Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

“Μερικοί θα αποστατήσουν από την πίστη”

Προχωρώντας στην προς Τιμόθεο Α διαβάζουμε:

Προς Τιμόθεο Α 4:1-3
«Το Πνεύμα, μάλιστα, λέει με σαφήνεια, ότι στους έσχατους καιρούς μερικοί θα αποστατήσουν από την πίστη, προσέχοντας σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων, διαμέσου της υπόκρισης ψευδολόγων, που έχουν τη συνείδησή τους καυτηριασμένη, οι οποίοι εμποδίζουν τον γάμο, προστάζοντας αποχή από ορισμένα φαγητά, τα οποία ο Θεός τα έκτισε για να τα παίρνουν με ευχαριστία οι πιστοί και εκείνοι που γνώρισαν την αλήθεια.»

Και πάλι, αν κάποιος που ήρθε στην πίστη είναι αδύνατο να την εγκαταλείψει, να αποστατήσει, τότε θα ήταν αδύνατο και για τους ανθρώπους για τους οποίους το Πνεύμα μιλάει εδώ να το κάνουν. Όμως όπως είναι προφανές δεν είναι αδύνατο. Πως συμβαίνει αυτό στην περίπτωση τους; Με το να πέσουν θύματα ψευτοδιδασκάλων που με την σειρά τους δεν είναι παρά εργαλεία πνευμάτων πλάνης. Μιλήσαμε προηγουμένως για δυο κύριες ομάδες ψευτοδιδασκάλων: εκείνους που διαστρέφουν την χάρη του Θεού σε ασέλγεια και εκείνους που προωθούν ψευτοταπείνωση και συμμόρφωση με πράγματα που ο Θεός ποτέ δεν ζήτησε και που αντίκεινται στο θέλημα Του. Και οι δυο ομάδες έχουν την συνείδηση τους καυτηριασμένη και επομένως δεν έχουν καθόλου περιορισμούς. Απ’ ότι φαίνεται οι ψευτοδιδάσκαλοι του παραπάνω αποσπάσματος ανήκουν σε εκείνους της δεύτερης κατηγορίας, εκείνους δηλαδή που μέσω προσποίησης ταπεινότητας προωθούν, σαν τάχα να είναι το θέλημα του Θεού, αποχή από φαγητά ή τον γάμο. Αυτό είναι και πάλι πολύ σχετικό. Δεν ήταν παρά 2 περίπου αιώνες αργότερα, στην σύνοδο της Ελβίρας το 306 μ.Χ., που αποφασίστηκε σύμφωνα με τον κανόνα 33 ότι: «όλοι οι επίσκοποι, πρεσβύτεροι και διάκονοι και όλοι οι άλλοι κληρικοί θα πρέπει να απέχουν εντελώς από τις γυναίκες τους και δεν θα πρέπει να έχουν παιδιά», ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για το υποχρεωτικό της αγαμίας, κάτι που αργότερα έγινε προαπαιτούμενο για διακόνους μερικών δογμάτων.

Οι ψευτοδιδάσκαλοι πάντα οδηγούν αυτούς που τους ακολουθούν σε λάθος δρόμο και θα πρέπει λοιπόν να είμαστε ενήμεροι και με τα μάτια μας ανοιχτά. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο αν εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε για τον εαυτό μας αυτό που ο Λόγος του Θεού λέει. Διαβάζουμε λοιπόν τον Λόγο του Θεού μόνοι μας, χωρίς τα «γυαλιά» αγαπημένων δογμάτων ή βασίζουμε ουσιαστικά την πίστη μας σε ότι άλλοι λένε σχετικά με τον Λόγο; Υπάρχουν πολλά αγαπημένα πιστεύω και πολλοί είναι οι ακόλουθοι τους, είναι ωστόσο λυπηρή η διαπίστωση ότι: δεν θα έφταναν σε αυτά τα πιστεύω αν διάβαζαν την Βίβλο μόνοι τους, χωρίς κάποιος να τους τα διδάξει. Βλέπουν αυτές τις «αλήθειες» μόνο αν φορέσουν τα συγκεκριμένα «γυαλιά» ερμηνείας της Βίβλου που κάποιος τους έδωσε. Η Βίβλος όμως ερμηνεύει τον εαυτό της και δεν χρειάζεται τέτοια γυαλιά.

Κλείνοντας αυτό το μέρος θα ήθελα να μας ενθαρρύνω να ανοίξουμε την Γραφή και να την διαβάσουμε προσεκτικά επικεντρώνοντας στο τι το κείμενο μας λέει και χωρίς να το περνάμε μέσα από το φίλτρο των θεωριών και θεολογικών ερμηνειών που μπορεί να έχουμε ακούσει. Ο Θεός λέει αυτό που εννοεί και εννοεί αυτό που λέει. Αν ένα συγκεκριμένο δόγμα είναι στην Βίβλο, θα το δεις καθαρά όταν την διαβάζεις. Αν όμως μια άποψη δεν γίνεται εμφανής παρά μόνο αν βάλεις συγκεκριμένα «γυαλιά» ερμηνείας της Γραφής, θα ήμουν πολύ διστακτικός στο να θεωρήσω μια τέτοια άποψη βιβλική.

Επόμενο τμήμα: Προς Τιμόθεο Α 5:8: “αρνήθηκε την πίστη και είναι χειρότερος άπιστου”