Ο δρόμος της Εύας και ο δρόμος του Ιησού
Πρόσφατα διαβάζοντας την Γένεση 3, τράβηξε την προσοχή μου το απόσπασμα που δείχνει την Εύα να έρευνα, να παρατηρεί και τελικά να τρώει από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού:
Γένεση 3:6
«Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν. και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε. και έδωκε και εις τον άνδρα αυτής μεθ’ εαυτής, και αυτός έφαγε.»
Μια Βίβλο που χρησιμοποιώ για μελέτη συνδέει τον παραπάνω στίχο με την Ιωάννου Α 2, όπου στους στίχους 15-16 διαβάζουμε:
Ιωάννου Α 2:15-16
«Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ. διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.»
«Η επιθυμία της σαρκός»…. «η γυναίκα είδε το δέντρο ότι ήταν ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΡΟΦΗ»
«Η επιθυμία των οφθαλμών»… «ότι ήταν αρεστό στους ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ»
«η αλαζονεία του βίου»…. «και επιθυμητό στο να δίνει ΓΝΩΣΗ»
Επιθυμία της σαρκός, επιθυμία των οφθαλμών, αλαζονεία του βίου… ευχάριστο στην σάρκα, αρεστό στα μάτια, επιθυμητό στο να δίνει γνώση. .. Αυτό ακολούθησαν οι πρώτοι άνθρωποι. Και είναι αυτό ακριβώς που εμείς δεν θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Η αμαρτία σπάει την σχέση μας με τον Θεό και κανείς δεν θα πρέπει να νομίζει ότι μπορεί και την παλιά του φύση να ικανοποιεί και τον Θεό να ευχαριστεί ταυτόχρονα. Όπως η προς Γαλάτας μας λέει, αναφερόμενη σε Χριστιανούς:
Προς Γαλάτες 6:7-8
«Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται. επειδή ο, τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει. διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ’ ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.»
Η επιστολή αυτή γράφτηκε προς τις «εκκλησίες της Γαλατίας» (προς Γαλάτας 1:2). Είναι Χριστιανοί αυτοί στους οποίους η προειδοποίηση «μην πλανάστε» απευθύνετε και κάνει φανερό ότι και Χριστιανοί μπορούν να πλανηθούν. Εμείς οι Χριστιανοί, όπως το κείμενο μας προειδοποιεί, αν σπείρουμε στην σάρκα θα θερίσουμε φθορά. Ο ίδιος διάβολος που απάτησε την Εύα είναι σε δράση σήμερα με τον ίδιο ακριβώς σκοπό: να μας απατήσει. Η προς Κορινθίους Β 11:3 μας λέει:
Προς Κορινθίους Β 11:3
«φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν διά της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νούς σας, εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.»
Όπως ο διάβολος έκανε με την Εύα, έτσι προσπαθεί να κάνει και με μας. Η Εύα ακολούθησε τις αισθήσεις της και παρ’ ότι γνώριζε το λόγο του Θεού πάνω στο συγκεκριμένο θέμα αποφάσισε να τον παρακούσει. Η επιλογή της ήταν η μεγαλύτερη τραγωδία. Εμεις με την σειρά μας τι κάνουμε, τι ακολουθουμε; Μήπως ακολουθούμε οτιδήποτε είναι αρεστό στα μάτια; Οτιδήποτε ο κόσμος, οι πολλοί κάνουν και που ίσως φαίνεται σωστό με τα δεδομένα του κόσμου; Ή ακολουθούμε την σοφία του Θεού, που έρχεται από πάνω και που στους οφθαλμούς του κόσμου είναι μωρία; Η προς Κορινθίους Α 3:18-20 μας λέει:
Προς Κορινθίους Α 3:18-20
«Μηδείς ας μη εξαπατά εαυτόν. εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω, ας γείνη μωρός διά να γείνη σοφός. Διότι η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ. Επειδή είναι γεγραμμένον. Όστις συλλαμβάνει τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών. και πάλιν. Ο Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι είναι μάταιοι.»
Μια μόνο αληθινή σοφία υπάρχει: η σοφία που έρχεται από τον Θεό. Η Εύα γνώριζε τον Λόγο του Θεού, όμως πλανήθηκε αποφασίζοντας να ακολουθήσει ότι είδε και σκέφτηκε. Δεν είναι αυτή το παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Αντίθετα το παράδειγμα μας είναι κάποιος άλλος, επίσης αναμάρτητος, που ήρθε χιλιάδες χρόνια μετά την Εύα και πειράστηκε από τον ίδιο εχθρό. Ο Ιησούς Χριστός, το παράδειγμα μας, πειράστηκε, όπως η προς Εβραίους 4:15 μας λέει, «κατά πάντα, καθ’ ομοιότητα μας χωρίς να αμαρτήσει.» «Ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.». Αυτός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, Αυτός είναι το παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε:
Προς Φιλιππησίους 2:5-11
«Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.»