Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Είμαι παιδί του Θεού και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα

Αυτό το επιχείρημα πηγαίνει κάπως έτσι: «Είμαι παιδί του Θεού και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Εκείνο το δευτερόλεπτο που πίστεψα αναγεννήθηκα και το θέμα της σωτηρίας έκλεισε για μένα. Είμαι σωσμένος ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί στο μέλλον. Άλλωστε ένα παιδί είναι πάντα παιδί των γονιών του από την στιγμή της γέννησης του.»

Σχολιασμός

Αυτό το σχόλιο χρησιμοποιεί την αναλογία της φυσικής σχέσης μεταξύ γονιού και παιδιού σύμφωνα με την οποία το παιδί είναι πάντα παιδί των γονιών του. Αλλά ποιο είναι αλήθεια το εύρος της ισχύς αυτού του επιχειρήματος στον πνευματικό χώρο; Πηγαίνοντας στην Βίβλο βλέπουμε ότι και οι άγγελοι αποκαλούνται γιοι του Θεού στην Βίβλο. Όλοι, και οι εκπεσόντες (Γένεση 6:2), ακόμα και ο Σατανάς (Ιώβ 2:1)! Σημαίνει όμως ότι είναι όλοι αυτοί, τώρα, στην πραγματικότητα, ουσιαστικά, γιοι του Θεού με την έννοια ότι έχουν κοινωνία με τον Θεό και ανήκουν στην οικογένεια Του; Όχι! Στην Γένεση 6 διαβάζουμε για αγγέλους που αποστάτησαν. Είναι τώρα σε σκοτεινή φυλακή, στον τάρταρο, περιμένοντας την μέρα της κρίσης (Πέτρου Β 2:4). Μπορεί αλήθεια ο Διάβολος να περιμένει οτιδήποτε άλλο πέρα από την τελική και ολοκληρωτική του καταστροφή, απλά επειδή ήταν κάποτε άγγελος φωτός; Όχι δεν μπορεί. Επιπρόσθετα: εμπόδισε το γεγονός ότι αυτοί ήταν κάποτε γιοι του Θεού – όπως άλλωστε και ο Αδάμ ήταν – να πέσουν και να καταλήξουν – όπως και θα συμβεί – στην λίμνη της φωτιάς; Όχι δεν το εμπόδισε. Γιατί λοιπόν παρά αυτές τις αλήθειες ορισμένοι από εμάς επιμένουν ότι όντας παιδιά του Θεού, επειδή κάποτε πιστέψαμε, σημαίνει κατ’ ουσία καμιά υποχρέωση καθώς επίσης και ότι μπορούμε να είμαστε και άσωτοι γιοι και ο πατέρας θα συνεχίζει συνεχώς να μας δέχεται και θα μας βάλει στην Βασιλεία Του, χωρίς εμείς να έχουμε μετανοήσει και επιστρέψει πάλι σ’ Αυτόν. Ας θυμηθούμε τον πατέρα της παραβολής του ασώτου υιού: δέχτηκε πίσω τον γιο Του με μεγάλη χαρά! Ποτέ όμως; Όταν αυτός μετανόησε και επέστρεψε στο σπίτι. Θα μπορούσε ο γιος να συνεχίσει να ζει μακριά από τον πατέρα του και στο τέλος να πεθάνει μόνος και δυστυχισμένος κάπου. Όμως δεν το έκανε. Μετανόησε, επέστρεψε στον σπίτι και αυτό έκανε όλη την διαφορά. Σχετικά με εμάς ο Παύλος μας λέει:

Προς Ρωμαίους 8:12-14
«Επομένως, αδελφοί, είμαστε οφειλέτες, αλλά όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας. Γιατί, βέβαια, αν ζείτε κατευθυνόμενοι από τη σάρκα, θα πεθάνετε. Αν όμως με τη δύναμη του Πνεύματος εξουδετερώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε. Άλλωστε, όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού.»

Γίναμε παιδιά του Θεού δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό (προς Γαλάτας 3:26). Αλλά γιατί ο ίδιος απόστολος λέει εδώ: «όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού;» Τι σημαίνει να καθοδηγείται κανείς από το πνεύμα του Θεού; Σημαίνει να καθοδηγείται από την νέα φύση – αντί να καθοδηγείται από την παλιά φύση, την σάρκα. Σημαίνει να περπατάει με την νέα φύση, τον νέο άνθρωπο, κάνοντας το θέλημα του Θεού, μένοντας στην άμπελο που είναι ο Χριστός και έχοντας τον Λόγο Του να μένει μέσα του. Μπορεί κάποιος να καθοδηγείται από το Πνεύμα του Θεού όταν ο Λόγος του Θεού δεν μένει πλέον μέσα του; Μπορεί κάποιος να περπατήσει με το Πνεύμα όταν δεν μένει πλέον στην άμπελο, στον Χριστό; Όχι, δεν μπορεί. Αυτό λοιπόν που ο Παύλος ουσιαστικά μας λέει εδώ είναι ότι πραγματικά παιδιά του Θεού είναι εκείνοι οι οποίοι καθοδηγούνται όχι από την σάρκα, την παλιά φύση, αλλά από την νέα φύση, το Πνεύμα, τον Χριστό μέσα μας. Άλλωστε στο κατά Λουκά 8:20-21 ο Κύριος το ξεκαθάρισε ως εξής:

«Του το ανάγγειλαν λοιπόν μερικοί λέγοντας: «Η μητέρα σου και τ' αδέλφια σου ήρθαν και στέκονται έξω θέλοντας να σε δούνε». Αποκρίθηκε τότε εκείνος και τους είπε: «Μητέρα μου και αδέλφια μου είναι αυτοί που ακούν το Λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν».

Πραγματικά παιδιά του Θεού, πραγματικοί αδελφοί και αδελφές του Ιησού Χριστού είναι εκείνοι που ακούν τον Λόγο και τον εκτελούν, τον εφαρμόζουν. Άνθρωποι οι οποίοι εγκαταλείψαν τον αγώνα της πίστης, τρέχοντας ξωπίσω από τον κόσμο, τα πλούτη, τις ηδονές και τις μέριμνες του, άνθρωποι που λόγω θλίψης, διωγμού και δοκιμασιών στραφήκαν εις τα οπίσω, άνθρωποι που εν συντομία δεν μένουν πλέον στην άμπελο, τον Χριστό, είναι φανερό ότι δεν εμπίπτουν σε όσους ο Ιησούς, αλλά και ο Παύλος στην προς Ρωμαίους, θεωρούν σαν πραγματικά παιδιά του Θεού. Τι θα πρέπει να γίνει αν κάποιος από μας εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία; Η απάντηση είναι μετάνοια και επιστροφή στον γεμάτο αγάπη Πατέρα μας. Ας πάρουμε εδώ παράδειγμα από την παραβολή του ασώτου:

Κατά Λουκά 15:20-24
«Και αφού [ο άσωτος γιος] σηκώθηκε, ήρθε στον πατέρα του. Και ενώ ακόμα απείχε μακριά, ο πατέρας του τον είδε, και τον σπλαχνίστηκε^. και τρέχοντας, έπεσε επάνω στον τράχηλό του και τον καταφίλησε. Και ο γιος είπε σ' αυτόν: Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου, και δεν είμαι πια άξιος να ονομαστώ γιος σου. Και ο πατέρας είπε στους δούλους του: Φέρτε έξω τη στολή πρώτη, και ντύστε τον, και δώστε του δαχτυλίδι στο χέρι του, και υποδήματα στα πόδια. Και φέρνοντας το σιτευτό μοσχάρι, σφάξτε το, και αφού φάμε, ας ευφρανθούμε^. επειδή, αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός, και ξανάζησε^. και ήταν χαμένος, και βρέθηκε.»

Επόμενο τμήμα: «Κανένας δεν μπορεί να με αρπάξει από το χέρι του Ιησού» (κατά Ιωάννη 10:27-28)