροστά σε πολλούς μάρτυρες.»

Από αυτό το απόσπασμα δυο πράγματα θα έλεγα γίνονται καθαρά:

1. Η πίστη είναι όντως ένας αγώνας. “Αγωνίζου τον καλό αγώνα της πίστης» είπε ο Παύλος.

2. Προσκληθήκαμε στην αιώνια ζωή αλλά θα πρέπει να την «κρατήσουμε». Η λέξη «κράτα» είναι μετάφραση του ρήματος «επιλαμβάνω» του αρχαίου ελληνικού κειμένου, και χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη με την έννοια του «πιάνω». Έτσι για παράδειγμα στο κατά Ματθαίο 14:31 διαβάζουμε:

Κατά Ματθαίο 14:31
«Και ο Ιησούς απλώνοντας αμέσως το χέρι, τον έπιασε, και του λέει: Ολιγόπιστε, σε τι δίστασες;»

Η λέξη «έπιασε» είναι το ρήμα «επιλαμβάνω». Το ίδιο ρήμα απαντάται και σε άλλα ανάλογα αποσπάσματα. Μ’ άλλα λόγια αυτό που ο Παύλος λέει στον Τιμόθεο είναι πιάσε την σωτηρία, την αιώνια ζωή, στην οποία και προσκλήθηκες. Προσκληθήκαμε λοιπόν στην αιώνια ζωή αλλά θα πρέπει να την «πιάσουμε» που σημαίνει ότι τρέχουμε προς αυτή, απλώνουμε τα χέρια μας προς αυτή.

Αλλά ο Παύλος δεν έδινε μόνο συμβουλές. Πρώτα απ’ όλα τις εφάρμοζε στον εαυτό του. Όπως λέει:

Προς Φιλιππησίους 3:8-15
«Αλλά βεβαιότατα, και τα πάντα θεωρώ πως είναι ζημιά για την υπεροχή της γνώσης του Χριστού Ιησού του Κυρίου μου. Για τον οποίο τα πάντα ζημιώθηκα και τα θεωρώ σκουπίδια, για να κερδίσω το Χριστό, και να βρεθώ ενωμένος με αυτόν, μην έχοντας δική μου δικαιοσύνη που να είναι από το νόμο, αλλά αυτήν που έρχεται μέσω της πίστης του Χριστού, τη δικαιοσύνη από το Θεό που βασίζεται πάνω στην πίστη, για να γνωρίσω αυτόν και τη δύναμη της ανάστασής του και την κοινωνία των παθημάτων του και να συμμορφώσω τον εαυτό μου με το θάνατό του, μήπως φτάσω στην εξανάσταση από τους νεκρούς. Όχι ότι ήδη έλαβα το βραβείο ή ότι ήδη έχω τελειοποιηθεί, αλλά τρέχω μήπως και καταχτήσω αυτό για το οποίο και καταχτήθηκα από το Χριστό Ιησού. Αδελφοί, εγώ δε θεωρώ τον εαυτό μου ότι το έχει καταχτήσει. Ένα όμως κάνω, αφενός λησμονώ όσα είναι πίσω, αφετέρου επεκτείνομαι σε όσα είναι μπροστά, και τρέχω προς το σκοπό για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού ενωμένος με το Χριστό Ιησού. Όσοι λοιπόν είμαστε τέλειοι, αυτό ας φρονούμε. Και αν κάτι το φρονείτε διαφορετικά, και αυτό ο Θεός θα σας το αποκαλύψει.»

Και πάλι στην προς Κορινθίους Α 9:24-27
«Δεν ξέρετε ότι όσοι τρέχουν στο στάδιο, όλοι βέβαια τρέχουν, αλλά ένας λαβαίνει το βραβείο; Έτσι να τρέχετε, ώστε να το κατακτήσετε. Καθένας λοιπόν που αγωνίζεται εγκρατεύεται σε όλα, εκείνοι, βέβαια, για να λάβουν φθαρτό στέφανο, εμείς όμως άφθαρτο. Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω: όχι σαν να τρέχω αβέβαια. έτσι πυγμαχώ: όχι σαν να δέρνω τον αέρα. Αλλά καταπιέζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ σε άλλους κήρυξα, εγώ ο ίδιος γίνω αδόκιμος.»

Όπως ο Παύλος λέει για τον εαυτό του: «αλλά τρέχω μήπως και καταχτήσω αυτό για το οποίο και καταχτήθηκα από το Χριστό Ιησού… τρέχω προς το σκοπό για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού ενωμένος με το Χριστό Ιησού.» Και πάλι: «Αδελφοί, εγώ δε θεωρώ τον εαυτό μου ότι το έχει καταχτήσει.» Η εικόνα λοιπόν που παίρνουμε από τον Παύλο δεν είναι αυτή του Χριστιανού που έχει φτάσει στον σκοπό του και τώρα κάθεται αναπαυτικά προς τα πίσω. Εν αντιθέσει, η εικόνα την οποία παίρνουμε είναι αυτή του αθλητή που τρέχει προς τον σκοπό του, έτσι ώστε να τον πετύχει με κάθε τρόπο. Είναι η εικόνα του καλού πυγμάχου που δεν πυγμαχεί δίνοντας μπουνιές στον αέρα αλλά που αγωνίζεται έχοντας τα μάτια του στην νίκη και τον βραβείο που τον περιμένει.

Μόνο στο τέλος της ζωής του είπε ο Παύλος τα εξής:

Προς Τιμόθεο Β 4:6-8
«Επειδή, εγώ γίνομαι ήδη σπονδή, και ο καιρός της αναχώρησής μου έφτασε. Τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα. τώρα, πλέον, μου απομένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, το οποίο ο Κύριος θα μου αποδώσει κατά την ημέρα εκείνη, ο δίκαιος κριτής. και όχι μονάχα σε μένα, αλλά και σε όλους όσους επιποθούν την επιφάνειά του.»

Η πίστη λοιπόν για τον Παύλο είναι κάτι που χρειάζεται διατήρηση. «Την πίστη διατήρησα» είπε. Δεν είναι αυτή κάτι στατικό, κάτι που άπαξ και μπήκες μέσα τέρμα και τελείωσε, φτάνεις αυτόματα στο τέλος. Εν αντιθέσει η πίστη είναι για τον Παύλο μια μάχη που πρέπει να δοθεί ένας καλός αγώνας που θα πρέπει κανείς να τον τρέξει. Η αιώνια ζωή δεν είναι κάτι που ήδη πιάσαμε. Είναι κάτι στο οποίο κληθήκαμε και τρέχουμε για να το πιάσουμε, να βάλουμε τα χέρια μας επάνω του.

Μακάρι και μείς να μπορέσουμε στο τέλος της ζωής μας με τα όποια λάθη και αδυναμίες μας να πούμε το ίδιο που είπε ο Παύλος. «Τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα». Κανένας μας ας μην θεωρεί ότι ήδη έλαβε το βραβείο, όταν ο Παύλος ο ίδιος δεν τολμούσε να θεωρήσει κάτι τέτοιο για τον εαυτό του. Ας τρέξουμε τον αγώνα της πίστης όπως αυτός το έκανε και ας γίνουμε μιμητές του, όπως και ο ίδιος μας καλεί (Προς Κορινθίους 11:1).

Επόμενο τμήμα: Προς Εβραίους 12:22-25: “δε θα ξεφύγουμε αν αποστρεφόμαστε εκείνον που είναι από τους ουρανούς ”