Ο Γεδεών και πως ο Θεός εργάστηκε μαζί του
Η Βίβλος και ειδικά η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από αναφορές που μας δείχνουν πως ο Θεός εργάστηκε με διάφορους ανθρώπους. Μια απ’ αυτές τις αναφορές, αυτή στον Γεδεών, θα εξεταστεί σ’ αυτό τεύχος.
1. Το υπόβαθρο
Χρονικά, η ιστορία μας τοποθετείται στην περίοδο όπου το Ισραήλ κυβερνιόνταν από κριτές. Τελευταίος κριτής (πριν τον Γεδεών) ήταν η Δεβορρά, μια γυναίκα του Θεού διά της οποίας "ανεπαύθη η γη τεσσαράκοντα έτη" (Κριτές 5/ε/31). Εντούτοις, αυτή η ανάπαυση δεν κράτησε για πάντα. Οι Κριτές 6/ς/1-6 μας λένε:
Κριτές 6/ς/1-6
"και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου. Και παρέδωκεν αυτούς ο Κύριος εις την χείρα του Μαδιάμ επτά έτη. Και κατίσχυσεν η χειρ του Μαδιάμ επί τον Ισραήλ. εξ αιτίας των Μαδιανιτών έκαμον εις εαυτούς οι υιοί Ισραήλ τας φωλέας εκείνας, τας επί των ορέων, και τα σπήλαια, και τα οχυρώματα. Και ότε έσπερνεν ο Ισραήλ, ανέβαινον οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και ήρχοντο εναντίον αυτού. και στρατοπεδεύοντες εναντίον αυτών, διέφθειρον τα γεννήματα της γης, έως της εισόδου Γάζης, και δεν άφινον ζωοτροφίαν εις τον Ισραήλ, ούτε πρόβατον, ούτε βούν, ούτε όνον. Διότι ανέβαινον αυτοί και τα ποίμνια αυτών, και ήρχοντο μετά των σκηνών αυτών, πολυάριθμοι ως ακρίδες. αναρίθμητοι ήσαν και αυτοί και αι κάμηλοι αυτών. και εισήρχοντο εις την γην διά να φθείρωσιν αυτήν. και επτωΧευσε σφοδρα ο Ισραηλ εξ αιτιας των Μαδιανιτών."
Μετά από 40 χρόνια ειρήνης, το Ισραήλ βρέθηκε στο μέσο μεγάλων δεινών, εξαιτίας των Μαδιανιτών. Όπως το κείμενο μας λέει, οι τελευταίοι κατάστρεφαν την περιουσία τους σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν έμεινε "ούτε ζωοτροφή, ούτε πρόβατο ούτε βόδι ούτε όνος" (Κριτές 6/ς/4) για τους Ισραηλίτες. Όμως, όλες αυτές οι συμφορές δεν συνέβησαν τυχαία. Οι Κριτές 6/ς/1 μας δίνουν τον λόγο:
Κριτές 6/ς/1
"και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου. και παρέδωκεν αυτούς ο Κύριος εις την χείρα του Μαδιάμ επτά έτη."
"Οι υιοί Ισραήλ έπραξαν πονηρά ενώπιον του Κυρίου". Αυτός ήταν και ο λόγος της καταδυνάστευσης1 τους η οποία εντούτοις είχε και ένα θετικό αποτέλεσμα. Πράγματι οι Κριτές 6/ς/6 μας λένε:
Κριτές 6/ς/6
"και επτώχευσε σφόδρα ο Ισραηλ εξ αιτίας των Μαδιανιτών. δια τουτο οι υιοι ισραηλ εβοησαν προς τον κυριον."
Εξαιτίας της καταδυνάστευσης τους από τους Μαδιανίτες, οι Ισραηλίτες "εβόησαν προς τον Κύριον". Ξανά, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιδρούσαν έτσι. Πράγματι, αν και πολλές φορές έκαναν πράγματα μισητά για τον Θεό, λατρεύοντας άλλους ψεύτικους θεούς, όταν οι συμφορές άρχιζαν να πέφτουν επάνω τους, τότε συνήθιζαν να γυρίζουν και να ζητούν ξανά τον αληθινό Θεό2. Οι στίχοι 7-10 μας λένε πως ο Θεός απάντησε στο κάλεσμα τους:
Κριτές 6/ς/6-10
"και επτώχευσε σφόδρα ο Ισραήλ εξ αιτίας των Μαδιανιτών. δια τουτο οι υιοι ισραηλ εβοησαν προς τον κυριον. Και ότε εβόησαν προς τον Κύριον οι υιοι Ισραήλ διά τους Μαδιανίτας, τότε απέστειλεν ο Κύριος άνδρα προφήτην προς τους υιούς Ισραήλ, και είπε προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ. εγώ ανεβίβασα υμάς εξ Αιγύπτου, και εξήγαγον υμάς εξ οίκου δουλείας, και ελύτρωσα υμάς εκ χειρός των Αιγυπτίων, και εκ χειρός πάντων των καταθλιβόντων υμάς, και εξεδίωξα αυτούς απ’ έμπροσθεν υμών, και έδωκα εις εσάς την γην αυτών. και είπα προς εσάς, Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας δεν θέλετε σεβαστεί τους θεούς των Aμορραίων, εν τη γη των οποίων κατοικείτε. και δεν υπηκούσατε εις την φωνήν μου"
Ως απάντηση στο κάλεσμα του Ισραήλ, ο Θεός έστειλε έναν προφήτη ο οποίος τους έδωσε τον λόγο Του, ελέγχοντας τους για ότι είχαν κάνει. Όπως είναι φανερό, ο Θεός ούτε σιώπησε ούτε συνέχισε να είναι θυμωμένος μαζί τους. Αντίθετα, πάρα το γεγονός ότι πάμπολλες φορές τον είχαν εγκαταλείψει, λατρεύοντας πέτρες και ξύλα, όταν επέστρεψαν σ’ Αυτόν, Αυτός ήταν εκεί, έτοιμος να τους ελευθερώσει ξανά. Στην περίπτωση μας, το πρώτο Του βήμα ήταν να στείλει έναν προφήτη ο οποίος τους έλεγξε, δίνοντας τους τον Λόγο Του. Εντούτοις, αυτή ήταν μόνο η αρχή. Στα τμήματα που ακολουθούν, θα δούμε τι άλλο έκανε για να τους ελευθερώσει.
2. Ο Θεός και ο Γεδεών: η αρχή
Αφού ο Θεός έστειλε ένα προφήτη ελέγχοντας το Ισραήλ, το δεύτερο βήμα του ήταν να προσεγγίσει έναν άντρα με το όνομα Γεδεών. Οι Κριτές 6/ς/11-12 μας λένε:
Κριτές 6/ς/11-12
"και ήλθεν άγγελος Kυριου, και εκάθισεν υπό την δρυν την εν Oφρά, την του Ιωάς του Aβιεζερίτου. και Γεδεών ο υιός αυτού εκοπάνιζε σίτον εν τω ληνώ, διά να κρύψει αυτόν από των Mαδιανιτών. Και εφάνη εις αυτόν άγγελος Kυρίου, και είπε προς αυτόν, Ο Κύριος μετά σου, δυνατέ εν ισχύι"
Όταν διαβάζουμε ότι ένας άγγελος παρουσιάστηκε στον Γεδεών ας μην φανταστούμε ένα ξανθόμαλλο, ασπροντυμένο ον να φτερουγίζει με τα δυο μεγάλα του φτερά στον αέρα. Το ότι ένας άγγελος είναι κάπως έτσι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μύθοι και φαντασιώσεις. Πράγματι, η Βίβλος πουθενά δεν λέει ότι οι άγγελοι έχουν φτερά ή ότι είναι ασπροντυμένοι ή ότι είναι ξανθοί. Αυτό που η Βίβλος λέει είναι ότι αυτοί είναι "λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσία αποστελλόμενα, διά τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρία" (προς Εβραίους 1/α/14) και επομένως ως τέτοιοι θα πρέπει αυτοί να θεωρούνται.
Επιστρέφοντας στο αντικείμενο μας, δείτε τον χαιρετισμό που ο Θεός έκανε στον Γεδεών. Τον αποκάλεσε "δυνατό εν ισχύι". Και παρόλα αυτά, αυτός δεν ήταν παρά ένας φτωχός άνθρωπος που κοπανούσε σιτάρι για να το κρύψει από τους Μαδιανίτες. Εντούτοις, για τον Θεό ήταν ένας "δυνατός εν ισχύι", ένας άντρας που όπως θα δούμε, πίστεψε και ακολούθησε τον Θεό, εκτελώντας με υπακοή όλα όσα αυτός τον διέταξε. Οι στίχοι που ακολουθούν μας δίνουν την απάντηση του Γεδεών σ’ αυτόν τον χαιρετισμό του αγγέλου:
Κριτές 6/ς/13-14
"και είπε προς αυτόν ο Γεδεών, Ω κύριε μου, αν ο Κύριος είναι μεθ ημών, διά τι λοιπόν εύρηκαν ημάς πάντα ταύτα; και που είναι πάντα τα θαυμάσια αυτού, τα οποία διηγήθησαν εις ημάς οι πατέρες ημών, λέγοντες, Δεν ανεβίβασεν ημάς ο Κύριος εξ Αιγύπτου; αλλά τώρα εγκατέλιπεν ημάς ο Κύριος, και παρέδωκεν ημάς εις τας χείρας των Μαδιανιτών. Και εμβλέψας προς αυτόν ο Κύριος, είπεν, Ύπαγε εν τη δύναμη σου ταύτη, και θέλεις σώσει τον Ισραήλ εκ της χειρός του Μαδιάμ. δεν σε απέστειλα εγώ;"
Ο Γεδεών αμφέβαλλε κατά πόσο ο Θεός ήταν μαζί τους, όταν όλες αυτές τις συμφορές είχαν πέσει πάνω τους. Εντούτοις, δεν ήταν ο Θεός που δεν ήταν μαζί τους ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ που δεν ήταν με τον Θεό. Ως απάντηση στα ερωτηματικά του Γεδεών ο Θεός του είπε να προχωρήσει εμπρός, διαβεβαιώνοντας τον ότι αυτός θα ελευθέρωνε το Ισραήλ. "Δε σε απέστειλα εγώ" του είπε. Πράγματι, ήταν ο Θεός ο οποίος τον έστειλε. Η αποστολή αυτή δεν ήταν κάτι που ο Γεδεών κατασκεύασε. Αυτός βρίσκονταν εκεί κοπανίζοντας σιτάρι που έπειτα θα έκρυβε από τους Μαδιανίτες. Κατά πάσα πιθανότητα, μπορεί ποτέ να μην είχε ούτε καν σκεφτεί ότι θα ήταν εκείνος ο οποίος θα ελευθέρωνε τον Ισραήλ από τους Μαδιανίτες. Εντούτοις, από τα λεγόμενα του αγγέλου, μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι τώρα πλέον είχε πολλούς λόγους να αρχίσει να σκέφτεται αυτό το ενδεχόμενο σοβαρότατα. Οι στίχοι 15-16 μας δίνουν την απάντηση του Γεδεών:
Κριτές 6/ς/15-16
"Ο δε είπε προς αυτόν, Ω κύριε μου, με τι θέλω σώσει τον Ισραήλ; ιδού, η οικογένεια μου είναι η ταπεινοτέρα μεταξύ του Μανασσή, και εγώ ο μικρότερος εν τω οίκω του πατρός μου. Και είπε προς αυτόν ο Κύριος, Αλλ’ εγώ θέλω είσθαι μετά σου, και θέλεις πατάξει τους Μαδιανίτας ως άνδρα ένα."
Οι άνθρωποι εύκολα ακολουθούν κάποιον που γνωρίζουν ότι είναι ηγέτης, όπως για παράδειγμα, έναν βασιλιά, έναν στρατηγό κτλ. Αλλά τον Γεδεών ποιος θα τον ακολουθούσε; Δεν ήταν παρά ένας άγνωστος. Παρόλα αυτά, για μια ακόμη φορά ο Θεός τον διαβεβαίωσε ότι θα ήταν μαζί του. "Aλλ’ ΕΓΩ θέλω είσθαι μετά σου και θέλεις πατάξει τους Μαδιανίτας ως άνδρα ένα", του είπε. Γι’ αυτό και ο Γεδεών δεν είχε κανένα λόγο να φοβάται. Εντούτοις, μερικές φορές ο Θεός υπόσχεται κάτι το οποίο επειδή είναι υπερβολικά καλό καθυστερούμε να το πιστέψουμε. Αναρωτιόμαστε : "αλήθεια θα συμβεί αυτό το υπέροχο πράγμα σε μένα;", "θα δώσει πράγματι ο Θεός αυτό σε μένα;". Τέτοιες σκέψεις είχε επίσης και ο Γεδεών. Οι στίχοι 17-24 μας λένε:
Κριτές 6/ς/17-24
"Ο δε είπε προς αυτόν, Εάν λοιπόν εύρηκα χάριν εις τους οφθαλμούς σου, δείξον μοι σημείον ότι συ είσαι ο λαλών μετ εμού. Μη αναχωρήσεις εντεύθεν, δέομαι, εωσού έλθω προς σε, και εκφέρω την προσφοράν μου, και θέσω ενώπιον σου. Ο δε είπε, Θέλω περιμένει εωσού επιστρέψεις. Και εισήλθεν ο Γεδεών, και ητοίμασεν ερίφιον εξ αιγών, και άζυμα ενός εφά αλεύρου. το μεν κρέας έθεσεν εις κάνιστρον, τον δε ζωμόν έβαλεν εις χύτραν, και έφερεν έξω προς αυτόν υπό την δρυν, και προσέφερε. Και είπε προς αυτόν ο άγγελος του Θεού, Λάβε το κρέας και τα άζυμα, και θες επί ταύτην την πέτραν, και τον ζωμόν επίχεε. Και έκαμεν ούτω. Και εξέτεινεν ο άγγελος του Κυρίου το άκρον της ράβδου, την οποίαν είχεν εν τη χειρί αυτού, και ήγγισε το κρέας και τα άζυμα. και ανέβη πυρ εκ της πέτρας, και κατέφαγε το κρέας και τα άζυμα. Τότε απήλθεν ο άγγελος του Κυρίου από των οφθαλμών αυτού. Και ειδών ο Γεδεών ότι ήτο άγγελος Κυρίου, είπεν ο Γεδεών, Οιμοί, Κύριε Θεέ! διότι είδον τον άγγελον του Κυρίου πρόσωπον προς πρόσωπον. Και είπε προς αυτόν ο Κύριος, Ειρήνη σοι. Μη φοβού. Δεν θέλεις αποθάνει. και οικοδόμησεν εκεί ο Γεδεών θυσιαστήριον εις τον Κύριον, και ωνόμασεν αυτό Ιεοβά-σαλώμ [Κύριος ειρήνης]"
Αυτή είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε ότι ο Γεδεών ζήτησε και πέτυχε από τον Θεό ένα σημάδι. Εντούτοις δεν είναι η μόνη φορά. Υπάρχουν περισσότερες τις οποίες θα συναντήσουμε διαβάζοντας. Μεταξύ αυτών είναι και η περισσότερο γνωστή περίπτωση με την προβιά ή "πόκο" κατά τον Βάμβα. Θα κρατήσουμε λοιπόν τα σχόλια μας για τα σημάδια που ο Γεδεών ζήτησε, και γενικά για την πρακτική του να βάζει κανείς σημάδια, για αργότερα. Για την ώρα, είναι αρκετό να πούμε ότι πριν ο Γεδεών ζητήσει από τον Θεό ένα σημάδι, γνώριζε το θέλημα του Θεού για την συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν ζήτησε το σημάδι, για να προσδιορίσει μέσω αυτού το θέλημα του Θεού. Αντ’ αυτού το ζήτησε για να επιβεβαιώσει αυτό που ο Θεός του είχε ήδη πει, και το οποίο επομένως ήταν το θέλημα του Θεού. Σ’ αυτήν την αίτηση του Γεδεών, ο Θεός αντέδρασε θετικά, δίνοντας του ότι ζήτησε.
Αν και όπως είναι προφανές αυτή η ημέρα ήταν πνευματικά πολύ δραστήρια για τον Γεδεών, αυτή η δραστηριότητα δεν σταμάτησε αλλά συνεχίστηκε και την νύχτα επίσης. Οι στίχοι 25-27 μας λένε:
Κριτές 6/ς/25-27
"Και την αυτήν νύκτα είπεν ο Κύριος προς αυτόν, Λάβε τον βούν του πατρός σου, και τον δεύτερον βούν τον επταετή, και κατεδάφισον τον βωμόν του Βαάλ τον οποίον έχει ο πατήρ σου, και το άλσος το πλησίον αυτού κατάκοψον. και οικοδόμησον θυσιαστήριον εις Κύριον τον Θεόν σου επί της κορυφής της πέτρας ταύτης, κατά το διατεταγμένον. και λάβε τον δεύτερον βούν, και πρόσφερε ολοκαύτωμα με τα ξύλα του άλσους, το οποίον θέλεις κατακόψει. Και έλαβεν ο Γεδεών δέκα άνδρας εκ των δούλων αυτού, και έκαμε καθώς είπε προς αυτόν ο Κύριος. και επειδή εφοβήθη τον οίκον του πατρός αυτού, και τους ανθρώπους της πόλεως, να κάμη τούτο την ημέραν, έκαμεν αυτό την νύκτα."
Ο Θεός είπε στον Γεδεών να καταστρέψει τον βωμό του Βαάλ και το άλσος που ήταν εκεί. Η ύπαρξη του βωμού αυτού και του άλσους, καθώς και η αντίδραση των ανθρώπων που, όπως μπορεί να διαπιστωθεί διαβάζοντας παρακάτω, γέμισαν από θυμό όταν είδαν τα είδωλα τους κατεστραμμένα (δες Κριτές 6/ς/28-30), επιβεβαιώνει ότι το κακό που το Ισραήλ έκανε ήταν η ειδωλολατρία. Επίσης δείχνει ότι μόνο ένα μέρος του Ισραήλ επέστρεψε στον Κύριο και όχι όλοι απ’ αυτούς. Μολαταύτα, εξαιτίας αυτού του μέρους ο Θεός θα ελευθέρωνε ΟΛΟ το έθνος.
3. Ο Θεός και ο Γεδεών: η μάχη με τους Μαδιανίτες
Έχοντας δει πως ο Θεός παρουσιάστηκε στον Γεδεών, αφού οι Ισραηλίτες τον αναζήτησαν, κάνοντας γνωστό σ’ αυτόν ότι αυτός θα ήταν που θα ελευθέρωνε το Ισραήλ, ας προχωρήσουμε τώρα περισσότερο για να δούμε τι συνέβη αργότερα, αρχίζοντας από τον στίχο 33:
Κριτές 6/ς/33-35
"Τότε συνήχθησαν ομού πάντες οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και διέβησαν, και εστρατοπέδευσαν εν τη κοιλάδι Ιέζραελ. Και το πνεύμα του Κυρίου περιεχύθη επί τον Γεδεών, και εσάλπισεν εν σαλπίγγι, και συνήχθησαν οι Αβι-εζεριται οπίσω αυτού. Και εξαπέστειλε μηνυτάς προς πάντα τον Μανασσή, και συνήχθη και αυτός οπίσω αυτού. εξαπέστειλεν έτι μηνυτάς προς τον Ασήρ, και προς τον Ζαβουλών, και προς τον Νεφθαλί. και ανέβησαν εις συνάντησιν αυτών."
Απ’ ότι φαίνεται η ώρα για την εκτέλεση της αποστολής του Γεδεών είχε πλέον φτάσει. Οι εχθροί του Ισραήλ, "ομού πάντες οι Μαδιανίται και οι Αμαληκίται και οι κάτοικοι της ανατολής" είχαν μαζευτεί όλοι σ’ ένα μέρος. Εκείνη την στιγμή, ο Θεός παρακίνησε τον Γεδεών να στείλει μηνυτές καλώντας τους Ισραηλίτες να συναχτούν μαζί του. Αυτό δείχνει ότι ο Θεός ήταν ο σχεδιαστής της μάχης, ενώ ο Γεδεών ο εκτελεστής του σχεδίου του Θεού. Χωρίς ο Θεός να του πει τι να κάνει, ο Γεδεών ήταν αδύνατο να γνωρίζει το θέλημα του Θεού. Χωρίς ο Γεδεών να πιστέψει ότι ο Θεός του είπε, έτσι ώστε να δράσει πάνω σ’ αυτό, το θέλημα του Θεού θα παρέμενε ανεκτέλεστο. Η επιτυχία της όλης επιχείρησης εξαρτιόνταν λοιπόν πάνω στην συνεργασία ανάμεσα στον Θεό, ο οποίος είχε τον ρόλο του αρχηγού, και τον Γεδεών ο οποίος είχε τον ρόλο του εκτελεστή των όσων ο Θεός έλεγε. Δεν ήταν ο Γεδεών που αποφάσιζε και εκτελούσε, αλλά ο Θεός που αποφάσιζε και ο Γεδεών που εκτελούσε. Αυτή η αρχή είναι η ίδια κάθε στιγμή που θέλουμε να ακολουθήσουμε το θέλημα του Θεού: ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος πρέπει να κάνει γνωστό σε μας το θέλημα Του - το οποίο και κάνει, μέσω του γραπτού Του λόγου ή μέσω αποκάλυψης - και εμείς εκείνοι οι οποίοι πρέπει να περπατήσουμε πάνω σ’ αυτό θέλημα. Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος ο οποίος εγγυάται επιτυχία σε όλα όσα κάνουμε.
Επιστρέφοντας στον Γεδεών, ο Θεός όχι μόνο του είπε τι να κάνει αλλά και τον βοήθησε ώστε να πιστέψει και να το κάνει. Πράγματι, όπως είδαμε προηγουμένως όταν ο Γεδεών ζήτησε από τον Θεό ένα σημάδι, ο Θεός του το έδωσε. Εντούτοις, Αυτός δεν σταμάτησε εκεί. Αντ’ αυτού πήγε παραπέρα, αφού ο Γεδεών πραγματικά χρειάζονταν περισσότερη βοήθεια. Έτσι, όταν ο λαός συγκεντρώθηκε μαζί του, ο Γεδεών ζήτησε πάλι από τον Θεό ένα σημάδι. Οι στίχοι 36-38 μας λένε:
Κριτές 6/ς/36-38
"Και είπεν ο Γεδεών προς τον Θεόν, Εάν μέλλεις να σώσεις διά χειρός μου τον Ισραήλ, ΚΑΘΩΣ ΕΛΑΛΗΣΑΣ, ιδού, εγώ θέλω βάλει τον πόκον του μαλλιού εις το αλώνιον. εάν γίνει δρόσος μόνον επί τον πόκον, εφ όλην δε την γην ξηρασία, τότε θέλω γνωρίσει, ότι θέλεις σώσει διά χειρός μου τον Ισραήλ, ΚΑΘΩΣ ΕΛΑΛΗΣΑΣ. Και έγεινεν ούτω. Διότι σηκωθείς την επαύριον το πρωί, επίεσε τον πόκον, και εξέθλιψε δρόσον εκ του πόκου, λεκάνην πλήρη ύδατος."
Επιπρόσθετα, δείτε τι έκανε έπειτα:
Κριτές 6/ς/39-40
"Και είπεν ο Γεδεών προς τον Θεόν, Ας μη εξαφθή ο θυμός σου εναντίον μου, και θέλω λαλήσει μόνον ταύτην την φοράν. ας δοκιμάσω δέομαι, ταύτην μόνην την φοράν εν τω πόκω. ας γίνει τώρα ξηρασία μόνον επί τον πόκον, εφ όλην δε την γην ας είναι δρόσος. Και έκαμεν ο Θεός ούτω την νύκτα εκείνην. και έγινε ξηρασία μόνον επί τον πόκον, εφ όλην δε την γην ήτο δρόσος."
Τα παραπάνω αποσπάσματα τα οποία περιγράφουν ότι είναι γνωστό σαν "την προβιά του Γεδεών", έχουν δυστυχώς ευρέως παρεξηγηθεί, καθώς πολλοί άνθρωποι, βασισμένοι στην λάθος κατανόηση τους, τα χρησιμοποιούν, βάζοντας διάφορα σημάδια μέσα από τα οποία προσπαθούν να προσδιορίσουν το θέλημα του Θεού. Έτσι μερικοί άνθρωποι αποφασίζουν για το τι είναι το θέλημα του Θεού με την ρίψη ενός νομίσματος. Άλλοι μέσω του ................Βιβλομπίνγκο (είναι η πρακτική του ανοίγματος της Βίβλου τυχαία σ’ ένα σημείο) ή μέσω άλλων παρόμοιων πρακτικών. Παρόλα αυτά, η σύνδεση τέτοιων πρακτικών με την προβιά του Γεδεών είναι τελείως αστήριχτη. Ο λόγος είναι ότι ο Γεδεών μέσω του σημαδιού δεν επιζητούσε να μάθει το θέλημα του Θεού. Αντ’ αυτού, αυτό που αυτός ήθελε ήταν ΝΑ ΕΠΙΒΑΙΒΕΩΣΕΙ ΟΤΙ ΗΔΗ ΗΞΕΡΕ, ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΣΑΝ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ. Πράγματι, ο στίχος 36 μας λέει: "και είπεν ο Γεδεών προς τον Θεόν εάν μέλλεις να σώσεις διά χειρός μου τον Ισραήλ ΚΑΘΩΣ ΕΛΑΛΗΣΑΣ". Η φράση "καθώς ελάλησες" δείχνει ότι ο Γεδεών ήδη γνώριζε, μέσω αποκάλυψης, το θέλημα του Θεού. Πράγματι είδαμε ήδη στους στίχους 11-24, πως ο Θεός έκανε γνωστό σ’ αυτόν το θέλημα Του μ’ έναν άγγελο. Έτσι δεν ζήτησε το σημάδι για να προσδιορίσει μέσω αυτού το θέλημα του Θεού. Αντ’ αυτού το ζήτησε ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Σχετικά με τα σημάδια, κάτι άλλο το οποίο θα πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί εδώ είναι ότι πουθενά ο Λόγος του Θεού δεν υποχρεώνει τον Θεό να μας δώσει ένα σημάδι, όταν μας έχει ήδη κάνει γνωστό το θέλημα Του είτε μέσω του γραπτού Του Λόγου είτε μέσω αποκάλυψης. Όταν δεν γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού, προσπαθούμε να το μάθουμε. Μελετούμε την Βίβλο, και προσευχόμαστε στον Θεό να μας το αποκαλύψει, αν φυσικά δεν το έχει ήδη αποκαλύψει στην Βίβλο. Δεν θα πρέπει να θέτουμε περιορισμούς στον Θεό ή να προκαθορίζουμε τον χρόνο και το τύπο της απάντησης Του. Ο Λόγος του Θεού δεν υποχρεώνει τον Θεό να μας δώσει την απάντηση που θέλουμε περισσότερο ή να μας δώσει την απάντηση όταν εμείς θέλουμε να μας δοθεί. Αντ’ αυτού, ο Θεός υποχρεώνεται από την ίδια την φύση του ως Θεός αγάπης και φροντίδας, να μας δώσει την ΚΑΛΥΤΕΡΗ απάντηση στο χρόνο που ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ως ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Σχετικά με την πρακτική της τοποθέτησης σημαδιών, αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά βασισμένοι πάνω στον Λόγο Του, είναι ότι ο Θεός ΣΙΓΟΥΡΑ θα μας βοηθήσει να ακολουθήσουμε το θέλημα Του (αν φυσικά θέλουμε να το ακολουθήσουμε). Εντούτοις κανένας δεν μπορεί να τον περιορίσει στον τρόπο που θα μας βοηθήσει. Θα κάνει ότι Αυτός θεωρεί ως ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Όταν κάτι είναι θέλημα του Θεού, ο Θεός θα το υποστηρίξει πλήρως, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να κρατήσει μια προβιά στεγνή όταν όλο το υπόλοιπο έδαφος είναι υγρό, ή να μας δώσει ένα υποστηρικτικό σχετικό απόσπασμα στο ..................Βιβλομπίνγκο ή γενικά να κάνει οτιδήποτε άλλο απαιτείται για να μας βοηθήσει να πιστέψουμε και να κάνουμε το θέλημα Του. Κανένας δεν λέει ότι ο Θεός δεν χρησιμοποιεί σημάδια για να μας βοηθήσει να ακολουθήσουμε το θέλημα Του. Όταν όμως τέτοια σημάδια δίνονται, αυτά δεν δίνονται σαν υποκατάστατα του λόγου Του αλλά σαν ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ για να πιστέψουμε ότι είναι ήδη το δηλωμένο θέλημα Του.
Προχωρώντας την συζήτηση παραπέρα, πιστεύω ότι το καλύτερο σημάδι σχετικά με το αν κάτι έρχεται από τον Θεό ή όχι είναι το πως αυτό κυλάει στην πράξη. Καθετί που έρχεται από τον Θεό κυλάει ομαλά και σε συνεχή αρμονία με τον Λόγο του Θεού. Όπως οι Παροιμίες 10/ι/22 μας λένε:
Παροιμίες 10/ι/22
"Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθεί εις αυτήν."
Επίσης η προς Εφεσίους 3/γ/20 λέει αναφορικά με τον Θεό:
"Εις δεν τον δυνάμενον υπερεκπερισσού να κάμει υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργούμενην εν ημίν,......."
Ακόμα περισσότερο, η Ιακώβου 1/α/16-17 προσθέτει:
"Μη πλανάσθε αδερφοί μου αγαπητοί. πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, είναι άνωθεν καταβαίνων εκ του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής"
Κάθε τι που έρχεται από τον Θεό είναι ΤΕΛΕΙΟ ΔΩΡΟ. Είναι περισσότερο απ’ όσο ζητούμε ή νοούμε. Δεν υπάρχει λύπη σ’ αυτό. Είναι τέλειο βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αντιθέτως ότι έρχεται από τον διάβολο αργά ή γρήγορα θα καταλήξει στο ακριβώς αντίθετο απ’ ότι έρχεται από τον Θεό, δηλαδή σε δάκρυα, πόνο και πληγές3.
Επιστρέφοντας στην περίπτωση μας, μετά το θαύμα με την προβιά, ο Γεδεών σίγουρα πήρε δύναμη, που ήταν και αυτό που ο Θεός ήθελε δίνοντας του ότι του ζήτησε. Εντούτοις, αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Πράγματι, μετά την συγκέντρωση των Ισραηλιτών και παρά το γεγονός ότι αυτοί αντιμετώπιζαν ένα εξαιρετικά μεγάλο στρατό, ο Θεός συνέστησε στον Γεδεών τον περιορισμό του στρατού του Ισραήλ. Οι στίχοι που ακολουθούν μας λένε:
Κριτές 7/ζ/1-2
"Τότε ο Ιεροβαάλ (όστις είναι ο Γεδεών) εξηγέρθη πρωί, και πας ο λαός ο μετ αυτού, και εστρατοπέδευσαν πλησίον της πηγής Αρώδ. το δε στρατόπεδον των Μαδιανιτών ήτο κατά το βόρειον αυτών, προς τον λόφον Μορέχ εν τη κοιλάδι. Και είπε Κύριος προς τον Γεδεών, Πολύς είναι ο λαός ο μετά σου ώστε να παραδώσω τους Μαδιανίτας εις την χείρα αυτού, μήπως ο Ισραήλ καυχηθεί εναντίον μου, λέγων, Η χειρ μου με έσωσε."
Ο Θεός ήθελε να δείξει στους Ισραηλίτες ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ, ένας Θεός ικανός να ελευθερώσει άσχετα με το μέγεθος του εχθρού. Έτσι διέταξε τον Γεδεών να μειώσει τον στρατό. Οι Κριτές 7/ζ/3-8 μας λένε την μέθοδο που του συνέστησε ν’ ακολουθήσει:
Κριτές 7/ζ/3-8
"τώρα λοιπόν κήρυξον εις επήκοον του λαού, λέγων, Όστις είναι δειλός και φοβούμενος, ας στρέψη, και ας σπεύση από του όρους Γαλαάδ. Και έστρεψαν εκ του λαού εικοσιδύο χιλιάδες. και έμειναν δέκα χιλιάδες. Και είπε Κύριος προς τον Γεδεών, Ο λαός είναι έτι πολύς. καταβίβασον αυτούς εις το ύδωρ, και εκεί θέλω εκκαθαρίσει αυτούς εις σε, και περί ούτινος σοι ειπώ, Ούτως θέλει έλθει μετά σου, αυτος θέλει έλθει μετά σου. και περί ούτινος σοι ειπώ, Ούτως δεν θέλει έλθει μετά σου, αυτος δεν θέλει έλθει. Και κατεβίβασε τον λαόν εις το ύδωρ. και είπεν ο Κύριος προς τον Γεδεών πας όστις λάψη με την γλώσσαν αυτού από του ύδατος, καθώς λάπτει ο σκύλος, τούτον θέλεις στήσει χωριστά. και πας όστις κάμψει τα γόνατα αυτού διά να πιεί. Και ο αριθμός των λαπτόντων με την χείρα αυτών προς το στόμα αυτών, ήτο τριακόσιοι άνδρες. απάν δε το επίλοιπον του λαού έκαμψε τα γόνατα αυτών διά να πιώσιν ύδωρ. Και είπεν ο Κύριος προς τον Γεδεών, διά των τριακοσίων ανδρών οίτινες έλαψαν θέλω σώσει υμάς, και θέλω παραδώσει τους Μαδιανίτας εις την χείρα σου. απάν δε το επίλοιπον του λαού ας υπάγωσιν έκαστος εις τον τόπον αυτού. Έλαβε λοιπόν ο λαός τας τροφάς εις τας χείρας αυτών, και τας σάλπιγγας αυτών. και απέπεμψεν απάν το επίλοιπον του Ισραήλ, έκαστον εις την σκηνήν αυτού, και εκράτησε τους τριακόσιους άνδρας. Και το στρατόπεδον του Μαδιάμ ήτο υποκάτω αυτών εν τη κοιλάδι."
Τελικά, μετά από επιλογή του Θεού, μόνο 300 άνδρες έμειναν. Μέσω αυτών ο Θεός θα νικούσε τον μεγάλο στρατό των Μαδιανιτών και των συμμάχων τους. Το γεγονός ότι παρά την μεγάλη διαφορά στους αριθμούς η μάχη θα ήταν νικηφόρα για το Ισραήλ, ήταν απόλυτα σίγουρο απ’ όσα ο Θεός εμφατικά είπε στον Γεδεών. Πράγματι, όπως του είπε: "διά των τριακοσίων ανδρών θέλω σώσει υμάς και θέλω παραδώσει τους Μαδιανίτας εις την χείρα σου" (Κριτές 7/ζ/7). Ήταν λοιπόν σίγουρο ότι αν ο Γεδεών πίστευε και ακολουθούσε τις συμβουλές του Θεού, η μάχη θα ήταν νικηφόρα για τον Ισραήλ, γιατί ο Θεός το είχε υποσχεθεί. Όμως ο Θεός όχι μόνο έδωσε την διαβεβαίωση Του σχετικά με το νικηφόρο της μάχης, αλλά επίσης βοήθησε τον Γεδεών να πιστέψει αυτήν την υπόσχεση και να προχωρήσει μπροστά. Οι Κριτές 7/ζ/9-14 μας λένε:
Κριτές 7/ζ/9-14
"Και την αυτήν νύκτα, είπε προς αυτόν ο Κύριος, Σηκώθητι, κατάβα εις το στρατόπεδον. διότι παρέδωκα αυτό εις την χείρα σου. αλλ εάν φοβείσαι να καταβής, κατάβα συ και ο Φούρα ο δούλος σου εις το στρατόπεδον. και θέλεις ακούσει τι λέγουσι. και μετά ταύτα αι χείρες σου θελουσιν ενδυναμωθεί, και θέλεις καταβεί εις το στρατόπεδον. Και κατέβη αυτός μετά του Φούρα του δούλου αυτού έως της προφυλακής του στρατοπέδου. Ο δε Μαδιάμ, και ο Αμαλήκ, και πάντες οι κάτοικοι της ανατολής ήσαν εξηπλωμένοι εν τη κοιλάδι ως ακρίδες κατά το πλήθος. και αι κάμηλοι αυτών αναρίθμητοι ως η άμμος παρά το χείλος της θαλάσσης κατά το πλήθος. Και ότε ήλθεν ο Γεδεών, ιδού, άνθρωπος τις διηγείτο, προς τον πλησίον αυτού, όνειρον, και έλεγεν, Ιδού, ωνειρεύθην όνειρον, και ιδού, ψωμίον κρίθινον κυλιόμενον εκ τω στρατοπέδω του Μαδιάμ, ήλθεν εις τας σκηνάς, και εκτύπησεν αυτάς, και έπεσον. και ανέτρεψεν αυτάς, και έπεσον αι σκηναί. Και απεκρίθη ο πλησίον αυτού, και είπε, Τούτο δεν είναι, ειμή η ρομφαία του Γεδεών, υιού του Ιωάς, ανδρός Ισραηλίτου. ο Θεός παρέδωκεν εις την χείρα αυτού τον Μαδιάμ, και απάν το στρατόπεδον."
Ο Θεός όχι μόνο έκανε γνωστό το θέλημα του στον Γεδεών αλλά επίσης τον βοήθησε να το πιστέψει κιόλας. Και δείτε τον υπέροχο τρόπο που επέλεξε: τον έστειλε στο αντίπαλο στρατόπεδο για να ακούσει με τα ίδια του τ’ αυτιά κάποιον να περιγράφει την νίκη του ενάντια στους Μαδιανίτες! Το αποτέλεσμα αυτής της βοήθειας δείχνεται στον στίχο 15. Εκεί διαβάζουμε:
Κριτές 7/ζ/15
"και ως ήκουσεν ο Γεδεών την διήγησιν του ονείρου, και την εξήγησιν αυτού, προσεκύνησε, και επέστρεψεν εις το στρατόπεδον του Ισραήλ, και είπε, Σηκωθείτε. διότι ο Κύριος παρέδωκεν εις την χείρα σας το στρατόπεδον του Μαδιάμ."
Μόλις ο Γεδεών άκουσε το όνειρο και την ερμηνεία του, έγινε σίγουρος ότι ο Κύριος είχε παραδώσει όλο το εχθρικό στρατόπεδο, στα χέρια τα δικά του και των τριακοσίων ανδρών του. Οι Κριτές 7/ζ/16-22 μας λένε τι έκανε έπειτα:
Κριτές 7/ζ/16-22
"και διήρεσε τους τριακόσιους άνδρας εις τρία σώματα. και έδωκε σάλπιγγας εις τας χείρας πάντων τούτων και υδρίας κενάς, και λαμπάδας εν ταις υδρίες. Και είπε προς αυτούς, βλέπετε προς εμέ, και κάμετε παρομοίως. και ιδού, όταν εγώ φθάσω εις το άκρον του στρατοπέδου, καθώς εγώ κάμω, ούτω θέλετε κάμει. όταν σαλπίσω διά της σάλπιγγος, εγώ και πάντες οι μετ εμού, τότε θέλετε σαλπίσει και σεις διά των σαλπίγγων κύκλω παντός του στρατοπέδου, και θέλετε ειπεί, Ρομφαία του Κυρίου και του Γεδεών. Ο Γεδεών λοιπόν, και οι εκατόν άνδρες οι μετ αυτού, ήλθον εις το άκρον του στρατοπέδου περί τας αρχάς της μέσης φυλακής. μόλις είχον καταστήσει τους φύλακας. και εσάλπισαν διά των σαλπίγγων, και συνέτριψαν τας υδρίας τας εις τας χείρας αυτών. Και τα τρία σώματα εσάλπισαν διά των σαλπίγγων, και συνέτριψαν τας υδρίας, και εκράτουν τας λαμπάδας εις τας αριστεράς αυτών χείρας, και τας σάλπιγγας εις τας δεξιάς αυτών χείρας διά να σαλπίζωσι. και ανέκραζον, Ρομφαία του Κυρίου και του Γεδεών. Και εστάθη έκαστος εν τω τόπω αυτού κύκλω του στρατοπέδου. και απάν το στράτευμα διέτρεχε, και εφώναζε, και έφευγε. Και οι τριακόσιοι εσάλπισαν διά των σαλπίγγων. και έστρεψεν ο Kύριος καθ όλον το στρατόπεδον την ρομφαίαν εκάστου εναντίον του πλησίον αυτού. και το στράτευμα έφυγεν...."
Ο Γεδεών ακολουθώντας ένα παράτολμο σχέδιο και πηγαίνοντας να πολεμήσει ενάντια α’ αυτό το μεγάλο στράτευμα με μόνο 300 άνδρες εξοπλισμένους με ..............................σάλπιγγες, λαμπάδες και κενά δοχεία, τελικά νίκησε τον μεγάλο αυτόν εχθρό. Τώρα αν κάποιος ρωτήσει γιατί αποφάσισε να πολεμήσει τους Μαδιανίτες με τέτοια μέσα, η προφανής απάντηση είναι γιατί Ο ΘΕΟΣ ΕΤΣΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ. Πράγματι, όπως μπορεί να θυμόμαστε, ήταν ο Θεός που του είπε ότι θα ελευθέρωνε το Ισραήλ. Ήταν επίσης ο Θεός που του είπε να συγκεντρώσει όλο το Ισραήλ και που τελικά από το στράτευμα των Ισραηλιτών τελικά κράτησε μόνο 300 άνδρες. Ήταν επομένως ο Θεός που είπε στον Γεδεών να ακολουθήσει το σχέδιο που τελικά ακολουθήθηκε εκείνη την νύχτα. Το αποτέλεσμα ήταν μια εντυπωσιακή νίκη για τους Ισραηλίτες. Όπως το κείμενο λέει "και έστρεψεν ο Κύριος καθ όλον το στρατόπεδον την ρομφαίαν εκάστου εναντίον του πλησίον αυτού και το στράτευμα έφυγεν". Οι στίχοι 23-25 μας δίνουν το τελικό μέρος αυτής της μεγάλης νίκης των Ισραηλιτών:
Κριτές 7/ζ/23-25
"Και συνήχθησαν οι άνδρες Ισραήλ από Νεφθαλί, και από Ασήρ, και από παντός του Μανασσή, και κατεδίωξαν οπίσω του Μαδιάμ. Και απέστειλεν ο Γεδεών μηνυτάς προς απάν το όρος Εφραίμ, λέγων, Καταβήτε διά να συναντήσητε τον Μαδιάμ, και προκαταλάβετε προ αυτών τα ύδατα, έως Βαιθ-βαρα και τον Ιορδάνην. Τότε συνήχθησαν πάντες οι άνδρες Εφραίμ, και προκατέλαβον τα ύδατα έως Βαιθ-βαρα και τον Ιορδάνην. Και συνέλαβον δυο αρχηγούς του Μαδιάμ, τον Ωρήβ, και τον Ζηβ. και εθανάτωσαν τον Ωρήβ επί του βράχου Ωρήβ, τον δε Ζηβ εθανάτωσαν επί του ληνού Ζηβ. και κατεδίωξαν τον Μαδιάμ, και έφεραν την κεφαλήν του Ωρήβ και του Ζηβ προς τον Γεδεών εκ του πέραν του Ιορδάνου."
Όπως μπορούμε να δούμε, η τελική φάση της μάχης πρόβλεπε την συμμετοχή και των άλλων Ισραηλιτών επίσης. Ο στίχος 28 μας δίνει το μέγεθος του θριάμβου και της ελευθέρωσης που ο Θεός έδωσε στο Ισραήλ μέσω του Γεδεών:
Κριτές 8/ζ/28
"Και εταπεινώθη ο Μαδιάμ έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, και δεν εσήκωσε πλέον την κεφαλήν αυτού. Και ανεπαύθη η γη τεσσαράκοντα έτη εν ταις ημέρες του Γεδεών."
Όταν οι Ισραηλίτες έκαναν κακά ενώπιον του Κυρίου, εγκαταλείποντας Τον και λατρεύοντας άλλους ψεύτικους θεούς, το αποτέλεσμα ήταν καταδυνάστευση και μεγάλη φτώχεια. Όταν όμως επέστρεψαν, ζητώντας την ελευθέρωση του Κυρίου, τότε Αυτός τους έστειλε ένα προφήτη που τους έδωσε τον Λόγο Του ελέγχοντας τους για ότι είχαν κάνει. Επίσης, έγειρε σ’ αυτούς τον Γεδεών για αρχηγό τους. Αυτός, αν και ήταν ένα φτωχός και άσημος άνθρωπος, ήταν εντούτοις πρόθυμος να κάνει αυτά που ο Θεός τον ήθελε να κάνει, και ο Θεός με την σειρά Του τον βοήθησε σε όλο τον δρόμο έτσι ώστε να τα καταφέρει στην αποστολή της ελευθέρωσης του Ισραήλ. Το αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλη ελευθέρωση για το Ισραήλ και ηρεμία σ’ όλα τα χρόνια που ο Γεδεών ήταν ζωντανός. Ο Γεδεών φυσικά επίσης ευλογήθηκε εξαιρετικά. Οι στίχοι που ακολουθούν μας λένε:
Κριτές 8/ζ/29-32
"Τότε ύπηγεν ο Ιεροβαάλ υιός του Ιωάς και κατώκησεν εν τω οίκω αυτού. Είχε δε Γεδεών εβδομήκοντα υιούς εξελθόντας εκ των μηρών αυτού. διότι είχε γυναίκας πολλάς. Και η παλλάκη αυτού, η εν Συχέμ, και αυτή εγέννησεν εις αυτόν υιόν, τον οποίον αυτός ωνόμασεν Αβιμελέχ. Και απέθανεν ο Γεδεών ο υιός του Ιωάς εν γήρατι καλώ, και ετάφη εν τω τάφω Ιωάς του πατρός αυτού, εν τη Οφρά των Αβι-εζεριτών."
Για να καταλήξουμε λοιπόν: η απομάκρυνση από τον Κύριο το μόνο που φέρνει είναι καταδυνάστευση και συμφορές. Εντούτοις, ακόμα και αν γίνει, ο Θεός είναι πάντα εκεί έτοιμος να συγχωρέσει και να ελευθερώσει τον καθ’ ένα που επιστρέφει σ’ Αυτόν.
Πέρα απ’ αυτό, κάτι άλλο που επίσης διδάσκεται από τα παραπάνω αποσπάσματα είναι ότι όταν ο Θεός λέει κάτι είναι και πρόθυμος επίσης να μας βοηθήσει να το φέρουμε εις πέρας. Τέτοια πράγματα όπως σημάδια, όταν έρχονται από τον Θεό υποστηρίζουν το ήδη δεδηλωμένο θέλημα του Θεού και δεν πρέπει να επιζητούνται σαν ένας τρόπος για να μάθουμε το θέλημα του Θεού. Ο Θεός μας έχει δώσει τον γραπτό του Λόγο και τις φανερώσεις του αγίου πνεύματος για να μας κάνει γνωστό το θέλημα του. Αν τώρα καθοδόν χρειαστούμε βοήθεια θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα βρούμε την βοήθεια που χρειαζόμαστε. Δεν γνωρίζω τι είδους θα είναι αυτήν η βοήθεια. Αυτό που όμως γνωρίζω μετά βεβαιότητας είναι ότι θα είναι αρκετή για να μας υποστηρίξει μέχρι τέλους ακριβώς όπως ήταν αρκετή και για τον Γεδεών.
Υποσημειώσεις
1. Δυστυχώς αυτή δεν είναι η μόνη φορά που η φράση "και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου" απαντάται στην Βίβλο. Υπάρχουν πολλές άλλες (δες για παράδειγμα: Κριτές 2/β/11-15, 4/δ/1-2, 10/ι/6, 13/ιγ/1, Βασιλείς Α 11/ια/6, Νεεμίας 9/θ/28) που επιπρόσθετα μας δείχνουν ότι τα "πονηρά" που οι Ισραηλίτες έκαναν ενώπιον του Κυρίου ήταν η ειδωλολατρία και η συνακόλουθη εγκατάλειψη του Θεού. Επίσης, όπως μια ματιά σ’ αυτά τα αποσπάσματα κάνει καθαρό, αυτές τους οι πράξεις ακολουθούνταν πάντα από καταστροφές, συμφορές και καταδυνάστευση.
2. Δες για παράδειγμα Κριτές 3/γ/7-9, 3/γ/12-15, 4/δ/3, 10/ι/10, Νεεμίας 9/θ/28.
3. Ο διάβολος μπορεί επίσης να δώσει σημάδια, ψεύτικα όμως που σκοπό έχουν να μας παρασύρουν στις παγίδες του. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα σημάδια. Ο οδηγός μας δεν είναι τα σημάδια, αλλά ο Λόγος του Θεού. Ότι είναι σε αρμονία με τον Λόγο έρχεται από τον Θεό. Οτιδήποτε είναι σε δυσαρμονία με τον Λόγο έρχεται από τον διάβολο. Τα σημάδια έχουν ισχύ, όταν υποστηρίζουν μια κατάσταση η οποία ρέει σε απόλυτη αρμονία με τον Λόγο του Θεού. Διαφορετικά δεν έχουν ΚΑΜΙΑ απολύτως ισχύ.