Η παραβολή της χήρας
Στο κατά Λουκά 18 διαβάζουμε:
Κατά Λουκά 18:1-8
«Τους έλεγε μάλιστα και μια παραβολή για ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μην αποκάνουν, λέγοντας: Σε κάποια πόλη υπήρχε ένας κριτής, ο οποίος δεν φοβόταν τον Θεό και δεν ντρέπονταν άνθρωπο. Ήταν και μια χήρα σ’ εκείνη την πόλη. κι έρχονταν σ’ αυτόν λέγοντας: Απόδωσε το δίκιο μου από τον αντίδικο μου. Και μέχρι κάποιο σημείο δεν θέλησε. ύστερα απ’ αυτά όμως είπε μέσα του: αν και τον Θεό δεν φοβάμαι και άνθρωπο δεν ντρέπομαι, τουλάχιστον επειδή με ενοχλεί αυτή η χήρα, ας της ανταποδώσω το δίκιο της για να μην έρχεται πάντοτε και με βασανίζει. Και ο Κύριος είπε: ακούσατε τι λέει ο άδικος κριτής. ο Θεός μάλιστα δεν θα αποδώσει το δίκιο των εκλεκτών Του, αυτών που βοούν σ’ Αυτόν ημέρα και νύχτα, αν και μακροθυμεί γι’ αυτούς; Σας λέω ότι θα αποδώσει το δίκιο τους γρήγορα.»
Ο λόγος για τον οποίο ο Κύριος είπε την παραβολή ήταν: «ότι πρέπει ΠΑΝΤΟΤΕ να προσεύχονται και να μην αποκάνουν». Κάποιοι από μας μπορεί πιθανόν να έχουν ένα αίτημα που δεν έχει απαντηθεί ακόμα και γι’ αυτό τον λόγο μπορεί να αισθάνονται κουρασμένοι, αποκαμωμένοι. Το αίτημα της χήρας δεν ήταν κάτι άδικο. Ήταν δίκαιο. Κατά παρόμοιο τρόπο, πολλοί από μας μπορεί να έχουμε δίκαια αιτήματα για τα οποία όμως δεν έχουμε λάβει απάντηση. Τι λέει ο Λόγος του Θεού να κάνουμε; Να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στον Θεό γι’ αυτά τα αιτήματα. Να μην αποκάνουμε και να μην απογοητευτούμε γι’ αυτά, αλλά να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σ’ Αυτόν μέσω της προσευχής. Δεν λέω ότι όλα τα αιτήματα θα γίνουν, ούτε πάλι λέω ότι κάποιος θα πρέπει να πηγαίνει στον Κύριο για αιτήματα που Εκείνος του έχει ήδη απαντήσει αρνητικά. Για αιτήματα όμως που γνωρίζουμε από τον Λόγο του Θεού ότι είναι αρεστά στον Κύριο και είναι γενικά θέλημα Του, δεν θα πρέπει να αποκάνουμε να προσευχόμαστε γι’ αυτά. Όπως ο Κύριος είπε στο κατά Ματθαίο 7:7-11 :
Κατά Ματθαίο 7:7-11
«Αιτείτε και θα σας δοθεί. ζητείτε και θα βρείτε. χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί. γιατί καθένας που αιτεί λαμβάνει, και αυτός που ζητάει βρίσκει, και σ’ αυτόν που χτυπάει θα του ανοιχτεί. Η ποιος άνθρωπος είναι από σας που αν ο γιος του ζητήσει ψωμί, μήπως θα του δώσει πέτρα; Κι αν του ζητήσει ψάρι, μήπως θα του δώσει φίδι; Αν λοιπόν εσείς που είστε πονηροί, ξέρετε να δίνεται καλές δόσεις στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς θα δώσει αγαθά σ’ αυτούς που ζητούν απ’ Αυτόν;». ‘ Η ποιος άνθρωπος είναι από σας που αν ο γιος του ζητήσει ψωμί, μήπως θα του δώσει πέτρα; Κι αν του ζητήσει ψάρι, μήπως θα του δώσει φίδι; Αν λοιπόν εσείς που είστε πονηροί, ξέρετε να δίνεται καλές δόσεις στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς θα δώσει αγαθά σ’ αυτούς που ζητούν απ’ Αυτόν;»
Ο Κύριος θα δώσει ΑΓΑΘΑ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠ’ ΑΥΤΟΝ. Θα ανοιχτεί α’ αυτούς που χτυπάν. Θα βρουν αυτοί που ζήτησαν. Θα λάβουν αυτοί που αίτησαν.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν μια ανοιχτή πόρτα να πηγαίνουμε στον Θεό με θάρρος, εκθέτοντας τα αιτήματα μας. Πολλοί αδερφοί μπορεί να χτυπήσαμε την πόρτα και δυο και τρεις και να μην άνοιξε. Ίσως γι’ αυτό να αισθανόμαστε μια κρυφή απογοήτευση και πίκρα. «Αν ο Θεός με αγαπούσε πραγματικά γιατί τότε… ». Δεν μπορούμε να πούμε ότι αγαπάμε πλήρως τον Θεό αν κρατάμε πράγματα κρυφά απ’ Αυτόν – όπως τον πόνο μας για παράδειγμα. Όταν ο Ιώβ δοκιμάστηκε αυτό που ένιωσε δεν ήταν χαρά αλλά πόνο. Και αυτό που έκανε δεν ήταν να πνίξει την λύπη του και τα ερωτηματικά του, αλλά να τα κάνει φανερά. «Είθε να ήξερα που να τον βρω! Θα πήγαινα μέχρι τον θρόνο Του. θα εξέθετα μπροστά Του κρίση, και θα γέμιζα το στόμα μου με αποδείξεις. θα γνώριζα τα λόγια, που θα μου αποκρίνονταν, και θα καταλάβαινα τι θα μου έλεγε» (Ιώβ 23:3-5). Ο Ιώβ ήταν πολύ ευθύς και ανοιχτός προς τον Θεό, και αν και οι τρεις φίλοι του προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι ήταν κάποιο λάθος του που τα προκάλεσε όλα αυτά, στο τέλος ο Κύριος είπε: «ο δούλος μου ο Ιώβ λάλησε το ορθό περί εμού» (Ιώβ 42:7). Στην προς Κορινθίους Β 5:18 μας λέει ότι έχουμε συμφιλιωθεί μαζί Του. Αν έχουμε συμφιλιωθεί με τον Θεό, αν ο Θεός είναι φίλος μας, είναι δυνατόν να κρατάμε πράγματα κρυφά στην καρδιές μας και να μην την ανοίγουμε πλήρως σ’ Αυτόν; «Φόβος δεν είναι στην αγάπη αλλά η τέλεια αγάπη έξω διώχνει τον φόβο» (Ιωάννου Α 4:18) λέει ο Λόγος. Δεν αγαπάμε τον Θεό πλήρως αν ακόμα φοβόμαστε να μιλήσουμε και να είμαστε πλήρως ανοιχτοί σ’ Αυτόν. Ναι είναι ο Θεός ο δημιουργός. Ναι είναι ο Θεός ο παντοδύναμος. Ταυτόχρονα όμως είναι και ο Θεός ο Πατέρας ΣΟΥ. Είναι και ο Θεός με τον οποίον έχει ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΕΙ. Είναι ο Θεός που τόσο αγάπησε ΕΣΕΝΑ, όχι γιατί ήσουν πολύ ωραίος και έκανες πολλά καλά έργα για την βασίλεια Του αλλά ενώ ήσουν νεκρός στις αμαρτίες και τα παραπτώματα (προς Εφεσίους 2:1-10). Ο Θεός φίλε μου Σ’ ΑΓΑΠΑ. Ναι, την πόρτα που έπαψες να χτυπάς θα πρέπει να σηκωθείς θαρρετά και να την ξαναχτυπήσεις. Δίνοντας ένα παράδειγμα του θάρρους με το οποίο πρέπει να την χτυπάς, ας πάμε στο κατά Λουκά 11, στα λόγια του Κύριου που προηγούνται της προτροπής «Αιτείται και θα σας δοθεί»:
Κατά Λουκά 11:5-9
τους είπε: Αν κάποιος από σας έχει ένα φίλο, και πάει σ’ αυτόν ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ, και του πει: Φίλε δάνεισε μου τρία ψωμιά, επειδή ήρθε σε μένα ένας φίλος μου από οδοιπορία, και δεν έχω τι να βάλω μπροστά του. κι εκείνος απαντώντας από μέσα πει: Μην με ενοχλείς η πόρτα είναι ήδη κλεισμένη, και τα παιδιά είναι μαζί μου στο κρεβάτι. δεν μπορώ να σηκωθώ και να σου δώσω. Σας λέω: Και αν δεν σηκωθεί και δεν του δώσει επειδή είναι φίλος του, τουλάχιστον για την αναίδεια του θα σηκωθεί και θα του δώσει όσα χρειάζεται. Κι εγώ σας λέω: Ζητάτε και θα σας δοθεί. ψάχνετε και θα βρείτε. κρούετε και θα σας ανοιχτεί…. »
Δυο ακραία παραδείγματα χρησιμοποιεί ο Κύριος – την χήρα και τον φίλο - για να μας πει ότι θα πρέπει να επιμένουμε, να μην αποκάνουμε να χτυπάμε την πόρτα. Η χήρα ήξερε ότι τον κριτή δεν τον ένοιαζε τίποτα. Ήξερε ότι «τον Θεό δεν φοβόταν και άνθρωπο δεν ντρέπονταν». Κι όμως ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΝΕ. Κάθε μέρα σηκώνονταν και πήγαινε με το αίτημα της. Γι’ αυτήν αυτός ο κριτής ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να δώσει λύση. Αυτό το δίνει ο Κύριος σαν παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε: να πηγαίνουμε κάθε μέρα ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΙΤΗ χωρίς να αποκάνουμε, και ένα είναι σίγουρο: ότι θα γίνει κρίση στο αίτημα μας.
Από την άλλη βλέπουμε κάποιον να χτυπάει την πόρτα του φίλου του, όχι το απόγευμα αλλά τα μεσάνυχτα. Δεν είχε πολλές επιλογές. Είτε θα χτυπούσε την πόρτα του φίλου του, έστω και αν ήταν μεσάνυχτα, είτε θα έλεγε δεν γίνεται. Και χτύπησε. Δεν είπε «δεν γίνεται». Δεν είπε «δεν θα χτυπήσω γιατί είναι μεσάνυχτα». Αντ’ αυτού χτύπησε, δοκίμασε. Για να ακολουθήσει μετά η προτροπή του Κυρίου «Αιτείτε και θα σας δοθεί. ζητείτε και θα βρείτε. χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί. γιατί καθένας που αιτεί λαμβάνει, και αυτός που ζητάει βρίσκει, και σ’ αυτόν που χτυπάει θα του ανοιχτεί».
Άνοιξε πλήρως την καρδιά σου στον Κύριο. Μην αφήνεις τίποτα κρυφό. Σ’ ΑΓΑΠΑ και ποθεί φοβερά να έχει μια ανοιχτή σχέση μαζί σου - σαν την σχέση που θα είχες με τον καλύτερο σου φίλο. Μην στέκεσαι λοιπόν με δισταγμό μακριά από την πόρτα Του αλλά χτύπα την και χτύπα την με θάρρος.