Μέρος του βιβλίου: "Oι Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης".

Προειδοποιήσεις της Καινής Διαθήκης: Η παραβολή του οφειλέτη των δέκα χιλιάδων ταλάντων

Βρίσκουμε αυτή την παραβολή στο κατά Ματθαίο 18:23-35. Εκεί διαβάζουμε:

«Γι' αυτό, η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με έναν άνθρωπο βασιλιά, που θέλησε να εξετάσει τους λογαριασμούς του με τους δούλους του. Και όταν άρχισε να εξετάζει, φέρθηκε σ' αυτόν ένας οφειλέτης 10.000 ταλάντων. Και επειδή δεν είχε να τα αποδώσει, ο κύριός του πρόσταξε να πουληθεί αυτός, και η γυναίκα του, και τα παιδιά του, και όλα όσα είχε, και να αποδοθεί αυτό που χρωστούσε. Καθώς, λοιπόν, ο δούλος, έπεσε στα πόδια του, τον προσκυνούσε, λέγοντας: Κύριε, μακροθύμησε σε μένα, και θα σου τα αποδώσω όλα. Και επειδή ο κύριος εκείνου του δούλου τον σπλαχνίστηκε, τον άφησε ελεύθερο, του χάρισε μάλιστα και το δάνειο. Όταν, όμως, εκείνος ο δούλος βγήκε έξω, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του χρωστούσε 100 δηνάρια^. και αφού τον έπιασε τον έπνιγε, λέγοντας: Απόδωσέ μου ότι χρωστάς. Πέφτοντας, λοιπόν, ο σύνδουλός του στα πόδια του, τον παρακαλούσε, λέγοντας: Μακροθύμησε σε μένα, και θα σου τα αποδώσω όλα. Εκείνος, όμως, δεν ήθελε, αλλά φεύγοντας, τον έβαλε σε φυλακή, μέχρις ότου αποδώσει εκείνο που χρωστούσε. Βλέποντας, όμως, οι σύνδουλοί του αυτά που έγιναν, λυπήθηκαν υπερβολικά^. και καθώς ήρθαν, φανέρωσαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε, αφού τον προσκάλεσε ο κύριός του, του λέει: Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σού το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες^. δεν έπρεπε κι εσύ να ελεήσεις τον σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σε ελέησα; Και επειδή ο κύριός του οργίστηκε, τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρις ότου αποδώσει σ' αυτόν ολόκληρο εκείνο που όφειλε. Έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μου θα κάνει σε σας, αν δεν συγχωρήσετε από την καρδιά σας κάθε ένας στον αδελφό του τα παραπτώματά τους.»

Δέκα χιλιάδες τάλαντα είναι ένα τεράστιο ποσό. Κανένας δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει τόσα πολλά. Και όμως τόσο μεγάλο ήταν το χρέος αυτού του υπηρέτη. Και ξέρετε τι συνέβη; Ο κύριος του του το διέγραψε. Αυτό λέγεται ΧΑΡΗ. Χάρη σημαίνει να βρεις έλεος εκεί που δεν το αξίζεις. Και αυτό ακριβώς αυτός ο βασιλιάς, που συμβολίζει τον Θεό, έκανε: όταν ο υπηρέτης έπεσε κάτω και τον παρακάλεσε να του δώσει χρόνο αυτός τα συγχώρεσε όλα και διέγραψε το τεράστιο χρέος! Ο υπηρέτης ήταν τώρα ελεύθερος! Είχε συγχωρεθεί! Επίσης ας σημειώσουμε εδώ ότι δεν έκανε τίποτα για να κερδίσει την συγχώρεση του χρέους αυτού άλλο από το να παρακαλέσει τον βασιλιά. Ως εδώ νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε ότι αυτή είναι μια τέλεια εικόνα αυτού που συνέβη με εμάς. Αυτό που συνέβη σ’ αυτόν τον υπηρέτη, η χάρη και το έλεος που ο κύριος του του έδειξε είναι η ίδια χάρη και το ίδιο έλεος που ο Θεός έδειξε πλουσιοπάροχα σε μας. Όπως η προς Εφεσίους 2:1-9 μας λέει μιλώντας για μας:

Προς Εφεσίους 2:1-9
«Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε^. μέσα στις οποίες κάποτε περπατήσατε, σύμφωνα με το πολίτευμα του κόσμου τούτου, σύμφωνα με τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος, που σήμερα ενεργεί στους γιους της απείθειας^. ανάμεσα στους οποίους και όλοι εμείς συναναστραφήκαμε κάποτε, σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας μας, κάνοντας τα θελήματα της σάρκας και των συλλογισμών^. και ήμαστε από τη φύση μας τέκνα οργής, όπως και οι υπόλοιποι. Ο Θεός, όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας της πολλής του αγάπης, με την οποία μάς αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό^. (κατά χάρη είστε σωσμένοι)^. και μας ανέστησε μαζί του, και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου του Ιησού Χριστού^. για να δείξει στους επερχόμενους αιώνες τον υπερβολικό πλούτο της χάρης του με την αγαθότητά του σε μας εν Χριστώ Ιησού. Επειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης^. κι αυτό δεν είναι από σας^. είναι δώρο του Θεού^. όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος.»

Το χρέος μας ήταν τεράστιο. Ήμασταν νεκροί στις παραβάσεις και τα αμαρτήματα. Ήμασταν εχθροί του Θεού και γιοι απείθειας. Και τι έγινε; Μετανοήσαμε και πιστέψαμε. Σκύψαμε και παρακαλέσαμε τον Βασιλιά να μας συγχωρήσει. Και το έκανε! Αυτό λέγεται χάρη. Με χάρη σωθήκαμε. Το ίδιο και αυτός ο υπηρέτης: με χάρη σώθηκε από το τεράστιο χρέος του. Δεν υπήρχαν έργα, κάτι που εγώ, εσείς ή αυτός ο υπηρέτης μπορούσαμε να κάνουμε για να ξεπληρώσουμε αυτό το χρέος. Μόνο η χάρη μπορούσε να το κάνει αυτό. Έτσι η σωτηρία είναι με χάρη διάμεσου της πίστεως και δεν μπορεί να κερδηθεί με έργα, καθώς δεν υπάρχουν έργα που θα μπορούσαμε να κάνουμε και να ήταν αρκετά για το τεράστιο χρέος μας. Νομίζω ότι μέχρι εδώ όλα καλά. Αλλά ο Κύριος δεν σταματά εδώ!

Αυτός κοιτά στο τι αυτός ο υπηρέτης έκανε έπειτα: παρά το τεράστιο χρέος από το οποίο αυτός συγχωρέθηκε, αρνήθηκε να συγχωρέσει σε έναν άλλο υπηρέτη το σχεδόν μηδαμινό χρέος που εκείνος του όφειλε. Ο υπηρέτης είχε συγχωρεθεί αλλά δεν περπατούσε σαν να είχε συγχωρεθεί! Θα ήταν άραγε ο Βασιλιάς δίκαιος αν δεν έκανε καμιά κρίση εδώ και παράβλεπε την συμπεριφορά αυτού του υπηρέτη; Όχι δεν θα ήταν! Απεναντίας θα ήταν εντελώς άδικος. Και όμως αυτό είναι που πολλοί προσδοκούν από τον Θεό: τον θέλουν να τους συγχωρεί αλλά να μην τους κρίνει ποτέ σε περίπτωση που πεισματικά αρνούνται να περπατάν σαν να έχουν συγχωρεθεί. Όταν ο Κύριος έκρινε αυτόν τον υπηρέτη και ξανάφερε πίσω το τεράστιο χρέος που αρχικά είχε συγχωρεθεί ήταν άραγε ανελεήμονας και χωρίς χάρη; Όχι! Η χάρη Του φανερώθηκε όταν συγχώρεσε αρχικά τον υπηρέτη από το τεράστιο χρέος του. Βλέποντας όμως ότι ο υπηρέτης αυτός δεν περπατούσε σαν να είχε συγχωρεθεί αλλά απεναντίας εκμεταλλεύτηκε με βρώμικο τρόπο την ελευθερία του πιέζοντας τον συν-υπηρέτη του και ζητώντας «απόδοση δικαιοσύνης» για το μηδαμινό χρέος που εκείνος του όφειλε, δικαιοσύνη έπρεπε να αποδοθεί και σ’ αυτόν επίσης! Ας μην λοιπόν παρεξηγούμε την χάρη και την δικαιοσύνη του Θεού, νομίζοντας ότι το ένα αναιρεί το άλλο. Αυτός είναι και τα δυο: είναι και πλήρης χάρης και ελέους αλλά και πλήρης δικαιοσύνης. Αν μετανοήσουμε από καρδιάς λαμβάνουμε χάρη. Αν όμως είμαστε σκληροί μην συγχωρώντας τους αδελφούς μας για τα πταίσματα τους αλλά ζητώντας να γίνει κρίση εναντίον τους τότε θα γίνει κρίση, αλλά θα αρχίσει από εμάς! Ο Κύριος δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρανόησης:

«Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σού το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες^. δεν έπρεπε κι εσύ να ελεήσεις τον σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σε ελέησα; Και επειδή ο κύριός του οργίστηκε, τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρις ότου αποδώσει σ' αυτόν ολόκληρο εκείνο που όφειλε. Έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μου θα κάνει σε σας, αν δεν συγχωρήσετε από την καρδιά σας κάθε ένας στον αδελφό του τα παραπτώματά τους.»

Και πάλι στην προσευχή που έδωσε σαν υπόδειγμα / παράδειγμα στους μαθητές Του:

Κατά Ματθαίο 6:12
«και συγχώρεσε σε μας τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε σ' αυτούς που αμαρτάνουν σε μας^.»

Το οποίο και ο Κύριος εξήγησε ως εξής στους στίχους 14-15:

«Επειδή, αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει σε σας τα πταίσματά σας.»

Αναφορικά με το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι μόνο πλήρης χάρης αλλά και πλήρης δικαιοσύνης με την ανάλογη αυστηρότητα, συνοψίζεται από τον Παύλο με άριστο τρόπο όταν στην προς Ρωμαίους 11:22 μας λέει:

«Δες, λοιπόν, την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού^. επάνω μεν σ' εκείνους που έπεσαν, την αυστηρότητα^. επάνω δε σε σένα, την αγαθότητα, αν επιμείνεις στην αγαθότητα^. επειδή, διαφορετικά, κι εσύ θα αποκοπείς.»

Υπάρχει από την μια η αγαθότητα του Θεού και αυτό είναι που θα λάβουμε αν επιμείνουμε στην αγαθότητα Του, αν συνεχίσουμε στο στενό μονοπάτι της πίστης. Αν όμως δεν το κάνουμε αυτό και δεν επιμείνουμε στην αγαθότητα Του, αν με άλλα λόγια διαλέξουμε, όπως αυτός ο υπηρέτης, να περπατήσουμε σαν μην συγχωρεθήκαμε εμείς από τις παραβάσεις και τα αμαρτήματα στα οποία ήμασταν νεκροί, τότε δεν είναι αγαθότητα αυτό που μας περιμένει αλλά αυστηρότητα! Ο Θεός είναι και τα δυο και είναι προφανές ότι είμαστε εμείς που διαλέγουμε τι από τα δυο θα πάρουμε.

Επόμενο τμήμα: «Όποιος νικά»