Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

«Αυτός που άρχισε το καλό έργο μέσα μου θα το τελειώσει σε κάθε περίπτωση»

Η προς Φιλιππησίους 1:6 είναι ένα ακόμα απόσπασμα που χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει ότι σε περίπτωση που κάποιος πιστέψει δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να εκπέσει και να μην τελειώσει τον αγώνα της πίστης. Όπως λέει το απόσπασμα:

«επειδή, είμαι πεπεισμένος, ακριβώς σε τούτο, ότι εκείνος που άρχισε σε σας ένα καλό έργο, θα το επιτελέσει μέχρι την ημέρα του Ιησού Χριστού.»

Έτσι μερικοί παίρνουν αυτό το απόσπασμα και λένε: «Ο Θεός άρχισε σε μένα ένα καλό έργο και θα το επιτελέσει μέχρι τέλους» και σιωπηρά προσθέτουν «ασχέτως με το τι εγώ κάνω». Είναι κατ’ ουσία το ίδιο επιχείρημα με αυτό που ήδη είδαμε στην Ιούδα 1:24. Και όπως στην Ιούδα και πιο πριν στο κατά Ιωάννη, έτσι και δω τα συμφραζόμενα μάλλον αγνοούνται. Πριν να πάμε όμως σ' αυτά θα ήθελα πρώτα να σημειώσω ότι ο Παύλος μιλάει για πεποίθηση αναφορικά με αυτά που λέει. Έχω πεποίθηση για κάτι σημαίνει ότι πιστεύω κάτι και το πιστεύω πολύ δυνατά, αλλά δεν σημαίνει ότι είμαι και 100% βέβαιος γι’ αυτό (αν και μερικές ελληνικές μεταφράσεις (όχι όλες) έχουν διαλέξει να χρησιμοποιήσουν την λέξη «βέβαιος», το αρχαίο κείμενο χρησιμοποιεί την λέξη «πεποιθώς»). Πηγαίνοντας παρακάτω, γιατί είχε άραγε ο Παύλος αυτή την πεποίθηση; Ήταν αυτός το ίδιο πεπεισμένος για κάθε Χριστιανό, όπως ήταν για τους Φιλιππησίους; Αν ήταν απλά το γεγονός ότι αυτοί κάποτε πίστεψαν που του έδινε αυτή την πεποίθηση, τότε θα ήταν το ίδιο πεπεισμένος για όλους. Αλλά δεν ήταν. Ας συγκρίνουμε την πεποίθηση του αυτή σχετικά με τους Φιλιππησίους με αυτά που είπε στους Γαλάτες:

Προς Γαλάτες 4:11
«Φοβάμαι για σας, μήπως μάταια κοπίασα σε σας.»

Αντί για πεποίθηση ο Παύλος φοβόταν. Αντί για επιτέλεση του έργου μιλάει για μάταιο έργο, έργο που πήγε στράφι. Τόσο οι Γαλάτες όσο και οι Φιλιππήσιοι ήταν πιστοί. Αλλά η πεποίθηση του Παύλου δεν είναι η ίδια και για τους δυο, το οποίο με την σειρά του μας λέει ότι η πεποίθηση του για τους Φιλιππησίους δεν ήταν επειδή αυτοί απλά κάποτε πίστεψαν και τώρα ήταν πλέον βέβαιο ότι ο Θεός θα επιτελούσε το έργο σ’ αυτούς, ασχέτως με το τι αυτοί έκαναν. Γιατί λοιπόν ο Παύλος είχε αυτή την πεποίθηση για τους Φιλιππησίους; Χρειάζεται μόνο να διαβάσουμε τον επόμενο στίχο για να το βρούμε. Έτσι ο στίχος 7 μας λέει:

Προς Φιλιππησίους 1:7
«Κι είναι δικαιολογημένο για μένα να το πιστεύω αυτό για όλους εσάς, επειδή σας έχω μέσα στην καρδιά μου, μια και είστε όλοι σας μέτοχοι στη χάρη που μου δόθηκε, τόσο τώρα που είμαι φυλακισμένος όσο και όταν έδινα την απολογία μου και βεβαίωνα τη γνησιότητα του Ευαγγελίου.»

Ο Barnes βάζοντας το παραπάνω απόσπασμα με άλλες λέξεις το έχει ως εξής:

«Υπάρχει λόγος που έχω αυτή την ελπίδα για σας και την με σιγουριά προσδοκία ότι θα σωθείτε. Αυτός ο λόγος έχει να κάνει με όλα όσα έχετε δείξει, ότι είστε ειλικρινείς Χριστιανοί. Αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι τελικά θα φτάσετε στον ουρανό”

Ο Παύλος είδε τον καρπό αυτών των πιστών και λόγω αυτού του καρπού είχε την πεποίθηση ότι θα συνέχιζαν έτσι. Αυτή του η πεποίθηση είναι σαν την πεποίθηση που έχουμε για κάποιον που γνωρίζουμε καλά και που είμαστε ικανοποιημένοι για τα όσα κάνει. Τέτοια ήταν και η πεποίθηση που ο Παύλος είχε γι’ αυτούς τους πιστούς: τους ήξερε, είχε δει τον καρπό τους και είχε την πεποίθηση ότι θα ήταν εκεί στο τέλος. Ήταν πεπεισμένος με άλλα λόγια ότι θα φύλαγαν τους εαυτούς τους στην αγάπη του Θεού και ο Θεός που είναι ικανός να τους κρατήσει απταίστους θα τέλειωνε αυτό που άρχισε σε αυτούς. Αυτός νομίζω ότι είναι ο ορθότερος τρόπος να κατανοήσει κανείς αυτό το απόσπασμα. Αν το χρησιμοποιήσουμε για να πούμε ότι «ο Θεός θα τελειώσει το έργο σε μένα, ασχέτως αν εγώ μένω στον Λόγο Του ή όχι», τότε το παρερμηνεύουμε.

Στην πραγματικότητα ο Παύλος, παρά όλη την πεποίθηση του για τους Φιλιππησίους, συνέχιζε να τους νουθετεί με τα εξής λόγια:

Προς Φιλιππησίους 2:12-16
«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία^. επειδή, ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία του. Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις^. για να γίνεστε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού, χωρίς ψεγάδι, μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη^. ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο, κρατώντας τον λόγο της ζωής, για καύχημά μου στην ημέρα του Χριστού, ότι δεν έτρεξα μάταια ούτε μάταια κοπίασα.»

Με άλλα λόγια: η πεποίθηση του Παύλου ήταν λόγω του καρπού που οι Φιλιππήσιοι δείχνανε και όχι κάποια γενική πεποίθηση για τον καθένα. Και ακόμα και αυτούς τους καρποφόρους Φιλιππησίους συνεχίζει να τους παραινεί να κρατούν τον λόγο της ζωής, που σημαίνει ότι υπήρχε και κάποια πιθανότητα – παρά την πεποίθηση του Παύλου – να μην το κάνανε. Σ’ αυτή την περίπτωση ο κόπος του θα ήταν μάταιος.

Επόμενο τμήμα: “Μπορώ να ζω όπως θέλω και θα σωθώ! Την ημέρα της κρίσης τα (αμαρτωλά) μου έργα θα κατακαούν αλλά εγώ δεν θα έχω πρόβλημα”