Το τελικό χτύπημα

Η Ιακώβου 4:8 λέει: "Καθαρίστε τα χέρια σας αμαρτωλοί και αγνίστε τις καρδιές σας δίψυχοι". Το καθάρισμα των χεριών αναφέρεται στην εξωτερική εκδήλωση ενός οχυρώματος (ο συγγραφέας αναφέρεται στα οχυρώματα της προς Κορινθίους Β 10:4), ενώ ο εξαγνισμός της καρδιάς στην εσωτερική του διάσταση. Το πρώτο μέρος, εκείνο που είναι ορατό, είναι εύκολο να τακτοποιηθεί. Κάποιος που ζει στην μοιχεία θα βρει πιο εύκολο να διαλύσει την σχέση μοιχείας που έχει, από το να ξεφορτωθεί από πάνω του την ανήθικη παρόρμηση που είναι υπεύθυνη για την αμαρτία. Γι’ αυτό και ο συγκεκριμένος στίχος λέει, "Καθαρίστε τα χέρια σας και αγνίστε τις καρδιές σας". Το πρώτο μέρος περιγράφει το σύμπτωμα, ενώ το τελευταίο την ρίζα του κακού.

Ένα εξαρτημένος από την ηρωίνη που είναι σε πρόγραμμα απεξάρτησης για 30 ημέρες, θα βγει απ’ αυτό χωρίς καμία πλέον φυσική εξάρτηση αφού το σώμα του για 30 ημέρες δεν έχει δεχθεί ναρκωτικά. Εντούτοις το πρώτο πράγμα που ενδέχεται να κάνει μόλις επανακτήσει την ελευθερία του είναι να ψάξει για την δόση του. Γιατί; Γιατί αν και τα χέρια του είναι καθαρά, η καρδιά του δεν έχει ακόμα καθαριστεί. Ψυχολογικά παραμένει ακόμα εθισμένος. Συνεχίζει να είναι δίψυχος, και μια δυνατή μπαταρία σκέψεων είναι πάντα σε ετοιμότητα για να τον εμποδίσει να κάνει αυτό που ο Θεός λέει ότι θα έπρεπε να κάνει. Ένα οχύρωμα έχει πλήρως καταστραφεί μόνο όταν ένας δίψυχος γίνεται ευθύς και ειλικρινής.

Ο Ιάκωβος έχει μια άμεση συνταγή γι’ αυτό. "Κακοπαθήστε και πενθήστε και κλάψτε^. το γέλιο σας ας μεταστραφεί σε πένθος και η χαρά σε κατήφεια" (Ιακώβου 4:9). Καθώς βλέπεις την ασχήμια της δικής σου αμαρτίας, έρχεσαι πιο κοντά στην δική Του αγιότητα. Δεν υπάρχει πραγματικά πιο καλό πλαίσιο για την χάρη του Θεού, από το χάσμα μεταξύ της αμαρτίας σου και της αγιότητας Του. Που; Στην παρουσία Του. Για πόσο; Μέχρι να σε υψώσει. Αυτός θα αποφασίσει πότε έχεις καθαριστεί. Θα πρέπει να περιμένεις, στρέφοντας την προσοχή σου στο άκουσμα της φωνής Του. Στο μεσοδιάστημα, "μην καταλαλείτε ο ένας τον άλλο" ( Ιακώβου 4:11). Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να δικαιολογείς τον εαυτό σου, κατηγορώντας τους άλλους. Άλλωστε, η καρδιά είναι δική σου. Μπορεί να μην έχεις έλεγχο πάνω σε άλλους, αλλά έχεις έλεγχο πάνω στην αντίδραση σου απέναντι στα έργα τους.

Ο τελικός στόχος αυτής της άσκησης είναι η εξάλειψη της διψυχίας. Στο Ψαλμό 51, ο Δαβίδ λέει. "Σε σένα, σε σένα μονάχα αμάρτησα, και έπραξα μπροστά σου το πονηρό^. για να δικαιωθείς στα λόγια σου, και να είσαι άμεμπτος στις κρίσεις σου". Αυτό που ο Δαβίδ λέει είναι: "Θεέ εσύ έχεις τον έλεγχο. Είμαι ένοχος και είσαι δίκαιος. Υπάρχει μόνο μια γνώμη που μετράει και αυτή είναι η δικιά σου Κύριε. Δεν θα αρχίσω τις υποθέσεις και τις δικαιολογίες αλλά θα δεχτώ τον λόγο σου."

Όταν αμαρτάνουμε, έχουμε την τάση να δικαιολογούμε τους εαυτούς μας και να ελαχιστοποιούμε το κακό που έχει γίνει. Παραδεχόμαστε την ενοχή μας, αλλά επιζητώντας πάντα να πούμε κάτι για λογαριασμό μας. Όσο κάνουμε κάτι τέτοιο, επιτείνουμε την ύπαρξη της διψυχίας. Δεν θα ελευθερωθούμε από την αμαρτία παρά μόνο όταν δούμε αυτή όπως ο Θεός την βλέπει. Θα πρέπει να την δούμε μέσα από τα δικά Του μάτια.

Γι’ αυτό και η εντολή της Ιακώβου 4:9 είναι κακοπάθεια, κλάμα και μεταστροφή του γέλιου σε πένθος. Ο καλύτερος τρόπος για να εφαρμόσω αυτή την συνταγή είναι με το να πάω στην παρουσία Του, μόνος, και να τον αφήσω να μου δείξει την αμαρτία μου όπως Αυτός την βλέπει^. καθώς επίσης και μέσα από τα μάτια εκείνων που η αμαρτία μου πλήγωσε, γιατί η παρουσία των τελευταίων θα με κάνει να αμύνομαι και να μην είμαι τελείως διαφανής. Θα πρέπει αυτό να γίνει χωρίς καθόλου μάρτυρες, στη παρουσία Του! Θα πρέπει να μείνω εκεί μέχρις ότου όλα τα εγωκεντρικά μου επιχειρήματα καταρριφθούν και μετανιώσω πλήρως. Τώρα πλέον έχω μια γνώμη, ένα νου: τον νου του Θεού. Τώρα τα χέρια μου θα παραμείνουν καθαρά γιατί, καθαρίζοντας την καρδιά μου, έχω εξαλείψει την ρίζα του κακού: την διψυχία.

Πιθανόν ο Θεός να σας έχει πείσει για την ύπαρξη διψυχίας. Τώρα είστε ικανοί να δείτε το οχύρωμα στην ζωή σας, και θέλετε να το γκρεμίσετε. Θα ήθελα να σας ενθαρρύνω να μην το βάλετε κάτω. Η επιμονή είναι το αντίθετο της αστάθειας. Προτείνω να δείτε πιο είναι το θέλημα του Θεού και με ζήλο να αρχίσετε να χτυπάτε τον τοίχο των επιχειρημάτων σας. Αν τα παιδιά σας δεν περπατούν με τον Κύριο, ομολογήστε τις υποσχέσεις του Θεού αναφορικά με τα παιδιά σας. Αν οι ποιμένες στην πόλη σας είναι διαιρεμένοι, διακηρύξτε τον Λόγο του Θεού αναφορικά με το θέμα. Αν ο γάμος σας δεν πάει καλά, ομολογήστε τον Λόγο του Θεού αναφορικά με τον γάμο. Χρησιμοποιείστε τον Λόγο του Θεού σαν μια δυνατή βαριά, και χτυπήστε αυτές τις καταστάσεις συνέχεια (δες κατά Ματθαίο 4:4,7,10; Προς Εφεσίους 6:17). Ποτέ μην σταματάτε. Κάντε το μέρα με την μέρα, συνέχεια. Απομνημονεύστε σχετικούς στίχους της Γραφής και αναφέρετε τους δυνατά!

O Ray Trembath, φίλος μου ποιμένας στον Σαν Φραντσίσκο, μου είπε μια ιστορία που απεικονίζει αυτό το σημείο. Μου είπε πως ένας φίλος του που άλλαζε την διαρρύθμιση του σπιτιού του, μίσθωσε έναν εργάτη για να γκρεμίσει ένα τσιμεντένιο τοίχο. Παρακολουθούσε πως ο εργάτης χτυπούσε τον τοίχο με μια βαριά. Πρώτο χτύπημα έπειτα δεύτερο, τρίτο, χωρίς τίποτα να συμβεί. Έπειτα 10 και 15 χτυπήματα, και ακόμα τίποτα δεν είχε συμβεί. Συνέχισε, 30, 35 χτυπήματα, και ακόμα τίποτα. Τέλος στο 36ο χτύπημα, ο τοίχος έκανε μια οριζόντια ρωγμή. Στο επόμενο οι ρωγμές πήραν το σχήμα ιστού αράχνης. Στο 38ο χτύπημα ο τοίχος ράγισε παντού. Σ’ αυτό το σημείο ο εργάτης άφησε κάτω την βαριά και πήρε σφυρί και καλέμι, και λίγο λίγο, έριξε κάτω όλο τον τοίχο.

Αυτός είναι επίσης ο τρόπος που ένα οχύρωμα θα πρέπει να καταστραφεί. Αυτό το τρομερό οχύρωμα στο οποίο κοιτάτε μπορεί να φαίνεται από συμπαγή γρανίτη. Εντούτοις ο Λόγος του Θεού είναι δυνατός (δες κατά Ματθαίο 4:4,7,10; Προς Εφεσίους 6:17). Το ευαγγέλιο είναι η δύναμη του Θεού (δες προς Κορίνθιους Α 1:18). Επιλέξτε τον Λόγο του Θεού πάνω από τις καταστάσεις. Ομολογήστε τον Λόγο του Θεού. Κάθε φορά που το κάνετε ρίχνεται σε εκείνο τον γρανιτένιο τοίχο ένα δυνατό χτύπημα σαν με βαριά. Αργά ή γρήγορα, το πρώτο ρήγμα θα παρουσιαστεί. Μετά από αυτό, δεν είναι παρά θέμα χρόνου μέχρις ότου ολόκληρο το πράγμα να καταρρεύσει.

"Επειδή τα όπλα του πόλεμου μας δεν είναι σαρκικά αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων" (Προς Κορίνθιους Β 10:4). Πριν να επιχειρήσουμε να γκρεμίσουμε τα οχυρά του Σατανά στην πόλη μας, θα πρέπει να καταστρέψουμε όλα τα προσωπικά οχυρά που εκείνος έχει βάλει στις ζωές μας. Κάθε τι το οποίο αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού πρέπει να καταστραφεί. Θα πρέπει να γίνουμε ελεύθεροι, πλήρως ελεύθεροι, στον Χριστό. Χωρίς αυτό το είδος ελευθερίας, οι επιθέσεις μας ενάντια στις δυνάμεις του κακού δεν θα είναι ποτέ κάτι παραπάνω από μια ανταρσία εντός ενός στρατοπέδου αιχμαλώτων πόλεμου. Ωστόσο, αν ο Γιος μας ελευθερώσει πραγματικά, σύντομα θα κάνουμε αμφίβιες προσεδαφίσεις για να στερεώσουμε την περίμετρο του Θεού στην πόλη μας (δες κατά Ιωάννη 8:36). Ο ευαγγελισμός δια της προσευχής όπως περιγράφεται στην προς Τιμόθεο Α 2:1-8 απαιτεί "άγια χέρια". Ήδη καταστρέφεται οχυρά στα ενδότερα μέρη της ψυχής σας; Συνεχίστε!

Ed Silvoso

(από το βιβλίο "That None Should Perish")